Με την μια μου ήρθε στο μυαλό ο Gary Willis, που έχει συναφή και πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση επί του θέματος. Στο νήμα αυτό έχει σχετικό βιντεάκι του Bruce Willis για την τεχνική αυτή, αλλά και ενδιαφέροντα σχόλια από άλλους παίχτες, αξίζει να ρίξεις μια ματιά.
http://basschat.co.uk/topic/200762-g...and-technique/
Κάτι που λέγεται και στο οποίο έρχομαι να προστεθώ κι εγώ είναι ότι εκτός από ...συνήθεια, πολλές φορές το έντονο σε δυναμική παίξιμο είναι και σημαντικό κομμάτι του στυλ μουσικής (ακόμα και του τόνου του όργανου). Δηλάδη, μπορεί εδώ να τα λέει καλά ο Gary Oldman πέρι ελέγχου των δυναμικών και της δυνατότητας όταν θελήσεις να παίξεις πιο δυνατά, για να δώσεις και περισσότερη ένταση στο όργανο, αλλά άμα ούτως ή άλλως παίζεις σε ένα σχήμα που παίζει μονίμως τέρματα, μάλλον θες απλά κι εσύ να παίζεις μονίμως forte, όχι τόσο για να πιάσεις την ένταση (παίξε σε δυνατό μηχάνημα ρε αδερφέ), αλλά περισσότερο για να αποδώσεις το ύφος και τον τόνο. Δηλαδή... (ακραίο παράδειγμα) τι να τις κάνει τις πλούσιες δυναμικές και τον "συμπιεσμένο από το δεξί χέρι" ήχο ο Lemmy?... compression παίρνει από τον overdriven/τερματισμένο ήχο του και από εκεί και πέρα αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει είναι η σταθερή, ακούραστη... κατακλυσμιαία ατάκα στο παίξιμο!... Δοκιμάστε τα μπασόνια να παίξεται Motorhead (με πένα, δάχτυλα, σφυρί, δεν έχει να κάνει) παίζοντας ...απαλά, έστω, κανονικά... Αν δεν παίξεις σταθερά, με όλη την ένταση των χεριών σου, απλά δεν γίνεται! Άσχετα ακόμα και από τον ήχο που έχεις, βάλτε όση παραμόρφωση θέλετε, το στυλ αυτό επιβάλλει μονίμως-φόρτε-γάματα-δυναμική στο παίξιμο για να αποδωθεί πειστικά. Έτσι έχω διαπιστώσει εγώ τουλάχιστον.
Συμπερασματικά, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση των Anthony Jackson, Gary Willis κλπ, σίγουρα σε βάζει να δοκιμάσεις και ίσως να βελτιώσεις το πόσο "πειθαρχημένος" παίχτης είσαι και το πόοο καλό έλεχγο του οργάνου έχεις. Επίσης σαν ήχος είναι πράγματι πολύ ευέλικτος, εννοείται ακόμα και για metals στυλ (βλέπε Cynic / μέγιστο τέρας Sean Malone). Απλά, ανάλογα με το τι παίζει κανείς, υπάρχουν και στυλ τα οποία αμφιβάλλω αν τα αγγίζει αυτή η προσέγγισις. (όπως είπα, Motorheads, άλλα ωραία, πιο ΘΡΑΣ πράμματα, στυλ που σε ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα η λυσσαλέα επίθεση καθαυτή σαν... συναίσθημα και όχι τόσο τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ένα πλούσιο σε δυναμικές παίξιμο).
Πώς τα λέω έτσι ο σάλιαγκας.
