Πάτρικ Ζισκίντ - Το άρωμα
Γαμάνε οι πρώτες πενήντα σελίδες. Μετά όλοι μου λένε ότι γίνεται πολύ άρρωστο και ανυπομονώ να δω γιατί.
Printable View
Πάτρικ Ζισκίντ - Το άρωμα
Γαμάνε οι πρώτες πενήντα σελίδες. Μετά όλοι μου λένε ότι γίνεται πολύ άρρωστο και ανυπομονώ να δω γιατί.
της συγγραφέος πρέπει να είναι ... (ιμο ντοντ σουτ δε πιανιστ)
Film Theory and Criticism ki exw na dilwsw pws oi film critics exoun ksefygei kairo twra.
Της συγγραφέος με τίποτα. Της συγγραφέως ναι.Quote:
Originally Posted by IrDA
@Harbinger: Γαμάτο είναι ως το τέλος.
:thumbsup:
Σώτη Τριανταφύλλου - Η συγχώρεση
Ενδιαφέρον.
Harbinger με αρρώστια καμία σχέση.
:(
Καλό όμως.
Deception point.
Ίδιο ακριβώς με τα'άλλα. Για τον μπούτσο ο Dan Brown. Δλδ οκ. ακριβώς ίδια εξέλιξη παρόμοιων σεναρίων. Αλλά έκπληξη! δεν είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής! Ανοίξτε τις σαμπάνιες και δώστε του νόμπελ
ΕΝΤΙΤ: γαμάτο είναι όμως ε. Διαβάζεται ευχάριστα. Απλά μια απ'τα ίδια
Τώρα ψιλοάρχισα το "curious incident of the dog in the night time", στο πρωτότυπο παρακαλώ.
Γαμάει, ε. Ξεκίνησα να το διαβάζω και συνέχισα περπατώντας, στο ωδείο, στη στάση, στο λεωφορείο και πάει λέγοντας. Καλά που δε με πατήσανε.
gia pes pente pragmata gia thn istoria, please.Quote:
Originally Posted by Harbinger of Death
Ξεκινάει το κεφάλαιο 2 (θα εξηγήσω) που είναι μια σελίδα και περιγράφει που ένα παιδάκι βρίσκει το σκύλο της γειτόνισσας νεκρό με μια τσουγκράνα καρφωμένη πάνω του.
Το παιδάκι είναι αυτιστικό και πανέξυπνο και όλη η ιστορία περιγράφεται από τη δική του οπτική, αφού και καλά το παιδάκι το ίδιο γράφει το βιβλίο. Φυσικά αυτό δίνει στο συγγραφέα την ευκαιρία να αναλύσει διάφορα πράγματα για τη συμπεριφορά των ανθρώπων όπως τα βλέπει ένα άτομο χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη, και να πει κάποια πράγματα για αυτά.
Πέρα από αυτό, το βιβλίο έχει διάφορα τεχνάσματα, δεν είναι μόνο κείμενο, αλλά στην αφήγηση εισέρχονται σκίτσα, γράμματα διαφόρων στυλ που δίνουν διαφορετική έμφαση σε συγκεκριμένα πράγματα και όλα αυτά με πολύ γαμάτο τρόπο.
Κι ένα τελευταίο στοιχείο: το παιδάκι έχει ένα κόλλημα με τα τακτικά πράγματα (αυτισμός γαρ) και ένα πράγμα που του αρέσει επειδή είναι τακτικό είναι οι πρώτοι αριθμοί. Έτσι τα κεφάλαια αριθμούνται όχι με κανονικούς αλλά με πρώτους αριθμούς.
Και όλα αυτά έχοντας διαβάσει σαράντα σελίδες μόνο, ε.
Είχα φάει πολύ μεγάλο κόλλημα με το βιβλίο αυτό.
Απλώς ένα πρόβλημα που έχει μόνο είναι ότι εμένα τουλάχιστον δε μου έδωσε να καταλάβω ότι το παιδί ήταν 15 χρονών (χαχα Harbinger κι εσύ "παιδάκι" λες). Ακόμη έχω στο μυαλό μου ότι είναι 6 ή κάτι τέτοιο.
Τέσπα, φανταστικό βιβλίο.
Bill Bryson - A short history of nearly everything
Πάει για :pink:->oo αυτό το βιβλίο....
Χαχ, όντως, κι εγώ σε κάποιες φάσεις μπερδεύομαι. Αν και το λέει στην αρχή και το είχα στο μυαλό μου.Quote:
Originally Posted by Weiss
Και δεν αλλάζω γνώμη έχοντας φτάσει στη σελίδα διακόσια σαράντα. Άντε να δω τι θα διαβάσω μετά. Μου φαίνεται θα πιάσω την τριλογία του Hitchiker's Guide.
Adolf Hitler - Mein Kampf (tr. O Agkwn moy)
