αιλλοιναις, τι να πεις...
απλα ειναι ψιλοενοχλητικια η μεταλλιλα ρε παιδιμ
Printable View
αιλλοιναις, τι να πεις...
απλα ειναι ψιλοενοχλητικια η μεταλλιλα ρε παιδιμ
Έλα μην το ξεψειρίζεις τόσο. Και η μεταλλιά καλή σε μια σωστή ποσότητα. Μην είμεθα γεροπαράξενοι. Γαμάνε τα δυο κομμάτια ανυπερθέτως.
παρατερη και γενικα ξεκαρφωτη
απλα περιμενα διαφορετικια εξελιξις
σου άρεσε ο πρώτος δίσκος;
ναι, αν και δεν ειναι ο ηχος Μου, αλλα ναι
2 νέα κομμάτια Antimob (άντεξα να ακούσω...), που και 1 εκ φορές να τα ακούσεις, δεν θα τα θυμάσαι μετά.
Αλλά βέβαια είναι "ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ". Ο ήχος, το στήσιμο, το εξώφυλλο, η παραγωγή.
Τα hooks όμως;
Γενικά-και δεν το λέω για τους Antimob αυτό-ΠΗΞΑΜΕ στις μπάντες που τα κάνουν ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ, εκτός από ένα: να γράφουν δίσκους με τραγούδια παντοτινά (ή έστω να θυμάσαι 2-3 στα 10).
Η Αυτοκρατορία των Άριστων Μετρίων, ταρατατατ.
Reject δεν έχεις καθόλου άδικο όσον αφορά αυτό το φαινόμενο γενικά. Πιστεύω ότι συμβαίνει κατά κόρον σε Αμερικές και Ευρώπες, μιλώντας ως επί το πλείστον για τις πλέον "ανεπτυγμένες" μουσικά χώρες. Δλδ πχ η Σουηδία, όσο μεταλλομάνα και ρογκεντρολομάνα είναι, άλλο τόσο μας πήζει στην άριστη μετριότητα κατά 90% (όπου Σουηδία, μπορείς να βάλεις ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία κλπ). Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσεις τον στονεροσυρφετό, ευτυχώς υπάρχουν αξιόλογα πράγματα σε μεγαλύτερη συχνότητα νομίζω.
Για το προκείμενο, τα δύο κομμάτια βγάζουν πολύ σωστή ενέργεια και ένταση. Ο χρόνος θα δείξει.
οκ ρωτάω γιατί δε μου φάνηκε τόσο διαφορετικό από το πρώτο αλλά πάσο.Quote:
Originally Posted by 00i00
Πέρα, όμως, απ' αυτά που θα σου μείνουν με το πρώτο άκουσμα για πάντα ή που θα τα χαθούν μια για πάντα στης λήθης το πηγάδι (ειδικά αυτά είναι πάμπολλα, αλλά έτσι δεν είναι η μουσική?), υπάρχουν κι αυτά που θα ακούσεις επειδή γουστάρεις, επειδή σου βγάζουν ενέργεια, επειδή για χίλιους δυο λόγους, και με τον καιρό - σε 1 μέρα, σε 1 βδομάδα, σε 1 μήνα - ο ήχος τους θα σκαλίσει μόνιμο αποτύπωμα μεσ' τ' αφτί σου.
Ενώ στην Ελλάδα Παρασαιτ, πήξαμε στα ταλέντα...έλα, ντάξει.
Το ζήτημα είναι άλλο: και μάλλον επειδή έχουμε πήξει στα ερεθίσματα δεν ανταποκρινόμαστε εύκολα σε κάτι καινούργιο (ε του πούστη, όταν έχεις λιώσει όλα τα κλασσικά και μη τι να σου πουν π.χ. οι Wolfbrigade στον τελευταίο τους δίσκο), αλλά είναι και κάτι ακόμα:
Ανοίγεις ένα Maximum Rock n Roll π.χ. το 1985, και βλέπεις τις δισκοπαρουσιάσεις του μήνα. Από τα 50-60 θα έχεις ακούσει τουλάχιστον το 80%, και θα τα θυμάσαι κιόλας. Πάνε και στα 90'ς, το ίδια, ακόμα και στα 00ς που το ποσοστό πέφτει, έχεις ρε παιδί μου βάση, άκουσμα, γνώση. Αν είσαι μεταλλάς, πιάσε ένα Metal Forces εποχής, τα ίδια. Αν ακούς και 60ς-70ς ακόμα καλύτερα, και εκεί τα γνωρίζεις τα περισσότερα. Οι κλασσικοι δίσκοι είναι άπειροι.
Τα 10'ς πραγματικά για το ροκ στην ολότητα του ήταν υπεράθλια. Οι κυκλοφορίες βγαίνουν με ρυθμούς και ποιότητα ΕΜΕΤΟΥ, ο καθένας στήνει ένα bandcamp, όλοι έχουν την ίδια παραγωγή (ανάλογα το είδος) με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζεις μπάντες, αλλά είδος. Παραπληροφόρηση από τα ΚΑΡΙΟΛΙΑ τους μουσικούς ΑΡΔ (8/10 να είναι οι μέρες σας με γρίπη οι άλλες 2 off επειδή είμαι καλός άνθρωπος),οι οποίοι πήζουν τον κόσμο με βαθμολογίες αρεστές στις μπάντες (και ιδανικές για PR).
Που να κεντράρεις? Ακόμα και να κεντράρεις σε μία μπάντα, μετά από 1-2 δίσκους αυτή θα διαλυθεί μιας και το ενδιαφέρον έχει κατακερματιστεί και έχει ΑΤΟΝΗΣΕΙ.
Επίσης το να ζητάμε νεες μπάντες να βγάλουν "κλασσικούς" δίσκους όπως έβγαιναν κάποτε πλέον είναι ουτοπία-και πλέον άλλα πράγματα παίζουν ρόλο, και όχι μουσική. Δηλαδή ΤΙ
G.L.O.S.S. ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΣ όταν έχουμε ακούσει Los Crudos!!!
Αλέξανδρε και ο ήχος της μπετονιέρας έξω από το πατρικό μου, πριν καμιά 20ετιά μου έχει στοιχειώσει τα όνειρα με τον ήχο της, δεν είναι επιχείρημα αυτο.
Με άλλα λόγια, είναι η συνολικότερη κίνηση της μουσικής. Ή και για άλλα είδη θα μπορούσε να ειπωθεί αυτό, π.χ. για τη ζωγραφική, πλέον δε ζωγραφίζονται έργα όπως παλαιότερα, κ.ο.κ.
Μιας και το τοποθετείς χρονολογικά, πιστεύω πως απ' τη μία έχει να κάνει με το ότι μιας και οι άνθρωποι στα τέλη των 70ς εφηύραν π.χ. το Metal, είναι λογικό τα πρώτα χρόνια να βγαίνουν πράγματα που αναλογικά με το τι έβγαινε γενικά σήμερα να θεωρούνται κλασσικά, καθώς αυτά τα "πράγματα" μας οδήγησαν σήμερα να αναφερόμαστε και να συζητάμε και να ακούμε και γενικά να υπάρχει Metal. Δηλαδή, αν σήμερα εγώ παίξω κάτι που δεν έχει ξαναπαιχτεί (αρκετά δύσκολο, αλλά πες) και σένα σ' αρέσει και αρέσει και του Parasight και αρέσει γενικά, είναι αναμενόμενο πως ό,τι βγει τα πρώτα χρόνια σε καμιά 30αριά χρόνια θα θεωρείται κλασσικό. Δηλαδή αν οι Maiden βγάζαν σήμερα το Powerslave δεν ξέρω κατά πόσο θα έκανε την ίδια αίσθηση με το 80κάτι που βγήκε.
Απ' την άλλη, όπως λες, το ότι πλέον έτσι είναι τα πράγματα (bandcamp, εξοπλισμός να γράφεις σπίτι, κ.λπ.), μαζική παραγωγή και κατανάλωση με άλλα λόγια, έχουν φέρει τα πράγματα σε σημείο που για να ξεχωρίσεις θα πρέπει να είσαι πολύ καλός. Ή τυχέρος, δεν ξέρω.
Πάντως, τα 2 από Antimob, γαμάνε :)
μεχρι κεραιας σε οτι εγραψε ο Αλεξ...
εντωμεταξυ το μπαντκαμπ ειναι κανονικος καρκινος ΚΥΡΙΩΣ διοτι εχει δημιουργησει στρατια μαλθακων ακροατων
Το bandcamp έχει επιτρέψει σε άπειρες μπάντες να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους, που υπό άλλες συνθήκες στην καλύτερη θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο, στη χειρότερη δε θα κυκλοφορούσε ποτέ. Δε φταίει το bandcamp για κανένα μαλθακό ακροατή, δηλαδή όταν υπήρχε κόσμος πριν 10 χρόνια (πριν το bandcamp) που κατέβαζε από slsk και dc++ ο,τι κυκλοφορούσε στην αγορά, είχε κάποια διαφορά; Τα μαλθακά αυτιά είναι (πέρα απ' το υποκειμενικό κομμάτι του ποιός θα κρίνει του αλλουνού τα αυτιά) θέμα ψαξίματος. Όπως ήταν πάντα: αυτοί που ακούγανε ραδιόφωνο όσο κάποιοι τρέχανε στα ταχυδρομεία για tape trading, γίνανε αυτοί που έβαζαν το youtube να παίζει όσο άλλοι λιώνανε forums, που γίνανε αυτοί που έκαναν συνδρομή στο spotify όσο οι άλλοι ψάχνουν να βρουν κάτι που θα τους ενθουσιάσει σ' έναν ωκεανό σαπίλας.
Επίσης, ρε πάνκη, ποιές δισκοκριτικές, 2020 φτάσαμε. Είναι σα να ενημερώνεσαι για μπάλα απ' το Δημήτρη τον Τσορμπατσόγλου! Είδα εγώ 8/10 κι έτρεξα να κατεβάσω... ούτε 16 χρονών δεν το έκανα (αλλιώς θ' άκουγα κι όλα αυτά τα Paradise Lost και Nevermore κι ο,τι άλλο προωθούσε το Hammer και το κάθε Hammer). Αλλά ούτε και κάτι θα το σνομπάρω γιατί το εκθείασε το pitchfork. Πλέον μπορείς να τσεκάρεις οτιδήποτε, και ποιόν να εμπιστευτείς περισσότερο από τ' αυτιά σου σχετικά με το αν σ' αρέσει αυτό που ακούς;
Εν προκειμένω, το να μην αρέσουν σε κάποιον τα 2 κομμάτια ANTIMOB το βρίσκω οκ, γιατί γούστα. Το να λες ότι δε σ' αρέσουν ενώ σ' άρεσε το πρώτο, μου φαίνεται παράξενο γιατί σα δομή μου φαίνονται τελείως ΑΝΤΙΜΟΒ (ο,τι είπε ο φάντομ). Κι αυτή η ταυτότητα είναι που ξεχωρίζει τις καλές μπάντες απ' τις μέτριες, κι αυτό θεωρώ επίτευγμα των ΑΝΤΙΜΟΒ και γι αυτό θεωρώ ότι έχουν κοινό που δεν τους ξεχνάει παρόλο που εξαφανίζονται για χρόνια. Και για μένα οι ΑΝΤΙΜΟΒ είναι μια καλή μπάντα, με ταυτότητα (αναγνωρίζεις ότι ένα κομμάτι είναι δικό τους όταν το ακούς, μέταλ-ξεμέταλ), παίζει με λύσσα, έχει καλογραμμένους στίχους και συνεπή αισθητική. Αυτά μου φτάνουν.
αυτοι που το καναν αυτο οταν ανακαλυψαν το σλσκ ηταν προφανως μαμελουκοιQuote:
Originally Posted by Skalani Caveman
εγω αναφερομε στους μαλθακους που ''πατανε'' πανω στο ταδε ταγκ και κατεβαζουν το καθε ΑΝΟΥΣΙΟ πραμα που εκατσε και εγραψε ενας μπλαχος μεσα σε ενα Σ/Κ, μεταξυ τυριου και φουντας τιγκα στο αμμωνιαζολ
το ιδιο ισκυει βεβαια και με τα ζαπινγκ-ζακια του ΥΤ
το ποστάρω και εδώQuote:
https://www.youtube.com/watch?v=uUJl1tycP6c
δεν ξέρω αν έχει ποσταριστεί ξανά
πολύ ωραίο μελωδικό πανκ εδώ από Αθήνα με μέλη από Dirty Wombs,Conspiracy of Denial,Lifewreck κλπ.
τσεκάρετε!
