Originally Posted by Jim Dandy Mangrum
Ο Ολυμπιακός χάνει άλλο ένα ματς στην Ευρώπη και ο κόσμος αγανακτεί. Εισβάλλουν λοιπόν στα αποδυτήρια και τους κάνουν τόπι στο ξύλο. Τότε έρχεται μια ιδέα του Κωνσταντίνου: "Θα φέρω μια στολή αστυνομικού στα αποδυτήρια, ώστε όταν ξαναγίνουν επεισόδια θα τη φορέσω και θα φύγω άνετα!". Οντως, την επόμενη φορά (όπως πάντα) ξαναγίνονται επεισόδια. Φοράει γρήγορα ο Κωνσταντίνου τη στολή του μπάτσου, κανένας δεν τον αναγνωρίζει και φεύγει ανενόχλητος. Στον δρόμο, του φωνάζει μια γριούλα: "Κωνσταντίνου, παιδάκι μου, μπορείς να με περάσεις απέναντι;". Τρελαίνεται ο Μιχαλάκης! Καθώς την περνάει απέναντι, σκέφτεται: "Καλά, εδώ ξέφυγα από τόσους οπαδούς που με βλέπουν συνέχεια και με γνωρίζουν, η γριά πώς με αναγνώρισε;". Την επόμενη αγωνιστική ξαναχάνει ο θρύλος, ξανά επεισόδια, ξαναβάζει τη στολή του μπάτσου, φεύγει ανενόχλητος... Ξανά η γριά στον δρόμο: "Μιχαλάκη, με περνάς σε παρακαλώ απέναντι;" Κόκκαλο ο Μιχαλάκης! Την περνάει ξανά απέναντι και φεύγοντας σκέφτεται: "Την επόμενη φορά θα τη ρωτήσω πώς με αναγνωρίζει". Ερχεται η επόμενη φορά, ξανά ήττα, ξανά επεισόδια, ξανά στολή, ξανά η γριά να την περάσει απέναντι. Μιχαλάκης: "Θα σε περάσω γιαγιά, αλλά πες μου, σε παρακαλώ, δεν με αναγνωρίζουν οι οπαδοί, εσύ πώς με αναγνωρίζεις;". Και η γριά: "Σκάσε, ρε μαλάκα! Ο Ανατολάκης είμαι!"