Printable View
ΦΑΝΤΟΜΝΤΑΚ έβαλες χαμόγελο στην μούρη μου... το 80% από το πουρί στο κυκλοφορικό μου, με το Κοκορίκο το' χω φτίαξει! :touched:
Faith No More... και τις δύο φορές που είχαν έρθει έχει σκάσει με πανό διαστάσεων ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και άλλα τέτοια γραφικά αν αυτό λέει κάτι... :)
δεν είμαι στο παλιό pc που έχω τις φωτό από ερ meating στα δυτικά, δεν ξέραμε τότε και είχαμε φάει κοτοπουλάδες (αυθεντικόν) όταν ακόμα ήταν φτηνά.
Καμιά φορά δεν πάνε τα πράγματα όπως τα θες.
Κάποιες φορές έρχονται άσχημα νέα τα ακολουθούν ανέλπιστα ευχάριστα και μετά ακόμα πιο άσχημα.
Σήμερα έφυγε ένας φίλος , όχι χαμένος από την γαμωαρρώστια αλλά επειδή των πρόδωσαν οι δυνάμεις του.
Δεν ήταν κολλητός, δεν ήταν "αδερφός", αλλά ήταν ένα άνθρωπος που τον αγαπούσα και τον σεβόμουν. Έμαθα τα νέα και ανέβηκα στην μηχανή να γυρίσω σπίτι, και στο δρόμο δεν μπορούσα να δω από τα δάκρυα. Ασυναίσθητα κάνεις συνειρμούς βλέπεις πράγματα που δεν θα πρέπει. Κάνεις μυθοπλασίες , και στο τέλος γυρίζεις στο ίδιο σημείο.
Κάποια φευγιά δεν μπορώ να τα διαχειριστώ , όσο και αν είμαι εξοικειωμένος.
Να αγαπάτε τους ανθρώπους σαν να είναι η τελευταία φορά που τους βλέπεται, εγώ δεν πήγα στο νοσοκομείο να τον δω , αλλά ούτε και αυτός ήθελε να τον δούμε στην κατάστασή του.
Κρατάω μόνο την ανάμνηση από τις καθαρές μαγνητικές, και τα άλλα ας χαθούν στον χρόνο.
http://i.imgur.com/7rlCBEJ.jpg
Όλοι κλαίνε απο το πρωί. Δεν τον ήξερα προσωπικά τον Παναγιώτη, τον Καίσαρα. Ήταν σαν να συνέβαινε όμως, τόσο καιρό που τον διάβαζα στα γραφτά του και που και που άκουγα καμία από τις εκπομπές του. Όπου ξεχώριζε γιατί ήταν από την πάστα των συντρόφων που έχουν μαζί τέσσερα πράγματα: άπλετο χιούμορ, καταρτισμένος, ποίηση στη γλώσσα, μαγκιά στη ζωή. Το τελευταίο ήταν και φανερό στον τρόπο που αντιμετώπισε την αρρώστια. Πολύ κρίμα.
Μετά από 2 βδομάδες γεμάτες διακοπές, επιστροφή καλαμπάκα. Η πόλη πιο_σάπια_πεθαίνεις, τα γνωστά μέρη είτε γιομάτα κόσμο λες και βγαίνεις βόλτα σε νηπιαγωγείο, είτε μυρίζουν θάνατο, ο κόσμος όξω γενικότερα για λύπηση. Από τις μιάμιση μέσα, παρέα με ένα rum & lime ληγμένο από το 2009. Υπάρχουν και χειρότερα, αλλά.
δε φτανει που θα σου ερθουν οι vic
αχρειε
Εκτός αν μιλάς για μεσημέρι, ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ ΡΕ ΖΕΙΣ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ.Quote:
Originally Posted by tsimpouklano
Εγω αν βγω μετα τις 2 καποια μερα πλεον το θεωρω τρελο ξενυχτι :touched:
μικρό παιδί είναι, θα πήξει και αυτό σύντομα.
μετά τη 1:30 rising. εγγύηση ότι θα κρατήσει ως το πρωί.Quote:
Originally Posted by tsimpouklano
μαζι σου.Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
ειχα την τυχη να τον εχω καθηγητη σε ενα πολυ κομβικο σημειο της ζωης μου και με εστρωσε για τα καλα.
o πρωτος που μου εβαλε να ακουσω Pink Floyd. Τους ξεχασα μετα, γιατι ειμαι μαλακας. Χρονια μετα οταν ακουσα το Animals τυχαια σε αμαξι φιλου, ηρθαν ολα πισω.
=/
χτες το ιδιαιτερο που ειχα το καλο, αποφασισε να μη δωσει πανελληνιες και να παει σε κολεγιο (και καλα εκανε). σημερα ειδα οτι δεν παιρνω το επιδομα ανεργιας. διακοπες γιοκ και φετος. και ελεγα θα ειναι καλο καλοκαιρι φετος...
τώρα να πατήσω αρκουδάκι ή όχι;
είπα να φύγω 7 μέρες.
γίναν 5.. μετά έγιναν 4, μετά την μία τη χάσαμε γιατί ο άλλος πήδαγε και άργησε και τελικά φτάνουμε.
κλασικές διακοπές με ξάδερφο σημαίνει βράδυ μπαλκονάκι, κουμ καν και λαϊκά.
όλα καλά μέχρι που τσουπ σκάει το νέο, χώρισε μια φίλη μας (εντάξει, πολύ καλή μας φίλη) μετά από 7,5 χρόνια.
κλάματα (κλαίει πάρα πολύ άσχημα, την ξέρω 15και χρο΄νια δεν το γνώριζα αυτό), αγκαλιά το σκυλί και φάση: "τι θα κάνουμε μόνες μας πια" και τέτοια... γενικά τα βιώνει.
την επόμενη ήμασταν φεύγουμε-δεν φεύγουμε, την βουτάει η αδερφή μου έρχονται μεσημέρι πάει το μπάνιο*.
πάλι κλαματα, οδυρμός, γέλια (οι υπόλοιποι τουλαχιστον), αγκαλιά τα σκυλιά και να κλαίει, κουμ καν (οι υπόλοιποι) έρχεται η νύχτα, φεύγουν.
ξημερώνει η μέρα, φεύγουμε και εμείς.
ΔΙΑΚΟΠΆΡΕΣ
*η θάλασσα στα 5 μέτρα, εν τω μεταξύ.
FML, ασχετος απο χαρτια btw, τόσα χρόνια νόμιζα οτι λέγεται κουν καν . Που ζω? :oops::oops::fear:
