Quote:
[...]στήν πραγματικότητα για τον πρακτικό υλιστή, δηλ. τόν κομμουνιστή, τό ζήτημα είναι νά έπαναστατικοποιήσει τόν κόσμο πού ύπάρχει, νά έπιτεθεϊ κατά των πραγμάτων πού βρήκε καί νά τά αλλάξει. [...]Επιπλέον, προκύπτει δτι κάθε τάξη πού άγωνίζεται γιά τήν κυριαρ¬χία, άκόμα κι άν ή κυριαρχία της, δπως συμβαίνει μέ τό προλεταριάτο, απαιτεί τήν κατάργηση τής παλιάς μορφής τής κοινωνίας στό σύνολό της καί τής ίδιας τής κυριαρχίας, πρέπει πρώτα νά κατακτήσει γιά τόν έαυτό της τήν πολιτική έξουσία μέ σκοπό νά παρουσιάσει μέ τή σειρά της τά συμφέροντά της σάν τό γενικό συμφέρον, πράγμα πού είναι άναγκασμένη νά τό κάνει τόν πρώτο καιρό.[...]
Αύτή ή «αλλοτρίωση» (για νά χρησιμοποιήσουμε εναν όρο πού θα είναι κατανοητός στούς φιλόσοφους), μπορει βέβαια νά καταργηθεΐ μονάχα αν είναι δεδομένες δυό πρακτικές προϋποθέσεις. Για να γίνει αύτή μια «αφόρητη» δύναμη, δηλαδή μιά δύναμη πού νά έπαναστατήσουν έναντίον της οί άνθρωποι, πρέπει αναγκαστικά νά έχει κάνει τή μεγάλη μάζα τής ανθρωπότητας «χωρίς ιδιοκτησία», καί νά βρίσκεται ή μεγάλη αύτή μάζα σέ άντίφαση μέ έναν κόσμο πλούτου καί πολιτισμού, πού ύπάρχει πραγματικά. Καί οί δυό αύτοί όροι προϋποθέτουν μιά μεγάλη αύξηση τής παραγωγικής δύναμης, εναν ύψηλό βαθμό άνάπτυξής της• Καί, άπό τήν άλλη μεριά, αύτή ή άνάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (πού ή ίδια συνεπάγεται τήν πραγματική εμπειρική ύπαρξη τών άνθρώπων στό επίπεδο τής παγκόσμιας ιστορίας, καί όχι σέ τοπικό έπίπεδο), είναι μιά απόλυτα άναγκαία πραγματική προϋπόθεση, γιατί χωρίς αύτήν ή στέρηση θά γινόταν άπλώς γενική, καί μέ τή φτώχεια θά ξανάρχιζε ο άγώνας γιά τά άναγκαία καί θά άναπαράγονταν αναγκαστικά όλες οί παλιές βρωμιές.
Καί είναι έπιπλέον άναγκαία προϋπόθεση, έπειδή μονάχα μ’ αύτή τήν καθολική άνάπτυξη τών παραγωγικών δυνάμεων εγκαθιδρύεται μιά παγκόσμια έπικοινωνία άνάμεσα στούς άνθρώπους, πού παράγει σ’ όλα τά έθνη ταυτόχρονα τό φαινόμενο τής μάζας «χωρίς ιδιοκτησία» (παγκόσμιος συναγωνισμός), κάνει κάθε έθνος νά έξαρτιέται άπό τις έπαναστάσεις τών άλλων, καί τελικά Εχει βάλει τά παγκόσμια-ίστορικά, μέ έμπειρικό τρόπο παγκόσμια, άτομα στη θέση τών τοπικών άτόμων.
Δίχως αύτό, 1) δ κομμουνισμός δέ θά μπορούσε νά υπάρξει παρά μόνο σάν ένα τοπικό γεγονός, 2) οί ίδιες οί δυνάμεις επικοινωνίας δέ θά μπορούσαν νά άναπτυχτούν σάν παγκόσμιες, επομένως σάν άφόρητες δυνάμεις: θά παραμένανε τοπικές «περιστάσεις» περιτριγυρισμένες άπό δεισιδαιμονία, καί 3) κάθε επέκταση τής επικοινωνίας θά καταργούσε τόν τοπικό κομμουνισμό. Εμπειρικά, ο κομμουνισμός είναι δυνατός μονάχα σάν πράξη τών κυρίαρχων λαών μονομιάς καί ταυτόχρονα, πράγμα πού προϋποθέτει τήν παγκόσμια άνάπτυξη τών παραγωγικών δυνάμεων καί τήν παγκόσμια έπικοινωνία πού συνδέεται μέ τόν κομμουνισμό.
Ό κομμουνισμός δέν είναι γιά μας μιά κατάσταση πραγμάτων πού πρέπει νά έγκαθιδρυθεί, ένα ιδεώδες πού σ’ αύτό θά πρέπει νά προσαρμοστεί ή πραγματικότητα. ’Ονομάζουμε κομμουνισμό τήν πραγματική κίνηση πού καταργεί τή σημερινή κατάστάση πραγμάτων• Οί όροι αυτής τής κίνησης προκύπτουν από τις προϋποθέσεις πού τώρα υπάρχουν• Επιπλέον, ή μάζα των εργατών πού είναι μόνον έργάτες — μαζική έργατική δύναμη αποκομμένη από τό κεφάλαιο ή άπό κάθε είδος ικανοποίησης έστω καί περιορισμένης — προϋποθέτει τήν παγκόσμια αγορά όπως έπίσης τήν προϋποθέτει καί ή άπώλεια, ή όχι πρόσκαιρη, αύτής τής έργασίας, σά σίγουρης πηγής ζωής, απώλεια πού προκύπτει άπό τό συναγωνισμό. Τό προλεταριάτο μπορεϊ ετσι νά υπάρξει μονάχα παγκόσμια — ιστορικά, όπως κι ο κομμουνισμός, ή δραστηριότητα τοϋ προλεταριάτου, μπορεΐ νά έχει μονάχα μιά «παγκόσμια - ιστορική» ύπαρξη. Πρόκειται για παγκόσμια - ιστορική ύπαρξη άτόμων, δηλαδή ύπαρξη άτόμων πού συνδέεται άμεσα μέ τήν παγκόσμια Ιστορία
Η κίνηση πάει κάπως έτσι... το ΚΚΕ επαναστατικοποιεί το προλεταριάτο, το προλεταριάτο αφού αποκτήσει ταξική συνείδηση ψηφίζει ΚΚΕ, το ΚΚΕ παίρνει την πολιτική εξουσία, δίνει στις υπόλοιπες τάξεις να καταλάβουν ποιο είναι το συμφέρον τους, οι επαναστάσεις πολλαπλασιάζονται -> Αταξική Κοινωνία.