ΠΕΘΑΝΕ Η AMY WINEHOUSE

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Για τη τζαζ και τα ναρκωτικά, 3 παραδείγματα που αναφέρονται στην ηρωίνη θα σε πείσουν λες;

---

Αμφιβάλλω οτι η πρέζα έκανε τον πάρκερ καλύτερο παίχτη. Του γαμούσε τη ζωούλα μόνον. Δεν έχω ανάλογη εμπειρία, αλλά και η μουσική του είναι άσχετη με την εμπειρία που τυπικά υποτίθεται οτι έχει κάποιος που τη βαράει. Αυτό που σίγουρα συνέβαλε στο να κάνει τον έτσι αυτό που είναι, είναι οτι εκσασκείτο σα το σκυλί, κτυπώντας 15ωρα μελέτης και τέτοια.

Επίσης, υπάρχει και ένα περιστατικό γνωστό όπου ο κόλτρειν όταν έπαιζε για το μάιλς (και έκανε πρεζα ταυτόχρονα), σε διάφορες συναυλίες, όταν ήταν η σειρά του για σόλο, ήταν στη τουαλέτα και έβγαζε ταντερά του, όποτε τον έπχιασε ο μαιλς και τον εκανε... μαυρό στο ξύλο! Δεν αποδυκνείει κάτι θα μου πείς, σωστά. Απλά ήταν ωραία ιστορία, δε μπορείς να πείς!

Και τέλοςπάντων, μη τα μπερδεύουμε, στο προηγούμενο πόστ μιλούσες για τελειότητες καθαρότητες και ατέλειες, όχι για ντρόγκα. Σαυτό απάντησα.
Αναμφίβολα υπήρξαν καλλιτέχνες πολλοι που κάναν τέτοια, και δεν αμφιβάλλω οτι κάποιους τους βοήθησε στη τεχνη τους.

Εγω συμφωνω παντως με την αποψαρα πως ο πονος που φερει ο καθενας στην μπσυχουλα του μπορει να οδηγησει σε καλλιτεχνικα μεγαλεια. Δεν τον θεωρω τον αποκλειστικο παραγοντα γεννησης ενος καλλιτεχνικου δημιουργηματος, ομως μπορει να αποτελεσει δυνατο κινητρο για εναν καλλιτεχνη.
Ο ιδιος πονος ομως οδηγει και στην εξαρτηση. Και εκει η δυναμικη αλλαζει.
Δυσκολευομαι αρκετα να πιστεψω πως καποιος ειναι great γιατι χαπακωνεται. Θαρρω οι συνθηκες για να ειναι καλος και να γινει σημαντικος προυπαρχουν. Οι ντρογκες ερχονται σε αυτον σαν κομπινγκ μεκανισμ, και αναλογως τις συνθηκες και την προσωπικη του δυναμη, ειτε τον αποτελειωνουν, ειτε του επιτρεπουν να λειτουργει παραλληλα σαν ατομο και σαν καλλιτεχνης.
Δυσκολευομαι να φανταστω δηλαδη εναν βασανισμενο (οπως το εννοει αυτος ετσι) να την πινει και να την ακουει για να γραψει, μαλλον ξεκιναει για να ξεχασει τον πολυ πονο του και να γραψει. Και εκει αρχιζει αυτη η ιδιαζουσα σχεση και το χασιμο.

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Βασικά μαστουρώστε μια φορά, (όχι πολύ να μην μπορείτε να πάρετε τα πόδια σας, ίσα ίσα να γλυκαθείτε) γκαβαλήστε το γκρουβ και μετά πείτε για τα ναρκωτικά και την έμπνεση

---

Πάω να σκίσω τα πτυχία μου.

Quote:

---

Originally Posted by Ra Pariah

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Βασικά μαστουρώστε μια φορά, (όχι πολύ να μην μπορείτε να πάρετε τα πόδια σας, ίσα ίσα να γλυκαθείτε) γκαβαλήστε το γκρουβ και μετά πείτε για τα ναρκωτικά και την έμπνεση

---

Εγώ θέλω να γίνει το άλλο. Να συνθέσεις κάτι δικό σου όταν είσαι νηφάλιος και να το αποδώσεις. Κατόπιν, να μαστουρώσεις και να μπεις εκ νέου στη διαδικασία σύνθεσης και εκ νέου να αποδώσεις την καινούργια σου ιδέα. Όλα αυτά να τα βιντεοσκοπήσεις και να τα ανεβάσεις σε κάποιον παροχέα και ύστερα να ανοίξει poll "προτιμάτε τη μουσική μου προ ή μετά την πρέζα;;;".

---

Αmy παιδι μου, αυτο το μηνα, στις συναυλιες, να την πινεις λιγο και θα δεις τη διαφορα.

Quote:

---

Originally Posted by Caffrey

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Για τη τζαζ και τα ναρκωτικά, 3 παραδείγματα που αναφέρονται στην ηρωίνη θα σε πείσουν λες;

---

Αμφιβάλλω οτι η πρέζα έκανε τον πάρκερ καλύτερο παίχτη. Του γαμούσε τη ζωούλα μόνον. Δεν έχω ανάλογη εμπειρία, αλλά και η μουσική του είναι άσχετη με την εμπειρία που τυπικά υποτίθεται οτι έχει κάποιος που τη βαράει. Αυτό που σίγουρα συνέβαλε στο να κάνει τον έτσι αυτό που είναι, είναι οτι εκσασκείτο σα το σκυλί, κτυπώντας 15ωρα μελέτης και τέτοια.

Επίσης, υπάρχει και ένα περιστατικό γνωστό όπου ο κόλτρειν όταν έπαιζε για το μάιλς (και έκανε πρεζα ταυτόχρονα), σε διάφορες συναυλίες, όταν ήταν η σειρά του για σόλο, ήταν στη τουαλέτα και έβγαζε ταντερά του, όποτε τον έπχιασε ο μαιλς και τον εκανε... μαυρό στο ξύλο! Δεν αποδυκνείει κάτι θα μου πείς, σωστά. Απλά ήταν ωραία ιστορία, δε μπορείς να πείς!

Και τέλοςπάντων, μη τα μπερδεύουμε, στο προηγούμενο πόστ μιλούσες για τελειότητες καθαρότητες και ατέλειες, όχι για ντρόγκα. Σαυτό απάντησα.
Αναμφίβολα υπήρξαν καλλιτέχνες πολλοι που κάναν τέτοια, και δεν αμφιβάλλω οτι κάποιους τους βοήθησε στη τεχνη τους.

---

den nomizw oti o rat_poizo iponoei oti h hrwini ekane ton parker na kelaidaei, alla oti kallitexnes tetoiou velinekous einai aftokatastrofikoi.

ειναι να γελας και να κλαις ταυτοχρονα με τσιριδα με ορισμενα πραματα εδω μεσα

Quote:

---

Originally Posted by The Good Son

den nomizw oti o rat_poizo iponoei oti h hrwini ekane ton parker na kelaidaei, alla oti kallitexnes tetoiou velinekous einai aftokatastrofikoi.

---

Ώπ, σωστά. Συγγνώμη ρατ πόιζον!
Έστω. Τότε είχε μια τέτοια κουλτούρα η τζάζ όντως. Σήμερα όχι και τόσο. Αν ήταν να με πείσουν τρία παραδείγματα, έχω άλλα τρία αντιπαραδείγματα (όχι για τη τζαζ μόνο, γενικά μιλάω) κλπ.

Ωραία κουβέντα είναι κανονικά αλλά από ότι καταλαβαίνω πάει να εκτραπεί σε «ντρόγκες και μουσική» που είναι/δεν είναι για μεταλχαμερ.

Καφρεη, άντε γαμήσου ρε μαλάκα. Στο ποστ μου μιλάω με όρους ψυχολογίας, όπως οι προσλαμβάνουσες, οι παραστάσεις και οι δεξιότητες. Αν έχεις τις πρώτες και αναπτύξεις και τις δεύτερες τότε το αποτέλεσμα στην επικοινωνία είναι ιδιαίτερο και αυτό είναι που ενδιαφέρει αρκετούς ανθρώπους άρα τι έχουμε; Σημαντική τέχνη. Η δεξιότητα δεν είναι αισθητικός όρος, πως λέμε ότι ένας τυφλός μπορεί να αναπτύξει δεξιότητες στην ακοή και στην οσμή; Πως λέμε ότι ένα δυσλεκτικό βαριάς μορφής μπορεί να αναπτύξει δεξιότητες στα μαθηματικά; (έχω γνωρίσει τέτοιο παιδί btw). Ε, το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στη μουσική όπως και σε κάθε μορφή τέχνης. Και τελοσπάντων γαμήστε μας, μαζέψτε τους 100 σημαντικότερους δίσκους από τη δισκοθήκη σας και σκεφτείτε το βιογραφικό των ανθρώπων που τους έγραψαν και τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στο κεφάλι τους την εποχή που γράφτηκαν. Στους 90 από τους 100 δικούς μου έχω μόνο τέρατα και εδώ κανονικά τελειώνει η συζήτηση.

εδιτ: Δεν είμαι επιθετικός, χαϊδευτικά το λέω το αντε γαμήσου!

νομίζω συμφωνούμε διαφωνώντας κάφρεϊ, προφανώς υπάρχουν εκατέρωθεν παραδείγματα, απλά μου τη δίνει άνθρωποι νηφάλιοι (μόνο από εκ νόμου απαγορευμένες ουσίες, όχι αληθινοί straight-edgers) να λένε ότι δε σε βοηθάν πουθενά, ότι είναι (φύσει) κακό πράγμα και ότι νηφάλιος == καλύτερος. και μετά να πάνε και να πλακώνονται στις μπύρες ξερωγω και στα ουίσκια.

επίσης, σταμ, τι εννοείς αγόρι μου;

Εννοώ ότι λες γενικόλογες μαλακίες.

Quote:

---

Originally Posted by stam and the witches

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Βασικά μαστουρώστε μια φορά, (όχι πολύ να μην μπορείτε να πάρετε τα πόδια σας, ίσα ίσα να γλυκαθείτε) γκαβαλήστε το γκρουβ και μετά πείτε για τα ναρκωτικά και την έμπνεση

---

Πάω να σκίσω τα πτυχία μου.

---

καλά,δεν έχει και πολύ άδικο ο ρατ ποϊζον εδώ.

Και η αλήθεια είναι ότι έχω αφιερώσει τόσα χρόνια από τη ζωή μου στη μουσική με διάφορους τρόπους, απόψε δα φεύγω για το μουσικό εργαστήρι του Ross Daly, κι έρχομαι και διαβάζω ότι σύμφωνα με έρευνες γενικά ισχύει ότι αν την ακούσεις παίζεις καλά.

Ρε παιδιά οι καλλιτέχνες δεν είναι "αυτοκαταστροφικοί". Geeks είναι συνήθως, που έχουνε λεφτά και είναι μέσα σε κυκλώματα όπου μπορούν να παίρνουνε πρέζα πανεύκολα. Δε θέλουν να καταστρέψουν τη ζωή τους για να γράφουνε ΤΕΧΝΑΡΑ, αδύναμοι είναι να ξεφύγουν από μία εξάρτηση που τους αρέσει, αλλά κάποια στιγμή θα τους τελειώσει τη ζωή.

Όταν είσαι μαστουρωμένος πάντως ότι μαλακία και να παίξεις ενθουσιάζεσαι "πωωω, ριφφάρα" "κοίτα, ένα ντο, και μετά ένα σολ, απίστευτο!". Όταν ακούς τι έγραψες την επόμενη μέρα, delete κατευθείαν. Για αυτό μάλλον, όπως έλεγε ο κάφρει, ο Parker και ο Coltrane δε περίμεναν από τη πρέζα για να γράψουν μουσική. Γράφαν μουσική και την ονόμαζαν με βάση ένα από τα πράγματα που γούσταραν μάλλον περισσότερο από τη ζωή και δε μπορούσαν να κάνουν χωρίς αυτό.

@ικονοκλαστ!
Και να που η ιδεολογία διυσδύει σχεδόν χωρίς να γίνεται αντιληπτή και στο νέο ποστ σου! [/ντεριντα]
Δεν εστίασα στην έννοια της δεξιότητας αυτής καθαυτής, αλλά στον οριζμό της τέχνης ώς επικοινωνίας. Αυτό είναι μέρος της φιλοσοφίας της τέχνης.
Και μη μου πείς μααα μουυυυ αν δεν ήταν επικοινωνία η τέχνη, θα τη κρατούσε ο καθένας για τον εαυτό του. Είναι σαφές απο το προηγούμενο ποστ οτι έχεις ενα πολυ συγκεκριμένο είδος επικοινωνίας στο μυαλό σου.

καλά όταν σοβαρευτείς, ξαναπόσταρε κάτι που να προχωρά τη συζήτηση και θα ασχοληθώ μαζί σου.

επίσης, πεθαίνω με μαζικό μουτζωτή pro-drug/abuse posts.

Βγες έξω να σε δούμε ρε ΚΝΙΤΗ

Είμαι όσο σοβαρός είσαι εσύ όταν μου αναφέρεις ότι πίνοντάς την παίζεις καλή/καλά μουσική.

Το ηαρ που θέλουμε

Θεϊκό ποστ Σταμάτη το τελευταίο. :touched:

Εν τω μεταξύ ον/οφφ τόπικ, επειδή κάπου αναφέρθηκε ο Lemmy: να πούμε ότι ο εν λόγω κύριος γυμνάζεται κάθε μέρα κι ότι αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό από την κορμοστασιά του. Ο μύθος που τον θέλει 24 ώρες το 24ωρο ανάμεσα σε ουσίες, γκρούπις και αλκοόλ είναι μύθος. Κυρίως για να ευθυγραμμιστεί με όλη αυτήν την ψευδο-κουλτούρα του άσωτου βίου και στη συνέχεια να έχει οπαδούς μερικούς χρήστες από 'δώ μέσα, μόνο και μόνο γι' αυτό το lifestyle.

Προσωπικά μιλώντας, σε αυτή την κατάσταση έχω τις καλύτερες και τις χειρότερες παικτικά στιγμές μου. Κυρίως έχει να κάνει με τη διάθεση και το πόσο πολύ/λίγο έχω πιει. Απλά την ευχαριστιέμαι περισσότερο. Προφανώς και ζάντα καλύτερα να κάτσεις σπίτι σου κι άμα θέλω να μελετήσω τεχνική θα είμαι νηφάλιος και ξεκούραστος, αλλά θα σου το θέσω έτσι:

Έχεις κάνει ποτέ live χωρίς να πιεις ούτε μία μπύρα; Κι αν ναι, πόσο μαγκωμένος ήσουν;

Άλλο ρε ρατ πόιζον να πίνεις κάνα μπάφο να χαλαρώσεις, άλλο η ηρωίνη και η Winehouse και οι καταραμένοι καλλιτέχνες.

ααααααααααακριβώς εκεί είναι το πόιντ μου (το είπα κ νωρίτερα όταν χαρακτήρισα τις ουσίες ως εργαλείο)

Παίζω πάντοτε 100% νηφάλιος, προτιμώ να πίνω τον κώλο μου μετά, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την κουβέντα μας. Μία μουσική διαδρομή είναι υπερβολικά σύνθετη, μακριά και δύσκολη για να χωρέσει σε αυτήν ένα τέτοιο στερεότυπο. Όπως γενικά το στερεότυπο του καλλιτέχνη-αποκαΐδι. Σταματήστε να διαβάζετε μεταλ χαμμερς, να αντιλαμβάνεστε τους καλλιτέχνες ως αποκομμένους από τη ζωή σούπερ ήρωες, η ζωή εκεί έξω είναι πιο δύσκολη.

Quote:

---

Originally Posted by Caffrey

Δεν εστίασα στην έννοια της δεξιότητας αυτής καθαυτής, αλλά στον οριζμό της τέχνης ώς επικοινωνίας. Αυτό είναι μέρος της φιλοσοφίας της τέχνης.
Και μη μου πείς μααα μουυυυ αν δεν ήταν επικοινωνία η τέχνη, θα τη κρατούσε ο καθένας για τον εαυτό του. Είναι σαφές απο το προηγούμενο ποστ οτι έχεις ενα πολυ συγκεκριμένο είδος επικοινωνίας στο μυαλό σου.

---

Όχι, δεν έχω. Και ναι, το μα-μου θα σου πω.

Και τέλοσπαντων εκεί που θέλω εγώ να καταλήξω είναι στο οτι η ιδέα οτι οι καλλιτέχνες μας (η οι άνθρωποι των ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ασπούμε και όλοι αυτοί) είναι πάντα η απόλυτη μποεμ αλανικη απάντηση στο μικροαστιζμό, και η αριστερή ιντελιγκέντσια, είναι μουφάρα. Τέτοιες ρομάντισαιζντ εκδοχές δεν είναι αληθείς, και δε βοηθούν ιδιέταιρα πουθενά θαρρώ. Ο χάιντεγκερ παιδιά ήταν ναζί, και δε το μετάνιωσε ποτέ του. Ο βάγκνερ ήταν λίγο φασιστάκι. Ο στραβίνσκι ήσαν λίγο φασιστάκι και αστός. Ο κάραγιαν επίσης ναζί. Ο μπετόβεν κωλόπαιδο του κερατά. Ο μπάχ νυκοκυραίος. Ο λουίτζι νόνο κουμούνι. Ο τσαικόφσκυ παλιοπουσταριό. Ο μπουλέζ παλιοστρεηταριό. Ο αρτώ σχιζοφρενής και πρεζάκιας ταυτόχρονα. Ο ματίς τίγκα αστός. Ο σούμπερτ μικροαστός. Ο τουλούζ λωτρέκ νάνος. Ο σωκράτης φτωχομπινές. Ο ηράκλειτος φασιστάκι. Ο αριστοτέλης μισογύνης.

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

η ομορφιά αντλείται απ' την προσωπική ατέλεια, απ' το φλερτ με το λάθος, απ' την ανορθόδοξη επιλογή, την καθυστέρηση, τη βιασύνη

---

ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΔΩ ΜΕΣΑ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΟΜΟΡΦΙΕΣ

Ναι ρε κάφρεϊ γι' αυτό και λέω ότι η δημιουργία του καθενός έχει να κάνει με το τη ζωή κάνει και τι άνθρωπος είναι. Σε όλα τα παραδείγματα που ανέφερες αυτά τα χαρακτηριστικά αντικατοπτρίζονται ξεκάθαρα στα δημιουργήματά τους. Απλά, είναι πολύ πιο συνηθισμένο έντονες και παθιασμένες δημιουργικές προσωπικότητες να είναι αυτοκαταστροφικοί ή/και χρήστες ουσιών.
Από κει και πέρα όπως δε γίνεται να δημιουργηθεί ένας δίσκος σαν το wish you were here από νηφάλιους ανθρώπους, άλλο τόσο αδύνατο είναι είσαι πίτα και να αυτοσχεδιάζεις οκτάφωνες φούγγες μπροστά στον αυτοκράτορα, δεν το αμφισβητεί αυτό κανείς εδώ νομίζω

Quote:

---

Originally Posted by Deggial

φυσιολογική κοπέλα.

---

Τράβα γαμήσου ρε μαλάκα, τράβα γαμήσου.

ε μετα πως να μην ποσταρω...

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Από κει και πέρα όπως δε γίνεται να δημιουργηθεί ένας δίσκος σαν το wish you were here από νηφάλιους ανθρώπους,

---

πρεπει να εισαι ο μεγαλυτερος Floyd fan εσυ τελικα
δηλαδη τα λογια του ομωνυμου και του Shine On δεν τα ακουσες ποτε ε?
παραβλεπουμε οτι το συγκεκριμενο ειναι το πιο anti-drug album τους και οτι οι ιδιοι γενικα μεσα στην τιγκα στις σκονες δεκαετια ηταν η πιο σομπερ μπαντα
βεβαια υπηρχε ο εθισμος του Wright στην κοκα (μεταγενεστερα αν θυμαμαι καλα), αλλα αδυνατω να πιστεψω οτι ο ιδιος ηταν η κινητηρια μορφη πισω απο το album
και ακομα περισσοτερο οτι το πιο ''αναισθητο'' ντρογκι μπορει να δωσει εμπνευση σε ενα απο τα πλεον ''ανθρωπινα'' και γηινα album τους

συνεχιζομε ακαθεκτοι οφφτοπικ

χωρίς να θέλω να προσβάλω τη μνήμη της πάντως,η winehouse είχε φύγει εδώ και καιρό :/

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Από κει και πέρα όπως δε γίνεται να δημιουργηθεί ένας δίσκος σαν το wish you were here από νηφάλιους ανθρώπους, άλλο τόσο αδύνατο είναι είσαι πίτα και να αυτοσχεδιάζεις οκτάφωνες φούγγες μπροστά στον αυτοκράτορα, δεν το αμφισβητεί αυτό κανείς εδώ νομίζω

---

Υποθέτω οτι εννοείς οτι δε μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η πολύ ιδιέταιρη αισθητική/ήχος των φλόυντ χωρίς κάποια εμπειρία με χόρτοου. Ίσως να είναι και έτσι. Επέτρεψε μου να πιστεύω οτι μπορεί να γίνει όμως και αυτό που λές.

Νομίζω οτι ο λόγος σου ΤΑΛΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ανάμεσα στην ιδεα του "είναι πιο συνιθισμένο να κάνουν εργάρες αυτοκαταστροφικοί καλλιτέχνες" και την ιδεα του "η ντρόγκα βοηθάει στη δημιουργική διαδικασία". Αυτές οι δύο δεν είναι η ίδια ιδέα. Θα πρέπει νομίζω να υπάρχει μια συνοχή πάνω στο τί ακριβώς κουβεντιάζομε!

Δε νομίζω οτι η ντρόγκα/αλκοολ μπορεί να σε πάει πολύ μακρυά στη διαδικασία της σύνθεσης. Σε ένα τζαμάριζμα κατα βάση νομίζω οτι αυξάνει τη συνδιαστική ικανότητα της σκέψης (που θεωρώ οτι είναι η βάση της δημιουργικότητας), και αυτό σε κάνει να "υπερβαίνεις" σε ένα βαθμό τον εαυτό σου. Αλλά δε νομίζω οτι σε βοηθάει πολύ περα απο μερικές ενδιαφέρουσες φράσεις, και ίσως μερικά καλά κομμάτχια βγαλμένα απο τζαμσεσιον μέσα σε δομές που ήδη έχεις ενσωματώσει στη μουσική αντιληψή σου (όπως είχε κάνει ο μπάχ με τις φούγκες, τόσες πούχε γράψει), μαθαίνοντας τις ενόσω νηφάλιος.
Πέρα απο το υλικό που μπορεί να σου δώσει μια διαφορετική κατάσταση της σκέψης, για να κάνεις μουσική θέλεις εν τέλει και πολλή λογική διεργασία και ενδεχομένως ένα χόρτο να μη βοηθάει το μυαλό σου να σκέπτεται αυτά τα σημεία της μουσικής που έχουν να κάνουν με τη δόμηση, και αυτά που θέλουν κριτική σκέψη.
Για να μη πω για ηχογραφήσεις, μιξαρίζματα, μάστερινγκς, λολ.

Quote:

---

Originally Posted by Ra Pariah

Θεϊκό ποστ Σταμάτη το τελευταίο. :touched:

Εν τω μεταξύ ον/οφφ τόπικ, επειδή κάπου αναφέρθηκε ο Lemmy: να πούμε ότι ο εν λόγω κύριος γυμνάζεται κάθε μέρα κι ότι αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό από την κορμοστασιά του. Ο μύθος που τον θέλει 24 ώρες το 24ωρο ανάμεσα σε ουσίες, γκρούπις και αλκοόλ είναι μύθος. Κυρίως για να ευθυγραμμιστεί με όλη αυτήν την ψευδο-κουλτούρα του άσωτου βίου και στη συνέχεια να έχει οπαδούς μερικούς χρήστες από 'δώ μέσα, μόνο και μόνο γι' αυτό το lifestyle.

---

όταν λέω εγώ ότι είμαι καρά-φέηκ, χαλιέστε....

πεταξτε τους δισκους σας φτιαγμενους απο κεφαλακηδες κ ακουτε τους υπολοιπους να γουσταρετε.

siga min lipithoume gia ta zamplouta prezakia. Oust re.

ταξικό μένος στο πένθος !

To σίγουρο είναι ότι νεκρή θα πουλήσει περισσότερο.

Στανταράκι με 1,10 απόδοση, δίσκος με ακυκλοφόρητα μέσα στο τρίμηνο.

με αφορμή το ταγκ ''SKATA STON TAFO TΗS'' να θυμίσω στους παλότερους τα ''ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ COBAIN'' που βρίσκαμε στα θρανία.

Μην κοιτάτε εμένα, εγώ δεν τά 'γραφα.

Και για να ειπωθεί και το προφανές, ο θάνατος μίας 27χρονης είναι πολύ τραγικότερος από τον θάνατο ενός 67χρόνου (βλέπε Dio), ανεξάρτητα από το ότι ήταν η δική της αδυναμία να παλέψει την εξάρτηση που τον προκάλεσε και ανεξάρτητα απ' το πόσο γουστάρει κανείς την μουσική της μεν ή του δε. Η ηλικία είναι κάτι μετρήσιμο, αντικειμενικό και 40 χρόνια είναι πολλά, μια ζωή ολόκληρη. Και θα είναι πολύ τραγικότερος ο θάνατος της 27χρονης και από τους επερχόμενους θανάτους όλων των παιδικών σας ηρώων, Ozzy, Plant, Waters και όποιων άλλων πλησιάζουν ολοταχώς το μέσο προσδόκιμο ζωής. Όπως ήταν τραγικότερος και ο θάνατος του Schuldiner. Αυτά σχετικά με όλα τα "σκατά στον τάφο της" που ειπώθηκαν.

Quote:

---

Originally Posted by rat_poison

Ναι ρε κάφρεϊ γι' αυτό και λέω ότι η δημιουργία του καθενός έχει να κάνει με το τη ζωή κάνει και τι άνθρωπος είναι. Σε όλα τα παραδείγματα που ανέφερες αυτά τα χαρακτηριστικά αντικατοπτρίζονται ξεκάθαρα στα δημιουργήματά τους. Απλά, είναι πολύ πιο συνηθισμένο έντονες και παθιασμένες δημιουργικές προσωπικότητες να είναι αυτοκαταστροφικοί ή/και χρήστες ουσιών.
Από κει και πέρα όπως δε γίνεται να δημιουργηθεί ένας δίσκος σαν το wish you were here από νηφάλιους ανθρώπους, άλλο τόσο αδύνατο είναι είσαι πίτα και να αυτοσχεδιάζεις οκτάφωνες φούγγες μπροστά στον αυτοκράτορα, δεν το αμφισβητεί αυτό κανείς εδώ νομίζω

---

δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά που γράφει ο μινμιν, αλλά κρίμα που δε σκέφτηκαν να κρατήσουν τον μπάρετ τότε.