Είσαι λατρείας ρε πούστη αλλά μου λες ότι δεν σου φαίνεται και απίθανο το programming και θες να με πείσεις και για το γκρουβ (τουτέστιν ζωντάνια, να το χορεύει). Αλέφας, 4-5-2 συστηματάρα! :pink:
21-12-2010, 23:12
H.
Quote:
Originally Posted by Krux
Quote:
Originally Posted by commissar
Quote:
Originally Posted by Krux
μιλάμε για τραγικά άθλιο άλμπουμ ε.
"τραγικά άθλια άλμπουμ" το inner circle με το φινάλε του when the walls go down.
"τραγικά άθλιο". το inner circle. :|:|:|:|
τώρα το είδα.
ναι είναι ένα πραγματικά άθλιο άλμπουμ στο σύνολο του και ήταν και ο δίσκος με τον οποίο πήραν τον κατήφορο οι Σουηδοί. και αυτό συμβαίνει γιατί εδώ το prog/power τους είναι ανέμπνευστο, ανέραστο, αδιέξοδο. το prog τους εδώ πατάει σε κακές dream theater φόρμες ενώ το power τους σε ακόμα χειρότερες Nevermore. το ξαναλέω. το οτι πήραν την κάτω βόλτα μετά από αυτό το δίσκο δεν είναι διόλου τυχαίο. όποιος έχει ακούσει το In Search of truth και το Recreation day (που είναι η καλύτερη τους δουλειά) μπορεί να καταλάβει οτι κάπου εδώ η έμπνευση πάτησε φρένο.
θέλω περισσότερο όμως να σταθώ σε αυτό που είπε ο κόμισαρ, σχετικά δηλαδή με το When the walls go down. το κομμάτι είναι με διαφορά το καλύτερο του δίσκου. είναι κυριολεκτικά το φως στο τέλος του τούνελ. όταν έχεις ακούσει ολάκερο τον δίσκο και προσπαθείς να συνέλθεις από τα απανωτά facepalms, σκάει αυτό στο τέλος και σε αφήνει λίγο μαλάκα. προσωπικά βεβαίως εκεί που τελειώνει η απαγγελία (κατάλαβες εκεί στο We have sinned.) και μπαίνει η europower Sonata Arctica δίκαση, θέλω να κάνω χαρακίρι. ειλικρινά δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος από αυτόν για να πηδήξεις πραγματικά ένα κομμάτι που μέχρι εκείνη την στιγμή σε έχει γονατίσει.
να το ακούσετε το κομμάτι πάντως, όσοι δεν. μέχρι το 4.24
Ένα facepalm από την αρχή ως το τέλος. Ας πάω να ακούσω κάνα touch of blessing που θυμίζει λίγο Nevermore arctica και είναι εντελώς ανέμπνευστο κομμάτι...