Η αληθεια ειναι στους Sex Pistols!
Printable View
Η αληθεια ειναι στους Sex Pistols!
Ειχα την τυχη να δουλεψω για 1 χρονο σε μια δουλεια που ηταν σχεδον απολυτα το ιδανικο για μενα.
Δυστυχως οι συνθηκες εργασιας ηταν αθλιες και επελεξα να τον παιζω με την μενεγακη σπιτι...
Το αν είμαι τεμπέλα ή οχι παπαράκο, άσε να το ξέρω εγώ. Το οτι θα προτιμούσα να μη δουλεύω, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως εκεί που δουλεύω δε σκίζομαι, μαλάκα.
Reject,
ειναι αναμενομενο να μην εισαι ευχαριστημενος οταν δουλευεις σε κατι που δεν σου αρεσει και υπο συνθηκες ασχημες.
Πες ομως, οτι σε ενα ασχετο προς τα ενδιαφεροντα σου αντικειμενο, εβρισκες εργασια υπο οκ συνθηκες. Θα ησουν ικανοποιημενος? Η θα την εψαχνες παλι με σανιδες/κριτικες κτλ κτλ και θα ελεγες ατιμη κενωνια δεν με αφηνεις να κανω επαγγελμα αυτο που αγαπω?
Και σε τελικη, προσπαθησες να κανεις κατι σχετικο? Η φανταζεσαι πως οσοι κανουμε κατι που γουσταρουμε εχουμε τον δρομο σπαρμενο με ροδοπεταλα?
Αυτο παει και στην χ.
ΛΑΘΟΣ. Δε "σκιζεσαι". Σε "ΓΑΜΑΝΕ". Ειναι μια μικρηη διαφορα!Quote:
Originally Posted by Drumsick
Με ένα μισθό 1200+ συν τα μεταφορικά σου συν συν συν, που δλδ δεν επιβιώνεις απλά αλλά σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις πράγματα που σ'ευχαριστούν, προσαρμόζω κιεγώ τα θέλω μου.Quote:
Originally Posted by takuma
Αν κ πάλι μισθωτή σκλαβιά είναι btw οπότε άκυρο.
Σου έφαγα καμμιά δουλειά ή καμμιά θέση ? Τι σε κόφτει εσένα το αν με βόλεψε ή πως με βόλεψε κάποιος εμένα ? Δεν ξέρεις καν τι δουλειά κάνω, δεν ξέρεις τι έχω σπουδάσει και να στα εξηγήσω πάλι δεν πρόκειται να καταλάβεις. Το οτι είχα επίσης ξέγνοιαστη παιδική και φοιτητική ζωή επίσης από που το συμπεραίνεις ? Ειλικρινά δεν ξέρω ακριβώς τι αποθημένα και τι έχεις περάσει στην ζωή σου αλλά το να βλέπεις εμένα ως μοντέλο εχθρού σου, δεν νομίζω οτι την καλυτερεύει σε τίποτα. Σε έχω δει να λες άπειρες φορές το πόσο βαριέσαι, το πόσο για τον πούτσο είναι όλα, το οτι θέλεις να πας να πουλάς μπιχλιμπίδια στο δρόμο κλπ κλπ γενικά κάθε μέρα και άλλο πράγμα. Βρες τα με τον εαυτό σου, γάμησε τους άλλους και πράξε αυτό που νομίζεις οτι είναι καλύτερο.Quote:
Originally Posted by Drumsick
πφφφ χαβοκ,το ξαναλέω.όσο καλές και αν είναι οι συνθήκες,αν δεν γουστάρω το αντικείμενο,δεν θα γουστάρω και την δουλειά.τόσο απλό.
δεν προσπάθησα,όχι.είναι το χόμπυ μου,και από όσο γνωρίζω δεν έχει καμία απήχηση στην ελλάδα.οπότε γιατί να το κάνω μόνιμη δουλειά μου,να πέσω έξω,και να χαλάσω και την καρδιά μου?
μια σκατοδουλειά λοιπόν για λίγες ώρες και τελειώσαμε.με μισή καρδιά,αλλά με πολύ χρόνο διαθέσιμο.
μισθωτη σκλαβιά.
@ κρουξ
Με κόφτει ρε γαμημένε το οτι κατά 90% τα βρήκες όλα έτοιμα στη ζωούλα σου κι έρχεσαι να με πεις τεμπέλα, χωρίς να έχεις ιδέα πόσο παραγωγική και σωστή μπορεί να είμαι στην οποιαδήποτε δουλειά μου ανατίθεται, και να μου την πεις στα τσατς επειδή δηλώνω κουρασμένη απο τη ζωή.
Το προβλημα ειναι οτι ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ, κλαιγεσαι στα τσατσ
Βάσιμες πηγές στο είπαν αυτό ε?
Αναλογα, αν θεωρεις τον εαυτο σου βασιμη πηγη η οχι :)
Δηλωσες πως σου αρεσουν 2 πραγματα.Quote:
Originally Posted by Reject
1. Κριτικη τεχνης (μουσικης/ταινιων)
2. Κατασκευη σανιδων σερφ.
1. Οπου και να το κανεις, θα εισαι υπο την εποπτεια του εκδοτη σου. Και freelance να την δεις, καποιος θα εγκρινει αυτο που θα μπει στον χωρο του.
Και γιατι δεν δοκιμαζεις να δωσεις κειμενα σου σε ξενα εντυπα?
2. Οκ, στην Ελλαδα, χλωμο. Τι σε κανει να πιστευεις οτι εισαι τοσο καλος κατασκευαστης, ωστε μια ξενη εταιρεια να παρει το δημιουργημα σου? Τι κανει το σχεδιο σου/την τεχνικη σου τοσο γαμαουα, ωστε να επιβιωνε και να εμπαινε σε γραμμη παραγωγης εξω?
Τι απο τα παραπανω εχεις σκεφτει στα σοβαρα, εχεις δοκιμασει και κατεληξες πως θα πεσεις εξω?
γενικά πιθανολογείς οτι τα έχω βρει όλα έτοιμα. δεν ξέρεις. αλλά λες. και συγνώμη που σε λέω τεμπέλα αλλά το 1ο πράγμα που είπες για την τωρινή σου δουλειά ως θετικό, ήταν οτι μπορείς και λουφάρεις άνετα. ε σόρρυ ξερωγώ.Quote:
Originally Posted by Drumsick
καλά στα τσατς έχεις δηλώσει επίσης κατά καιρούς οτι "τουλάχιστον εγώ γαμιέμαι, κάτι προσφέρω" αλλά και "αν έκανα παιδί κάποτε και έβγαινε κορίτσι, πιθανώς θα το έπνιγα" και άλλα πολλά τέτοια ωραία πραγματάκια τρομερής ανθρώπινης διανόησης. σόρρυ και για αυτό.
:fear:
Για να μη λετε οτι εντιτ:
Εισαι για καφενειο, στην καλυτερη για καναν Βουτσικα!
Που ακριβώς το βλέπουμε αυτό? Γιατι εγώ βλέπω τρια πράγματα: 1.δουλεύω μόνη, 2. ακουω μουσική, 3. κάνω πράγματα με τα χέρια μου.Quote:
Originally Posted by Krux
Παρακάτω μίλησα για ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ, αναφερόμενη σε προηγούμενες εργασίες που μου επέτρεπαν να κάτσω 15 γαμημένα λεπτά μέσα στο 8ωρο, σε καθορισμένη στιγμή μέσα στη μέρα.
Τέλος πάντων στα παπάρια μου σας γράφω. Θέλετε να ζείτε για να δουλεύετε? κάντε το. Εγώ θα προτιμήσω να δουλεύω για να ζω.
Quote:
Originally Posted by Drumsick
eQuote:
Originally Posted by HAVOCΔηλωσες πως σου αρεσουν 2 πραγματα.Quote:
Originally Posted by Reject
1. Κριτικη τεχνης (μουσικης/ταινιων)
2. Κατασκευη σανιδων σερφ.
1. Οπου και να το κανεις, θα εισαι υπο την εποπτεια του εκδοτη σου. Και freelance να την δεις, καποιος θα εγκρινει αυτο που θα μπει στον χωρο του.
Και γιατι δεν δοκιμαζεις να δωσεις κειμενα σου σε ξενα εντυπα?
2. Οκ, στην Ελλαδα, χλωμο. Τι σε κανει να πιστευεις οτι εισαι τοσο καλος κατασκευαστης, ωστε μια ξενη εταιρεια να παρει το δημιουργημα σου? Τι κανει το σχεδιο σου/την τεχνικη σου τοσο γαμαουα, ωστε να επιβιωνε και να εμπαινε σε γραμμη παραγωγης εξω?
Τι απο τα παραπανω εχεις σκεφτει στα σοβαρα, εχεις δοκιμασει και κατεληξες πως θα πεσεις εξω?
1.Tα έχω δώσει.έχουν δημοσιευτεί.πληρώθηκα σε δίσκους και περιοδικά....:)
2.είμαι πραγματικά καλός,μιάς και γνωρίζω όλη την τεχνοτροπία,και έχω και την τεχνογνωσία για να σχεδιάσω/κατασκευάσω μία τέτοια σανίδα,αλλά μία ξένη εταιρεία δεν θα ασχοληθεί με έναν γύφτουλα της ανατολικής ευρώπης,και ακόμα και αν έχω ταλέντο γκες γουατ!υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα στο εξωτερικό που έχουν και το ταλέντο,αλλά έχουν και καλύτερη ενημέρωση και πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες και γενικά καλύτερη κατάρτιση μιάς και επιμορφώνονται συνέχεια.
αυτά ρε Χάβοκ.κουράστηκα να εξηγώ.
πάνκη πάμε κανά miami, κανά bay area να ανοίξουμε brand με σανίδια Reject ? κάπως έτσι αρχίζουν όλα.
Reject, εισαι κοντα. Μην απογοητευεσαι και κυνηγα το και αλλο :) (100% σοβαρα αυτο)
Tεραστια Χ.
Το γεγονος οτι δεν ειχες τις ιδιες ευκαιριες με αλλους, θα κανει το επιτευγμα σου σε ο,τι ονειρευεσαι ακομη μεγαλυτερο, με την προυποθεση οτι εισαι διατεθημενη να προσπαθησεις γι'αυτο.
Κι εγω θα ηθελα πολυ να εχω στρωμενο τεχνικο γραφειο απο τους γονεις μου, οπως αλλοι συμφοιτητες μου, αλλα tough, δεν ειχα. Ουτε στις σπουδες μου να μου κανουν σχεδια και να εχω αποψη απο το πρωτο term, ουτε τωρα, να εχω πελατολογιο και να πουλαω μουρη. Σαφως και δεν καταριεμαι τους συμφοιτητες μου με την πιο γερη βαση, αλλα δεν θα πεθανω κιολας, την στιγμη που εχω την υγεια μου και προσπαθω να κανω το καλυτερο σε αυτο που μου αρεσει.
Απο την αλλη, θα ηθελαν πολυ καποιοι συμφοιτητες μου να ειχαν την δικη μου ανεση να σπουδασουν στον ιδιο χωρο με μενα, αλλα tough, δουλεψαν σε ο,τι δουλεια μπορεις να φανταστεις για να εχουν να πληρωνουν τα fees τους.
Και καπου στην Αφρικη πεθαινει ενα παιδακι καθε φορα που χτυπαει παλαμακια ο Bono.
Το να μην ξερεις τι θελεις για αρκετο καιρο δεν ειναι κακο. Το να λες ομως πως αγαπας κατι, και να μην προσπαθεις γι'αυτο ειναι το κακο. Θες φωτογραφια? Ξεκινα. Εχεις μια "χλιαρη" δουλεια, βαρος δεν εισαι σε κανεναν, κυνηγα το.
Reject, το ιδιο και για σενα. Εκανες μια αρχη, και? Ποσους ξερεις να γεννιουνται ετοιμοι?
Χωρια που, οσο δουλευεις σε ενα πραγμα, τοσο αυξανεις τις πιθανοτητες σου να βρεις ευκαιριες κ αι να γεννησεις ιδεες που στην αρχη δεν φανταζοσουν οτι υπαρχουν. Να λες, οκ, εφαγα μερικα σκατα, σκατα θα τρωω παντα, απαπαπαπαπα. Μην απογοητευεσαι.
κρουξ φέτος έφυγα από την χώρα με την δικιά μου,πηγαμε στην πουταναρα την κυπρο για να βγάλουμε κανένα φράγκο και μετα να φύγουμε προς τα εκεί που είπες αλλά δεν αντέξαμε πάνω από μήνα στο γαμωνήσι και γυρίσαμε πίσω.θα δούμε τι θα κάνουμε,κάποια στιγμή θα φύγουμε με την μία προς τα εκεί.
κρουξ θα ονομασω το μαγαζι losers.με σανίδες Reject πιστευω θα μαζευτει όλη η καλή κενωνία.θα βρούμε και μία μπάντα να φοράει συνέχεια τα μπλουζάκια μας αλα σουισαινταλ τεντενσις και θα χεστουμε στο $
ρωχαμης διάθεση έχω,θα δείξει...στην τελική αν αποτύχω με βλέπω συντάκτη στο μαξιμουμ ροκ εν ρολ να αποκαθηλώνω τα πανκ είδωλα (bad brains,black flag,minor threat) και να αποθεώνω τους dedicated (Ζero boys,toxic reasons).χαχ!
χαβοκ αν τα καταφερω θα έχεις επετειακή σανίδα δώρο.
Σιχαμένος παπάρας.Quote:
Originally Posted by RwxamhsLOLOLOLOLQuote:
Originally Posted by Drumsick
Η κλαψα της ΤΕΜΠΕΛΑΣ.
Κυρα-μαλακω:
1) ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ πηγα, πηγα με τα ΑΡΧΙΔΙΑ μου. Skills to pay the bills baby!
2) Μεταπτυχιακο δεν εχω ενω με ειχαν δεχτει
-#
-#
-#
γιατι δεν ειχα τα φραγκα να το κανω και αντι να κανω Msc επαιζα τον ΣΤΡ(ΠΖ) στον Εβρο (και ημουν αρκετα αχρηστος για να παρω υποτροφια :))
Φυσικα κατι τετοιο μαλλον σου ειναι ακατανοητο γιατι νομιζεις οτι ολοι ειμαστε βυσματακια και λεφταδες βολεμενοι!
να κανουμε και ενα θρεντ , ποιος εχει δουλεψει τις χειροτερες κωλοδουλειες?
Όχι, να μας πει η ΧΑΒΟΚ αν έχει ηθικές αντιρρήσεις στο να δουλεύω σε μια πολυεθνικάρα και να τα κονομάω κωλοβαρώντας, ενδεχομένως και να κλέβω απ' αυτήν.
βασικα εσυ απο τι εχω καταλαβει εχεις γενικα αντιρρηση στο να δουλευεις.. και προτιμας τα ετοιμα!
Εσυ συγκεκριμενα θα ησουν η πλυστρα της πολυεθνικης.
Το οτι καλουμαστε να σταδιοδρομησουμε σε αθλιες συνθηκες, πως αλλαζει το οτι αγαπω το αντικειμενο της δουλειας μου και προσπαθω να ζω απο αυτο?
Εσυ, τι ειπαμε πως κανεις? Ποια η αποψη σου για την δουλεια σου?
Τίποτα δεν κάνω ηλίθιο μουνί, είμαι ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ και πολύ καλός ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ μάλιστα.
... κ έχεις άποψη, μάλιστα.
Σωστή και για τα πάντα.
Λοιπόν, εγώ ήξερα ότι γουστάρω να ασχολούμαι με τους κομπιούτερ από μικρός, μεγαλώνοντας μου έλεγε και ένας φίλος του πατέρα μου καθηγητής στο αντικείμενο, ότι αν σου αρέσει κυνήγα το, δεν θα έχεις πρόβλημα και μετά στο λύκειο έφαγα κρισάρα και δεν ήξερα τι θέλω να κάνω. Μου αρέσανε πολύ οι κομπιούτορες αλλά ΨΟΦΑΓΑ για την μουσική και έλεγα ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να ασχοληθώ με την μουσική, ή τώρα ή ποτέ, τώρα είναι που διακυβεύεται όλη μου η ζωή, να κάνω αυτό που θέλω και τέτοια. Πολύ άγχος.
Οι γονείς μου αν και γιατροί και καλλιεργημένοι κι ετς, ήταν ανοιχτοί στις αποφάσεις μου. Η μάνα μου βέβαια ήθελε να εκμεταλλευτώ το μυαλό μου, δεν κάνει να έχεις τόσο μυαλό και να καταλήξεις κάτι συνηθισμένο, εμένα αυτό δεν μου άρεσε καθόλου να το ακούω, αφήστε με ήσυχο, δεν χρωστάω. Μετά ο πατέρας μου με έπιασε και μου είπε:
"Ειλικρινά, δεν με νοιάζει να γίνεις και βοθρατζής. Θέλω αυτό που θα γίνεις μόνο να το γουστάρεις πραγματικά και να φροντίσεις να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις. Αν είσαι καλός, δεν θα πας χαμένος, ό,τι κι αν γίνει, εγγυημένο. Ίσως όχι κορυφή, αλλά πρόβλημα δεν θα έχεις, θα δεις". Μου είπε και την κινεζική παροιμία που μου έμεινε έκτοτε, "βρες μια δουλειά που σου αρέσει και δεν θα ξαναδουλέψεις ποτέ στη ζωή σου", η οποία είναι προφανώς γνωστή αλλά εμένα μου έκανε πολύ μπαμ και την πήρα πολύ στα σοβαρά γενικά, εξού και η κρισάρα που λέγαμε.
Δεν θα επεκταθώ γιατί δεν ασχολήθηκα ενεργά με την μουσική ως μουσικός, ήμουν πολύ μεγάλος, πολύ κοκορόμυαλος για το πώς θα έπρεπε να ασχοληθώ σοβαρά μαζί της κλπ, και έμεινα στο μοντέλο του Ριτζεκτ, να γράφω γι'αυτήν. Το γράψιμο γενικώς μου άρεσε πάντα πολύ οπότε ο συνδυασμός των δύο ήταν πολύ ευχάριστος και με ικανοποιούσε. Για επάγγελμα όμως δεν μου έλεγε μέσα μου κάτι, δηλαδή, οι προσδοκίες μου για το τι θα κάνω στην ζωή μου δεν σταματούσαν στο να γράφω για ένα Χάμερ ή κάτι αντίστοιχο, δεν μου έφτανε. Παράλληλα, ο φίλος καθηγητής με έβαλε σε κάτι πρότζεκτ να δω πώς είναι, με ένα ψευτοχαρτζηλίκι να νιώσω και ικανοποίηση και βρέθηκα μετά το λύκειο να μπαινοβγαίνω σε εργαστήρια υπολογιστών, που έκαναν έρευνα, είχαν σούπερ τεχνολογία συγκριτικά με τον μέσο όρο, ένα κλίμα χομπισμού και συναδελφικότητας και τέτοια, συναρπαστικά πράγματα.
Ε, τα μίλησα με κανα δυο ανθρώπους σημαντικούς για μένα για το δίλημμα καύλα/μου-αρέσει-πολύ-απλώς και ο πατέρας μου μου είπε ότι αν το θέλω, μπορώ να πάω στην Αγγλία που είχαμε μείνει και 4 χρόνια παλιά, να κάνω κάτι πιο σοβαρό με το αντικείμενο και βλέπουμε. Λεφτά πολλά δεν υπήρχαν, αλλά με λίγο ζόρι και στέρηση, ε, θα βγαίναμε. Μου είπε κιόλας ότι καλύτερα Αγγλία, παρόλο που Ελλάδα είχε φοβερούς καθηγητές και αρχιδάτο καρίκιουλούμ, εν τούτοις η φοιτητική ζωή ευνοεί τον αποπροσανατολισμό και την αναβολή, εγώ δεν ήμουν κάποιος πολύ αποφασιστικός τύπος να συγκεντρωθώ, αντιθέτως κοπροσκυλιάζω με την πρώτη ευκαιρία, ενώ Αγγλία το όλο σύστημα σε πάει ψιλο-μόνο του αν δεν ψωλάρεις ασύστολα και σε σουτάρουν. Επίσης, το να ανοίξει το κεφάλι μου με αυτά που θα δω, να δω πώς είναι οι συνθήκες εργασίες έξω από την νεοελληνική πραγματικότητα και όλα αυτά, ήταν μέσα στα συν.
Εκεί, στο πανεπιστήμιο λοιπόν, έκανα ένα μάθημα που λεγόταν HCI (Human-Computer Interaction). Δεν το ήξερα τι είναι αλλά το πήρα και τελικά έγινε μακράν το αγαπημένο μου, διάβαζα ύλη εκτός μαθήματος και ζήλευα αυτούς που το είχαν επάγγελμα. Τέλειωσα με τα πολλά από Αγγλία και γύρισα Ελλάδα για τα στρατά και τα ρέστα. Πήγα για μάστερ στο πανεπιστήμιο Κρήτης που και γαμώ είναι και κόσμο ήξερα και είχε και ένα ΙΤΕ που προσέφερε ευκαιρίες για εργασία σε ένα περιβάλλον πολύ σπάνιο για Ελλάδα. Και μέσα στα προπτυχιακά μαθήματα που έπρεπε να κάνω για να εκπληρώσω τις απαιτήσεις του μεταπτυχιακού προγράμματος, ζήτησα να πάρω και το HCI, για την καύλα. Οι περισσότεροι φοιτητές το παίρνανε για εύκολο μάθημα/βαθμό, εγώ το έπαιρνα γιατί γούσταρα και πορωνόμουν. Τελικά εκεί εκπληρώθηκε το κινέζικο ρητό για μένα και ως αποτέλεσμα γιατί είμαι και έξυπνο παιδάκι με ταλέντο(!), ήμουν σούπερ. και εκεί που έλεγα πώς θα προσεγγίσω τον καθηγητή να δουλέψω στο εργαστήριο HCI του ITE, με προσέγγισαν αυτοί και μου είπαν, αν θες, έλα. Αυτό συνέπεσε και με τον γάμο μου και ξαφνικά ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής παντρεμένος με ένα χαμηλό μισθό σε δουλειά που γουστάρω πολύ. To cut the long story short, η δουλειά ήταν όμορφη και συναρπαστική, το περιβάλλον εργασίας ιδανικό σχεδόν από όλες τις απόψεις για την ζωή μου, οπότε είπα, αυτό θέλω να κάνω γενικά. Και το έκανα και ευτυχώς με θέλανε και μετά το μάστερ να μείνω, και τώρα είμαι σε μια δουλειά που γουστάρω πολύ με πολλά προνόμια για την ελληνική πραγματικότητα και είμαι πάρα, μα πάρα πολύ ευγνώμων για αυτό.
Πολλές φορές εχει χαμαλίκια και πράγματα που δεν γουστάρω αλλά πρέπει να γίνουν. Πολλές φορές πέφτει ένα πρότζεκτ και πρέπει να πέσει ξενύχτι. Αλλά γενικά αυτά δεν μου κακοφαίνονται καθόλου γιατί παίρνω τόσα πολλά εκτός από τον μισθό μου, όπως το flexible ωράριο (τεράστιο προσόν), το κλίμα, το απεριόριστο υπερ-ίντερνετ, το γραφειάκι μου, την ευκαιρία να ασχολούμαι με γαμάτα πράγματα και τεχνολογικά ψαρωτικά και άλλα πολλά και κυρίως να είμαι σε ένα από τα δύο-τρία(; ίσως λέω και πολλά) μέρη στην Ελλάδα που κάνουν σοβαρά HCI πράγματα. Με πληρώνουν να διαβάζω αυτά που διάβαζα μόνος μου στην Αγγλία, ιν φακτ εντυπωσιάζονταν που είχα διαβάσει κάποια βιβλία τα οποία εγώ έβρισκα τρομερά ευχάριστα και εύπεπτα (π.χ. τις δουλειές του Don Norman). Κάπου μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και η διδασκαλία, που είναι επίσης πολύ ευχάριστο και νομίζω το έχω κιόλας και μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω και αυτό.
Οπότε συνοψίζοντας αλά Ρωχάμης:
Γενικά τι σχέση έχετε με τη δουλειά γενικά αλλα και την τωρινή δουλειά σας;
-------------------------------------------------------------
Γενικά είμαι τεμπέλης και κοπρόσκυλο εκτός και αν γουστάρω. Για την τωρινή τα είπα.
Τη γουστάρετε; Σας πορώνει;
----------------------------------
Ναι, πολύ.
Περιμένετε απλα να περάσει το 8ωρο με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος για σας;
-----------------------------------------------------------------------
Όχι, δεν υπάρχει το 8ωρο σαν απαίτηση, πάει με deadlines, έχεις να κάνεις μια άλφα δουλειά μέχρι την τάδε ημερομηνία, ξα σου πώς και πότε θα την κάνεις. Πολλές φορές χρειάζονται 10ωρα και 12ωρα αλλά δεν το καταλαβαίνω, σπάει με διαλείμματα και ΕΡ κλπ.
Σκοπεύετε να πιάσετε κάποτε μια δουλειά που θα είναι ακριβώς το αντικείμενο που σας αρέσει και θα αφιερώνετε και άλλο χρόνο σε αυτή;
------------------------------------------------------------
Κάπου έχω αφήσει απωθημένο το γράψιμο και την μουσική. Τελικά κάτι κάνω και ξεκαυλώνω και με αυτά και ποιος ξέρει; Μπορεί να χωράει κι άλλο πράγμα.
Γενικά πως βλέπετε το θέμα εργασία στη ζωή σας;
---------------------------------------------------------
See all of the above.
Πες το βυσμα σου και που βρηκες τα λεφτα να πας Αγγλια
Ε, κάνοντας τον σερβιτόρο, τον οικοδόμο, τον σκουπιδιάρη, τον λούστρο, τον λαντζέρη και μετά διάβασμα από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωί όπου και κοιμόμουν για 2 ώρες μέχρι να περάσει το φορτηγό να με πάει στην φάμπρικα (την ξέχασα αυτή). Έτσι έμαθα και το σοφό ρητό, "την μπετονιέρα μην την κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας". Στη φάμπρικα πέρναγε μια μέρα το αφεντικό και έπαιζε με ένα κύβο του ρούμπικ-κιούμπρικ και τον ζόριζε. Ε, πάω και εγώ και του το λύνω μπροστά του σε 1 λεπτό, εντυπωσιάστηκε και με είδε φιλότιμο παιδί, του πρόσφερα και από τις ελιές και το τυράκι που είχα στο μπογαλάκι μου και συγκινήθηκε και χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα στην Αγγλία δίπλα στους σπουδαιότερους καθηγητές. Ακόμα με επισκέπτεται πού και πού, πλέον για να τον συμβουλεύσω για την φάμπρικα και θυμόμαστε με πολύ γλυκιά μελαγχολία εκείνες τις ημέρες, ειδικά όταν τρώμε τυρί.
Ρωτησε προκαταβολικως για την Χ. Γιατι για να σου αρεσει η δουλεια σου, δεν μπορει, το κωλοβυσμα σε εχωσε και σε πανεπιστημιο και σε δουλεια.
Δε πιστεύω να νομίζει κανείς οτι πας απο το 8ωρο στο 12ωρο για να πας από τα 700 ευρώ στα 800 ή στα 1000 ε...
Για τις συζητήσεις περί βυσμάτων δεν σχολιάζω, υπάρχουν και τα φοιτητικά δάνεια (εγώ έτυχε και δεν χρειάστηκα, αλλά ξέρω κόσμο που μια χαρά τα έβγαλε πέρα έτσι...)
ford o aderfos mou doulevei sto ITE.
isws kai na ksereste
Φόλα Ρωχάμης είμαστε.
Το λάθος σε όλη την κουβέντα το έχουν κάνει όλοι (οι περισσότεροι δηλαδή από όσους συμμετέχουν) που έχουν συνδέσει το θέμα ΕΡΓΑΣΙΑ αποκλειστικά και μόνο με τα ως προς το ζην χρήματα.
Το οποίο για εμένα που ίσως είμαι λίγο ρομαντικός σε αυτά έρχεται 2ο. Ο βασικός λόγος για να κάνεις μία δουλειά είναι γιατί σε γεμίζει ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ. Γιατί σε κάνει να νιώθεις ότι κάτι κάνεις, κάτι προσφέρεις, σε κάποιον που μπορεί να είναι το αφεντικό σου αν είσαι υπάλληλος, ο πελάτης σου αν είσαι αφεντικό ή ελεύθερος επαγγελματίας, το κοινό ώφελος αν είσαι δημόσιος υπάλληλος (άσχετα αν αυτό το τελευταίο έχει ευτιλιστεί στην Ελλάδα). Οπότε ναι, όταν στα 26 σου δεν ξέρεις τι σε εκφράζει ως τρόπο παραγωγής είναι σαφές ότι έχεις ψυχολογικό θέμα.
Και όταν είπα το "όλοι για την εταιρεία και η εταιρεία για όλους" αναφερόμουν σε θέμα εσωτερικής οργάνωσης με αποτέλεσμα εν τέλει με αυτόν τον τρόπο να μην πιέζεσαι και στην εργασία σου. Αλλά τι αντίδραση να περιμένεις από ΠΑΙΔΙΑ που δεν έχουν δουλέψει ποτέ.
Τέλος, αν θες να λανσάρεις το προφιλάκι του τεμπέλη και ζω καλά τη ζωή μου και δεν είμαι θύμα των εργοδοτών όπως εσείς φρόντιζε τουλάχιστον έξω να πληρώνεις μόνος σου τα ποτάκια σου και να μη ζητάς μονίμως κανένα ευρώ από την υπόλοιπη παρέα γιατί έτσι (συνεχίζεις να) ξεφτιλίζεσαι.
Φόλα μίλγουολ είμαστε.
Η ουσία στο όλο θέμα, την οποία γνωρίζουν όλοι (και η οποία έχει επισημανθεί από αρκετούς που συμμετέχουν) είναι που έχουν συνδέσει το θέμα ΕΡΓΑΣΙΑ αποκλειστικά και μόνο με τα ως προς τα ζην χρήματα.
Το οποίο για εμένα που είμαι στην ελλάδα το 2010 είναι απολύτως φυσιολογικό. Ο βασικός λόγος για να κάνεις μία δουλειά είναι γιατί σε γεμίζει με κάποια ΕΥΡΩ. Γιατί σε κάνει να νιώθεις ότι κάτι κάνεις, κάτι προσφέρεις, σε κάποιον που μπορεί να είναι το αφεντικό σου αν είσαι υπάλληλος, ο πελάτης σου αν είσαι αφεντικό ή ελεύθερος επαγγελματίας, το κοινό ώφελος αν είσαι δημόσιος υπάλληλος (άσχετα αν αυτό το τελευταίο έχει ξεφτιλιστεί στην Ελλάδα) και αυτός στο ανταποδίδει με ΕΥΡΩ. Οπότε ναι, όταν στα 26 σου δουλεύεις όλο και περισσότερες ώρες για όλο και λιγότερα χρήματα, υπάρχει πρόβλημα.
Και όταν είπα το "όλοι για έναν και ένας για όλους" αναφερόμουν στο σύνθημα που ένωνε τον νταρτανιάν και τους τρεις σωματοφύλακες στο μυθιστόρημα του Δουμά. Αλλά τι αντίδραση να περιμένεις από ΠΑΙΔΙΑ που διαβάζουν μόνο χάρι πότερ και το κύπελλο της φωτιάς.
Τέλος, αν θες να λανσάρεις το προφιλάκι του δουλεύω-και-έχω-φράγκα-να-τα-στάζω-κείθε-δώθε και ζω καλά τη ζωή μου και είμαι θύμα των εργοδοτών, φρόντιζε τουλάχιστον έξω να πληρώνεις τα ποτάκια όλης της παρέας γιατί αλλιώς(συνεχίζεις να) ξεφτιλίζεσαι.
Είστε τέρμα σιχαμένοι ορισμένοι ρε μαλάκα. Ειλικρινά νιώθω ευλογημένη που δεν κουβαλάω τα μυαλά σας.
