Εμας οι καλοί και φιλόξενοι θεσσαλονικείς μας το σπάσανε ΔΥΟ φορες το αμαξάκι μας μέσα σε 20 ώρες. Την πρώτη σπάσανε κλειδαριά και λείπανε όλες οι τσάντες που είχαμε στο πορτ μπαγκάζ (ρούχα, σαπούνια, διαβατήριο, εισιτήριο συναυλίας κτλ), συμπεριλαμβανομένου φυσικά της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ μου. Τελικά με δυό βόλτες εκεί γύρω βρήκα τις τσάντες πεταμένες κάτω από κάτι σκάλες, εκτός βεβαίως βεβαίως της φωτογραφικής.
Τη δεύτερη, σήμερα το μεσημεράκι μωρε στην αγίου δημητρίου, μας σπάσανε το τζάμι σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξηλώσανε το cd player και γενικά όλο το ταμπλό και καβατζώσανε τα γυαλιά ηλίου μου.
Αυτό που έχω να πω είναι
ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΑΣ ΣΚΑΤΑΔΕΣ, ΖΟΥΓΛΟΙ, ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ. ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΕ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΣΚΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΑ ΖΩΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ. ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΨΟΦΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ.
ΟΥΓΚ.
Πολλά πινκ παρολαυτά στους ερίτες που γνώρισα. Είστε γλυκήτατοι.
R.I.P. Pause Photography