Να ερχόμαστε και στο Καντέλα με τις χούφτες μας τότε ρε.
Printable View
Εγώ αδειάζω τα υπολείμματα στα σκουπίδια, σκουπίζω λάδια και σάλτσες με χαρτί, και εν συνεχεία αφήνω μεν τα σκεύη μες τον νεροχύτη, αλλά πάντα βρεγμένα/γεμάτα με νερό, για να μουλιάζουν. Από κει και πέρα, με ενοχλεί τρομερά να μαζεύονται άπλυτα εκτός νεροχύτη, οπότε υπό νορμαλ συνθήκες, ανά 1-2 μέρες το πολύ, σίγουρα παίζει λάντζα.
Αμα κανεις αυτο που λεει αποκατω η Ντραμσικ, δεν χρειαζεται σουπερ πλυσιμο στην απο κατω μερια του πιατου, απλα ενα ξεβγαλμα...
... ακριβως αυτο ομως. Δε μπορω να βλεπω πιατα ή αλλα πραγματα εκτος νεροχυτη, οποτε κανω αυτη τη διαδικασια κατα βημα.
Και ολα τα μαχαιροπηρουνα μεσα σε ψηλα ποτηρια, που ειναι γεματα με νερο, στο οποιο εχω ριξει και λιγο υγρο σαπουνι. Μετα το πλυσιμο παιρνει 5 λεπτα
ξεκίνησε με προοπτικές για καλτ θρεντ από τα παλιά και κατέληξε συμβουλές της μαίρης παναγιιωταρά για το πλύσιμο τοων πιάτων
αιδώς αργείοι
Χμ, πολλές φορές πλένω τα καλαμάκια π.χ. του φραπέ καλά όπως τα μαχαιροπίρουνα. Μάλλον δεν αξίζει είναι αρκετά φτηνά, αλλά μου χαρίζει την αίσθηση ότι είμαι τσιγκούνης και συνετός.
εγώ προσπαθώ να βάζω τις χαρτοπετσέτες μαζί με τα λευκά αλλά συχνά τις βρίσκω κομματιασμένες, καμιά πρόταση για μαλακτικό;
Να αγοραζεις σκουροχρωμες που δε χρειαζονται πλυσιμο τοσο συχνα
Τί διαφορά έχει να φας από ένα χρησιμοποιημένο πιάτο από το να αφήσεις ένα πιάτο φαΐ εκτεθειμένο για κάποιες ώρες και να το φας αργότερα;
Δεδομένου ένα πιάτο που είχε μακαρόνια με σάλτσα πχ ξεραίνεται σε μια ώρα.
Καλοκαίρι 2011, φεύγω διακοπές 15 μέρες, κλείνω κατά λάθος διακόπτη στον ηλεκτρικό πίνακα που κλείνει και την πρίζα του ψυγείου.
Γυρίζω και το κλιμακοστάσιο μυρίζει άσχημα. Μπαίνω σπίτι και μυρίζει πολύ άσχημα. Πλησιάζω κουζίνα και χάνω το χρώμα μου... Στην κατάψυξη έχει σαπίσει μισός κόκορας και κανά-δυο κιλά αρνί. Η μυρωδιά δεν είναι απλά του ψοφιμιού, του θανάτου... είναι βιασμός της μύτης από τον Σατανά.
Είναι αργά το βράδυ και πρέπει να κοιμηθώ... κλείνω όσες πόρτες μπορώ και χαμηλά τις σφραγίζω με βρεγμένες πετσέτες.
Ξημερώνει. Η ψυχολογία στα Τάρταρα.
Παίρνω μια απόφαση: Αντί να το πετάξω όπως είναι, θα το αδειάσω στην βεράντα και θα δοκιμάσω να το καθαρίσω.
...
Με διπλά γάντια και μπλουζάκι αλλειμένο με βιξ και δεμμένο γερά στο πρόσωπο κατεβάζω στα σκουπίδια τα περιεχόμενα: Η μυρωδιά παραλύει το νευρικό σύστημα... Αισθάνομαι ότι κάτι με απειλεί, ότι θέλει το κακό μου.
Το ψυγείο πλένονταν επί τρεις μέρες με σφουγγάρια, λάστιχο ποτίσματος, απορρυπαντικά και χλωρίνη και έμεινε ανοιχτό στον ήλιο δύο εβδομάδες. Στο πάτωμα της κουζίνας υπήρχε και ένας αντίστοιχα εφιαλτικός λέκες από τα ...υγρά προϊόντα της αποσύνθεσης.
Το ψυγείο μπαίνει σε διαδικασία επανένταξης και για ολόκληρο τον επόμενο χρόνο χαλάω αρκετά λεφτά σε ελληνικό καφέ, μαγειρική σόδα και φυσικά πάμπολα τυποποιημένα προϊόντα που παγιδεύουν οσμές σε ψυγεία κλπ.
Τα αποσμητικά χώρου χαίρουν και αυτά μεγάλης χρήσης...
Μετά από δύο χρόνια περίπου, η ανάμνηση της ανόσιας μπόχας στα ρουθούνια μου άρχισε να ξεθωριάζει.
2015 και το ψυγείο ζει και λειτουργεί ακόμα (μετά από τόση μπουγάδα με χλωρίνη κλπ), η κατάψυξη μυρίζει πλέον από κανά περιστασιακό κατεψυγμένο φασολάκι/ζαρζαβατικό που σκάει απ'το χωριό... και εγώ δηλώνω όρθιος και δυνατός. Νικητής.
Πείτε τώρα για κανά ξεραμένο τορτελίνι σε πιάτο...
*rat_poison το'χτισα καλά το θρεντ, τι λες; ;)
εγω το κανω απο τοτε που τα αφησα 3 ωρες και ειδα κατσαριδα γιγας στο νεροχυτη(οπου και φωναξα φιλο να τη σκοτωσει, δεν μπορουσε να ανεβει το νιπτηρα, χοντρομπαλου ηταν). οτι πιο τεραστιο εχω δει ποτε, και δεν ειχα και γενικα κατσαριδες. απο τοτε οποτε τρωω με τη μια τα πλαινω ολα. αμεσως
Νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στο υπερθεϊκό θρέντ που ο άλλος τραβούσε μαλακία στα φαγητά μέσα και μετά τους έβλεπε να τρώνε, αλλά θα ήμουν οφ τοπικ.
Σε άλλα νέα, μέγας σκαλοματίας με τα πιάτα σε νεροχύτη. Ναι μεν με έχει φάει ο καπιταλισμός και πλυντήριο πιάτων , αλλά καμιά φορά βγάζω οφφ το πλυντήριο γιατί μόλις φάω πλένω καπάκι ότι λέρωσα.
Και η παράνοια δεν τελειώνει εδώ, γιατί υπάρχουν φορές που ξέρω ότι θα φάω σε 5 ώρες πάλι και δεν θέλω να λερώσω άλλο πιάτο/μαχαίρι/πιρούνι και όπως είναι τα βάζω στο ψυγείο ... γιατί ψυγείο δεν ξέρω, πιστεύω ότι είναι σέιφ.
Η πλάκα είναι ότι τα κάνω όλα αυτά από σκάλωμα μιας και γενικά δεν σιχαίνομαι σχεδόν τίποτα και ποτέ δεν νιώθω ότι κινδυνεύω από μικρόβια και ασθένειες.
Από το '87 στο πατρικό μου υπάρχει:
http://www.tzampas.gr/datafiles/2442l.jpg
και προφανώς, έχοντας μεγαλώσει γνωρίζοντας την επική διευκόλυνση που παρέχει, το 2013 έβαλα και στο δικό μου σπίτι. Τα σκουπίδια του σπιτιού είναι μόνο ανακύκλωση και κωλόχαρτα/πάνες και διάφορα_άλλα_άοσμα_σκουπίδια, ενώ το πλύσιμο των πιάτων και μαχαιρωπήρουνων/chopsticks γίνεται σχεδόν με το που σηκωθούμε από το τραπέζι, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Μόνο κανένα ποτήρι για νερό ίσως μείνει στο τραπέζι για επαναχρησιμοποίηση, αλλά αν μπει οτιδήποτε άλλο, θα πλυθεί κι αυτό. Βεβαίως, υπάρχει και πληντύριο πιάτων που χρησιμοποιείται περίπου 2 φορές τη βδομάδα, μετά από μεγάλα τραπεζώματα ή δύσκολα μαγειρέματα με πολλά κλαπατσίμπαλα.
Heed my word, though. "ΣΚΟΥΠΙΔΟΦΑΓΟΣ"
εσείς που πλένετε τα πιάτα αμέσως μετά που θα φάτε φαντάζομαι δεν είσαστε καπνιστές.
Quote:
Σιχαινόμουν το πλύσιμο των πιάτων, οπότε σταμάτησα να τρώω. [...] Πες όχι στα ημίμετρα, ριζοσπάστικοποιήσου.
-Ραούλ Βάνεγκεμ, Η επανάσταση της καθημερινής ζωής