Τι θεωρείται γελοίο;

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Στην μουσική δεν υπάρχει guilty pleasure.

Το μόνο που έχω να πω οντόπικ είναι ότι όποιο κομμάτι μου άρεσε από τα 3 και τα 4 μου, που θυμάμαι, εκτός από τα παπάκια, μου αρέσει ακόμα. Μου συμβαίνει συχνά κάτι να μη μου αρέσει και να μου αρέσει αργότερα. Ποτέ το ανάποδο. Έχω ακούσει πολλές φορές από άπειρο κόσμο να μου λέει ότι δεν ακούει πια *κάτι*. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Να συνειδητοποιήσεις ότι κάτι ήταν πιο τετριμμένο από ό,τι νόμιζες, το καταλαβαίνω. Να μη σου αρέσει πια, δεν το αντιλαμβάνομαι. Σκέφτομαι ότι ίσως έπαιζε κάποια εγκεφαλική απόλαυση στην μουσική (π.χ. είναι κουλ, αρέσει σε κουλ άτομα, όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ εκείνη τη στιγμή - στα 12 μου ας πούμε κλπ). Αλλιώς, τι σου άρεσε εξ'αρχής; Το λέω με πάσα επιφύλαξη όμως, μπας και είμαι εγώ περίεργος. Διότι ομολογουμένως δεν ξέρω πολύ κόσμο που να ισχυρίζεται το ίδιο, ότι γουστάρει ό,τι γουστάρει δια παντός. Άλλο να βαρεθείς, αυτό λύνεται νομίζω μετά από αποχή, μικρή ή μεγάλη. Τέλος πάντων.

Γελοία είναι πολλά πράγματα, π.χ. οι Rhapsody, αυτό δεν με εμπόδισε ποτέ να καραγουστάρω το Legendary Tales και ποτέ μου δεν το έκρυψα κιόλας, που αποτελεί νομίζω και την πιο έμπρακτη απόδειξη ότι δεν νιώθω από guilty pleasure. Στην μουσική ξεγυμνωμένη από στίχους και ίματζ (όταν χρειάζεται, όπως καλή ώρα στους Rhapsody) δεν βρίσκω πολλά πράγματα γελοία.

---

Ό,τι είπε. Μόνο που γουστάρω ακόμα τα παπάκια.


Σοβαρά, αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται οι 9 στους 10 ανθρώπους να παθαίνουν πονοκέφαλο στο άκουσμα μουσικών που παλιά -όσο παλιά και να ήταν αυτό- αγάπαγαν. Όχι επειδή το θεωρώ λάθος με λογικά κριτήρια, απλά επειδή κρίνοντας εξ' ιδίων είναι κάτι μου φαίνεται αδικαιολόγητο. Βασικά, για να πω την αλήθεια, έχω στο νου μου μια θεωρία σχετικά με το γιατί συμβαίνει, αλλά δε θα ακουγόταν καθόλου όμορφο, οπότε γάμα το. Αρκούμαι να πω στο ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό επειδή, για κάποιο λόγο που δεν έχω επιλέξει, ό,τι μουσική μου έχει κάνει κλικ μπαίνει αυτόματα σ' ένα πατάρι και μου δημιουργεί πάντα έντονα συναισθήματα όποτε την ξεπακετάρω.

Σοβαρά, αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται οι 9 στους 10 ανθρώπους να παθαίνουν πονοκέφαλο στο άκουσμα μουσικών που παλιά -όσο παλιά και να ήταν αυτό- αγάπαγαν

ετσι οπως το γραφεις μου φαινεται λιγο υπερβολικο. δεν νομιζω οτι υπαρχουν και πολλοι που εχουν παρατησει εξ ολοκληρου τα ακουσματα που ειχαν στην εφηβεια η που να τα χουν κρατησει ιδια, ακομα και την μπαντα που αντεγραφε τους ταδε και ειχε βγαλει ενα ελπιδοφορο δισκακι με 1-2 ωραια σολο ξερω γω. ακουσματα που εχεις συνδεσει ειδικα με ωραιες αναμνησεις δεν πιστευω οτι μπορεις να τα ακους και να σε πιανει πονοκεφαλος.

πανεύκολο, το εφηβικό αυτάκι δε μασάει με τα πρίμα.

ειδικά αν ο συνδυασμός γίνεται με κουφούς ηχολήπτες στα live (πχ WASP στα Χανιά) είναι θανατηφόρος.


edit: για τον πονοκέφαλο πήγαινε το παραπάνω, έχοντας φυσικά στο μυαλό διάφορες χέβιμεταλς εμπειρίες, και μιλώντας κυριολεκτικά για τον ήχο.

διαβάζοντας στη συνέχεια και το υπόλοιπο θρεντ θα συμφωνήσω ότι δεν υπάρχουν guilty pleasures και προσωπικά δε βρίσκω κάτι γελοίο απ'όσα (μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή ότι) άκουγα και τώρα μου φαίνονται αδιάφορα ή ακούω πολύ σπάνια.
in fact, όταν ανακαλύπτεις κάτι νέο, επικεντρώνεσαι σ'αυτό και μεταξύ λίγο-πολύ αξιόλογου υλικού σ'αρέσει και σαβούρα που μετά από λίγα χρόνια θα χεις ξεκαθαρίσει απ'αυτά που πραγματικά θα θεωρείς τελικά αξιόλογα.
δεν είναι απαραίτητο να τα θεωρείς και γελοία.

Quote:

---

Originally Posted by Reject

θα λεγα να γίνει και η αντιθετη ερώτηση θρέντ.
Τι απο αυτα που κοροιδεύατε παλιά, ακούτε τώρα(ή σε κάποια φάση της ζωής σας) ευχάριστα και με πάθος.
Εδώ σας θέλω.

---

post-punk,punk,HC punk

PS. Απαντα στο πμ μολις βρεις χρονο

Quote:

---

Originally Posted by Custom User

Σοβαρά, αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται οι 9 στους 10 ανθρώπους να παθαίνουν πονοκέφαλο στο άκουσμα μουσικών που παλιά -όσο παλιά και να ήταν αυτό- αγάπαγαν. Όχι επειδή το θεωρώ λάθος με λογικά κριτήρια, απλά επειδή κρίνοντας εξ' ιδίων είναι κάτι μου φαίνεται αδικαιολόγητο. Βασικά, για να πω την αλήθεια, έχω στο νου μου μια θεωρία σχετικά με το γιατί συμβαίνει, αλλά δε θα ακουγόταν καθόλου όμορφο, οπότε γάμα το.

---

Α μπα, και ποια είναι αυτή η θεωρία τελικά; Μήπως ότι κρεμόμαστε από τη γνώμη του κόσμου για να φανούμε ΚΟΥΛ; Γιατί εκεί συμπεραίνω πως πηγαίνεις. Είναι τόσο περίεργο πια για μερικούς να βλέπουν κόσμο που έχει αποκυρήξει τις αισθητικές επιλογές που έκανε στα 13-14 για ένα κάρο λόγους που σήμερα πλέον ΔΕΝ υφίστανται; Υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο σεβασμού πάνω στις παλιές μας ταυτότητες; Δεν καταλαβαίνω.

Imo δεν αλλάζεις ποτέ αισθητικά κριτήρια, τα διευρύνεις. Τώρα αν εσύ εννοείς ότι πχ στο γυμνάσιο άκουγες μέταλ για να σε κάνουνε παρέα τότε αυτό δεν είναι ακριβώς αισθητική επιλογή, είναι κοινωνική επιλογή άρα βγαίνει εκτός κουβέντας.

Quote:

---

Originally Posted by ikonoklast

Imo δεν αλλάζεις ποτέ αισθητικά κριτήρια, τα διευρύνεις.

---

Nice said, ισχυει τουλαχιστον για μενα κατα 95%

Εύκολα αλλάζεις αισθητικά κριτήρια, αφενός ωριμότητα αφετέρου μεγαλύτερο εύρος επιλογών-επαφής-ενημέρωσης κλπ. Δε μίλησα για τίποτε κοινωνικό.

οκ, μπορείς να γράψεις ένα πράγμα λοιπόν το οποίο γούσταρες παλιά και τώρα σε απωθεί? Και για ποιο λόγο νομίζεις ότι γίνεται αυτό?

- Nevermore. Απίστευτα κουραστική μπάντα, με την οποία είχα δεθεί ελλείψει βαθύτερων-εγκεφαλικότερων ακουσμάτων. Τόση ενοχλητική φλυαρία δεν ξέρω πού αλλού μπορεί να βρεθεί, ένα πλήρως απονευρωμένο τίποτε με σπασαρχίδικες συνθέσεις και επικάλυμμα μία κουλτούρα-παύλα-πολιτικοποίηση (TV Lies, δηλαδή 12 χρονών), μία αίσθηση του να προσπαθείς να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι.

- Opeth. Φαφλατάδες του κερατά, κάθε φορά που ακούω ένα ήρεμο (και σοβαρότατο ως επί το πλείστον) σημείο και στα καπάκια ένα growl για τους οπαδούς με πιάνει αμηχανία.

- Όλα αυτά τα σαβουροντέθ μέταλ της νεότερης σουηδικής σκηνής, η λογική της παιδικής μελωδίας εφαρμοσμένη σε ένα σκληρό πλαίσιο για να μη μας πούνε και γκέυ.

- Τεράστιο τμήμα του στόνερ, η πρώτη υποψία ενός γκρουβ το οποίο τόσο πολύ οι μεταλλάδες είχαμε ανάγκη που το αγκαλιάσαμε χωρίς καν να φιλτράρουμε το καραγκιοζιλίκι (λέγε με Down).

Κάτι τέτοιο εννοείς φθόγκε; Ξέρω πως ακούγεται πολύ μαλακισμένο όπως το θέτω, δεν έχω κάποιο σκοπό ούτε να μειώσω κόσμο που ακούει κάτι ή να το παίξω ότι έκανα το επόμενο βήμα και λοιπές μαλακίες (άλλωστε υπάρχει ακόμα ΠΟΛΥ μέταλ που αγαπώ), απλά ΔΕΝ καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει κάποιος τύποις σεβασμός σε κάτι που με όριζε παλιά. Κάποια πράγματα είναι παντελώς ξένα πλέον, μπορεί να έχουν γέλιο ως μπλαστ φρομ δε παστ κλπ, αλλά δε μ'αρέσουν, αν τα άκουγα τώρα το πιο πιθανό θα ταν να απομακρυνόμουν εξ'αρχής.

νομίζω ότι έχεις έναν ψυχαναγκασμό να σταμπάρεις καλός κακός πάνω σε κάποια πράγμα που εντάξει μικρός είσαι, θέλεις να πολωθείς, κατανοητό μου φαίνεται. Αλλά το κέντρο της αισθητικής εμπειρίας νομίζω ότι είναι κάπως ανέγγιχτο από τις "αυτή η μπάντα έχει χαζά κόνσεπτς και βάζει ένα μπρούταλ σημείο για τους οπαδούς" διαπιστώσεις που είναι κάπως μετέπειτα-της-μουσικής. Μου πετάς όλα τα αρνητικά που μπορείς να σκεφτείς και ξεχνάς γιατί τους γούσταρες τότε - και είμαι σίγουρος ότι οι αισθητικοί λόγοι που τους γούσταρες παραμένουν οι ίδιοι και θα μπορούσες να τους άκουγες και σήμερα εάν δεν έβαζες ένα τοίχο τύπου "Αααργκχ! Αυτή η μπάντα είναι χαζή!" Το τέστ ντράιβ για το διαπιστώσεις πάντως αυτό ειλικρινά είναι να βρεις ένα ριφ μία μελωδία ρε παιδί μου που θυμάσαι ότι σε πόρωνε μικρό και τώρα το μόνο που σου βγαίνει είναι ένα "μπλιαχ!" Σε εμένα ευτυχώς δε συμβαίνει αυτό και γουστάρω άνετα και χαζούλικα πράγματα που που άκουγα στα 15 μου όπως Strarovarious - ναι είναι χαζούλικα, μην επικεντρώνεσαι εκεί, είναι και άλλα πράγματα όμως. Πάντως για τους nevermore σόρυ αλλά όπως και οι υπόλοιποι πρώην μεταλλάδες δε καταλαβαίνεις καθόλου τη μουσική τους έκφραση και γιατί όλα είναι έτσι ψυχρά και γρήγορα και περίπλοκα ("φλύαρα" λολ), έτσι είναι γιατί έτσι πρέπει να είναι.

Βασικά δε λέμε για σαβούρες τύπου Nevermore εγώ μιλάω κυρίως για αυτούς που ακόμα και στο γυμνάσιο ακούγανε σοβαρή μουσική.

άντε γαμήσου ρε βλάκα.

Γουστάρεις Nevermore!

έλα με ένα χαμόγελο το έγραψα το παραπάνω, αλλά είσαι ο ικόνοκλαστ, αυτή την απάντηση αξίζεις. Ακούω Nevermore και θα σας χώσω και καμιά αναλυσάρα καμιά μέρα γιατί γαμάνε άμα θέλετε.