Manowar 2010

Manowar 2010...
Ένα φάντασμα του παλιού μεγαλείου. Μια καρικατούρα των εαυτών τους.
Ο ΝτεΜάγιο είναι τρανταχτό παράδειγμα ανθρώπου που δεν έχει ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Εμποράκος μαλακάκος.
Με τη στάση τους τα ... 20(!!!!) τελευταία χρόνια με έχουν πείσει ότι και όταν έγραφαν ύμνους και στίχους που για κάποιους έγιναν στάση ζωής (mountains, heart of steel κλπ) δεν είχαν επίγνωση του μεγαλείου τους. Απλά τους έκατσε.
Κρίμα μεν, από την άλλη δε ένα bridge of death αρκεί.

http://www.youtube.com/watch?v=EnpKZ3NF3Ug

:wave::wave::wave::wave::wave::wave::wave:

Quote:

---

Originally Posted by warlord mkII

Manowar 2010...
Ένα φάντασμα του παλιού μεγαλείου. Μια καρικατούρα των εαυτών τους.
Ο ΝτεΜάγιο είναι τρανταχτό παράδειγμα ανθρώπου που δεν έχει ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Εμποράκος μαλακάκος.
Με τη στάση τους τα ... 20(!!!!) τελευταία χρόνια με έχουν πείσει ότι και όταν έγραφαν ύμνους και στίχους που για κάποιους έγιναν στάση ζωής (mountains, heart of steel κλπ) δεν είχαν επίγνωση του μεγαλείου τους. Απλά τους έκατσε.
Κρίμα μεν, από την άλλη δε ένα secret of steel αρκεί.

http://www.youtube.com/watch?v=EnpKZ3NF3Ug

:wave::wave::wave::wave::wave::wave::wave:

---

Quote:

---

Originally Posted by Ra Pariah

Κι από κεί και πέρα ρε Helm σαν τί θα 'θελες να βγάλεις ένα γαμημένο thread πού το ονομάζουν "Manowar 2010";;

---

Αυτό που θέλω να βγάλω από κάθε άλλο Θρεντ: προσωπική έκθεση, κάποια βερσιόν της αλήθειας, κάτι που να έρχεται από την καρδιά, ανθρώπινος διάλογος.

Quote:

---

Μήπως θες να συζητήσουμε καλύτερα τι θα κάνω μετά το μεταπτυχιακό μου ή ακόμα να συζητάγαμε για κάποιες περιπτώσεις όπου ψηφοδέλτια συγκεκριμένων κομμάτων δεν φτάνουν στα εκλογικά κέντρα;;

---

Αμέ, αν θες!

Quote:

---

Ειρωνεύομαι επειδή απλούστατα αρνείσαι να δεχθείς ακόμη και σαν άποψη την -ονόμασέ την αφελέστατη και εντελώς "full κομπλέ παρωπίδες"- άποψή μου.

---

Δέχομαι την άποψή σου - την οποία όλως περιέργως κακοχαρακτηρίζεις ο ίδιος χωρίς εγώ να το έχω κάνει - προκαταβολικά, ακόμα και αν δεν την έχω καταλάβει. Σε συμπαθώ σαν άνθρωπο, η κριτική μου είναι για το φαινόμενο manowar όχι για σένα.

Επειδή σε βλέπω πολύ αμυντικό, να πω εγώ μια μικρή ιστοριούλα για να δεις ότι δεν είναι τώρα πόλεμος αυτό που σου κάνω

Ο πατέρας μου είναι από τον Πύργο, μικρός παραθέριζα κάθε καλοκαίρι στο Κατάκωλο (έχει τσούχτρες). Άκουγα εγώ Heavy Metal από τότε αλλά κυρίως Metallica και Helloween και άλλα τευτονικό-speed ακόμα, δεν είχα ανακαλύψει τον ευρύτερο χώρο του HM κανονικα. Ήταν εκεί και ένας ξάδερφος που άκουγε το Satanas Tedeum σε κασέτα και με φόβιζε!!! Εκεί γνώρισα κάτι παιδιά από τον δίπλα δρόμο λίγο μεγαλύτερα από μένα, μεταλλάδες επίσης, και λέγαμε καμιά κουβέντα στην παραλία, είχε πλάκα επειδή δεν είχα μικρός ποτέ μεταλλοπαρέες. Κάνα δυο καλοκαίρια μετά που βρεθήκαμε τυχαία σε κάποια συναυλία (μπορεί να ήταν και rockwave με manowar εδώ που τα λέμε) και τα λέγαμε... έτσι αρχίζουν να μου λένε για Manowar. Είχα ακούσει και δεν τους καταλάβαινα / δεν μου άρεσαν οι Manowar έμενα μέχρι τότε, αλλά ξέρω από Omen, από Heir Apparent, από Brocas Helm, από Cirith Ungol! Να το προσπεράσουμε δεν γίνεται;

Μαν, δεν γίνεται. Άκουσα τότε για πρώτη φορά ότι όποιος δεν ακούει Manowar είναι φολς και ότι πρέπει να 'ξεστραβωθώ' και τα ρέσα. Σε φάση με κάνανε μπλοκ αουτ τραγουδώντας το bridge of death δυο άτομα μαζί. Μόνοι τους. Έξω από τον συναυλιακό χώρο (ο ένας ήταν και καλλίφωνος!). Δεν ξέρω αν το πιάνεις πως είναι αυτό.

Και νταξ δεν έγινε και τίποτα θα μου πεις, έπεσα σε περίπτωση. Παραλλαγές του ίδιου σκηνικού (εντάξει, ίσως χωρίς το τραγούδι bridge of death ντουο α καπελα) έχουν γίνει με σχεδόν κάθε manowarα που με κόβει για παλιομεταλλο και ψάχνει να βρει τα γαλόνια μου ρωτώντας με για το ποιος είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από τους 'θεούς'. Και όταν τους λέω δεν, κάποια παραλλαγή απαξίωσης και μειδιάματος πάντα.

Κάτι παίζει προφανώς με το πως οι manowarαδες αισθάνονται για τον εαυτό τους και την θέση τους στην ευρύτερη υποκουλτούρα. Νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με την μουσική (που καλή, κακή, υπάρχει και άλλη μουσική ανάλογη έτσι; ) αλλά με το αισθητικό πλαίσιο και την επιχειρηματολογια DeMaio όλα αυτά τα χρόνια περί φολς μεταλ και κινγκς οφ μεταλ και τα ρέστα. Ακούγονται γραφικά αλλά άμα τα πεις τριακόσιες φορές σε έφηβους από ότι φαίνεται πιάνουν κάποιον τόπο.

Και καταλήγουμε τώρα στα ρεφλεξ σου: Δεν νομίζω ότι γούσταρες με το βίντεο του Ντεμειο να παίζει το Battle Hymns. Νομίζω ότι το πόσταρες - στο ER μάλιστα - σαν προβοκάτορας, για να υπάρξει κάποια αντίδραση. Για να νιώσεις ότι 'πολεμάς τους αλλόθρησκους'. Επειδή αυτό νομίζεις ότι χρωστάς στους manowar, να υπενθυμίζεις την κλισέ επιχειρηματολογία τους περί false και true kings of metal μια στο τόσο, σαν να λες 'πιστεύω ακόμα στο μεταλ'. Και όταν σου λέω ακόμα και εγώ που ξέρω για τι πράγμα μιλάω 'μαν, τί γίνεται, τί είναι αυτά;' είσαι πολύ αμυντικός. 'Τί με ρωτάς στο ER!' 'μούντζες στους αλλόθρησκους' και τα λοιπά. Τις έχω γραμμένες εγώ τις μούντζες, δεν διακυβεύεται το κοινωνικό μου προφίλ εδώ μέσα, έφυγα σε 2 μέρες. Ούτε διακυβεύεται το μεταλλαδικο μου προφίλ βάσει αν γουστάρω ό,τι μαλακία κάνουν οι Manowar. Εδώ δεν μιλάς με το ER, μιλάς μαζί μου. Μι μου ποστάρεις εμένα ειρωνείες και μετά σμάιλις που βάζουν τα γέλια και μετα Hail & Kill, κάνεις ότι κάνανε οι άλλοι οι Κατακωλέοι, δεν σε τιμά. Δεν πρόκειται να σε κοροϊδέψω ούτε να σε ειρωνευτω. Σε ρωτώ για την γνώμη σου για τον Κομπέιν επειδή είναι σχετική: σου πουλήσανε ψέμματα οι manowar και άλλοι μεταλλοπατέρες και εικάζω αν το ήξερες θα ήταν καλλίτερα για σένα και για την κατανόησή σου του ιδιώματος. Τρου δεν είναι να κάνεις ότι σου λένε οι manowar, τρου είναι να είσαι αληθινός στον εαυτό σου. Σου λεει ο εαυτός σου ότι αξίζει δάκρυ ο παπάρας ο άλλος να ξαναηχογραφεί το battle hymns το 2010;

Quote:

---

Originally Posted by Reject

Ρα είσαι μεταλλοπρέζακας ρε φίλε.
κανένα μέταλ δεν σου σκότωσε ο κομπέην.Το ότι έδειξε στο ευρύ κοινό ότι "να ρε μαλάκες,υπάρχει και άλλη μουσική που είναι σκληρή χωρίς να είναι μέταλ" ήταν ότι πιό σπουδαίο έγινε στην μουσική βιομηχανία τα τελευταία 20 χρόνια.Εκτός αν είσαι στόκος ας πούμε και θεωρείς ότι η επανακυκλοφορία στηλ θανασιν ήρθε για να κόψει την γή στην μέση.
Τεσπά,κανένας Κομπέην δεν σας έφταιγε που ο κάθε ατάλαντος βλαχοποζεράς βαρούσε δίαλυση ή άλλαζε μουσικό στύλ,ο κόσμος πήρε χαμπάρι την απάτη του πόζερ/γκλάμ και ότι για να παίξεις καλή μουσική δεν χρειάζεται ούτε να έχεις μαλλί μέχρι τον κώλο,ούτε να είσαι φωτομοντέλο,ούτε να το παίζεις κακία και σκληράδα.
Να ευγνωμονείς λοίπον τον Κομπέην γιατί το όλο σκηνικό γύρω του ήταν μία ένεση πραγματικότητας και σε εσάς τους μεταλλάδες.Δες μέσα στα 90ς πόσο σοβαρεύτηκε το μέταλ και πόσο πιο ώριμο έγινε,και μουσικά αλλά και καλλιτεχνικά.Δες το εξώφυλλο του Soldiers of the night και του Word of mouth και κάνε την σύγκριση.

---

Λοιπόν, εγώ θα συμφωνήσω ότι οι Νιρβάνα ενήργησαν ως αντι-κιτς ένεση στο μέταλ (το σοβαρό και ασόβαρο δεν τα δέχομαι σαν χαρακτηρισμούς φυσικά, that misses the point). Ακόμα και για τους ατσαλένιους μπορεί να ισχύει αυτό, καθάρισε το τοπίο από τους ευκαιριακούς με τους τρου, όλοι χαρούμενοι.
Θα διαφωνήσω ότι οι Νιρβάνα έδειξαν ότι υπάρχει και σκληρή μουσική που δεν είναι μέταλ, αυτή προφανώς προϋπήρχε (ρε πανκο-χαρντκορά!πώς το είπες αυτό;!) και η σκληρότητα των Νιρβάνα εν πάσει περιπτώσει οφείλεται στην 120% ΜΕΤΑΛ παραγωγή του Νέβερμάιντ, που αντιπαθούσε και ο Κομπέιν για τον ίδιο λόγο.

Δεν μου φταίει ούτε ο Κομπέιν, ούτε οι Νιρβάνα φυσικά, που η μέηνστρημ-πολυεθνική μουσική βιομηχανία έστρεψε το βλέμμα της στο γκραντζ και σταμάτησε να ασχολείται με ασύμφορες μπάντες τύπου Sanctuary. Γενικά αυτή η περιγραφή που γίνεται και έγινε και εδώ για τα χρόνια εκείνα νομίζω ότι οφείλει πολλά στην άκρα παραπληροφόρηση και ότινανισμό αρκετών της εποχής που δεν ξέρανε που πάνε τα τέσσερα. Αποψάρες βασισμένες σε προσωπικά βιώματα και αντίληψη χωριάτη που διαβάζει το US top ten. Και έχουν διαιωνίσει σε κάποιους πολύ συγκεκριμένους κύκλους ένα μάτσο μπαρούφες, που πολύ σοβαρά παιδιά κατά τ'άλλα ενστερνίζονται. Να γίνει κουβέντα κάποια στιγμή. Το μέταλ μια χαρά πήγαινε πάντως. ΓΚΡΑΝΤΖ ΤΡΑΪΝΤ ΤΟΥ ΚΙΛ ΔΕ ΜΕΤΑΛ ΜΠΑΤ ΙΤ ΦΕΪΛΝΤ!

Η επανηχογράφηση του Battle Hymns, αντιθέτως από τις περισσότερες απόψεις με βρίσκει αδιάφορο. Είναι μια απλή εμπορική κίνηση, σχετικά έξυπνη καθώς θα πουλήσει, θα βγάλει περιοδεία και DVD και με την αφοσίωση των οπαδών τους απόλυτα χωνέψιμη. Σε σχέση μάλιστα με τις μετριότητες που βγάζουν τόσο καιρό, νομίζω ότι ο Μανογουωράκιας που συγχωρεί τα πάντα μάλλον καυλώνει να ξανακούσει ηχογραφημένο το Μπατλ Χιμν παρά "Mikro pedi me pires ap' to cheri Patera, na sou po tora katalaveno".

Είναι δύσκολος καιρός να είσαι πιστός στην αγάπη σου πάντως Ρα. Πολύ κέρατο ρε αδερφέ.

σιγά μην είχε πολκα παραγωγή το νεβερμαιντ. πως προκύπτει αυτό περί μέταλ;
το μπλιτς ηταν 15 φορές σκληρότερο (αιχμηρό σωστότερα) και στα τεχνικά ζητήματα για την ακρίβεια!

εντιτ : αν δεν πείθεστε ορίστε

μεταλ παραγωγή δεν είχε το νεβερμαιντ ούτε από τον Βιγκ που έκανε το εντζινιρινγκ ούτε από τον Γουαλας που έκανε την μίξη. Χεβι παραγωγή έχει ίσως και είναι πάρα πολύ προσεγμένη η μίξη (μα πάρα πολύ) με πολλά κόλπα που μεταλ αλμπουμς δεν τα χρειάστηκαν/φαντάστηκε ποτέ. Αλλάζουνε ταμπουρά για 2 δευτερόλεπτα σε choruses, έρχονται φεύγουν κιθάρες πλήκτρα για λεπτομεριες, ένα σορό πράγματα. Οι μεταλ παραγωγές από την άλλη είναι γραμμικές. Όπως αρχίζει το κομμάτι, με την ίδια sound identity θα τελειώσει. Άντε κανένα ακουστικό πέρασμα ή κάνα ριβερμπ. Εξαιρέσεις υπάρχουν (πχ το Promised Land που γινονται της παναγιάς τα μάτια... τυχαία η 'grunge' επιρροή εκεί; ), αλλά η 'μεταλ παραγωγή' αυτό είναι.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καθαρό, εκεί νομίζω ο Κομπειν κλώτσησε, επειδή βγήκε πολύ 'ποπ' και ξέρεις τώρα πως τα πήγαινε με το κοινό του ο άνθρωπος αυτός. Τα παράπονα του ήταν αντανάκλαση των παραπόνων του με τον εαυτό του, μια χαρά είναι η παράγωγη μακάρι να είχαν όλοι χιλιάδες δολάρια να δώσουν στον Άντυ Γουάλας.

"Γενικά αυτή η περιγραφή που γίνεται και έγινε και εδώ για τα χρόνια εκείνα νομίζω ότι οφείλει πολλά στην άκρα παραπληροφόρηση και ότινανισμό αρκετών της εποχής που δεν ξέρανε που πάνε τα τέσσερα. Αποψάρες βασισμένες σε προσωπικά βιώματα και αντίληψη χωριάτη που διαβάζει το US top ten. Και έχουν διαιωνίσει σε κάποιους πολύ συγκεκριμένους κύκλους ένα μάτσο μπαρούφες, που πολύ σοβαρά παιδιά κατά τ'άλλα ενστερνίζονται. Να γίνει κουβέντα κάποια στιγμή."

Αυτό προσπαθώ να θίξω και ρωτώ για Νιρβανα.

και στη τελική αμα θέλετε να ειστε τοσο διασπαστικοί φάτε και την καλτιά στα μούτρα

Ε παντως δεν ειμαστε ολοι οι μανογουερακιδες τυφλοι για να συγχωρουμε τα παντα! Ουτε κουφοι...ευτυχως δηλαδη που δεν τους εχουμε δει πολλες φορες..γιατι θα μας ξεκουφαναν με τις μπαρουφες τους. και δεν μιλαω για το ΣΕΦ, ουτε για το Αγκαθι. Εχουν καταντησει μαρκετινγκ ρε πουστη μου.

ντάξι μωρέ, περάσαν τα χρόνια, η έμπνευση έχει τελειώσει προ πολλού και αναγκαστικά το γυρνάμε στα παλιά μας επειδή δεν έχουμε τίποτα άλλο να δείξουμε, τόσες μπάντες το έχουν κάνει, συνηθισμένο φαινόμενο

Έλα παιδιά, ο ήχος της κιθάρας και των τυμπάνων στο Νέβερμάιντ δεν απαντάται στο πανκ, το γκαράζ, το ροκ γενικά, το χαρντκορ κλπ. Στο μέταλ υπάρχει αυτό το πράγμα και δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά, τον Wallace τον πήρανε έχοντας στο CV του τους Slayer του Reign in Blood και δώθε και τους Sepultura ας πούμε.
Προφανέστατα είναι πολύ πιο "ποπ" (μια πολύ ατυχής λέξη να περιγράψει απλά το ευκρινές κρύσταλλο ΓΚΑΖΙ) από αυτό που ήθελε ο Κομπέιν, που ο άνθρωπος το είπε. Το χαρακτήρισε και μέταλ και υπερβολικά καθαρό για τα γούστα του. Το γκαγκανίδι των Νιρβάνα συγγενεύει πολύ πιότερο με τον ήχο των Slayer και των Whitesnake του 1987 ας πούμε, αντί με τις βασικές επιρροές της μπάντας και την ίδια την μπάντα στο φινάλε (βλ. Bleach). Που του έκανε καλό βέβαια ιμο, ασχέτως τι ήθελε ο άλλος.

Μα τι δεν καταλάβαινετε. Χρειάζεται ένας δίσκος για τη Γερμανία, υπάρχει θέμα εκεί με τη συλλογική μνήμη, είναι πασιφανές.

Quote:

---

Originally Posted by Ford Prefect

Quote:

---

Originally Posted by Reject

Ρα είσαι μεταλλοπρέζακας ρε φίλε.
κανένα μέταλ δεν σου σκότωσε ο κομπέην.Το ότι έδειξε στο ευρύ κοινό ότι "να ρε μαλάκες,υπάρχει και άλλη μουσική που είναι σκληρή χωρίς να είναι μέταλ" ήταν ότι πιό σπουδαίο έγινε στην μουσική βιομηχανία τα τελευταία 20 χρόνια.Εκτός αν είσαι στόκος ας πούμε και θεωρείς ότι η επανακυκλοφορία στηλ θανασιν ήρθε για να κόψει την γή στην μέση.
Τεσπά,κανένας Κομπέην δεν σας έφταιγε που ο κάθε ατάλαντος βλαχοποζεράς βαρούσε δίαλυση ή άλλαζε μουσικό στύλ,ο κόσμος πήρε χαμπάρι την απάτη του πόζερ/γκλάμ και ότι για να παίξεις καλή μουσική δεν χρειάζεται ούτε να έχεις μαλλί μέχρι τον κώλο,ούτε να είσαι φωτομοντέλο,ούτε να το παίζεις κακία και σκληράδα.
Να ευγνωμονείς λοίπον τον Κομπέην γιατί το όλο σκηνικό γύρω του ήταν μία ένεση πραγματικότητας και σε εσάς τους μεταλλάδες.Δες μέσα στα 90ς πόσο σοβαρεύτηκε το μέταλ και πόσο πιο ώριμο έγινε,και μουσικά αλλά και καλλιτεχνικά.Δες το εξώφυλλο του Soldiers of the night και του Word of mouth και κάνε την σύγκριση.

---

Λοιπόν, εγώ θα συμφωνήσω ότι οι Νιρβάνα ενήργησαν ως αντι-κιτς ένεση στο μέταλ (το σοβαρό και ασόβαρο δεν τα δέχομαι σαν χαρακτηρισμούς φυσικά, that misses the point). Ακόμα και για τους ατσαλένιους μπορεί να ισχύει αυτό, καθάρισε το τοπίο από τους ευκαιριακούς με τους τρου, όλοι χαρούμενοι.
Θα διαφωνήσω ότι οι Νιρβάνα έδειξαν ότι υπάρχει και σκληρή μουσική που δεν είναι μέταλ, αυτή προφανώς προϋπήρχε (ρε πανκο-χαρντκορά!πώς το είπες αυτό;!) και η σκληρότητα των Νιρβάνα εν πάσει περιπτώσει οφείλεται στην 120% ΜΕΤΑΛ παραγωγή του Νέβερμάιντ, που αντιπαθούσε και ο Κομπέιν για τον ίδιο λόγο.

---

Το Nevermind δεν είχε μέταλ παραγωγή.Σε καμία περίπτωση όμως.
Μπορεί να προυπήρχε η σκληρή μουσική που δεν ήταν μέταλ,όμως:
α)Κινούταν αποκλειστικά σε Underground κύκλους (είτε ήταν punk,είτε ήταν hardcore είτε ήταν οτιδήποτε που προέρχονταν από αυτά τα 2 είδη)
β)το μεγαλύτερο,συντριπτικό σχεδόν μέρος του τότε μουσικού κοινού θεωρούσε τους Guns n roses ως την πιο "επικίνδυνη" ροκ μπάντα,και τους Slayer ως την πιό ακραία.Και φυσικά,όλες οι πόζερ ροκ μπάντες απολάμβαναν δάφνες επιτυχίας,μιάς και ήταν και αυτές "επικίνδυνες".Ποιοί?οι Poison,Cinderella,Motley Crue.Αυτή ήταν η αντίδραση των Nirvana.Ουσιαστικά οι Nirvana δεν ήταν απλά μιά μπάντα,αλλά ήταν ένα αποτέλεσμα ζύμωσης επιρροών μιας 10ετίας στο Αμερικάνικο Underground.
Για αυτό και ο Κομπέην τους κατούρησε όλους αυτούς ανάμεσα στα μάτια.Φακτ.

(Για την ιστορία,δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι Nirvana-με κουράζουν)

Εγώ τους βαριέμαι.

Η παραγωγή είναι μέταλ. Τελείωσε. Φακτ. Σκάστε όλοι. Έχω δίκιο.

β) Επικίνδυνους λέγανε τους Γκανζ οι δημοσιογράφοι. Το αυτό λέγανε και για τους Μότλει Κρου, τα υπόλοιπα ούτε καν. Και εννοούσαν αληταμπουρία, ντραγκζ και αλκοολ καταχρήσεις. Σιγά τα πρωτότυπα δηλαδή. Πράγματα που λέγονταν για τους The Who, τους Stones και τους Σεξ Πίστολς ας πούμε και για το Ροκ γενικά και πολύ αόριστα. Το κοινό είχε τέτοιες παραστάσεις δεκαετίες και δεν εντυπωσιαζόταν ιδιαιτέρως, ούτε νομίζω ήρθαν οι Νιρβάνα σαν μια απάντηση σε κάτι τέτοιο.

Αν ήρθαν ως απάντηση σε κάτι οι Νιρβάνα ήταν ότι το κιτς είχε παραγίνει και υπήρχε χώρος και για κάτι διαφορετικό ως πρόταση από το μέταλ και κυρίως μια πρόταση προσιτή στον καθένα, μια νέα πρόταση φυλής προσαρμοσμένη στην αισθητική των 90ς που γενικότερα απομακρυνόταν (σύσσωμη σχεδόν) από τις υπερβολάρες των 80ς. Οι Νιρβάνα έχοντας στην φαρέτρα τους έναν ήχο μπόμπα της εποχής, catchy τραγούδια, έναν πολύ χαρισματικό frontman, έγιναν η σημαία της φυλής και ο δείκτης της βιομηχανίας για να εξαπλωθεί και να καρποφορήσει η γενικότερη Τάση της εποχής. Σημαντικοί προφανώς οι Νιρβάνα, όχι απλά μια μπάντα εννοείται αλλά σιγά την επανάσταση και σιγά πια. :Ρ

Oι Nirvana δηλαδή είναι υπόδειγμα αισθητικής και καλού γούστου?

Με το λαδωμένο μαλλί και τη μπλούζα του Φρέντυ Κρούγκερ? Ήμαρτον.

Χίλιες φορές τα πέτσινα βρακάκια του Άνταμς και τραγελαφικά βιντεοκλίπ με άλογα να καλπάζουν σε Υπερβόρειες ασφαλτοστρωμένες λεοφόρους.

Το πραγματικό μέταλ πάντα underground ήταν, δεν κατάλαβε μία από γκραντζ και άλλα σατανικά. Όποιος πραγματικά γούσταρε μέταλ, έπαιζε μέταλ. Οι εταιρίες έτσι κι αλλιώς γραμμένους θα τους είχαν.

Κάθε thread για Manowar καταλήγει σε κουβέντα για τους Nirvana ενώ σε κάθε κουβέντα για τους Nirvana θα υπάρχει τουλάχιστον μια νύξη Manowar. Είναι καταπληκτικό

Δmanowar⋅Δnirvana ≥ ℏ/2