Δεν ήταν άσχημο, αν και από μία άποψη μου φάνηκε ότι θα ήθελε να γίνει το νέο high fidelity αλλά δεν. Το κόνσεπτ είναι φυσικά γνώριμο σε κάθε γκέη-κλαψομούνη που σέβεται τον εαυτό του.
Printable View
Δεν ήταν άσχημο, αν και από μία άποψη μου φάνηκε ότι θα ήθελε να γίνει το νέο high fidelity αλλά δεν. Το κόνσεπτ είναι φυσικά γνώριμο σε κάθε γκέη-κλαψομούνη που σέβεται τον εαυτό του.
Αν ήταν όντως γκέη, θα γλιτώναμε από πολύ κλαψομούνιασμα. Αλλά δε θα είχαμε την ταινία. Ε, μωρέ...
Δεν εννοώ ομοφυλόφιλο, γκέη εννοώ.
αληθινή και γλυκειά παράλληλα.. αγάπησα.
Dragonlonr> OK, touchee.
Το είδα. Ήταν πολύ χαριτωμένο, αλλά κάπου εκεί στο τέλος,Κατά τα άλλα πολύ καλογυρισμένη και με ωραίο στιλ.Spoiler
(και Regina :pink: )
να την δει ο angelofsorrow και να πει για το ξανθό,παρακαλώ.
Είδα την ταινία και στα καπάκια τα σπόιλερ σας και με κάποια γέλασα πολύ.
Spoiler
ταγκ
γυναικες πεταμενα λεφτα! :pink:
επισης ισπανιδες πεταμενα λεφτα! πες την ιστορια? αμ δε
Ρε σεις... Το λέει απ' την αρχή ότι δεν, αφού! Τι περιμένατε;!
mpani nti ektos apo to na milas gia to 500 days of summer pws alliws ti mpaleueis?
Eh?
Ειμαι κατα των κλισε, αλλα πολλα απο αυτα δεν εχουν βγει αδικα. Ετσι ειναι και το "ο ερωτας τυφλωνει". Αφου ο τυπος δεν τα βλεπε ολα αυτα, και αφου το ειπε και μονος του για τα σημαδια σε καποιο σημειο στην ταινια, εσυ τι περιμενες, να το παρει ψυχραιμα αυτος και να πει "ε οκ αυτα συμβαινουν"? Σιγα που ηταν κλαψομουνης, ολοι εχουμε συμπασχει με τον τυπο και σε ολους μας ερχονται αναμνησεις βλεποντας αυτην την ταινια, η οποια ειναι απο τις πιο ρεαλιστικες ταινιες σε σχεσεις που εχω δει τον τελευταιο καιρο. Σε γενικες γραμμες τα εξης (κοπι πειστ απο αλλου):
Ειδα το 500 Days Of Summer το οποιο με εριξε λιγακι ψυχολογικα, μιλαμε για πολυ καλοφτιαγμενη ταινια. Οταν καταφερνεις να κανεις αξιολατρευτο τον (πολυ σπαστικο σε μενα) Joseph Gordon Levitt (απο το Inception) και σιχαμενη και μισητη την γουτσου γουτσου Zoe Deschanel, τοτε πραγματικα εχεις πετυχει το στοχο σου. Προφανως παλι μιλαμε για μια οχι και τοσο εκπληκτικη ταινια, αλλα ειναι ρεαλιστικη σε επιπεδο που με εξεπληξε, καθως νομιζω ολοι μπορουν να συμπασχουν, να ταυτιστουν και να συμπονεσουν τον πρωταγωνιστη.Περα απο αυτα ομως, η ταινια εχει μεσα και τη μουσικουλα της, και την ενδιαφερουσα σκηνοθεσια της, και τους χαρακτηρες της, τη συνιστω ανεπιφυλακτα δηλαδη.
Και για να ειμαι απολυτα δικαιος, πολυ ωραια του τα ειπε η Ντεσανελ στο παγκακι, αν και δεν επρεπε να πει την τελευταια ατακα. Ετσι γινονται αυτα τα πραγματα, τι να κανουμε τωρα. Βεβαια αυτα τα "γνωριζω καποιον και παντρευομαι σε 2 μηνες κι αφου εχω χωρισει προσφατα απο τον αλλον" (που δεν της ηταν κι εντελως αδιαφορος, μη λεμε οτι θελουμε, του ειπε και πραγματα που δεν τα ειχε πει σε κανεναν τελος παντων), ειναι πραγματα που δεν καταλαβαινω, και τα εχω δει και να γινονται και ΙΝ ΡΙΑΛ ΛΑΙΦ και τα θεωρω απο γραφικα εως κωμικοτραγικα εως τραγελαφικα.
Έχεις δίκιο, όμως. Respect που διαφώνησες μαζί μου και το υποστήριξες... τόσο σωστά. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται (όχι με το τι είπα εγώ, με το τι λένε αυτοί ούτε).