είστε στο ερ, που είμαστε γενικά χαλαρά κι όχι φβ που μπορει να έχετε και κανα θεουσο συναδελφο φρεντ. Τι σας οδηγει στο να λογοκρίνετε τον εαυτό σας με ** και να μη γραφετε πουτσα; Στον προφορικο λογο λέτε "πήρα μια μπιπ";
Printable View
είστε στο ερ, που είμαστε γενικά χαλαρά κι όχι φβ που μπορει να έχετε και κανα θεουσο συναδελφο φρεντ. Τι σας οδηγει στο να λογοκρίνετε τον εαυτό σας με ** και να μη γραφετε πουτσα; Στον προφορικο λογο λέτε "πήρα μια μπιπ";
"if you're not saying it, you're making me say it in my head"
όπως λέει κάποιος.
προσωπικά δεν σκέφτηκα κάποιον ή κάτι και το έγραψα ασυναίσθητα, μάλλον κάτι άλλο σκεφτόμουν. Ευχαριστω για την παρατήρηση.
Θενκγιο, απλά δε βλέπω να πηγαίνω τελικά αν δε βρω χορηγό ή κάτι τέτοιο :P Απαγορευτικό το συνολικό ποσό κάπου 6500€ έστω και σε τέτοιο βάθος χρόνου αυτή την εποχή. Ενώ πριν 3 χρόνια ξέρω γω δε θα ήταν καν θέμα. Δε γαμ**ςQuote:
Originally Posted by Impure
Quote:
Originally Posted by ParasightΘενκγιο, απλά δε βλέπω να πηγαίνω τελικά αν δε βρω χορηγό ή κάτι τέτοιο :P Απαγορευτικό το συνολικό ποσό κάπου 6500€ έστω και σε τέτοιο βάθος χρόνου αυτή την εποχή. Ενώ πριν 3 χρόνια ξέρω γω δε θα ήταν καν θέμα. Δε γαμιάς;Quote:
Originally Posted by Impure
απορία ειναι, οχι παρατήρησηQuote:
Originally Posted by Impure
γενικα τον τελευταιο χρονο ζω την απολυτη ευτυχια, οποτε επρεπε να ψαξω ΠΑΡΑ πολυ για να βρω κατι ασκημο που με συνεβει...
[IMG]http://i.imgur.com/Knj4va5.jpg[/IMG]
Δεν είναι προσωπικό αλλά και που να το βάλεις.
Έχει 9 μήνες που η δουλειά μετακόμισε σε ένα στενό δρομάκι/πεζόδρομο. Κάθε πρωί βλέπω ένα κοριτσάκι να πηγαίνει στο σχολείο και μαυρίζει η ψυχή μου αλλά και παίρνω δύναμη ταυτόχρονα. Το κοριτσάκι είναι σε ηλεκτρικό καροτσάκι με ένα πραγματάκι να στηρίζει το κεφάλι του να μη φύγει μπροστά, τεράστια γυαλιά μυωπίας και κάτι σίγουρα παίζει και με τα χέρια αφού το ένα είναι στον μοχλό για να κινεί το καροτσάκι και το άλλο κρέμεται σα νεκρό.
Σήμερα για κάποιο λόγο άργησε να πάει σχολείο, την ώρα που βρέθηκε στον πεζόδρομο ήταν η μοναδική ώρα που επιτρέπουν σε φορτηγάκια προμηθευτών να μπουν να ξεφορτώσουν. Ο λόγος που άργησε ίσως και να ήταν η μάνα της που έβλεπα πρώτη φορά και προχωρούσε λίγα βήματα μπροστά αντί να βρίσκεται από πίσω, κατά τη γνώμη μου το σωστό, να ελέγχει. Με τόσα φορτηγάκια λοιπόν παρακολουθούσα το καροτσάκι και περίμενα πότε θα κολλήσει κάτι που δεν άργησε να συμβεί αφού κάποια στιγμή μπλόκαρε και φαινόταν πως ενώ υπήρχε χώρος δύσκολα θα μπορούσε να περάσει χωρίς ελιγμούς. Η μαλακισμένη φυσικά είχε φύγει μέτρα μπροστά αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει πίσω της και ενώ η μικρή προσπαθούσε απεγνωσμένα να κάνει τον ελιγμό που θα την έβγαζε από το πρώτο εμπόδιο. Ευτυχώς η μαλακισμένη απόφασισε να κοιτάξει πίσω της και να γυρίσει να βοηθήσει αφού είχε απομακρυνθεί καμμά 50αρια μέτρα πρώτα. Αι στο κόρακα πρωινιάτικα.
οι πιθανότητες είναι να το κάνει επίτηδες για να μαθαίνει να μετακινείται μόνη της η μικρή, τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά πάντως. δε θα έκρινα τόσο εύκολα μητέρα ΑΜΕΑ.
Σίγουρα απλά μιλάμε για ένα κοριτσάκι που βλέπω κάθε μέρα, σχεδόν, εδώ και 9 μήνες. Ήταν η πρώτη φορά με τέτοιες συνθήκες και από την άλλη και επίτηδες να το έκανε μιλάμε για μια συνολική απόσταση 100-150 μέτρων, και ενώ τα φορτηγάκια υπήρχαν παντού, που δε γύρισε να κοιτάξει καθόλου. Δε ξέρω, δε μου φαίνεται σωστό.
Και πέραν αυτού που είναι πολύ σωστό, έχοντας ξαδελφούλα με κινητικό πρόβλημα, δε νομίζω ότι εύκολα μπορούμε να μπούμε στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που μεγαλώνει ένα τέτοιο παιδάκι. Είναι πραγματικό χάος η σκέψη και η ψυχή ενός τέτοιου "άτυχου" γονιού...Quote:
Originally Posted by Phantom Duck
Σε νιώθω και σένα πάντως, που για 9 μήνες βλέπεις αυτό το πλασματάκι και σήμερα έπεσες στην περίπτωση. Είναι αρκετά εύκολο να αφορίσεις αυτό που εκλαμβάνεις ως λάθος συμπεριφορά εκείνη τη στιγμή.
:(
Λοιπον πηγαμε ενα απο τα σκυλια της οικογενειας στο δοκτορα και αυτος παρατηρησε κατι πληγες στα μπουτια του κοντα στο ορθον και λεει οτι μαλλον εχει διροφιλάρια.Μετα απο εξετασεις αιματος ,εξακριβωθηκε οτι πασχει απο αυτο το οποιο ουσιαστικα ειναι σκουληκια στην καρδια του ζωου μηκους 30 εκατοστων τα οποια μεταδιδονται απο τα κουνουπια.Το fml της υποθεσης ειναι οτι ναι μεν υπαρχει αντιβιωση η οποια ειναι χρόνια ,βαρια και ακριβη ,αλλα το σκυλι μπορει να μην την αντεξει και να πεθανει απο αυτην ,αλλα αμα δεν την παρει να πεθανει ετσι και αλλιως.Οσες ζημιες και αν εχει κανει ,οσα παπουτσια και να εχει φαει ειναι κριμα .
Spoiler
Αν αηδιαζεται μην τσεκαρατε φωτο της αρρωστιας στο γοογλε πικτιουρσ
^ Καλά κουράγια να έχετε. Έχω ακούσει μια πολύ κακή ιστορία με ένα αδέσποτο κουτάβι που το είχε και καλύτερα να μην την πω. Έκανε την αγωγή και ζει υγιές και ευτυχισμένο πάντως. :|
Η τελευταία εβδομάδα ήταν ονειρική...
Το παραμύθι ξεκινάει όταν ο father αιτείται εβδομαδιαίας αδείας από τη δουλειά, για να ξεκουραστεί. Κι όταν ο father αιτείται, δεν υπάρχουν αντιρρήσεις, όσο πούτσα κι αν είναι το πρόγραμμα χωρίς αυτόν, γιατί έχει τραβήξει μεγάλο λούκι ο άνθρωπος τόσα χρόνια. Οπότε, θα έπρεπε να ξυπνάω στις 05:00, να φεύγω από το σπίτι 05:30 το αργότερο και 05:45 να είμαι στο Ζωντανό Κουτί για να ανοίξω, θεωρητικά μέχρι τις 16:00 όπου θα έρχονταν να με αλλάξει ένα φιλαράκι που κατά τα άλλα κάνει κάποιες τετράωρες βάρδιες μέσα στη βδομάδα. Στο σπίτι, η Σοφία γριπωμένη κι έχει μόλις κολλήσει τον Ορφέα, ο οποίος δυσκολεύεται να κοιμηθεί λόγω βήχα και καταροής... :cry:
Τη Δευτέρα επέστρεψα κατά τις 19:00 στο σπίτι. Και στις 22:00 με παίρνει ο Λευτέρης να μου πει ότι μάλλον τσίμπησε πλαστό 200ευρο... (ναι, με 2 μηδενικά...) Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα από την ανησυχία. Τρίτη πρωί, ήλεγξα το χαρτονόμισμα κι όντως ήταν fake (καλή απομίμηση nonetheless). Φαρμακωμένος κι ο ίδιος, μου ζήτησε να του τα κρατάω από τα μισθά του λίγο λίγο. Επειδή κάτι τέτοιο αποκλείεται για μένα, προσπαθώ να του φτιάξω τη διάθεση και συνεχίζουμε. Περνάει και η Τρίτη με διάφορες δυσκολίες και αναποδιές (μικρές), έρχεται η Τετάρτη και ήδη είμαι με μέσο όρο ύπνου στις 4 με 5 ώρες. Αφού έχω τραβήξει μια σύγχηση το πρωί της Τετάρτης με κάτι απανωτά λάθη που έχει κάνει ένας από τους προμηθευτές, φεύγω για το σπίτι κατά τις 17:00. Στις 22:00 πάλι (γαμημένη ίδια ώρα) με παίρνει να μου πει ότι μια παραγγελία που παρέλαβε με αναψυκτικά, σοκολάτες και καραμέλες αξίας 80 ευρώ περίπου, του την έκλεψαν... Ξανά στεναχώριες, ξανά φύσημα - ξεφύσημα. Το μυαλό μου να είναι στον πατέρα που θα σκεφτεί "μια εβδομάδα έλειψα και δες τι τους έτυχε" και στον Λευτέρη που η ψυχολογία του είναι υπό το μηδέν...
Την Πέμπτη, λόγω live στο οποίο παίζουμε μαζί με τον Λευτέρη, θα με άλλαζε αυτός στις 13:00 και ένας άλλος φίλος θα έρχονταν στις 18:00 για να μείνει ως τις 23:00, ώστε να είμαστε και οι δυο ξεκούραστοι για το βράδυ. Μη φας, θα σφάξουμε γλάρο. Έφυγα καλές 17:00 και κοιμήθηκα το πολύ μια ώρα, αφόυ το soundcheck ήταν στις 20:00. Παίξαμε μπροστά σε 30 άτομα λόγω μπαοκ - μπενφίκα (έρημη όλη η πόλη) και all in all, κοιμήθηκα κατά τις 03:00 με εγερτήριο την ίδια ώρα.
Παρασκευή προς το μεσημέρι βήχας, που χθες εξελίχθηκε σε πλήρες γρίπωμα και το παλεύω με πορτοκάλια, vicks, panadol cold & flu, αντιβηχικό συρόπι φυτικό και λαπά. Σήμερα το πρωί, ξεκίνησε και μια ελαφριά καταροή. Και όλα αυτά, εν όψει live σήμερα το βράδυ.
Ε, FUCK MY LIFE UNTIL SHE BLEEDS FROM HER EARS.... :gademis:
ΥΓ. Την περασμένη βδομάδα πήγα τη μηχανή για γερό service, όπου πέρα από τα συνηθισμένα ήθελε δίσκο και τακάκια μπροστά + μερικά ακόμα περιφερειακά (κάτι λαμπίτσες στο καντράν κτλ). Εφησυχασμένος ότι το service επίκειται, δεν έχω τσεκάρει λάδια (τόσο κασμάς :moutza: ) και μία μέρα πριν την πάω στο συνεργείο ακούγεται ένα κροτάλισμα από τον κινητήρα. Τσίμπα μια επισκευή κυλίνδρου και αντικατάσταση πιστονιού στα αυτιά τώρα γελοίε. 580 ευρουλάκια όλα μαζί.
FUCK MY LIFE UNTIL SHE STOPS BREATHING... :bang::bang::bang::bang::bang::bang:
Δώσε το πλαστό 200άρι και καθάρισες με 380.
