poly oreo to neo Burial , kai poly kalitero apo to prohgoumeno EP .
Printable View
poly oreo to neo Burial , kai poly kalitero apo to prohgoumeno EP .
βαλκανικό τρανσφόρμερ σε στύση:
H modern love συνεχίζει πολύ δυνατά μετά τις δύο κυκλοφορίες Andy Stott
το πόσο εκνευρίστηκα που δεν αγόρασα αυτό το LP όταν γινόταν ακόμα...
Και τα τρία Elemental του Demdike Stare παλουκώνουν.
Καινουριο EP απο Richard Devine, καλο braindance
Το τελευταιο The Flashbulb ειναι αρκετα Sentimental. Ενιοτε πιανο βιολι και ambient pads, ενιοτε IDM'ish ρυθμοι, ενιοτε σε συνδυασμο.
http://www.youtube.com/watch?v=aI_JZL31wQM
Αυτό είναι σωστό, δεν το πήρα πρέφα. Μου αρέσει πολύ αυτός ο ήχος που έχει κάνει η Modern Love, με Andy Stott και Demdike - αυτό το μίγμα πρωτόγονης occult techno. Πολύ πιο ιδιαίτερος από τη witchhouse σούπα, πολύ πιο αναζωογονητικός από τις εκατό χιλιάδες dub/techno, minimal/ψευτοdeep techno κυκλοφορίες όλο αυτόν τον καιρό.
Επίσης, καρχαρτ, μετά απο ακροάσεις αγάπησα και το εξής για το οποίο τα έλεγες βέβαια λόγω αφού Benett:
http://2.bp.blogspot.com/-5xRVrH6tfk...OVER+SMALL.jpg
Αδιανόητο AFRO NOISE, πραγματικά, industrial αφροφουτουριστικός θόρυβος. «Άφρο», πολλές φορές όπως: «το ακούς και βγάζεις αφρούς / φέρνω ζωντάνια στους νεκρούς». Εξίσου και περισσότερο εξωφρενικό, πάλι στη Susan Lawly, η εξής συλλογή:
http://s.dsimg.com/image/R-114499-001.jpg
Various - Extreme Music From Africa (1997)
Ξεκάθαρο hoax φυσικά. Υποτιθέμενη συλλογή με 11 obscure ονόματα αφρικανών noise καλλιτεχνών. Δεν υπάρχει κανείς, το πιθανότερο είναι όλοι μαζί ο ίδιος ο Benett ή κάποιοι απο αυτούς τους τρελούς. Και ποιός να υπάρχει δηλαδή, ο PETRO LOA με το φοβερό χιτάκι του "No Rada, No Rada"; Ή μήπως ο LUCIEN MONBUTTOU που συμμετέχει μάλιστα με τρία διαφορετικά κομμάτια, ως μάλλον, ο απόλυτος ηγεμόνας μιας ανύπαρκτης σκηνής. Ή μπορεί και πιο υπαρκτής από οτιδήποτε, ίσως πράγματι υπάρχουν ανώθευτοι από τον αλλότριο εκφυλισμένο δυτικό πολιτισμό άγριοι ηλεκτρονικοπεριέργοι νοιζάδες αφρικανοί καλλιτέχνες, φτιάχνουν το θόρυβο τους ήσυχοι σε κάποιο δάσος κουρασμένοι απο το κυνήγι, αράζουν, τρώγουν μυρμήγκια και φωτιές και δε φοβούνται τίποτα.
http://www.youtube.com/watch?v=hDEqNs_PxMo
μεγάλο ποστ
κατέβασε τα vinyl rips, κυκλοφόρησε σε δύο ξεχωριστούς δίσκους με μπόνους υλικό, το οποίο δέρνει εξίσου.
2011, Cut Hands και καλύτερη κυκλοφορία έβερ Sutcliffe Jugend.
και μετά σου λέει δεν υπάρχουν οι Whitehouse
θα πρεπει να βγαινει με οδηγίες χρήσεως ακου τουλαχιστον ως το 2ο λεπτο. (ναι εχει drop :touched: ) Πιουριλα φαινεται το σιντι ετσι οπως το περιγραφεις. βεβαια δεν ακουω και τετοια σατανικα συνηθως.
επισης αυτός ο τύπος κυκλοφόρησε αυτό το αλμπουν που διαφερει αρκετα απο τραγουδι σε τραγουδι .νταξει η φωνη του δεν αλλαζει (πολυ) και εχει τσακωθει λιγο με τον ρυθμο η εγω δεν τον καταλαβαινω λολ παντως ακουγεται ανετα
δειγματα
Spoiler
Spoiler
εδωSpoiler
λατρευω γλυκαναλατα γιαπωνεζικα τραγουδακια τετοιες ωρες.
δεν μας έφτανε η κηδεία του Caretaker, έρχεται και ο Nicholas Szczepanik να με ρίξει στα ουίσκια, στο φυστικοβούτυρο και στα cds Supertramp
http://www.mewelesite.be/components/...1499f51640.jpg
ακούτε στα soundclouds και τριπάρετε και τέτοια.
και μιλώντας ξανά για τον Kirby, σε συνέχεια του Patience (After Sebald) που είπαμε μερικές σελίδες πρίν, έβγαλε αυτό
The Caretaker - Extra Patience (After Sebald)
http://f0.bcbits.com/z/23/79/2379859610-1.jpg
1. Everything Is On The Point Of Decline (Again) 1:13
2. So Run Down 2:12
3. Isolated Lights (Again) 2:02
4. Of Grace And Providence 2:25
5. A Golden Pheasant On A Black Ground 2:17
6. The Quilter Standard 1:23
7. After The Earth Has Ground Itself Down 4:38
8. But The Stars Had Come Out 3:01
9. Sebald 5:00
Film Trailer - Patience (After Sebald)1
το οποίο α) κυκλοφορεί μόνο σε mp3 και διατίθεται δωρεάν εδώ και β) είναι καλύτερο από το σκέτο Patience, αν και πρόκειται για b-side album
άμα πέσετε σε κατάθλιψη δεν φταίω εγώ
ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ αυτό το John Talabot που πόσταρε ο ναθινμαν. Και περιπετειώδες, τώρα με το μπατσιλίκι στους κωλοκροκόδειλοι είχα να αφιερώσω καιρό τόσο χρόνο για να βρω δίσκο στο ιντερνετ. ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ.
Σε παλαιότερα νέα, παρατήρησα ενδιαφέρον στο Extreme Music From Africa, μπορεί κάποιος να συνεχίσει και στα υπόλοιπα αφιερώματα της Susan Lawly, αυτή τη φορά υπαρκτά.
http://s.dsimg.com/image/R-100577-1233594320.jpeg
Extreme Music From Japan [1994]
Διάφορα (μετέπειτα) αναγνωρίσιμα ονόματα, φυσικά Merzbow, Masonna, Incapacitants κλπ πειραγμένοι. Πιο ενδιαφέρον εδώ ίσως η χρονολογία και το ότι είναι πιθανώς η πρώτη επίσημη εμφάνιση της γιαπωνέζικης ανωμαλίας σαν «σκηνή» (παρότι βέβαια πολλοί εξ' αυτών δραστηριοποιούνται απο τις αρχές '80s και ίσως απο το 1945 θα έλεγε κάποιος). Κατα τ'αλλα τα γνωστά, πριονοκορδέλες, οσιλάτορες, krabies, ενισχυτές και προπαντώς αξύριστα μουνιά.
While on subject, γιατί να μη δει κάποιος και το εξής:
http://vimeo.com/7964453
http://i.imgur.com/QMc8j.jpg
Extreme Music From Women [2000]
Λέγοντας για μουνιά και μάλιστα... αξύριστα (!), αυτό είναι μια αμιγώς φεμινιστική υπόθεση. Field recordings, θόρυβοι, ουρλιαχτά, πολύ περίοδος, οι περισσότερες με μισή ή μια κυκλοφορία πριν ή μετά. Έχει το γούστο του.
http://www.youtube.com/watch?v=e32lyz91Bss
Τέλος, αφου φτάσατε ως εδώ, οι μερακλήδες μπορούν να συνεχίσουν με το πιο πρόσφατο Extreme Music From Russia (και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες) [2004]. Ο Bennet αναφέρεται εδώ κι εκεί για ένα κάποιο Extreme Music From Israel που δεν κυκλοφόρησε ποτέ από το 2007 και για ένα ανολοκλήρωτο, πιθανώς επίσης φάρσα, Extreme Music From China.
υπαρχει και αυτο απο την χωρα των Ρεπτιλιανς...
http://www.edogm.net/releases/edo013.html
επισης αυτην..
http://i.imgur.com/ceqWv.jpg
οχι στην φαση σιδεραδικο και δισκοπριονα εν δραση αλλα οκ
Στο extreme music from women δεν έχει Junko. Αυτό είναι ένα παράδοξο
http://s.dsimg.com/image/R-486197-1176265280.jpeg
ο πιο ακραίος δίσκος στον οποίο έχει συμμετάσχει γυναίκα
(αλλά και γενικά)
ακούστε το δυνατά ολόκληρο
ΣΚΑΣΕ ΚΑΡΙΟΛΑ
χίπστερ χίπστερ, αλλά σε αγαπάμε ρε Prurient
(βγαίνει 12" Vatican Shadow στην blackest ever black και χοροπηδάω)
http://www.youtube.com/watch?v=4CmAVkkok7c
ΠPΟΣΟΧΗ!! ΑΚΡΩΣ ΕΘΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΔΥΝΑΤΑ!!
Στο περιθώριο του σαββατιάτικου ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥ σετ του Lasse Marhaug στις Αθήνες, όσο και των διακοσίων Merzbow cds για τη διάσωση της ινδοκαναδοκινέζικης καρακάξας του ειρηνικού, οι δύο άνθρωποι αυτοί βγάζουν μαζί δίσκο. Όχι για πρώτη φορά, αλλά ας πούμε πως ο τωρινός βγαίνει στην Mego, και όταν κάποιοι άνθρωποι βγάζουν σαράντα κυκλοφορίες τη βδομάδα, η στατιστική λέει πως θα προσέξουν κάπως περισσότερο αυτή που βγάζουν στην Mego.
εγώ το έχω ακούσει δεκαπέντε φορές από χτες
λέγεται Mer Mar, αλλά εγώ σκέφτομαι Mar Meg και πρέπει να σταματήσω
επίσης πέρσι ο Merzbow έβγαλε ένα σιντί με τον Richard Pinhas, που λέγεται Rhizome. Το ακούτε εδώ : http://soundcloud.com/cuneiformrecor...rzbow-rhizome4
ούτε αυτοί συνεργάστηκαν πρώτη φορά, καθώς είχε βγει το Keio Line στην Dirter που ήταν τέλειο. Αλλά το Rhizome είναι πιο τέλειο.
Για Pinhas νομίζω έχει τοποθετηθεί και ο μινμίνς παλιότερα
Youtube/εξώφυλλο φάση για οτιδήποτε άλλο εκτός απο τέτοια πράγματα όμως, γράψτε δυό λόγια.
Για το μπαγκράουντ της συλλογής αυτής τα γράφει πάρα πολύ όμορφα ο κ. Τρούσας (Τζαζ & Jazz) σε ένα από τα πιο απολαυστικά ελληνικα μουσικα μπλογκς, το Δισκορυχείον, το οποίο είναι όνομα και πράγμα για όσους αρέσει αυτή η υπέροχη γεροντίστικη αρθρογραφία για τη μουσική. Απίστευτο υλικό και πληροφορίες. Έχει και λινκ για να μη ψάχνετε. Στο προκείμενο, κάνει μια παρουσίαση και των 6 συμμετοχών. Όλοι τους άγνωστοι συγκριτικά πάντα με αυτούς που μνημονεύονται συνήθως σαν πατέρες της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, δηλαδή τον Ξενάκη, το Γιάννη Χρήστου και τον Βανγκέλις (κάνει και μια ωραία νύξη για την Πλάτωνος ο Τρούσας). Γίνεται επίσης αναφορά και σε μια υποτιθέμενη συνέχεια της συλλογής, για την οποία σχολιάζει εκτενώς.
Αυτό που δεν γράφεται στο Δισκορυχείο είναι το hipster seal of approval που δίνεται χρόνια αργότερα στην κυκλοφορία με την επανέκδοση του από ένα label του Keith Fullerton Whitman (Hrvatski) που κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Ο ίδιος ο Whitman λέει:
Και είναι όλα αλήθεια! Tο EMS VCS3 είναι ακριβώς το obscure cult retro παιχνιδάκι που χρειάζεται να δει κάποιος μικροετής φοιτητής ηλεκτρολόγος ώστε να μην κόψει φλέβες στα ατέλειωτα μαλακισμένα εργαστήρια αυτοματισμού και ηλεκτρονικής. Υπό αυτό το πρίσμα το Ελληνική Ηλεκτρονική Μουσική -1 μπορεί να σας σώσει τη ζωή!Quote:
"jeeeezus ... so here’s just about the best record ever ; a collection of late 60s pieces from 6 hellenic composers ; only one of which even rates a single listing in the hugh davies book (that would be michael adamis) ... see that on the cover? It’s the patch-bay of an ems vcs3, arguably the most legendary/ covetable analogue synthesizer."
Λέγοντας ωστόσο για κόψιμο φλέβας, μπορεί κάποιος να κάνει και κάποιο σχόλιο και για την ίδια την αξία της συλλογής με καθαρά μουσικό ενδιαφέρον αυτή τη φορά. Ή και όχι, γιατί το μουσικό ενδιαφέρον της συλλογής μπορώ να το εκτιμήσω προσωπικά στο 1/100 του ιστορικού και τεχνικού της ενδιαφέροντος. Είναι φυσικά μια κουβέντα που μπορούμε να γίνεται με ακαδημαϊκό ή δήθεν ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για ώρες πολλές και να λέμε πόσο συγκλονιστικό είναι πχ που εδώ ίσως βρίσκεται καταγεγραμμένο το πρώτο έβερ sampling ελληνικής μουσικής στην ιστορία (Βλαχόπουλος και Βασιλιάδης), και πόσο φοβερό και καθοριστικό στο αισθητικό αποτέλεσμα ήταν η τεχνική εξάρτηση για την εποχή και τι θα είχε γίνει αν ο Αδάμης είχε φέρει νωρίτερα τα συμπράγκαλα του και τι έκανε το EMS VCS3 στην μουσική και όλα αυτά τα obscure και ωραία που ρίχνουν τις γκόμενες και μας κάνουν πάντα αγαπητούς στις παρέες (not).
Η αλήθεια όμως είναι ότι πολλές φορές η μουσική είναι και αγώνας δρόμου και έχει σημασία ποιός είσαι και απο ποιά αφετηρία κάνεις ό,τι κάνεις. Και κάποιος που έχει δει φερ' ειπείν το εξής πολύ ωραίο γνωρίζει ότι η χρήση EMS VCS3 φαντάζει συγκλονιστική και υπερobscure και πόσο γαμάνε τα κουμπάκια στο εξώφυλλο για μια συλλογή από άγνωστους έλληνες ηλεκτρονικοπερίεργους καλλιτέχνες το 1974 (!)... αλλά κάποιοι άλλοι κύριοι έμελλε να παράξουν με το ίδιο εργαλείο, μόλις ένα χρόνο πριν, κάτι κομματάκι τελικά πιο σημαντικό για την ιστορία της παγκόσμιας μουσικής:
http://www.youtube.com/watch?v=ZweaJKUV95w
καινούργιο κλιπ
Οι γκορίλαζ φάγαν άκυρο (αν και το cgi παραμένει γαμιστερό και το κλιπ που πόσταρα, στο εικαστικό κομμάτι, είναι άριστο).
Οπότε πάμε παρακάτω. Ο γάλλος sebastiAn (electro house) έβγαλε χθες ένα κλιπ για το τραγούδι Love in Motion που του το έκανε ο Gaspar Noé (Irreversible, Enter the Void).
μπαινει ανετα και στo thread φεμινισμός και jailbaits με την ίδια ευκολία. Αλλά δεν ήθελα να αρχίσω νέο θέμα
προλαβαίνετε να το ποστάρετε στο facebook σας πριν γίνει γνωστό!
παιδιά αυτό το junko μολις έκανε τον γειτονα να μου χτυπήσει την πορτα για να δει τι γινεται, σοβαρά.
του εξήγησα οτι βλέπω κάτι στο youtube, δεν ξερω αν με πιστεψε
Εγώ στα πρώτα 2 λεπτά έλιωσα στα γέλια.
Δεν γίνεται λέμε.
trippy techno , Stroboscopic Artefacts η label ..
http://www.youtube.com/watch?v=7d1o8esxmV8
http://www.youtube.com/watch?v=m3vpN8VEWrs
Απιστευτη παραγωγη και οι τυπικες ατμοσφαιρες του πρωτοπορου Ambient-α Robert Rich παντρευονται με ρυθμικες μπασσογραμες και kicks
www.youtube.com/watch?v=xL_G7cdRtRg
έχει αναφερθεί αυτό;
After the initial excitement, then the wondering about when it would materialize, and the eventual deflation, the reality of a Burial DJ-Kicks doesn’t seem to be any closer. So it was a bit of a mixed blessing to see this morning that Flying Lotus had posted a track he claimed was intended for the still-absent mix. It stings a bit to be reminded of the amazing potential such a mix would have, especially given the quality of a track like this.
(υποτίθεται θα έβγαινε το 2008, ο FL έβγαλε το κομμάτι στο soundcloud τον περασμένη Ιούλιο)