Λοιπόν, η Κωνσταντινούπολη είναι η πρωτεύουσα του κόσμου.
Ήμουν εκεί την περίοδο της πρωτομαγιάς (και έχω να πω ότι οι δικές μας πορείες είναι αδερφίστικες). Δεν έχω κάνει και πολλά ταξίδια, μετρημένα στα δάχτυλα, αλλά η κων/πολη ήταν το κάτι άλλο για μένα. Την έχω δει κάμποσες φορές στον ύπνο μου και έχω σκοπό να πάω για τριήμερο μες στο Νοέμβρη (και χριστούγεννα με γονείς φυσικά).
Όλα είναι πάμφθηνα (για τον Έλληνα φυσικά, για τον Τούρκο είναι πίπα-κώλο), ακόμα και σε κλέφτη ταρίφα να μπεις, η συνολική σου μέρα δεν έρχεται πάνω από 30 ευρώ.
Από μέρη δεν έχω να προτείνω ιδιαίτερα πολλά, καθότι 4 μέρες έκατσα. Καπαλίτσαρσιμ (πως λέγεται δλδ), το κλειστό παζάρι, το οποίο αξίζει να μπεις μόνο για την εμπειρία και να μην πάρεις τίποτε, Αγία Σοφία για να περιπλανηθείς στο μεγαλείο και στη μισαλλοδοξία της ιστορίας (πςςς), γαλάζιο τζαμί για να νοιώσεις το ισλαμικό δέος, και φυσικά Μεγάλη του Γένους Σχολή, πιθανόν το ομορφότερο κτήριο της Πόλης. Η οποία σχολή (κρατάει από το 1454, παρακαλώ) και το οποίο κτήριο (1883, και ξεπροβάλλει μέσα από κανονικότατα σοκάκια) εξακολουθεί και διδάσκει τους εναπομείναντες Έλληνες.
Όχι δηλαδή, κοιτάχτε:
http://img221.imageshack.us/img221/1...htougendq1.jpg
http://lh5.ggpht.com/_oLlh4MXHa5U/RY...4/DSC00877.JPG
Γαμάει και η ασιατική πλευρά, παρότι πάμφτωχη.
Αυτά εν ολίγοις. Γαμάει η Κωνσταντινούπολη, εμένα προσωπικά με παραμύθιασε και ένας μέρος του εαυτού μου είναι ακόμη εκεί. Είναι το μέρος όπου συγκατοικει ο Ελληνισμός και η Ανατολή, ο χριστιανισμός και το ισλάμ και άλλα τέτοια ρομαντικά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ασχολείται έστω και στοιχειωδώς με τις παραδόσεις (ελληνικές και μη). Η οικειότητα που θα νοιώσει θα είναι απερίγραπτη. Είναι γενικά άλλο πράγμα να χαζεύσεις το Βόσπορο στις όχθες του με τα τζαμιά και το Top Kapi απέναντι και να σκάει 5 η ώρα ο Χότζας (το χρυσό λαρύγγι του φονταμενταλισμού) και να ψέλνει δυνατά από τα ηχεία. Και λυπάμαι που η πλειοψηφεία των κατοίκων της δεν έχει το χρόνο και το ταξικό προνόμοιο να απολαύσει τον πολιτισμικό της πλούτο, καθότι μιλάμε για 17 εκατομμύρια κατοίκους, Φτώχεια, και ένα ψιλοφασιστικό (παρα)κράτος.
Μέσα στους επόμενους προορισμούς μου είναι και τα Πριγκηπονήσια. Ο ελληνισμός της Πόλης είναι ίσως το γοητευτικότερο ζήτημα που έχω συναντήσει.
Επίσης αγνοούμε τα εκατομμύρια πορτρέτα του Κεμάλ.
Και αγοράζουμε μία κούτα Turkish Tea γιατί πατάει κάτω όλα τα gay τσάγια του κόσμου.