μας την γάμησες την μέρα. :|Quote:
Originally Posted by kas
Printable View
μας την γάμησες την μέρα. :|Quote:
Originally Posted by kas
"τις νύχτες δεν την ονειρεύομαι ποτέ, αλλά στον ξύπνιο την σκέφτομαι πολύ. Ο Ούζι λέει ότι είναι του χαρακτήρα μου να μπλέκω με κορίτσια που είναι αδυνατον να αποκτήσω.Ίσως να'χει δίκιο και να μην έχω πολλές ελπίδες. Αλλά, από την άλλη μεριά, η Λέα μου είχε πει κάποτε ότι ένας μισοπεθαμένος της ήταν αρκετός, κι όταν ανέβηκε σε εκείνο το φορτηγάκι μου'κανε νόημα ότι θα ξαναγύριζε, οπότε δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά. Για να'μαι σίγουρος, κάθε φορά που πιάνω βάρδια κάνω κάτι μικρό: βάζω την ταμπελίτσα με τ'όνομά μου ανάποδα, δένω την ποδιά μου στραβά, οτιδήποτε, οπότε άμα έρθει κάποτε να μην είναι θλιμμένη."
Etgar Keret :touched:
The Skinhead Hamlet
by Richard Curtis
Shakespeare's play translated into modern English.
[Our hope was to achieve something like the effect of the New English Bible. --Eds.]
ACT I
SCENE I
The Battlements of Elsinore Castle.
[Enter HAMLET, followed by GHOST.]
GHOST: Oi! Mush!
HAMLET: Yer?
GHOST: I was fucked!
[Exit GHOST.]
HAMLET: O Fuck.
[Exit HAMLET.]
SCENE II
The Throneroom.
[Enter KING CLAUDIUS, GERTRUDE, HAMLET and COURT.]
CLAUDIUS: Oi! You, Hamlet, give over!
HAMLET: Fuck off, won't you?
[Exit CLAUDIUS, GERTRUDE, COURT.]
HAMLET: (Alone) They could have fucking waited.
[Enter HORATIO.]
HORATIO: Oi! Watcha cock!
HAMLET: Weeeeey!
[Exeunt.]
SCENE III
Ophelia's Bedroom.
[Enter OPHELIA and LAERTES.]
LAERTES: I'm fucking off now. Watch Hamlet doesn't slip you one while I'm gone.
OPHELIA: I'll be fucked if he does.
[Exeunt.]
[spoiler:352i4wax]SCENE IV
The Battlements.
[Enter HORATIO, HAMLET and GHOST.]
GHOST: Oi! Mush, get on with it!
HAMLET: Who did it then?
GHOST: That wanker Claudius. He poured fucking poison in my fucking ear!
HAMLET: Fuck me!
[Exeunt.]
ACT II
SCENE I
A corridor in the castle.
[Enter HAMLET reading. Enter POLONIUS.]
POLONIUS: Oi! You!
HAMLET: Fuck off, grandad!
[Exit POLONIUS. Enter ROSENCRANZ and GUILDENSTERN.]
ROS & GUILD: Oi! Oi! Mucca!
HAMLET: Fuck off, the pair of you!
[Exit ROS & GUILD.]
HAMLET: (Alone) To fuck or be fucked.
[Enter OPHELIA.]
OPHELIA: My Lord!
HAMLET: Fuck off to a nunnery!
[They exit in different directions.]
ACT III
SCENE I
The Throne Room.
[Enter PLAYERS and all COURT.]
I PLAYER: Full thirty times hath Phoebus cart...
CLAUDIUS: I'll be fucked if I watch any more of this crap.
[Exeunt.]
SCENE II
Gertrude's Bedchamber.
[Enter GERTRUDE and POLONIUS, who hides behind an arras.]
[Enter HAMLET.]
HAMLET: Oi! Slag!
GERTRUDE: Watch your fucking mouth, kid!
POLONIUS: (From behind the curtain) Too right.
HAMLET: Who the fuck was that?
[He stabs POLONIUS through the arras.]
POLONIUS: Fuck!
[POLONIUS dies.]
HAMLET: Fuck! I thought it was that other wanker.
[Exeunt.]
ACT IV
SCENE I
A Court Room.
[Enter HAMLET, CLAUDIUS.]
CLAUDIUS: Fuck off to England then!
HAMLET: Delighted, mush.
SCENE II
The Throne Room.
[Enter OPHELIA, GERTRUDE and CLAUDIUS.]
OPHELIA: Here, cop a whack of this.
[She hands GERTRUDE some rosemary and exits.]
CLAUDIUS: She's fucking round the twist, isn't she?
GERTRUDE: (Looking out the window.) There is a willow grows aslant the brook.
CLAUDIUS: Get on with it, slag.
GERTRUDE: Ophelia's gone and fucking drowned!
CLAUDIUS: Fuck! Laertes isn't half going to be browned off.
[Exeunt.]
SCENE III
A Corridor.
[Enter LAERTES.]
LAERTES: (Alone) I'm going to fucking do this lot.
[Enter CLAUDIUS.]
CLAUDIUS: I didn't fucking do it, mate. It was that wanker Hamlet.
LAERTES: Well, fuck him.
[Exeunt.]
ACT V
SCENE I
Hamlet's Bedchamber.
[Enter HAMLET and HORATIO.]
HAMLET: I got this feeling I'm going to cop it, Horatio, and you know, I couldn't give a flying fuck.
[Exeunt.]
SCENE II
Large Hall.
[Enter HAMLET, LAERTES, COURT, GERTRUDE, CLAUDIUS.]
LAERTES: Oi, wanker: let's get on with it.
HAMLET: Delighted, fuckface.
[They fight and both are poisoned by the poisoned sword.]
LAERTES: Fuck!
HAMLET: Fuck!
[The QUEEN drinks.]
GERTRUDE: Fucking odd wine!
CLAUDIUS: You drunk the wrong fucking cup, you stupid cow!
[GERTRUDE dies.]
HAMLET: (Pouring the poison down CLAUDIUS'S throat) Well, fuck you!
CLAUDIUS: I'm fair and squarely fucked.
[CLAUDIUS dies.]
LAERTES: Oi, mush: no hard feelings, eh?
HAMLET: Yer.
[LAERTES dies.]
HAMLET: Oi! Horatio!
HORATIO: Yer?
HAMLET: I'm fucked. The rest is fucking silence.
[HAMLET dies.]
HORATIO: Fuck: that was no ordinary wanker, you know.
[Enter FORTINBRAS.]
FORTINBRAS: What the fuck's going on here?
HORATIO: A fucking mess, that's for sure.
FORTINBRAS: No kidding. I see Hamlet's fucked.
HORATIO: Yer.
FORTINBRAS: Fucking shame: fucking good bloke.
HORATIO: Too fucking right.
FORTINBRAS: Fuck this for a lark then. Let's piss off.
[Exeunt with alarums.][/spoiler:352i4wax]
αχαχχαχα δεν το είχα δει, YEAH.
επίσης το φαντάζομαι με κοστούμια εποχής (ή με πρωταγωνιστές σκίχεντς και κομπάρσους εποχής) και άμλετ τον κένεθ μπράνα, θα ήταν καταπληκτικό.
it resembles the simulated ghost line that occurs when a real ghost is copied
but there's none of the degradation that's usually incurred
in any case
we won't be sure until we chart the ghost sector and dive into it
otherwise all of this is simply speculation
otherwise all of this is simply speculation
otherwise all of this is simply speculation
otherwise all of this is simply speculation
Inade
And I remembered the Fourteenth Book of Bokonon, which I had read in its entirety the night before. The Fourteenth Book is entitled, "What Can a Thoughtful Man Hope for Mankind on Earth, Given the Experience of the Past Million Years?". It doesn't take long to read the Fourteenth Book. It consists of one word and a period.
This is it.
"Nothing."
Kurt Vonnegut - Cat's Cradle
Απο το "Ο χριστός ξανασταυρώνεται", πολύ χριστιανικό για τα γούστα μου αλλα:
-Πως πρέπει να αγαπούμε το θεό γέροντά μου;
-Αγαπώντας τους ανθρώπους
-Και πως πρέπει να αγαπούμε τους ανθρώπους;
-Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο
-Και ποιός είναι ο σωστός δρόμος;
-Ο ανήφορος.
μπα;
na poume omws pws h swsth kommatikh grammh apo auto to biblio einai to:
8EE TOU ISRAHL POSO AKOMA?
to opoio exei anafer8ei se panw apo 20 eksetaseis ma8hmatwn ana ta polytexneia ths xwras, :pink: apisteuta ston paraharakth to mwro mou
Πόσο γρήγορα γεννήθηκε ανάμεσά τους η φιληδονία που γέννησε τη ζήλεια κι εκείνη με τη σειρά της τη σκληρότητα!… Δεν ξέρω πότε, μα ύστερα από λίγο, χύθηκε και για πρώτη φορά αίμα… Οι άνθρωποι, κατατρομαγμένοι, άρχισαν να σκορπάνε, ν’ απομονώνονται. Έκαναν συμμαχίες οι μεν εναντίον των δε. Έμαθαν τη φιλοτιμία, που της έδωσαν το μεγαλόπρεπο τίτλο: Τιμή! Και τότε κάθε έθνος έκανε τη σημαία του. Μετά κύρηξαν τον πόλεμο στα ζώα που έφυγαν στα δάση κι έγιναν εχθροί του ανθρώπου. Κι άρχισε ο πόλεμος του ατομισμού για το δικό μου και το δικό σου. Ανακάλυψαν τις γλώσσες. Ανακάλυψαν τον πόνο και τον ερωτεύτηκαν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι διψούσαν για πόνο κι έλεγαν πως με τον πόνο μονάχα φτάνει κανείς στην αλήθεια. Αυτός υπήρξε και η πρώτη αρχή της επιστήμης. Ύστερα, μόλις έγιναν κακοί, άρχισαν να εκφωνούν λόγους για την αδελφοσύνη, για τη φιλανθρωπία… Μόλις έγιναν εγκληματίες, άρχισαν να μιλούν για τη δικαιοσύνη, συντάξανε κώδικες για να τη διαφυλάξουν και αγχόνες για να την υπερασπιστούν. Όταν θυμόντουσαν το τι είχανε χάσει, δεν ήθελαν να πιστέψουν στην αθωότητά τους και στην περασμένη τους ευτυχία, γελούσαν μάλιστα για την ευτυχία αυτή, λέγοντας πως ήταν παραμύθι και δεν μπορούσαν πια να την φανταστούν σαν κάτι το πραγματικό. Ωστόσο αν και δεν πίστευαν καθόλου στην παλιά τους ευδαιμονία, διατήρησαν τόσο δυνατό πόθο να ξαναγίνουν αθώοι κι ευτυχισμένοι που χάθηκαν σαν παιδιά μέσα στον πόθο τους! Θεοποίησαν τον πόθο τους, του έχτισαν ναό, γονάτισαν μπροστά στην ίδια τους την ιδέα, μπροστά στο είδωλο του πόθου τους και με την πεποίθηση πως ήταν απραγματοποίητος, τον προσκύνησαν με δάκρυα και γονυκλισίες και προσεύχονταν σ’ αυτόν. Όταν, όμως, ερχόταν κάποιος και ξανάβρισκε την παλιά τους ευτυχία, τους την έδειχνε και τους ρωτούσε μετά: “Θέλετε να ξαναγυρίσετε σ’ αυτήν;” απαντούσαν: “όχι!”
Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου - Ντοστογιέφσκι.
Δεν έχει να πει κάτι που δεν ξέρουμε (άλλο τότε βέβαια) αλλά είναι ο τρόπος που το λέει. Κι ας ήταν πειραγμένος άνετα χωράγαν πολλά πράγματα που έχει γράψει εδώ.
έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου
χωρίς πόνο, χωρίς δόξα, χωρίς κόσμο
χωρίς ένα άθλιο σάντουιτς με μορταδέλα
ΝΙΚΑΝΟΡ ΠΑΡΡΑ
έδιτ: έβαλα ιτάλικς ναναι πιο ποιητικό.
''Εξήγησα στη ριγωτή γάτα
τις αιτίες των εποχών της κουκουβάγιας τις ρίγες
την προδοσία των φίλων τον έρωτα των καμπούρηδων
και τον τοκετό του χταποδιού με τα πλοκάμια να σπαρταρούνε
που σέρνεται στο κρεβάτι μου και δεν αγαπά τα χάδια
Η ριγωτή γάτα άκουγε χωρίς να βλεφαρίζει ούτε ν’ απαντά
κι όταν έφυγα
η ριγωτή ράχη της
γελούσε''
Joyce Mansour,Σπαράγματα 1955,μτφρ-Έκτωρ Κακναβάτος
ena kai ena simera!
"Γεννιομουν για να πεθανω μολις την εσωζα,η κοπελα ριχνοταν στην αγκαλια του δημαρχου,του πατερα της.Απομακρυνομουν,επρεπε να ξαναγινω περριτος η ν'αναζητησω νεους φονιαδες.Εβρισκα.Πρωταθλητης της "καθεστηκυϊας ταξεως",ειχα τοποθετησει το λογο υπαρξης μου στη διαρκη αταξια.Επνιγα το Κακο στην αγκαλια μου,πεθαινα απ' το θανατο του κι ανασταινομουν απ' την ανασταση του.Ημουν ενας αναρχικος της δεξιας."
Σαρτρ-Οι λεξεις
"Ο μεσιε Μομενταλνικοβ,ο συντροφος Μομενταλνικοβ!Συνεργαζομενος!Συνοδοιπορος!Μολις ειδε τη σοβιετικη εξουσια να ζυγωνει,-προσχωρησε.Μολις μας ειδε ναρχομαστε εδω,-ηρθε κι αυτος της προσκολλησεως.Μολις δει τους αλλους να φευγουν,θα τους παρει απο πισω."
Μαγιακοβσκη-Το χαμαμ
"It is not a brain. The brain, that pound and a half of chicken-colored goo so highly regarded (by the brain itself), that slimy organ to which is attributed such intricate and mysterious powers (it is the self-same brain that does the attributing), the brain is so weak that, without its protective casing to support it, it simply collapses of its own weight. So it could not be a brain"
Tom Robbins - Even cowgirls get the blues.
γελάω.
