Φορτωμένος με τσιμπούκλανα, παράσιτα, μινμίνια, 1 έξτρα ζευγάρι κάλτσες + σώβρακο, 3 μπουκάλια τσίπουρο διαφορετικής προελεύσεως (τα 2 ιερόσυλα με αποτυχημένες κι ανίερες προσμίξεις και το ένα δικό μου, "χωρίς", να σώζει την παρτίδα), 1 ζευγάρι χιονιαλυσίδες, 50λίτρα υγραέριο, και 4 ντουζίνες audio cd ποιοτικής μουσικής εξεκίνησα πουρνό-πουρνό. Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής είχαμε λιακάδες.
Τα χιλιόμετρα που μας χώριζαν από τον τελικό μας προορισμό μειώνονταν γρήγορα καθώς αυξάνονταν τα λεπτά της πορωτικής, ακατάσχετής μας πολυλογίας. Η θεματολογία εναλλασσόταν με ακανόνιστους ρυθμούς και περιπλανιόταν σε δαιδαλώδεις διαδρομές μεταξύ αστικών μύθων περι ψυχεδελικών καλικάντζαρων, τραυματικών παιδικών βιωμάτων, τραυμάτων φυσικών και μη, εμπειριών κι επαφών 3ου τύπου, κουτσομπολιών, κοροϊδίας, μουσικών γνώσεων, άχρηστων πληροφοριών, σεξουλικών αναλύσεων, μπινελικίων, πιωμάτων, πτωμάτων, κλπ, κλπ, κλπ. Άφθονες ιστορίες γέλιου ξεθάβονται και παίρνουν τη θέση τους στο ρεπερτόριο της αφήγησης με αντίστοιχη, διακριτική garage, punk, psych, blues, heavy μουσική υπόκρουση. Τη ροή και τον ειρμό διέκοπταν κατα διαστήματα στάσεις για κατούρημα, διόδια και σχόλια-βαθμολογίες για τις πιπίτσες-θείες των διοδίων.
Λίγο μετά τη Λαμία άρχισαν να εμφανίζονται και ΟΥΦΑ! Γίναμε μάρτυρες εμφάνισης μητρικού σκάφους που προσέγγιζε από τη μεριά του Μπράλου γι' ανεφοδιασμό. Το σκάφος, ζωσμένο από ένα ακαθόριστο-μυστηριώδες νέφος ήταν λουσμένο σε άσπρο φως του οποίου οι ακτίνες καθώς διαπερνούσαν το νέφος σχημάτιζαν το γράμμα "Λ". Και σε αυτό το σημείο ακριβώς καλώ τον χρήστη 00i00 να παραθέσει τα φωτογραφικά ντοκουμέντα για να μην κατηγορηθώ ότι πίνω οδηγώντας ή όδηγάω πίνοντας. Τα άλλα τρία μουνιά έπιναν στη διαδρομή!