Διαβαζα εντωμεταξύ το review του Ascension στο Pitchfork και τις αναφορές στους Napalm Death και είχε πλάκα ομολογουμένως. Θα το ακούσουμε και αυτό, αλλά πραγματικά, η πλειονότητα κυκλοφοριών μετά το Heart Ache και το ομώνυμο είναι βαρετότατες
Printable View
Διαβαζα εντωμεταξύ το review του Ascension στο Pitchfork και τις αναφορές στους Napalm Death και είχε πλάκα ομολογουμένως. Θα το ακούσουμε και αυτό, αλλά πραγματικά, η πλειονότητα κυκλοφοριών μετά το Heart Ache και το ομώνυμο είναι βαρετότατες
το θέμα μας είναι αυτό το κομμάτι
http://www.youtube.com/watch?v=dLIPTOUH51I
κανονικά θα έμπαινε στην τελειότητα σε νότες, εικόνες, καλύτερα αλμπουμ για να ξεκινήσετε τη μέρα σας, τραγούδια που έχετε φάει κόλλημα, submit what you drink now!!~1, περί ναρκωτικών και νομοθεσίας, αλλά μπαίνει στο οφφ-τοπικ θρεντ γιατί:
(ξανα-)ακούστε για αρχή τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα (κυρίως) οι κουλτουριάρηδες μπλακμεταλλοπερίεργοι. έχω δύο επιχειρήματα για αυτά τα 30 δευτερόλεπτα, ένα invalid και ένα valid.
το invalid είναι ότι η ατμόσφαιρα αυτού του μισού λεπτού που θυμίζει το nattens madrigal των ulver, το οποίο θεωρώ - ως άσχετος - ίσως το καλύτερο μπλακμεταλ αλμπουμ που 'χω ακούσει. κάτι η εισαγωγή στα τύμπανα, κάτι τα φωνητικά, οι κιθάρες, δεν ξέρω.
το valid επιχείρημα είναι ότι μοιάζει να αντανακλά αναδρομικά την shoegaze/indie στροφή του μοντέρνου μπλακμέταλ (δε χρειάζεται να αναφέρω μπάντες), πριν καν στηθεί στα πόδια του το ίδιο το ολντ-σκουλ μπλακμέταλ! δηλαδή, το κομμάτι ηχογραφήθηκε το 1987..
όλα αυτά φυσικά δεν έχουν καμία σημασία.
Ας πούμε κάπου εδώ ότι το "Nattens.." είναι ελαφρώς υπερεκτιμημένο :!:
Shoegaze βλαψκ θυμίζει όντως το κομμάτι που πόσταρες.
υπάρχουν σίγουρα ομοιότητες μεταξύ του indie "μηδενισμού" του παραπάνω κομματιού ή των sonic youth και του μπλακ μέταλ ρομαντισμού της επιστροφής στο shoegaze, ίσως σε αυτή τη κρυμμένη ομορφιά του παραμορφωμένου πριμάτου τρέμολο πίκινγκ. Βγάζει νόημα που είναι ο αγαπημένος σου δίσκος το nattens madrigal υποθέτω, αλλά είναι ένας αρκετά μονοδιάστατος δίσκος για το συναισθηματικό φάσμα του μπλακ μέταλ, δε πιάνει πολλά πράγματα, μόνο το ουρλιάζω και τρέχω στα βουνά σα τρελός, πολύ καλά ριφφ και μουσική και ταιριαστός ήχος αλλά μέχρι εκεί. Υπάρχει και πολύ πιο ενδιαφέρον μπλακ μέταλ αλλά νομίζω πρέπει να βγεις λίγο από το indie safe σου χώρο για να το εκτιμήσεις =P (δε το λέω υποτιμητικά αυτό, όλοι έχουμε κάποια όρια συνήθως σε αυτά που γουστάρουμε)
Εσεις οι αποπανω υπερεκτιμημενοι ειστε και φαινεστε :!: Μπορει το Nattens να ειναι ομολογουμενως μονοδιαστατο αλλα αυτο δεν αναιρει το αδιαμφισβητητα ακλονητο γεγονος οτι αποτελει το μεγαλυτερο επος δασικου μπλακ μεταλ που ηχογραφηθηκε ποτε. Τσοπανηδες :!:
Ισχυει ρε γαμωτο. Το μονο που τελικα εμεινε αντι να ξεφουσκωσει ηταν το Silver. Το οποιο οκ, στην αρχη δε μου εκανε εντυπωση επειδη με παραξενεψε η αλλαγη του ηχου (εκλεψε και λιγο τον εαυτο του στο Wolves κι εδεσε το γλυκο) αλλα μετα απο αρκετο καιρο συνειδητοποιησα για τι EPαρα προκειται με το Dead Eyes (και το αναλογο fan vid που κυκλοφορει στο net) να προκαλει απανωτες ανατριχιλες. Οκ, τυπικη περιγραφη, αλλα αυτο προκαλει τι να κανουμε.
Διαφωνώ, το μεγαλείο ενός πράγματος δεν έχει απαραίτητη προϋπόθεση το να πιάνει γύρω γύρω όλα τα σχετικά ερεθίσματα, αρκεί να μεγαλουργεί στα όσα ακουμπάει. Το συναισθηματικό φάσμα του black metal, με τον τρομακτικό αριθμό συγκροτημάτων του, είναι τις περισσότερες φορές ένα ίδιο φάσμα, λίγο από όλα, τίποτα. Το "Nattens Madrigal" είναι μεγάλο album ακριβώς επειδή κάνει (τέλεια για μένα) κάτι εντελώς συγκεκριμένο. Όπως και ο Ildjarn, σε παρόμοιο μοτίβο. (dreamweapon κατέβασε το "Forest Poetry" του Ildjarn). Μουσικολογικά μπορεί να φαίνεται φτωχό, αλλά (και) το (πιο) σημαντικό (.) είναι πως τελικά είναι συναισθηματικά πλουσιότατο
ίσως κάτι πολύ συγκεκριμένο τελεία το κάνεις και σε κάνα-δυο τραγούδια, ένα EP ξέρω 'γω, δεν χρειάζεται 44 λεπτά δίσκος.
όσο για μένα, που πιστεύω πχ πως οι Satyricon αντί να βγάζουν νέα albums θα έπρεπε να κυκλοφορούν εβδομηντάλεπτες λούπες με το riff του "Havoc Vulture" κάθε χρόνο, δηλαδή αγνοήστε με αν θέλετε, ένα "συγκεκριμένο τέλειο" πράγμα, από τη στιγμή που είναι τέτοιο, μπορεί να είναι "όσο" θέλει
Εντάξει. Το ίδιο γαμάτο ριφ 40 λεπτά συζητιέται έχει μια άλλη δυναμική. Τα κακά μέρη είναι που να λείπουν στο Nattens όπως και αυτός ο ήχος δεν είναι για 40 λεπτά ότι και να κάνεις. Κοίτα στο player σου τα play counts και πες πόσες φορές έχεις φτάσει μέχρι το Wolf and the Night.
http://locustleaves.com/night.png
Εγώ και έτσι πολύ σπάνια τη βγάζω
1:06. Κομματαρα btw :-)
http://www.youtube.com/watch?v=PmteRFGUUvo
Oι Ulver του Nattens για μενα καναν κατι διαφορετικο απ αυτα που αναφερεις και φαινεται πιο ξεκαθαρα μεσω αυτων που επηρρεασαν. Eχει κι αναλογη διασκευη το αποκατω, και γενικοτερα κυμαινεται σε παρομοια τζιτζικι προσεγγιση. Προσθεσε τιποτα Bosse De Nage για το shoegazον της υποθεσης και πιανεις τη γενικη εικονα.
http://www.metal-archives.com/images/2/4/1/7/241701.jpg
Κάτσε τώρα... Μιλάμε για τα καλύτερα δασικά ή για τα πιο ξεχωριστά; Εσύ αρχικά έκανες λόγο για το πρώτο, ξαφνικά το γυρίζεις στη διαφορετικότητα του "Nattens". Hail έχω ακούσει έναν δίσκο. Θα ακούσω αυτό που πόσταρες εν καιρώ. Αλλά γενικά δεν πιάνω τον συλλογισμό σου: έρχεσαι και λες σίγουρα καλύτερο και μετά το αλλάζεις το τροπάριο. Εγώ πιστεύω ότι με εξαίρεση το Hymn I, το οποίο ομολογουμένως είναι ένα από τα μανιφέστα του ήχου, κατά τ' άλλα o δίσκος δεν έχει κομματάρες όπως το "Hans Siste Vinter" και το "Unblessed". Κι είναι τόσα πολλά τα γαμάτα σε αυτόν τον ήχο, κακώς το περιόρισα.
Ενα δισκο εχουν ουτως ή αλλως. Για τους Αμερικανους λεω, μπορει να εννοεις τους Φιλανδους. Καμια επαφη, σου εδωσα δυο ακριβη παραδειγματα για το συναισθημα που μου βγαζει το Nattens και που ανηκει στη δικη μου συνειδηση. Απο εκει και περα δεν ξερω πως αλλιως να στο πω.
(..για μενα το Nattens εχει μονο κομματαρες, αλλα περι ορεξεως..)
edit: οπου τζιτζικι
Βασικά, άκου ποια είναι η θεμελιώδης διαφορά μας: εγω λέω "ελαφρώς υπερεκτιμημένο" και όχι το καλύτερο λόγω αδυναμίας αρκετών συνθέσεων. Εσύ εξαρχής λες το καλύτερο black στη φάση του. Δηλαδή σαν να λέμε Ό,ΤΙ έπαιζε η Νορβηγία μέχρι τότε κι η Σουηδία σε αυτό το πριμαριστο στυλ με τα λυκίσια φωνητικά επιστέφθηκε από το Nattens. Ε δεν συμφωνώ μ' αυτή τη γνώμη, πώς να το κάνουμε; "Quintessence", "En Vind Av Sorg", "Hans Siste Vinter" και κόσμε σε αφήνω ΤΩΡΑ! Από 'κεί και πέρα περί ορέξεως..
εγω διαφωνω που βαζεις το nattens στην ιδια μοιρα με centuries και panzerfaust αλλα τεσπα. αλλο λες, αλλο λεω
http://acharts.us/c/62696-l.jpg
Motorpsycho - 2011 - Roadwork Vol 4 - Intrepid Skronk [Stickman Records,2011]
ειπατε?
Χθες στον Καναδα SOAD πρωτη συναυλια μετα απο 5 χρονια... 27 τραγουδια, και τι τραγουδια ε
Λειπουν τα Sad Statue και ATWA. Τιποτα αλλο.
Prison Song
B.Y.O.B.
Know
Needles
Deer Dance
Attack
Radio/Video
Hypnotize
Question!
Suggestions
Psycho
Chop Suey!
Lonely Day
Soldier Side
Kill Rock 'n Roll
Lost in Hollywood
Forest
Science
Holy Mountains
Aerials
Tentative
Cigaro
Suite-Pee
War?
Toxicity
P.L.U.C.K.
Sugar
:hungry:
είμαι λίγο άκυρος σε σχέση με τα παραπάνω αλλά τώρα που το θυμήθηκα:
ο Snorre τι στο διάολο κάνει κ δεν έχει βγάλει ακόμα καινούριο THORNS?
ξέρει κανείς τπτ?
Τελευταία κίνηση ήταν το "0.0 Santa Fe" των Thorns Ltd πρόπερσι, από τότε υποτίθεται ότι δουλευει στο καινούριο (γελάει ο κόσμος)
Δουλεύει όντως το νέο album, με drummer τον Kenneth Kapstad των Motorpsycho και μπασίστα τον Jon Wesseltoft που παίζει στους Tongues of Mount Meru με τον τεράστιο Lasse Marhaug. Και σταθερά με τον Aldrahn και χωρίς τους Satyr/Hellhammer. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Τον ίδιο τον Lasse Marhaug.
Supergroup ναι, μπλακμεταλ σουπεργκρουπ ομως αραγες;
το θέμα όμως είναι να ακούσουμε κ κάποτε καμια νότα.
πριν 2 χρόνια είχα μιλήσει με τον aldrahn στο myspace(εξαιρετικά φιλικός)
την τελευταία φορά είχε πει:Quote:
Originally Posted by Aldrahn
Αγοράστε το single, είναι για ιερό σκοπό.
Δεν το έλεγα γι' αυτούς, η μη συμμετοχή του Satyr ειδικά είναι υπερ-χαρμόσυνο νέο, αλλά διατηρώ ακόμα αμφιβολίες για τις (μπλακ) μεταλ ανησυχίες μουσικών από ας πούμε (ελλείψει καλύτερου όρου) avant garde ή indie κύκλους. Ναι, ο Wesseltoft έκανε ωραία πράγματα και με Marhaug και με τον Yeh (αν είσαι της φάσης), ναι ο Kapstad είναι ωραίος ντράμερ (αν και προτιμώ των Gebhardt), αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να πιάσουν το feeling ενός black metal δίσκου, να ΝΙΩΣΟΥΝ τη φάση ρε παιδάκι μου. Δεν είναι μόνο οι μη μεταλ ανησυχίες μεταλ μουσικών που μερικές φορές δε λειτουργούν, και το αντίθετο συμβαίνει αρκετά συχνά. Φυσικά ο δίσκος μπορεί να σκιζει εναλλακτικές πραγματικότητες στα δυο στο τέλος, αλλά άμα δεν κάνουμε αυθαίρετες υποθέσεις με τι θα περάσουμε την ώρα μας;
Περί αργοπορίας, γουστάρω αμα αργεί επειδή δουλεύει, δε θα γουστάρω τόσο άμα μάθω ότι αργεί επειδή βαριέται να ασχοληθεί ξέρω γω.
Ανήσυχο!Quote:
performance by The Boy
directed by The Callas
τι black metal; το τελευταίο thorns ήταν τίγκα ανθρωπισμός.
ακολουθει post χαρας :
TI HTAN AYTO ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΧΤΕΣ ΑΠΟ Α) PLANET OF ZEUS
ΚΑΙ Β ) UNIVERSE217!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Aληθεια , δεν εχω ξανακουσει ωραιοτερη μπαντα με γυναικεια φωνητικα. ω τι λαιβαρα εζησα.
Κατέβασα το καινούργιο Shining χωρίς καμιά προσδοκία, κλασσικά στη φάση "έτσι για να υπάρχει". Και δεν το περίμενα τόσο καλό..
Edit: υπερβολικός ενθουσιασμός οδηγεί σε διπλά posts.