Originally Posted by Karpet
Δεν χρειάζονται μεγάλες αναλύσεις. Μετά τη φυγή του Τεν Κάτε και οι τυφλοί πλέον ομολογούν ότι ο ΠΑΟ σταμάτησε να τρέχει: οι παίκτες νοσταλγούν όχι μόνο την προπόνηση του Εμπεν (που είχε αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σοβαροί μυϊκοί τραυματισμοί για δύο χρόνια) αλλά και τις αναλύσεις του Σνούι, ακόμα και τα νεύρα του Ολλανδού!
«Θύμωνε», λένε, «αλλά μας είχε στην τσίτα. Φέτος είμαστε σαν νεκροί. Και μας έδινε τον αντίπαλο στο πιάτο! Οταν παίξαμε με την Ιντερ ό,τι κι αν προσπαθούσαν το ξέραμε πριν καν γίνει», έλεγε ένας χθες. Οσο για το πόσο καταστροφικό υπήρξε το περασμένο καλοκαίρι, σκεφτείτε ότι ο ΠΑΟ χρεώθηκε συμβόλαια που φτάνουν τα 7 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που κανείς απ' όσους ήρθαν δεν διακρίθηκε σε δύο σερί ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Μπουμσόνγκ έχει τρελάνει τον Τζόρβα από το άγχος και μόνο τυφλός δεν το βλέπει. Ο Γκοβού διακρίθηκε μόνο για το κούρεμα. Ο Πλεσί έκανε με τον Πανσερραϊκό το πιο αστείο και ανόητο πέναλτι στην ιστορία του ποδοσφαίρου –γεγονός που μαρτυρά περί τίνος πρόκειται. Ο Γκαρσία δεν έχει 30 λεπτά μπάλας στα πόδια του κι ο Φερνάντες με τον Ιωαννίδη δεν παίζουν ούτε στα διπλά! Αν έβαζες κάποιον που δεν έχει δει ένα ματς στη ζωή του και δεν ξέρει πώς παίζεται το ποδόσφαιρο, καλύτερες επιλογές θα έκανε! Οσο για τις αξιολογήσεις και την πρόληψη των προβλημάτων, εδώ τα λάθη είναι τόσο σοβαρά, που αναρωτιέσαι μήπως έγιναν επίτηδες. Με τρεις δημιουργικούς μέσους του να έχουν καταπονηθεί καλοκαιριάτικα στο Μουντιάλ, ο ΠΑΟ δεν πήρε έναν που να μπορεί να τους αντικαταστήσει: αυτό και μόνο είναι ανήκουστο!
Εκθεση
Το καλοκαίρι υπήρξε έκθεση του εργοφυσιολόγου του ΠΑΟ ότι η ομάδα μπορεί να κλατάρει. Ο άνθρωπος την έχει δώσει σε πολύ γνωστό δικηγόρο ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αν κι εφόσον γίνει κάποια νύξη για τη δουλειά του. Ο Εμπεν όταν επέστρεψε βρήκε τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ πιασμένους από τα βάρη και είπε σε φίλο του στην Αθήνα ότι «άφησα 25 αθλητές και βρήκα 25 μποντιμπιλντεράδες». Το ότι δεν έγινε καλή δουλειά το καλοκαίρι είναι δεδομένο, όμως το κακό είχε προφανώς ξεκινήσει νωρίτερα. Δεν τον κατηγορώ, όμως, τον Νιόπλια: όταν τον προηγούμενο προπονητή τον διώχνεις γιατί «τσίτωνε και στρίμωχνε τα παιδιά», τι να κάνει ο επόμενος; Τον καλό θα κάνει για να πάρει τα αποτελέσματα: μόνο που σε όλες αυτές τις ιστορίες το μόνιμο αποτέλεσμα είναι ύστερα από λίγο καιρό η κατάρρευση. Επίσης, δεν κατηγορώ τον Τζίγκερ: πάντα αυτό έκανε. Μεταγραφές εντυπώσεων, σχέδια ανολοκλήρωτα, παρέμβαση παραγοντική ελάχιστη. Ποια ομάδα να δουλέψει και ποιος προπονητής να τον φοβηθεί; Μήπως θα τον δει ποτέ του; Το πράγμα είναι απλό: η χαλάρωση στις προπονήσεις έγινε ακόμα μεγαλύτερη λόγω έλλειψης ουσιαστικής διοίκησης. Το καλοκαίρι χτίζονται οι ομάδες. Και το καλοκαίρι ο ΠΑΟ είχε πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ο οποίος έψαχνε την Μπιρμπίλη για να μιλήσουν για το γήπεδο.
Αποτυχία
Τι διδάσκει αυτή η αποτυχία; Πρώτον, ότι για να ξαναγίνει δυνατή ομάδα ο ΠΑΟ πρέπει να αποβάλει τη νοοτροπία του «παίζω όσο χρειάζεται για να κερδίζω», η οποία επέστρεψε στην Παιανία μετά τον Ολλανδό. Και, δεύτερον, ότι η διοίκησή του δεν μπορεί να χαλαρώνει δευτερόλεπτο: το παραγοντικό μοντέλο του τωρινού ΠΑΟ, για να φέρει επιτυχίες, πρέπει να έχει μια ασταμάτητη προεδρική παρουσία σε κάθε επίπεδο. Κυρίως χρειάζεται να γίνονται επιλογές. Ο ΠΑΟ πρέπει να ξαναβρεί την κουλτούρα της σκληρής δουλειάς κι ο προεδρός του να κρατήσει στην Παιανία μόνο όσους την αντέχουν.
Πράξη
Πριν από δύο χρόνια ο ΠΑΟ νίκησε την Ιντερ του Μουρίνιο, διέλυσε τη Βέρντερ στη Βρέμη, πήρε ισοπαλία από τη Βιγιαρεάλ, ενώ στην ιστορία του στην Ισπανία μετρούσε καμιά δεκαριά συνεχείς ήττες. Ολα αυτά τα έκανε γιατί ο Τεν Κάτε πήρε μια ομάδα παθητική και φοβιτσιάρα και της άλλαξε νοοτροπία, διώχνοντας όσους δεν άντεχαν τη σκληρή δουλειά, όσους παίζανε για την πάρτη τους κι όσους επειδή είχαν πληγωμένα πόδια δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο σχέδιο. Ο Τεν Κάτε απέδειξε πως οι παίκτες του Πεσέιρο που έχαναν στην Ξάνθη και στον ΟΦΗ, που δεν μπορούσαν να βάλουν γκολ στη Ρέιντζερς, που έπαιζαν κάθε ματς για να μη δεχτούν γκολ, μπορούν να μεταμορφωθούν σε ομάδα με προσωπικότητα ικανή να γυρνάει παιχνίδια μένοντας με δέκα παίκτες. Ο Νίκος Πατέρας από την άλλη έδειξε ότι ο ΠΑΟ δεν φοβάται κανένα παρασκήνιο όταν έχει διοίκηση αληθινή. Ο Πατέρας σέβεται τον Τεν Κάτε, αλλά αυτός ανήκει στο παρελθόν: ο σκοπός είναι να επιστρέψει στον ΠΑΟ η φλόγα που τον έκανε να ξεχωρίζει. Δεν είμαστε στο 2002, όταν οι παίκτες σκίζονταν στην Ευρώπη γιατί ήξεραν πως διοικητικά απροστάτευτοι δεν θα κερδίσουν στην Ελλάδα τίποτα: είμαστε ακόμα στην εποχή της πολυμετοχικότητας και το ορόσημο πρέπει να είναι η νίκη στο Μιλάνο. Εκείνη, το 'γραφα τότε, έπρεπε να είναι η ιδρυτική πράξη της πολυμετοχικότητας.
