Ναι για αυτό.
Printable View
Ναι για αυτό.
http://www.rockaction.it/public/uplo...eal%20life.jpg
Πολυαγαπημένο album.
Καλά δεν πάλιωσε κιόλας, αλλά είχε καιρό να παίξει.
γαματη.
ναι ρε τη σκατομπατσινα, γαματη!
το the ride μ'αρεσει πολυ
http://static.metal-archives.com/ima.../7/3/46735.jpg
Rosicrucian - No Cause for Celebration
1994
ίσως ο τελευταίος αξιόλογος thrash δίσκος των 90's.
Παπατζήδες κιθαρίστες, περίεργα στενόχωρη και
απογοητευμένη διάθεση στους στίχους (από την
άλλη... HM το 1994... ίσως όχι και τόσο περίεργο)
και πολύ πολύ καλά τραγούδια.
http://static.metal-archives.com/ima...6/6/1/4661.jpg
Mordred - Fool's Game
1989
από την άλλη ορίστε λίγο funk thrash! Χα, να ένα
ιδίωμα που κανείς δεν θέλει να επιστρέψει, πραγματικά.
Οπως και να'χει είναι καλός και ιδιαίτερος δίσκος
(αν και όχι ιδιαίτερα καλός) με μερικά πραγματικά
standout-tracks οπως το 'The Artist'.
και το σημερινό ξεθάψιμο τελειώνει με το
http://www.locustleaves.com/toxik.jpg
Toxik - Think This
1989
Technothrash! Μαλλον στα όρια του υπερκολπατζίδικου
flash thrash, αλλά ας μην τσακωθώ με verdict denied πάλι!
Το αγαπημένο μου πράγμα με αυτό το άλμπουμ πάντως
παραμένει άνετα, το Ed Repka εξώφυλλο. 1989 και το
σφυροδρέπανο είναι το ίδιο τρομακτικό για τον μέσο
Αμερικανό γόνο όσο η παχυσαρκία. Τα πράγματα άλλαξαν
ραγδαία σε μήνες. Γαμάτο λογότυπο επίσης.
http://img179.imageshack.us/img179/8...sofhellux9.jpgQuote:
Originally Posted by Helm
Toυλαχιστον
Το black/thrash και το (αηδιαστικό) retrothrash για εμένα είναι άλλο πράγμα. Οι Aura Noir είναι σωστοί αλλά δεν πεθαίνω, στην πράξη. Σπάνια ακούω και τα είχα αγοράσει κιόλλας τα δυο πρώτα παλιά.
Οι Αura Noir ανέβασαν το thrash σε ένα νέο επίπεδο.
Πέραν του "Dreams Like Deserts" που είναι ξεκάθαρο blackthrash όπως πρωτοπαίχτηκε από black metal μουσικούς (..έστω), αρνούμαι να τους πετάξω μέσα στον black/thrash αχταρμά.
Προς θεου οχι retrothrash :!: Εκτιμω τον μουσικο αγνωστικισμο σου αλλα καποια πραγματα ειναι αυταποδεικτα και καλο ειναι να παραμενουν
Δεν θεωρώ τους Aura Noir σε καμία περίπτωση γελοίο retrothrash σε φάση Swordmaster ή Bewitched. Black/thrash, ναι.
Το thrash είχε πάει τον εαυτό του σε υψηλά επίπεδα για μια δεκαετία, δεν χρειάστηκε να περιμένει τους Aura Noir, sorry κιολλας Carheart, αλλά εδώ είναι που χρειάζεται και μια αίσθηση προοπτικης :)
Εγω μια φορα και προοπτικη και οραμα και σπορους εβλεπα στην μουσικη τους,αλλα θα το σταματησω εδω
To thrash βεβαίως και δεν περίμενε τους Aura Noir να έρθουν, μια χαρά τα κατάφερνε και χωρίς αυτούς, δεν αντιλέγω. (Συνεχίζω να πιστεύω πως οι Sodom υπήρξαν ό,τι καλύτερο). Αυτό όμως που συνέβη με το "Deep Tracts of Hell", είναι υπεράνω απλού "thrash στα 90's". Από θέμα παραγωγής (δεν έχω ξανακούσει τόσο ιδιοφυές στήσιμο σε thrash δίσκο), από θέμα συνθέσεων, αμεσότητος, φωνητικών και ουσιαστικής ακρότητος, θεωρώ πως o εν λόγω δίσκος υπερέχει έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας των 90's thrash δίσκων, και για τους πιο πίσω δεν έχει ουσία η επέκταση, καθώς τα δεδομένα ήταν άλλα και η γέννεση του είδους διαφορετική από την μετέπειτα σπουδή πάνω του. Με αυτό το σκεπτικό, ναι, το thrash πήγε σε ένα νέο επίπεδο με το "Deep Tracts of Hell". Και δεν αναφέρομαι καν στα πιο avant garde σκέλη του, παρά μόνο στην thrash ταυτότητά του.
PS : οι Swordmaster και οι Bewitched, είναι για τύπους που όταν τους λες "ακούς black metal;", σου λένε "ναι, carpathian forest, naglfar, marduk, immortal, impaled nazarene, rotting christ και mayhem". Με αυτή τη σειρά.
Αν θέλουμε ουσιαστικό retrotrash, ας μιλήσουμε για Nocturnal Breed, για Inferno, για Gehennah, και άλλα τέτοια μπάσταρδα των 90's!
