mhn ton dineis etsi stegna re eyeamflesh
Printable View
mhn ton dineis etsi stegna re eyeamflesh
Kai natone afisw na me faei to gomenaki?!? De tharrw...Quote:
Originally Posted by IrDA
tha vgaleis afto to athlio avatar? :( :( :(
Mono ama to glyFseis kai postareis ta stoixeia.Quote:
Originally Posted by KidA
Αφου μου άρεσε σταλήθεια ρε :(
Quote:
Originally Posted by eyeamflesch
ela afou einai asximo.
Quote:
Originally Posted by Acid Baby
mi tou dineis simasia. einai kakos apti fisi tou :P :P
epeidh eimai ligo argos, moy entopizei kapoios poio einai to en logw "tromero apospasma"? h prwth paragrafos toy post, h quoted frash sto telos ths, ti?
I zwi.Quote:
Originally Posted by Gabriel
Quote:
Originally Posted by Gabriel
mpe den eisai argos , min katigoreis ton eafto sou adika :/
apla vrika kati omorfo ekei pou esi vrikes kati adiaforo. den trexei tipota :D
KidA θέλω να σε παντρευτώ.
EIDES IRDA?!?@!?@ :shock:
:oops:
kala, as afhsete omws gia mia stigmh oloi to ti nomizete oti katalabete apo thn erwrthsh moy, ki as moy apanthsei kapoios:Quote:
Originally Posted by KidA
Quote:
poio einai to en logw "tromero apospasma"? h prwth paragrafos toy post, h quoted frash sto telos ths, ti?
An katalava kala ennoeis apo do : O Martin Inten , sto apokorifoma tis doksas tou , aftoktonei peftontas sti thalassa apo to finistrini enos iperokeaniou, niothei to nero na mpainei siga siga sta penvmonia tou , se mia teleftia analampi diavgeias katalavainei kati. isos to noima tis zois allla "molis to emathe , epapse pia na to kserei"
poio theoreitai tromero apospasma.
loipon mou arese i teleftaia frasi pou einai mesa se eisagogika i opoia anikei se ena vivlio tou tzak lonton. to olo apospasma omos anikei ston umberto eco , o opoios parathetei afto to apospasma kanontas anafora sto sigkekrimeno vivlio tou tzak lonton ( sinexizo na min gnorizo pos grafetai :P )
ok tora?
nai, se eyxaristw.
Ο Μπουκόφσκι γράφει στο Ερωτικές ιστορίες καθημερίνής τρέλλας για μια στήλη που είχε σε μια ανεξάρτητη εφημερίδα:
"Πάνω απο τη στήλη ζωγραφισμένο ένα τεράστιο καυλί με πόδια, ένα ΠΕΛΩΡΙΟ κινούμενο καυλί. Διηγόμουν πως ενώ ήμουνα τύφλα ξέσκισα τον κώλο ενός φίλου μου, νομίζοντας οτι ήταν η γκόμενά μου. Μου πήρε δύο βδομάδες να τον ξεφορτωθώ. Ήταν αληθινή ιστορία".
:rofl: :rofl:
.Quote:
Originally Posted by Acid Baby
/me slapz.
(edit: de mporw na ekfrasw auto pou niwthw me ena aplo slap. thymise mou na se plakwsw sto jylo apo konta.=*)
Εγώ πάντως γέλασα πολύ όταν το διάβασα οχι τόσο γιατι είναι αστεία σαν ιστορία, μάλλον τραγική είναι, αλλα γιατι αυτός ο Μπουκόφσκι είναι το ΧΥΜΑ προσωποποιημένο.
Sto notes of a dirty old man perigrafei olo to skhniko pws gamhse antriko kwlo
Σε αυτό ακριβώς αναφέρεται. Η στήλη λεγόταν Notes of a dirty old man
Quote:
Originally Posted by Acid Baby
ksefylizontas to vivlio twn keimenwn neoellhnikhs logotexnias tou lukeiou, logw twn varetwn endosxolikwn eksetasewn, yparxoun pio endiaferonta pragmata na deis kai anakalypseis apo to oti ta nauagia tou karkavitsa exoun idiorythmh eswterikh optikh gwnia kai mikto afhghmatiko yfos, opws kai pio endiaferonta pragmata na didaxtheis apo to oti ta pathi apo to aksion esti tou elyth parousiazoun omohxia stous tetartous stixous twn triwn prwtwn strofwn. gia paradeigma,
"Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ
(Παραλλαγή)
Μυρίζουν ακόμη λιβάνια, κι έχουν την όψη καμένη από το πέρασμά
τους στα Σκοτεινά Μεγάλα Μέρη.
Κει που μεμιάς τους έριξε το Ασάλευτο
Μπρούμυτα, σ' ένα χώμα που κι η πιο μικρή ανεμώνα του θα 'φτανε
να πικράνει τον αέρα του Άδη
(Το' να χέρι μπρος, έλεγες πολεμούσε ν' αρπαχτεί απ' το μέλλον,
τ' άλλο κάτω απ' την έρμη κεφαλή, στραμμένη με το πλάι
Σαν να θωρεί στερνή φορά, μέσα στα μάτια ενός ξεκοιλιασμένου
αλόγου, σωρό τα χαλάσματα καπνίζοντας)
Κει τους απάλλαξε ο Καιρός. Η φτερούγα η μια, η πιο κόκκινη, κά-
λυψε τον κόσμο, την ώρα που η άλλη, αβρή, σάλευε κιόλας μες
στο διάστημα
Και καμιά ρυτίδα ή τύψη, αλλά σε βάθος μέγα
Το παλιό αμνημόνευτο αίμα που αρχινούσε με κόπο να χαράζεται,
μέσα στη μελανάδα τ' ουρανού
Ήλιος νέος, αγίνωτος ακόμη
Που δεν έσωνε να καταλύσει την πάχνη των αρνιών από το ζωντανό
τριφύλλι, όμως πριν καν πετάξει αγκάθι αποχρησμοδοτούσε το
έρεβος...
Κι απαρχής Κοιλάδες, Όρη, Δέντρα, Ποταμοί
Πλάση από γδικιωμένα αισθήματα έλαμπε, απαράλλαχτη κι ανα-
στραμμένη, να τη διαβαίνουν οι ίδιοι τώρα, με θανατωμένο μέ-
σα τους τον Δήμιο
Χωρικοί του απέραντου γαλάζιου!
Δίχως μήνες και χρόνοι να λευκαίνουν το γένι τους, με το μάτι εγύ-
ριζαν τις εποχές, ν' αποδώσουν στα πράγματα το αληθινό τους
όνομα
Και στο κάθε βρέφος που άνοιγε τα χέρια, ούτε μία ηχώ, μοναχά
το μένος της αθωότητας που ολοένα δυνάμωνε τους καταρ-
ράχτες...
Μια σταγόνα καθαρού νερού, σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα, την
είπανε Αρετή και της έδωσαν ένα λιγνό αγορίστικο σώμα.
Όλη μέρα τώρα η μικρή Αρετή κατεβαίνει κι εργάζεται σκληρά στα
μέρη όπου η γη από άγνοια σήπονταν, κι είχαν οι άνθρωποι
ανεξήγητα μελανουργήσει
Αλλά τις νύχτες καταφεύγει πάντα εκεί ψηλά στην αγκαλιά του
Όρους, καθώς μέσα στα μαλλιαρά στήθη του Αντρός.
Και η άχνα που ανεβαίνει απ' τις κοιλάδες, έχουν να κάνουν πως δεν
είναι λέει καπνός, μα η νοσταλγία που ξεθυμαίνει από τις χαρα-
μάδες του ύπνου των Γενναίων."
Αυτό το αποκάτω είναι του Stephen Fry (γνωστός ομοφυλόφιλος, με ταλέντο στο να περιγράφει ζωντανά τα μαθητικά του χρόνια.)
The Daisy Chain Club is exclusive.
Exclusive because you can only join if you sleep in a junior dormitory, one without cubicles. It isn't hard to become a member. Membership is enforced. If one person refuses, the club cannot meet.
The rules are simply learnt. After lights out you stretch out your right hand until it finds your neighbour's membrum virile. The same is being done to you by the boy on your left. At a given signal from the President of the club (always the Prefect whose duty is to have to sleep in a junior dormitory), it's all hands to the pumps and last one home's on the bathroom-cleaning roster for a week.
It's a calm, civilised and amiable club, The Daisy Chain. There are ones like it in every house in the school and in every public school in the land. An acquaintance from Ampleforth tells me of the Hot Cupboard Society, another from Rugby of the Milkshake Club, whose name speaks for itself. A Wykhamist friend told me of a pursuit at Winchester called the Biscuit Game. The players stand around in a circle tossing off onto a Wholemeal Digestive. The last one to spit his stuff on the biscuit eats it. A new kind of cream filling well in advance of anything McVitie's have got round to thinking of. Packed with potassium and vitamins, too.
- Stephen Fry, The Liar
"...και κουρασμένος έρχομαι σήμερα να ξεχάσω
της ταραγμένης μου ζωής τη μάταιη ιστορία
μές τη δικιά σου, ω θάλασσα, μεγάλη ανησυχία..."
Από ποίημα του Ουράνη.
Δηλαδή τι να πει κανείς...προσκυνάμε...
"Η θάλασσα εκοιμάτο ως επίσκοπος μετά το γεύμα..."
(επιτρεπεται να γελάσω?)
Από την "Πάπισσα Ιωάννα" του ΡοΙδη.
respectQuote:
Originally Posted by Medusa
Quote:
Originally Posted by Medusa
gmt to "Papissa Ioanna" to dino mathima stin eksetastiki :( :( :(
Κι εσύ ΠαΠεί είσαι; :cold:
http://www.in.gr/news/article.asp?ln...5&lngDtrID=253
στο καλό.Quote:
Αναγνωστάκης Μανόλης - Επίλογος
Oι στίχοι αυτοί μπορεί και νά 'ναι οι τελευταίοι
Oι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
Aυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Tα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά
Σε κάποιον άλλον ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος
Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα
Kαι τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός
Nα γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι
(ή κάτι τέτοιο.)
Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.
(Mας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;)
sas gamaei enan enan.
Θύμησε μου :?
Edit: ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΣΙΔΩΝΟΣ
EXETE GEMISEI OLO TO ER ME PSEUTOKOULTOURIARIKES MALAKIES TOU POUTSOU,ALLA 2 KOUVENTES GIA TON ANAGNOSTAKI DEN MPOREITE NA GRAPSETE GAMO TO XRISTO SAS.
SKATA STA MOUTRA SAS.
mposme :pink:
LE CHAT ET L'OISEAU (Jacques Pr
"Ο λόγος είναι ένα σύμβολο κι ένα χάρμα που ρουφάει ανθρώπους και τοπία, δέντρα, φυτά, φάμπρικες και πεκινουά σκυλάκια. Τότε το Αντικείμενο γίνεται ο Λόγος και ξανά πάλι το Αντικείμενο, αλλά στημονιασμένο τώρα και υφασμένο πάνω σ' ένα σχέδιο φανταστικό. Ο Λόγος ρουφάει το Δρόμο με τις Φάμπρικες, τον χωνεύει κι έπειτα τον ξερνάει - κι ο Δρόμος τότε παίρνει τη λάμψη της πράσινης στεριάς και του πελάγους που καθρεφτίζει τα ουράνια. Ο Λη Τσογκ είναι κάτι παραπάνω από ένα Κινέζος μαγαζάτορας. Έτσι πρέπει να 'ναι. Ίσως να μη βρίσκεται καλά ισορροπημένος και ν' απόμεινε μετέωρος - ένας πλανήτης Ασιατικός που μια τον συγκρατάει πάνω στην τροχιά του η έλξη του Λάο Τσε και μια τον ξεμακραίνει από τον Λάο Τσε η κεντρόφυγος δύναμη του εμπορικού κατάστιχου και αριθμητηρίου με τις μπαλίτσες - έτσι κρέμεται μετέωρος ο Λη Τσογκ, κλωθογυρίζοντας ανάμεσα σε διάφορες πραμάτειες και φαντάσματα. Σκληρόκαρδος σαν πρόκειται για ένα κουτί κονσέρβα με μπιζέλι - και μαλακός σαν πρόκειται για τα οστά του παππού του. Γιατί ο Λη Τσογκ ανάσκαψε τον τάφο στο Κινέζικο κοιμητήρι και ξέθαψε τα κιτρινισμένα οστά και το κρανίο που είχε πάνω του ακόμα κολλημένα τα γέρικα γκρίζα μαλλιά. Ο Λη συσκέυασε μέσα σ' ένα κιβώτιο τα οστά, μηριαία, κνημικά, τις ωλένες, το κρανίο καταμεσής και τριγύρω τους σπόνδυλους και τα οστά της λεκάνης και τα καμπυλωτά πλευρά. Έπειτα μπαρκάρισε τον συσκευασμένο και εύθραυστο παππού του και τον έστειλε ν' αναπαυθεί επιτέλους στα χώματα που αγίασαν οι πρόγονοί του.
Το ίδιο και ο Μακ με τα παιδιά, κλωθογυρίζουν πάνω στην τροχιά τους. Είναι οι Αρετές, οι Χαρές και η Ομορφιά μέσα στο πολυάσχολο, κουβαριασμένο σε σωρό και ηλίθιο Μόντρεϊ, όπου οι φοβισμένοι και πεινασμένοι άνθρωποι χαλούν τα στομάχια τους αγωνιώντας να εξασφαλίσουν λίγη τροφή, άνθρωποι που διψούν γι' αγάπη κι όμως καταστρέφουν ό,τι αξιαγάπητο υπάρχει ολόγυρά τους. Ο Μακ και τα παιδιά είναι η Ομορφιά, οι Αρετές και οι Χαρές. Μέσα σ' έναν κόσμο που τον διαφεντέυουν οι χολιασμένες τίγρεις, που τον αυλακώνουν με το πέρασμά τους οι μανιασμένοι ταύροι και τον εποπτεύουν τυφλά τσακάλια. Ο Μακ και τα παιδιά τρώνε και πίνουν διακριτικά με συντροφιά τις τίγρεις, μερεύουν τους μανιασμένους ταύρους, μαζεύουν τα ψίχουλα να θρέψουν τους γλάρους του Δρόμου με τις Φάμπρικες. Τι κι αν ο άνθρωπος κερδίσει τον κόσμο όλο και όμως υποφέρει από έλκος γαστρικό, έχει πρησμένο τον προστάτη και πάσχει από μυωπία. Ο Μακ και τα παιδιά δεν πιάνονται σε δόκανα, περνούν πλάι στη φόλα δίχως να την αγγίξουν, ξεφεύγουν από τη θηλιά και αψηφούν μια ολάκερη γενιά παγιδευμένη, δηλητηριασμένη, δεμένη χειροπόδαρα, που ωστόσο τους επιπλήττει και τους αποκαλεί ανάξιους, στιγματισμένους, κακορίζικους, κλέφτες, αλήτες, παλιανθρώπους. Ο πατήρ ημών ο εν τη φύσει, που χαρίζει ζωή στον αγριόγατο και στο κοινό ποντίκι, στη μύγα, στην αράχνη και τον σκόρο, πρέπει να 'χει μια άπειρη και παντοδύναμη αγάπη για τους κηλιδωμένους, για τους ανάξιους και τους αλήτες, για τον Μακ και τα παιδιά. Αρετές, χαρές, τεμπελιά και ζωή με ουσία.
Π ά τ ε ρ η μ ώ ν ο ε ν τ η φ ύ σ ε ι."
auto, einai oloklhro to 2o kefalaio tou Dromou me tis Famprikes tou Tzon Stainmpek.
@sympo:
"Η αίθουσα άνοιγε στον κήπο επάνω
κ' είχε μιάν ελαφρά ευωδία ανθέων
που ενώνονταν με τα μυρωδικά
των πέντε αρωματισμένων Σιδωνίων νέων."
:)
"Kai opws proxwrousa adiaforos kai etoimos gia ola, me plisiase enas brwmeros tipos: "ta parte ena paketo kartomantila?" eipe, kai ta dontia tou itan maura. xamogelouse maura kai mou edeixne ta xartomantila sa na me simadeue. Ton koitaksa patrika. 8a mporouse na einai o 8eios mou. Alla pali, ego den exo alvano 8eio. Evala to xeri stin tsepi. To proswpo tou anadeutike olokliro sa na to sarwse ena kyma hdonis. Htan antiais8itikos. Ton koitaksa gia na katalabei. Ton koitaksa gia na dei. Kai ka8ws ton koitaza tou evala to maxairi mou sto mati tou. Kai itan va8eia kai itan eukola."
"Πηγαίνουμε κι ερχόμαστε, βλέπουμε κι επιθυμούμε, μέχρι να έρθει η ώρα να το βουλώσουμε και να φύγουμε".
"But in 1551, music was the Church, and virtually everyone wrote not just for it but also by order of it. A lot of them considered it their duty - thoughtful, well-educated men (because it almost always was men) who often decided that God had given them this gift of music, therefore they had to repay him, by dedicating their work and often their life to him. Add to this the fact that the Church's motto at this time appeared to be something like 'Scium Quo Habitas' - 'We Know Where You Live' - and, well, it's not surprising to find that 'ad majorem dei gloriam' appeared on many a front page."
Από: Stephen Fry's Incomplete and Utter History of Classical Music
Do you dare deny my potency
my kindness or forgiveness?
Just try,you will fry like the rest in holiness
And not for a penny will I spare any time for you ghost children
down there in the frightening world
You are alone and have no need of other
you and the child mother who bore you
who weaned you
who made you man..
Jim Morrison - Τα νεα πλασματα
