Printable View
epaiza CARMAGEDDON kai panw pou to teleiwna ksekinise to arxidi ,epese ena vazo sto pc kai gamithikan ola...
skata
akolouthisan skhnes apeirou kallous me gries stous dromous na fwnazoun pws einai toulaxiston 9 rixter gt kounithikan poly ksenihti stis plateis me makria gaidoura k alla tetoia...to carmageddon omws den to teleiwsa pote.. :(
ασχετο αλλα στο καρμαγεδον επαιζα την τελευταια πιστα και για να την βγαλω αποφασισα οτι το πιο ευκολο ηταν να φαω ολο τον κοσμο... και εκει που ηθελα δυο τρεις να το τερματισω κολλησε το σιντι και απο τοτε δεν το ξαναπαιξα ...
υγ- επαιρνα το λεωφορειο και παρακαλαγα ενδομυxα να φαει τις γιαγιουλες που περναγανε για να παρουμε χρημα...
15km βόρεια των Τρικάλων. ένα κουνηματάκι της πλάκας ήταν. 3.7R τελικά.Quote:
Originally Posted by Firestorm3
το '99 ήμουν σπίτι Ζωγράφου και μαγείρευα. μόλις τελείωσε ο σεισμός, έκανα μια γύρα στην πολυκατοικία, έριξα μια ματιά στα δοκάρια και τα υποστυλώματα, είδα ότι δεν είχαν ζημιά ούτε στους σοβάδες και συνέχισα το μαγείρεμα. έφαγα χαζεύοντας τις ειδήσεις και μετά από το μπαλκόνι μου τον κόσμο που είχε μαζευτεί κάτω. όταν ξεμπλόκαραν τα τηλέφωνα κανόνισα για καφέ.
Με ξάδερφο Φράγκι, μεσημεριανο λιωσιμο, τιβι αναμενη αλλα ουτε καν να κοιταμε.
Ξαφνικα ο ξαδερφος ερχεται σε επαφη με το λαγωνικο που εκρυβε μεσα του και μουρμουριζοντας "ω γαμωτο σεισμος..." πεταγεται απο το κρεβατι του και αρχιζει να τρεχει μες το σπιτι. Για ενα με δυο δευτερολεπτα σκεφτομουν παει, η μαλακινση του ξαδερφουλη μου εσπασε τα κοντερ, ωσπου αρχιζει να μας περικυκλωνει αυτο το εκκωφαντικο "βββουμμ" και απο τους σοβαδες που τριβονταν με χτυπουσαν μικρα θρυμματα στο προσωπο καθως εβγαινα απ'το σπιτι.
Αυτα στο ισογειο. Στον 2ο κοιμοταν ο πατερας μου. Το ατομο περιμενε να τελειωσει η κυρια δονηση, καταφερε να βγει απο την κρεβατοκαμαρα η οποια εν τω μεταξυ ειχε χωρις πλακα ...αλλαξει διαρρυθμιση, μπηκε στον κοπο να ακουμπησει την εσωτερικη κεραια παλι πανω στην τηλεοραση απο την οποια ειχε πεσει (...) και στην συνεχεια πηγε στο μπανιο να πλυνει το προσωπο του αφου πρωτα αδειασε τον νιπτηρα απο ολα τα καλλυντικα κλπ με τα οποια ειχε γεμισει.
Ολα αυτα φυσικα του πηραν καποια ωρα και ετσι κι εγω, με την προοπτικη να εχω μεινει ορφανο, γκαριζα στο κλιμακοστασιο οσο πιο δυνατα μπορουσα το ιστορικο πλεον "ΠΑΤΕΡΑΑΑ, ΚΑΤΕΒΑ ΚΑΤΩ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ"
Αναδρομικα πιστευω πως το ειχα παρει ψυχραιμα, αν ληφθει υποψη πως ολα αυτα συνεβησαν στα μαγευτικα Νεα Λιοσσια, τρια τσιγαρα δρομος απο το επικεντρο του καλου σεισμουλη.
Περασα ολοκληρη την εβδομαδα μετα τον σεισμο αποκλειστικα κανοντας βολτες στις γειτονιες με κλιμακιο φιλων, οπου καναμε εκτιμηση των ζημιων, βλεπαμε αλλους φιλους/γνωστους αφου ηταν ουτως ή αλλως ολοι εξω, και κοζαροντας γκομενακια που δεν ξεραμε οτι μενανε στην γειτονια μας.
Τα βραδια επαιζε φραπε μεχρι αργα σε τοπικη καφετερια που λειτουργουσε (Τρεζόλα) σε παρεα των 30 ατομων χαρην συμπαραστασης, λες και ειχαμε επιζησει απο τον ΄ΒΠΠ.
Για να με παρει ο υπνος ακουγα τερμα στο diskman το "King For A Day..." για να μην "ακουω" τους μετασεισμους, μεχρι που δεν μπορουσα αλλο ξυπνιος και το εκλεινα.
Δωδεκα χρονια μετα πιστευω πως το εχω ξεπερασει αφου τελευταια φορα που ενιωσα σεισμο η καρδια μου εξακολουθησε να παιζει ρελαντι και δεν βαρεσε κοφτη στους 250 παλμους οπως συνηθιζε...
Κι αυτο χωρις ουτε ενα χαπακι... :)
στο έπικ λεωφορείο 224 γυρνώντας από φροντιστήριο, σταματημένοι στο φανάρι μπουμπουλίνας και αλεξάνδρας. αρχίζει και κουνάει και ο οδηγός τράβηξε χειρόφρενο και κατέβηκε έτοιμος να δείρει τον μαλάκα που τον τράκαρε. μπόνους η στιγμή που συνειδητοποιεί ότι δεν υπάχει κανείς πίσω του στο δρόμο.
Eπαιζα Need for Speed 2, γινεται ο σεισμος την ωρα που τερματιζω μια πιστα που μου χε βγαλει την μπαναγια, δεν σταματαω να παιζω την ωρα του σεισμου γιατι "εχω παει πολυ καλα", βλεπω τη γραμμη του τερματισμου, κλεφτη ματια στο χρονο μου ,"τοχωεπιτελους", πεφτει το ρευμα, κλεινει το pc, ε αγαμησου :-(
ημανε σε σπίτι φίλου στον 3ο όροφο κ παίζαμε αυτο στο ps1:
μόλις βγήκαμε απο τη πολυκατοικία είδαμε οτι είχε ξεκολλήσει ένα κομμάτι περίπου 5 μετρα ύψος απο το κτήριο κ χεστήκαμε πάνω μας. Μάλλον μεγάλο στρώμα σοβά ήταν παρά κάτι πραγματικά σοβαρό αλλά ήταν αρκετό να χεστούμε.
ζωγράφου δε θυμάμαι να κόπηκε το ρεύμα εκτός αν έπεσε η τάση στιγμιαία.
νομιζω οτι το χεσιμο ηταν 40% το κουνημα και 60% το βουητο παντως.
Αν θυμάμαι καλά ποιος ήταν ο πρώτος σεισμός ήμουν στο σχολείο (6η δημοτικού) και δεν έχω ιδέα τι μάθημα κάναμε. Δυο παιδιά, (ένα αγόρι κι ένα κορίτσι) είχαν βάλει τα κλάμματα από το σοκ μετά, εμείς το διασκεδάζαμε. Το αγόρι πέθανε πριν 1.5 χρόνο από καρκίνο.
<BlackiE> oi misoi sto seismothread paizan paixnidia thn wra tou seismou, kammenh genia
Ήταν 3-4 το μεσημέρι, όλοι ήταν σπίτια τους κι έπαιζαν παιχνίδια, εσύ πως ήσουν στο σχολείο;Quote:
Originally Posted by Comte de Saint-Germain
Εγώ ήμουν με τον πατέρα μου στο φορτηγό εκείνη την ώρα οπότε δεν κατάλαβα τίποτα.Όταν μπήκαμε στο εργοστάσιο να ξεφορτώσουμε ήταν όλα ριμαδιό. :P
+ ότι 7/9 τα σχολεία είναι ακόμη κλειστά, οπότε προφανώς μιλάει για άλλο σεισμό, δηλαδή τον πρώτο που θυμάται.Quote:
Originally Posted by Harbinger of DeathΉταν 3-4 το μεσημέρι, όλοι ήταν σπίτια τους κι έπαιζαν παιχνίδια, εσύ πως ήσουν στο σχολείο;Quote:
Originally Posted by Comte de Saint-Germain
μπορει να πηγαινε σε κανα ιδιωτικο :p
επίσης τότε κάποια σχολεία ήταν ακόμα πρωινά-απογευματινά, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό που λέει ο raven lord είναι το "πρόβλημα".
Ήμουν σπίτι και ήταν από τις ελάχιστες φορές που ήμασταν όλοι μαζί, γιατί οι αδερφές μου είχαν ήδη μετακομίσει, και καθόμασταν στο σαλόνι και μιλούσαμε οι 4 - ο μπαμπάς μου έτρωγε στην κουζίνα. Έγινε ο σεισμός, εγώ έπαθα τεράστιο πανικό, πήγα στην εξώπορτα (ξυπόλητη), έτοιμη να κατέβω κάτω και κοιτούσα την πόρτα της κουζίνας περιμένοντας να βγει ο μπαμπάς. Αργούσε και δεν έβγαινε και αγχώθηκα ότι κάτι έπεσε στο κεφάλι του κτλ κτλ και μπήκα φουριόζα στην κουζίνα τρέμοντας για το τι θα δω, και ο μπαμπάς έβαζε απλά τη φέτα στο ψυγείο.
Γενικά φοβήθηκα πάρα πολύ, μου πήρε μέρες να συνέλθω. Ο πατέρας μου πάλι δεν αντιμετώπισε πρόβλημα.
θυμάμαι για όλη την επόμενη βδομάδα κορυφαία σκηνικά, αναστολή της εξεταστικής και άραγμα στα γρασίδια της πολυτεχνειούπολης με μουσικές και μπύρες μέχρι τα χαράματα. για αρκετές μέρες μετά έβλεπα κόσμο να κοιμάται στα αυτοκίνητα από το φόβο των μετασεισμών. προσωπικά, οι σεισμοί δε με φόβιζαν ποτέ ιδιαίτερα και μετά τη σχολή τους απομυθοποίησα τελείως, οπότε από το πρώτο βράδυ την έπεφτα σπίτι κανονικά, αντίθετα με πολλούς από την παρέα που την έβγαζαν στα γρασίδια για 2-3 μέρες :P.
προβληματιζομαι. πως γινεται να πανικοβληθεις απο ενα σεισμο; ισα ισα, ειναι μια ευχαριστη εκπληξη στις μονοτονες ζωες μας! κουνηθειτε ολοι μαζι, γιο!
Ε τότε αυτός που θυμάμαι είναι ο μετασεισμός και στον ορίτζιναλ ήμουν σπίτι μου.
το ιδιο βραδυ εφυγα απο Σαλαμινα και βγηκαμε Χαιδαρι με ΚΟΠΕΛΕΣ (γιατι να το ακυρωσουμε?) και για να περασει η ωρα, οσο ο κολλητος μου εριχνε το βασικο στοχο του, εγω κουναγα την καρεκλα με το ποδι στην αμπαλη ξαδερφη της και φοβοτανε.
ημουν μονο 19 χρονων.
http://sup.kathimerini.gr/kath/engs/...ex390_1006.jpgQuote:
Originally Posted by Firestorm3
ο θανατος ειναι λυτρωση, μην το ξεχναμε!
η ηλιθιοτητα παλι, οχι.
Ήμανε σπίτι και σαν καλός φλώρος προσπαθούσα να ξεκινήσω να γράφω μια μαλακία για φροντιστήριο/σχολείο. Μένω στον 1ο. Γίνεται το μπράφ, ψιλοχέζομαι αλλά δεν το κουνάω ρούπι ακούγοντας παράλληλα τα ουρλιαχτά και τους πανζουλρισμούς των γειτόνων. Περιμένω να τελειώσει, πάω στο μπάνιο οπού ζέχνει απο τις κολώνιες που έχουν σπάσει κ έχουν πλυμμηρίσει το νιπτήρα. Ατάραχος φοράω μια φόρμα και τα αθλητικά μου (καθότι νεγκλιζέ) και κατεβαίνω κάτω. Όλοι έχουν πεταχτεί όξω, αλλά πριν βγώ κι εγώ, κάνω το εξής. Μπαίνω στου παππού μου που μένει απο κάτω και α) ανεβάζω ξανά στο μάτι (το οποίο κλείνω) μια κατσαρόλα με γιουβαρλάκια που είχε πέσει στο πάτωμα ανέπαφη (!!) και β) παίρνω σε ένα κασόνι την χελώνα μου απ'τον κήπο και βγαίνουμε στο δρόμο.
Τις επόμενες 2 μέρες κοιμήθηκα στο Δημοτικό απέναντι απο το σπίτι, στο Skoda Favorite του παππού (και γαμώ τους ύπνοι), κωλοβαρόντας με την παρέα και κάνοντας βόλτες χαζεύοντας τις ζημνιές. Την τρίτη μέρα πήγα σπίτι ξανά κ θυμάμαι να βλέπω καμπιονάτο που έδειχνε τότε ο Άλφα.
θυμάμαι το πρώτο βράδυ μετά το σεισμό, κάτι γείτονες πήγαν και κοιμήθηκαν μαζί με την μισή αθήνα στα γρασίδια στο πεδίο του Άρεως και την άλλη μέρα η γειτόνισσα μίλαγε με την μάνα μου και έκραζε τον Δήμο (!!!!) γιατί στις 3 τα ξημερώματα άνοιξαν τα ποτιστικά και τους έκαναν όλους μουνί, lol!
Ίσως γιατί στον σεισμό της Κοζάνης ήσουν φάση αγέννητος.Quote:
Originally Posted by Firestorm3
και οι αλλοι μισοι βλεπαμε μπειγουοτς (τα κοριτσα μπερβελι χιλς) .... παρακμαQuote:
Originally Posted by commissar
Δύσκολο, κυρίως γιατί κυκλοφόρησε 5/10/99.Quote:
Originally Posted by Firestorm3
τοτε ισως επαιζα final fantasy VIII στα γερμανικα και περπατουσα στις πολεις και μου μιλουσαν γερμανικα οι NPC και δε καταλαβαινα τα μισα και πηγαινα οπου νανε. ή και οχι.
Beverli Hills, η Κέλι περπατούσε στην παραλία και διάβαζε το ημερολόγιο της.
Tι 12 χρόνια εντωμεταξύ =|
Σκατόστομμοι, σήμερα μ'είπε ο πατέρας μου πως έγινε σεισμός στην Καλαμπάκα.
Ναύπακτους,έβλεπα τηλεόραση και περίμενα καρτερικά τα εισητήρια για τη συναυλία των άρον μέντεν στο Περιστέρι.
να αλλαχτεί ο τίτλος σε "ποιο παιχνίδι πήρατε δώρο με το τσιπάρισμα του psx"
γελάω, πες περιοχή. κέντρο κοντά στην πλατεία εδώ, έτρωγα με τη μάνα μου κάνοντας thumbs up "πωπω τι νταλίκα είναι αυτή που περνάει" λίγα δευτερόλεπτα πριν αρχίσει το κατοστάρι. casualties, μια κορνίζα και ένα πλήκτρο backspace, ενώ οι γύρω πολυκατοικίες ράγιζαν και βυθίζονταν οι είσοδοί τους.Quote:
Originally Posted by Dr.Gonzo
ακολούθησε μια βδομάδα πλιάτσικο στον καταυλισμό πληγέντων με τσάμπα πατατάκια και τυρόπιτες από το δήμο, κι ένας χρόνος πρωί απόγευμα στο γαμημένο 15ο.
Ξεκιναμε απο το πρωι, ειχα παει καλλιθεα στη βιοτεχνια του πατερα μου να παρω σχολικα απο το τζαμπο και μετα να δουλεψω, τελικα ειχα φρικτο πονοκεφαλο και εφυγα για σπιτι, καλογρεζα εμενα τοτε. Μπαινω σπιτι ανοιγω το συνθετο με τα ποτηρια της μανας και τα κρασια να παρω κατι που δεν θυμαμαι τι ηταν, και το παραταω ανοιχτο, ερχεται η κολλητη μου ακουμε μεταλ και λυνουμε σταυρολεξα, φευγει 10 λεπτα πριν τον σεισμο. Σημειωτεον η πολυκατοικια εκεινη ειχε σχημα Π και μου ειχαν πει πως ειχε παρει μια κλιση προς τα αριστερα με τον σεισμο του 81. Τελος παντων παω στην κρεβατοκαμαρα των δικων μου ανοιγω τιβι Μπεβερλι χιλλς και πεφτω με δυναμη στο κρεβατι να γραψω εκθεση για το απογευματινο φροντιστηριο. Οπως επεσα με δυναμη ξεκινησε και το νταβαντουρι, μπα λεω εγω ημουν και μετα αρχιζει η φραπεδιερα. Σηκωνομαι και φωναζω μαμα μαμα χωρις λογο, αφου ημουν μονη, βαζω τα αντιντας μου και καθομαι κατω απο μια πορτα, και πεφτουν ολα τα γυαλικα απο το συνθετο, και σκανε οι τοιχοι, και απεγνωσμενα να παιρνω τηλ τη μανα μου αλλα τιποτα. Βγαινω απο το διαμερισμα (3ος οροφος) κατεβαινω απο τα σκαλια αγκαλιαζομαι με μια φιλη που εμενε στο δευτερο και κλαιμε. Οκ και μετα τι σκατα να κανω? περπαταω μεχρι το σπιτι της γιαγιας μου στο νεο ηρακλειο και προσπαθω να βρω τους γονεις μου και την αδερφη μου η οποια ηταν στην αλλη γιαγια στο Μενιδι. Ψυχρολουσια δε οταν εμαθα πως το επικεντρο ηταν Μενιδι. τεσπα μετα απο πολυ κοπο με βρηκαν οι γονεις μου, η κολλητη μου νομιζε πως πεθανα κλπκλπ. Περιττο να παω πως το 1ο βραδυ εμεινα Μενιδι στρωματσαδα μεσα σε ενα Βανετ που χε τοτε ο πατερας μου. Φοβομουν να μεινω στη πολυκατοικια εκεινη. Α και μπονους το σπιτι μυριζε κρασι για κανα μηνα και οταν ο διπλανος τραβαγε καζανακι τα σκατα του ερχοταν στην δικη μας τουαλετα :touched:
Επισης οσοι συμμαθητες μου ειχαν μεινει στις Πανελληνιες Β λυκειου περασαν τελικα στη Γ Λυκειου χωρις επαναληπτικες
εγω εβγαλα 2 βραδια στο αμαξι παντως.ξαπλα τα καθισματα,ραδιο και τηλεοραση φορητη των σεβεντις σα κουτι πρωτων βοηθειων με χειρολαβη,κουμπια σα πλυντηριου και οθονη 4-5 ιντσες(και ζει ακομα)
α και ο σεισμος εγινε στο ιντρο του μπεβερλυ χιλς.το θυμαμαι γιατι σιγονταραμε τη μουσικη με τον αδερφο μου με ντεθ μεταλ φωνητικα(λαλαλαλαλα-λαα-λαα ,αλα κρις μπαρνς) και στο καπακι πεταχτηκαμε λες και μας ειχαν βαλει ελατηρια στο γκωλο.μετα μαζευτηκαμε με ολη τη γειτονια στη πλατεια του ΚΟΥΦΟΥ και κλαιγαμε τη μοιρα μας.αλλος με το σωβρακο,αλλη με το νυχτικο,αλλος πασαλιμενος μεσα στα μακαρονια με τον κιμα και παει λεγοντας.
Φονικό Λαρύγγι απ'τα Λιόσσα είσαι; :pink:Quote:
Originally Posted by Phantom Duckνα αλλαχτεί ο τίτλος σε "ποιο παιχνίδι πήρατε δώρο με το τσιπάρισμα του psx"
γελάω, πες περιοχή. κέντρο κοντά στην πλατεία εδώ, έτρωγα με τη μάνα μου κάνοντας thumbs up "πωπω τι νταλίκα είναι αυτή που περνάει" λίγα δευτερόλεπτα πριν αρχίσει το κατοστάρι. casualties, μια κορνίζα και ένα πλήκτρο backspace, ενώ οι γύρω πολυκατοικίες ράγιζαν και βυθίζονταν οι είσοδοί τους.Quote:
Originally Posted by Dr.Gonzo
ακολούθησε μια βδομάδα πλιάτσικο στον καταυλισμό πληγέντων με τσάμπα πατατάκια και τυρόπιτες από το δήμο, κι ένας χρόνος πρωί απόγευμα στο γαμημένο 15ο.
Παλατιανή εδώ, σύνορα με Περιστέρι (Κοιλιοσάμπρελο που είσαι!), γι'αυτό είχα και πιο πολλά παρεδωσε με Περιστέρι γενικώς.
Αλλά το γαμώ το Περιστέρι και τα φενταγίνια του (έκτος από φίλους), Νέα Λιόσσια -έστω, Ίλιον- εδώ.
:cbrnt:
Επίσης η Ιμπιούρ μου θύμισε την κάβα της γωνίας που έγινε μουνί καλλιγραφία και για εβδομάδες κόλλαγε το πάτωμα από τα λικέργια.
...η μυρωδιά του ούζου δε, πρέπει να ξεθύμανε σχετικά πρόσφατα.... :touched:
.Quote:
Originally Posted by Impure
Λακιώτης το σύνορο προς τον πολιτισμό, η σχολή μου μωρή ήταν το 1ο. να γίνει μήτινγκ με παπάκια και χαίτες.Quote:
Originally Posted by Dr.Gonzo
