εγραψα ενα κατεβατο αλλα το σβησα γιατι ντραπηκα λιγο
εγραψα ενα κατεβατο αλλα το σβησα γιατι ντραπηκα λιγο
ΧΜ. Ας πω και γω την Ιστορια. Φιλαρακι ερχεται σπιτι. Αν το διαβαζεις γνεψε...χαχα.. Ξεκιναμε τα ουζακια γιατι θα πηγαιναμε Orange Goblin αν ενθυμουμαι σωστα. Μετα απο μερικα ουζακια...παμε Αν. Εκει συνεχιζουμε με μερικες μπυριτσες... Στην συνεχεια μετα την συναυλια παω σε παρτυ στην σχολη - Παντειο. Ειμαι ηδη γκολ. ΕΚει το μαγαζι διεθετε σαμπουκα και σαουθερν κομφορτ. Το μεν πρωτο σφηνακια και το αλλο κανονικο ποτο. Στην συνεχεια Αγοραζουμε μια ντουζινιτσα μπυρες γιατι τελειωσε το σαουθερν. Ειμαι γκολ στο τετραγωνο και ειμαι οτι ναναι. Σε καποια στιγμη πηγα να χωσω κλωτσια με τα αρβυλα στο προσωπο φιλης συμφοιτητριας η οποια διαθετει και μια μαυρη ζωνη...στο καρατε. Τεσπα. ΜΕΤΑ με πειθουν τα υπολοιπα ζωντοβολα να παμε απεναντι στο στριπτιτζαδικο. Ειμαι με 10 ευρω ακριβως. Παω στον πορτιερη. Ποσο εχει το ποτο μαγκα; 11. οκ παμε. 9 εχει λεω στους αλλους και μπαινουμε. Αθλιο. Ακομα θυμαμαι κατι μαυρουλες. Παραγγελνω αλλο ενα σαουθερν, που ηταν οινοπνευμα σκετο. Πινω δυο γουλιες και κατευθυνομαι τουαλετα. Ξερναω επικα για κανα 5λεπτο. Και μετα γυρναω στο τραπεζι κυριος και καπου εκει νιωθω να σβηνουν τα φωτα. Δεν την παλευα. Τελος παντων φευγουμε και παμε Καλλιθεα να μεινω στο σπιτι ενος κολλητου γιατι δεν γυρναγα πισω σωος. Στο δρομο γιναν διαφορα σκηνικα ακομα αλλα ας τα καλυτερα.
Ιος με κολλητο. Εχουμε πιει 1 μπουκαλακι στο δωματιο και βγαινουμε χαρωποι. Πινουμε κατι μπυρες στον πεζοδρομο και παμε Τζονις ιλεκτρικ αν θυμαμαι καλα. Εκει συνεχιζουμε με μπυρες και παραλληλα τα περιφημα σφηνακια σπιτικιας τεκιλας που μονο αυτος εχει! οποιος δεν εχει δοκιμασει χανει. Εκει που εχουμε χασει λιγο το φως μας, γνωριζω 2 κοπελιτσες και ξεκιναμε τα σφηνακια και τα ποτα και τις μαλακιες με αυτες. Ειμαστε ενα βημα πριν την καταρευση και μου λενε παμε παραλια να αραξουμε. Οκ λεω παμε. Το λεω στον κολλητο και μου λεει πηγαινε αλλα μην αργησεις. Οχι ρε ποση ωρα να κανω; παιρνω το κλειδι του δωματιου και παμε απο την Χωρα στον Μυλοποτα με τα ποδια...και αραζουμε. Μουσικουλα κλπ . Η φιλη της σε καποια φαση φευγει, οποτε κανω κινηση, αλλα εχει αρχισει να ξημερωνει και οι σκουπιδιαριδες να μαζευουν σκουπιδια και γενικα σκεφτοταν και τον γκομενο στην Παρο κλπ οποτε σηκωνομαι και την χαιρεταω. Ειναι 7. Α τελικα εκατσα κανα 3ωρακι...Ο κολλητος;...Αγωνια...Ξεκιναω ποδαρατο και παω στο λιμανι. Μου πηρε καμια ωριτσα νομιζω περπατημα. Μπαινω στο δωματιο και τον βρισκω μεσα! Ηρεμω και αραζω. 9 υποτιθεται φευγαμε για Αθηνα. (Το τι του συνεβει και ποσες παναγιες ακουσα ειναι αλλη ιστορια)
Εχουμε παρτυ. Ν Κοσμο. Διασημο σπιτι. εχει παιξει και στην ταινια ο μεγιστανας των νιτζα. Βασικα ολοι παιξαν σε αυτη την ταινια. Συμφοιτητες που περναν εναν δισκο με σφηνακια στα οποια εχουν βαλει οτι μπουκαλι πιασαν πρωτο, και μετα συμπληρωναν με αυτο που πιασαν δευτερο και μετα με αυτο που πιασαν τριτο. Στανταρ παιζαν 3 ποτακια σε καθε σφηνακι. Στο 3 ποτο και 4 σφηνακι σκαει μυτη Η ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΜΟΥ μαζι με 2 φιλες συμφοιτητριες. Πιανω την κουβεντα κλπ. Κανω κινηση...Τρωω ενα ψιλοακυρο... ΕΧουν περασει ακομα 5 γυρες σφηνακια στα οποια εχω πιει και μερικα απο τα δικα τους γιατι δεν τα πιναν....ειμαι αλοιφη και παω προς τα μεσα γιατι δεν την παλευω και καπου εκει ... ξεκιναω να φασωνομαι με μια απο τις αλλες 2 συμφοιτητριες. Μαλιστα. Ανεπιβεβαιωτες πληροφοριες λενε για σπερματα στην τουαλετα που χαμε χωθει. Αλλα Εγω θυμαμαι να ριχνω μονο νερο και να προσπαθω να μην λιποθυμισω. Κατοπιν σηκωνομαι και φευγω και παω να παρω κανα βρωμικο. Στον δρομο...μου ρχεται κατουρημα ...οποτε απεναντι απο την εισοδο του Σταυρου του νοτου ριχνω ενα μεγαλοπρεπεστατο κατουρημα με κοσμο να περναει, να περιμενει να μπει στο μαγαζι κλπ. Γυρναω στο παρτυ και συνεχιζω με μερικα σφηνακια δηλητηριο ακομα και ερχεται η ωρα να φυγουμε. Φευγουμε με τις κοπελιες και καπου εκει συνειδητοποιω πως εχω κανει μαλακια. Γιατι "μα δεν ειναι του γουστου μου η κοπελα"...Εγω την αλλη ηθελα. (Την οποια τελικως δεν πτοησε τοσο το σκηνικο και ειμασταν μαζι για 3,5 χρονια μετα.)
Η καζουρα που εχω φαει γι αυτο το σκηνικο ηταν ικανη να με κανει να σταματησω το αλκοολικι. Ηταν ο ΠΑΤΟΣ.
Α. η κοπελα που φασωνα ηταν ΤΟ ΜΠΑΖΟ.
Απο το 2003 και μετα τελος τα ξυδια. Συνηθως...
Εκτος απο 1 φορα το χρονο περιπου...
Μια απο αυτες τις φορες ειμαστε σε μπαρακι φιλου και εχουμε πιει με εναν φιλο απο 3 ποτακια ο καθενας και 20 σφηνακια τεκιλα ασπρη, κιτρινη και μαυρη...
Μπονους : Δεν ειναι καθολου καλη ιδεα να συμπληρωνεις τεκιλα στην ρακη για να της δωσεις χρωμα και μετα να το πινεις σφηνακι οντας ηδη λιωμα, οπως και το τζιν σκετο σφηνακι μετα απο μπουκαλια σαουθερν κομφορτ.
οσοι λενε για ποτα οινοπνευμα , σε ενα παρανοικο παρτυ συγκεντρωση σπιτι μου , οταν τελειωσαν τα ποτα καποιος ειπε δεν υπαρχει προβλημα θα φτιαξω σφηνακια .... εφτιαξε ηπιαμε .. δυνατο πραγμα.. τι ειναι του λεω? φωτιστικο οινοπνευμα απο το μπανιο , ξερναγα ολη την μερα και βρισκω μετα απο 6 χρονια μια κοπελα που ηταν στο παρτυ , της λεω , θυμασαι τοτε κλπ.. μου λεει πως δεν θυμαμαι , μετα απο εκεινη την μερα δεν ξαναδοκιμασα ποτε στην ζωη μου τεκιλα..καποιος παντως δοκιμασε και να αυτοκτονισει για αγνωστο λογο στο δωματιο μου με ενα ψαλιδι που δεν εκοβε. καλτ.
http://imgur.com/9uPPk.jpg
ουζάκια μπυρίτσες με τα φιλαράκια και τα καλαμπουράκια μας!
και να σκεφτιτε οτι μπεκρας θεωρειτε ο φρηκ
δεν ξερω πραγματικα ποιος τις βγαζει αυτες τις φημες.
Ένα καλό κριτήριο για το πόσο μαλάκας είναι κανείς γενικότερα είναι το πόσο μαλάκας γίνεται όταν πίνει. Μπορείς να κρίνεις αρκετά καλά από 'κει, γενικότερα. Το αλκοόλ δεν αλλάζει πράγματα, απλά τα φέρνει στην επιφάνεια. Δεν το λέω εγώ, το λέει η ΕΠΙΣΤΗΜΗ.
Το θρεντ τα σπα΄.
Γενικά, βάζω και εγώ τον εαυτό μου στη κατηγορία "Βαρετοί Πότες". Πλέον, πριν την λιποθυμία, το σύστημα αυτοσυντήρησης με πηγαίνει στην πρώτη εύκαιρη λεκάνη και μετά στο κοντινότερο κρεββάτι.
Μέχρι τώρα λειτουργεί εξαιρετικά, παράπονο δεν έχω.
Ωστόσο.
Φάση δευτέρα λυκείου, αποφασίζουμε να κάνουμε κοπάνα σε σπίτι φίλου και επειδή βαριόμασταν πάμε ζζζούπερ και αγοράζουμε ένα ουίσκι.
Σαν υπεύθυνος μαθητής μετά την τρίτη ώρα κοπάνας και το τρίτο ουίσκι που πάρκαρε στο τότε άμαθο στομάχι μου, αποφασίζω να πάω πίσω στο σχολείο.
Παραπάτημα στους διαδρόμους, ερωτική εξομολόγηση στην τότε καπσούρα, πέσιμο-χούφτωμα σε δύο τότε φίλες (η μία γούσταρε, ΄ΓΙΟΛΑ), σκίσιμο βιβλίου εν ώρα μαθήματος και άπειρα γέλια από όλους.
Σε κάποια φάση σηκώνω χέρι για να πω και Άλγεβρα, παραδόξως απαντάω σωστά.
Επίσης ζωγράφισα ένα θρανίο ένος φίλου με "ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΠΑΟ" και τα λοιπά, αλλά αυτό ήταν τότε καθημερινή ρουτίνα.
Ίδιες εποχές, σκάμε σε ταβερνάκι με παρέα, πολύ αργά, για κσύδια και φαί. Ο ιδιοκτήτης συγγενής συμμαθήτριας και τέρμα αλκοολικός που μας κέρναγε συνέχεια κρασά. Ε, τα πίναμε εμείς.
Θυμάμαι σκηνές απο σπίτι φίλου που τον θάψαμε στο κρεββάτι του. Θυμάμε να κατουράω πάνω σε ένα αμάξι ενώ υπήρχε κόσμος τριγύρω. Θυμάμαι να κσερνάω σπίτι μου στο καναπέ και να πηγαίνω στην τουαλέτα για να πάρω χαρτί υγείας να τα καθαρίσω με αποτέλεσμα να χτυπήσω το κεφάλι μου στην λεκάνη (αφού πρώτα ξέρασα για δεύτερη φορά).
Μετά απο όλα αυτά, πάω να πέσω για ύπνο, βγάζω την μπλούζα και σπάω το γυαλικό απο τον πολυέλαιο. Ελέορ.
Ε, ΄ντάξει, μετά απο αυτά, κάτι πιώματα φίλων που πήγαιναν να πέσουν απο το μπαλκόνι και εν τέλει προσπαθούσαμε 3 ατόμα να του φορέσουμε καπότα στο κεφαλί (το πάνω).
Το πιο ακραίο μετά απο λύκειο-φάση, είναι μια μέρα με φίλο, αφού είχαμε πιεί ενα μπουκάλι σμιρνόφ, 3-4 ποτά και 5-6 υποβρύχια, να τραγουδάμε στα Λιοντάρια, "ΖΑΑΑΑΑΑΑΛΙΖΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ, ΕΧΩΩΩΩΩ ΗΡΑ ΗΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΕΧΩ ΗΡΑ ΗΡΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ". Αυτός έφαγε μια τρελή σαβούρα στην Ελευθερίας και κσέρναγε όλο το βράδυ σπίτι του, εγώ ξύπνησα τέλειως ΤΖΙ.
Επίσης δεν είμαστε ΉραΖ.
πολυ ενδιαφερον αυτο που λες και συμφωνω σε μεγαλο ποσοστο αλλα οχι παντα , για δωσε κανα επιστημονικο λινγκ!Quote:
Originally Posted by Dythor
Το Αλκόολ δεν σου αλλάζει χαρακτήρα, απλά στον φανερώνει.
Θερτίν, γκαύβλα μπαισέκσουαλ γιατρός. Ορίστε το επιστημονικό σου λινκ.
Δεν έχω κανένα και δεν έχω κάνει καμία σχετική έρευνα εδώ που τα λέμε, ο πατέρας μου ο ΓΙΑΤΡΟΣ μου το 'πε και το λέω γιατί έτσι μου φαίνεται κι εμένα, χενς η κεφαλαία ΕΠΙΣΤΗΜΗ.Quote:
Originally Posted by freak brotherπολυ ενδιαφερον αυτο που λες και συμφωνω σε μεγαλο ποσοστο αλλα οχι παντα , για δωσε κανα επιστημονικο λινγκ!Quote:
Originally Posted by Dythor
Εσύ είσαι αξιαγάπητος όταν μεθάς πάντως :pink:
μια φορα στο λεωνιδιο ειδα τον κολλητο μου λιποθυμο εξω απο την τουαλετα και εσπευσα να του φερω αμεσα μια μπυρα , μετα ξυπνησα και ειχα δει στον υπνο μου οτι πνιγομουν σε ενα λιμανακι , το χαλασμενο κινητο και η ψηφιακη δειξαν οτι το ονειρο ηταν η πραγματικοτητα μου... σβουρες και μαλακιες.
http://clip2net.com/clip/m6189/12417...e-019-35kb.jpgQuote:
Originally Posted by freak brother
:pink:
θενκς για τα πινκς και στους δυο , ινγκο η φωτο ειναι απο τοτες με Πεννυ στο μεταλλαδικο που παιζε ο psychotron?
μιχαλακοπούλου εκεί που φαίνεται η πόντου (?)
:touched:
Spoiler
Ευτύχως δεν την ακούει συχνά.
Υπήρξαμε δεκαεφτάχρονοι και ο κολλητός μου αποφάσισε να κάνει τα γενέθλιά του δυο-τρεις βδομάδες νωρίτερα από το κανονικό, τέτοια εποχή καλή ώρα, λίγες μέρες πριν την Πρώτη Μέρα στο Σχολείο και τους Αγιασμούς και όλα αυτά και το σπίτι του είναι μια σταλίτσα και οι καλεσμένοι του ήταν περίπου δυο σχολεία γιατί εκείνος ήταν στο Τεχνικό και εμείς στο Γενικό και γενικά το σχέδιο ήταν να γίνει ένα τουνοασμπέτα, να έρθουμε πιο κοντά, να ανταλλάξουμε προβληματισμούς, να γίνει μια κάποια φάση με λίγα λόγια. Να πούμε εδώ ότι εγώ πέθαινα έσβηνα χανόμουν για το Γκομενάκι που φυσικά την είχαμε καλέσει αλλά "ισως να φύγουμε μωρέ με τους δικούς μου σαββατοκύριακο στο Σχίνο και δεν ξέρω" και το είχα το άγχος αν θα έρθει ή όχι. Και έρχεται η Κυριακή και έχω κάμει τα μπανάκια μου και τις ξούρες μου, τότε είχα και μαλλάκι λίγο και το είχα σιάξει απλά υπέροχο, φτου φτου μου κάνει η μανούλα μου πριν φύγω, να προσέχουμε και καλά να περάσουμε και περαπατώ τα τρία στενά και φτάνω στο σπίτι όπου έχει αρχίσει η όλη τελετή. Ξέχασα να σημειώσω ότι ο μπαμπάς του οικοδεσπότη (πολύ καλός άθρωπας θεοσχωρέστον) δούλευε/είχε -δε θυμάμαι ακριβώς το στάτους- μια αποθήκη ποτών την οποία εξ'αφορμής των γενεθλίων του κανακάρη του είχε αδειάσει. Έρχεται κόσμος όλοι χαίρονται κερνάει ο ένας τον άλλο, ένα ευρύτερο μιξ εν ματς, δεν ξέραμε τότε και που θα πάμε πενταήμερη και να αρχίζει ο ένας να μοιράζει σφηνάκια τεκίλα να τα πιούμε στην υγειά της Ρόδου που ήταν μια σοβαρή υποψηφιότητα, ο επόμενος τζακ-ντραμπούι-αμαρέττο για τα Χανιά, ένας γείτονας να σκάει από το παράθυρο που βλέπει στο φωταγωγό με κουμκουάτ για την Κέρκυρα, το Γκομενάκι πουθενά και τα έχω πάρει αλλά δεν πειράζει γιατί φίλε πιάσε ένα τζιν για τη Σαντορίνη, συνθήματα για τη Νίκαια που είναι μια πουτάνα και έχουμε στοιχεία, μια υπέροχη φάση γενικώς, περνάω καταπληκτικά είμαι χαρούμενος αλλά ξεκάθαρα όχι μεθυσμένος και αυτό με ανησυχεί λιγάκι γιατί νοιώθω ότι οι κόποι μου πάνε χαμένοι και με κάτι τέτοια χάνεις την πίστη σου στην Πλάση. Το συζητούμε λοιπόν με τον οικοδεσπότη το ζήτημα, εκείνος αποτελεί τη Φωνή της Σύνεσης ("αφού κωλοψήνεται το γκομενάκι ρε μαλάκα, δεν είμαι να γίνω κομμάτια απόψε") και εγώ τον αποχαιρετώ για να τραβήξω μόνος το Ανηφορικό Δρόμο προς το Ντέφι. Στα υπόλοιπα δωμάτια κάνουν λίγο πανικό, κάποιος με κερνάει για πρώτη φορά στη ζωή μου υποβρύχιο, μια μαγευτική εμπειρία, μου έρχεται η φοβερή ιδέα να πιούμε σφηνάκια Καλούα στα οποία θα έχω ρίξει λίγο καφέ ελληνικό και μετά φέτα πορτοκάλι, οργασμός ιδεών γενικώς, κερνάω πίνουμε, κλεφτές ματιές στην πόρτα μήπως και έρθει Εκείνη, εν τω μεταξύ ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει αρχίσει και ψάχνει χάρτες κρατώντας ούζα γιατί οι κλασικοί τουριστικοί προορισμοί έχουν πλέον τελειώσει, εγώ γίνομαι δέκτης αρνητικών σχολίων για την κατάστασή στην οποία βρίσκομαι, σχόλια που καταρρίπτω άμεσα με το ακράδαντο επειχείρημα "μια χαρά είμαι ρε ηλίθιοι, θα σας πω Ιστορία Δέσμης" και σε ένα μπαλκόνι ένας τύπος αρχίζει και δίνει και πάρε Αφιόν Καραχισάρ από εδώ και συνθήκες Κιουτσούκ Καϊναρτζή από εκεί και Τζον Λοκ με τέτοια σιγουριά και αποφασιστικότητα που αν με έβλεπε Εκείνη θα είχε πέσει σίγουρα, τους έχω πεθάνει, σκάνε μπάτσοι να κάνουμε λίγη ησυχία, καλά παιδιά, μας εύχονται χρόνια πολλά και γελάνε, μια γκόμενα μου την πέφτει (ευχαριστώ πολύ Ιστορία Δέσμης) που δεν την είχα ξαναδεί ποτέ μου και έβαζα στοίχημα ότι σε λίγη ώρα δε θα ήθελε και εκείνη να με ξαναδεί ποτέ της γιατί λαμβάνει χώρα ένας μικρός τσαμπουκάς που γρήγορα αναβαθμίζεται σε συμπλοκή στο στομάχι μου, τρέχω μπάνιο, ξερνάω, τραβάω καζανάκι, ένας Κύριος με τα όλα του και επειδή Κύριος με τα όλα του και για να μη βρωμάω τρώω λίγη οδοντόκρεμα που βρίσκω παραπεταμένη, ξεπλένω στα γρήγορα με νεράκι, πιάνω χερούλι να ανοίξω πόρτα, η συμπλοκή μετατρέπεται σε κανονική σύρραξη πια, το Μυαλό μου αναγνωρίζει την Ανεξαρτησία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Στομαχιού μου, χάνεται κάθε έλεγχος αλλά με κάποιον ανεξήγητο τρόπο κάθε σουτ μου είναι χλατσωτό και ξερνάω μόνο στη λεκάνη γιατί το είχα και αυτό το άγχος πέρα από Εκείνη που Εκείνη πλέον καλύτερα να μην έρθει γιατί δεν είμαι σε θέση να. Ολοκληρώνω το έργο μου, φρεσκάρομαι, όχι οδοντόκρεμα πάλι όμως, μόνο τσίχλα, βγαίνω έξω, το μισό πάρτυ πίνει και το άλλο μισό περιμένει ένα μαλάκα να βγει από την τουαλέτα, με συγχαίρω και παναπαραστήσω το ντιτζέι αλλά στο τρίτο κομμάτι βλέπω ότι είναι μια δουλειά χωρίς μέλλον γιατί έχω ξεχάσει πως στέκεται ένας άνθρωπος όρθιος οπότε να γυρίσω σπίτι. εν τω μεταξύ νέοι μπάτσοι σπίτι, μαμά μπαμπάς οικοδεσπότη επίσης, μαμά να κάνει ελληνικούς ένας εκ των οποίων ήταν για μένα και σαν ευχαριστώ τον πετάω κάτω στο πάτωμα, δεν πάει άλλο, θα πάω σπίτι ΜΟΥ να κοιμηθώ. κλείνω την πόρτα πίσω μου ενώ κάποιοι πίνουν σφηνάκια ξύδι μπαλσάμικο με λεμόνι στην υγειά της Άμφισσας, με παίρνει ο ύπνος ανάμεσα σε πρώτο και ισόγειο, με ξυπνάει ο επόμενος που φεύγει, προχωράω υποβασταζόμενος σύμφωνα με τις κακές τις γλώσσες αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά, φτάνω σπίτι, χτυπάω κουδούνι γιατί το να ψάξω κλειδιά σε τσέπες, να δω ποιο κλειδί ταιριάζει που και όλα αυτά είναι μια διαδικασία που δε με αφορά πλέον, κατεβαίνει με τη μαστούρα του ύπνου ο πατέρας μου, ανεβαίνουμε παρέα, δεν καταλαβαίνω αν γελάει που ο γιος του μέθυσε για πρώτη φορά ή σκέφτεται ότι θα γίνει αλκοολικός, φτάνω δωμάτιο, τον αποχαιρετώ, το παίζω κουλ και όλα θα πάνε εντάξει, ξαπλώνει, πάω τουαλέτα, κατεβάζω παντελόνι, αφήνω βρακί στη θέση του, κάθομαι και κοιμάμαι έναν υπέροχο ύπνο από το μακρινό διάστημα.
A sober man's secret is a drunken man's speech όπως πολύ σωστά έγραφε μια παμπ στο Μπρίστολ.Quote:
Originally Posted by Dal-
Ας πω και γω λοιπόν μια ιστορία και ενδεχομένως να ακολουθήσουν και άλλες.
Πρώτη χρονιά μετά το Λύκειο. Με τρεις κολλητούς σε ταβερνάκι της πλατείας Άθωνος για φαγητό και τσίπουρο, το τσίπουρο το είπα? Ξεκινάμε λοιπόν να πίνουμε και πολύ σύντομα οι 2 εκ των φίλων υποστηρίζουν πως το τσίπουρο δεν είναι καλό και θα το γυρίσουν στην μπύρα. Βρίσιμο και κράξιμο από τον άλλον και μένα που για να τους αποδείξουμε πως έχουν άδικο κατεβάζουμε το ένα μετά το άλλο. Δεν χρειάζονται πολλά εδώ, απλά δε θυμάμαι πόσο είχαμε πιει. Πολύ.
Αποχωρούμε από το ταβερνάκι και κάπου στο ταχυδρομείο της Αριστοτέλους διαπιστώνω πως έχω ξεχάσει τα τσιγάρα μου, γυρνάω πίσω να τα πάρω. Ο σερβιτόρος μου λέει πως δεν βρήκε τίποτα. Γαμώ τους μαλάκες μου λέω που φάγαν τα τσιγάρα. Γυρνάω στο ταχυδρομείο που περιμένουν οι άλλοι και τα βλέπω μέσα σε κείνα τα τεράστια καλάθια που έχει απ έξω για τα γράμματα. Αντί λοιπόν να κάνω το λογικό να βάλω τα χέρι μέσα από το κάγκελο να τα πάρω αποφασίζω να ρίξω το καλάθι κάτω και να μπω μέσα για να τα πάρω βρίζοντας ταυτόχρονα τους άλλους.
Προχωράμε λίγα μέτρα, γύρω στα 5, και παίρνουμε ένα καφάσι από το μανάβικο δίπλα. Ποδόσφαιρο λοιπόν στην Αριστοτέλους με το καφάσι. Τέρμα κανονικά και δώσε. Μέχρι που μας έρχεται κατούρημα. Κλασικά εκείνη την εποχή ψάχναμε οικοδομή με ανοιχτή πόρτα για να κατουρήσουμε κάπου εκεί μέσα. Με την πρώτη βρίσκουμε μία επί της Αριστοτέλους. Μπαίνουμε μέσα και καθώς κατουράμε αποφάσιζουμε με τον φίλο, ο έταιρος τσιπουροπότης, να ανεβούμε στην ταράτσα. Ανοίγω παράθυρο και επεξηγώ πως αυτό ήταν ένα άθλημα της εποχής. Ανεβαίναμε σε ταράτσες άσχετες και την πέφταμε και μετά πηδούσαμε από ταράτσα σε ταράτσα με σκοπό να βγούμε από κάποια άλλη οικοδομή. Ανεβαίνουμε λοιπόν στον 8ο και βρίσκουμε την πόρτα της ταράτσας κλειδωμένη. Αλλά δίπλα είχε ένα παραθυράκι που ίσα χωρούσε άνθρωπος άνετα. Βγάζουμε κεφάλι και βλέπουμε πως υπήρχε ένα περβάζι γύρω στα 30εκ πλάτος και 1.5μ μήκος που οδηγούσε στον προορισμό μας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά βρισκόμαστε εκεί και αρχίζουμε να βρίζουμε τους φίλους που περίμεναν κάτω και να τους πετάμε ότι βρίσκαμε. Μέχρι που σε κάποια στιγμή γυρνάω στο φίλο και του λέω μαλάκα θα πηδήξω. Πήδα μου λέει. Παίρνω φόρα, τρέχω, τρέχω, τρέχω και πηδάω...........Για καλή μου τύχη στο σημείο εκείνο υπήρχε ένα συρματόσκοινο το οποίο με χτύπησε στο στήθος και με ριξε πάλι πίσω. Αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχα και γω τώρα. Περνάει το σοκ και αποφασίζουμε να επιστρέψουμε κάτω.
Έχει αρχίσει το ψιλόβροχο, εμείς συνεχίζουμε τις μαλακίες επί της Αριστοτέλους και οι άλλοι 2 όντας ξενέρωτοι πια αποφασίζουν να μας χωρίσουν για να ηρεμήσει η κατάσταση και να βρουν ταξί να φύγουμε για σπίτια. Σε εκείνο το σημείο παρέδωσα πνεύμα. Κάθομαι σε παγκάκι στάσης λεωφορείου, αυτή που ήταν μπροστά από την λεγόμενη Αλυσίδα. Η βροχή δυναμώνει και απαγορεύω στον φίλο που κάθεται παρέα να προφυλαχτεί και αυτός στην στάση από την βροχή. Εγώ απλά κάθομαι στο παγκάκι της στάσης με το κεφάλι πεσμένο πάνω από τα πόδια. Δεν ξέρασα. Σε μια στιγμή γυρνάω στο φίλο και του λέω νερόοοο, μου φέρνει, το ανοίγω και το πετάω. Μετά από λίγο σηκώνω πάλι κεφάλι και του λέω κόκα κόλααα, μου φέρνει την ανοίγω και την πετάω. Το σκηνικό επαναλήφτηκε άλλες 2 φορές, ενδιάμεσα μου ζητούσε να τον αφήσω να προφυλαχτεί από την βροχή και έπαιρνε αρνητική απάντηση.
Τελικά οι άλλοι 2, ο ένας δηλαδή γιατί ο άλλος παρέμενε κομμάτια όπως εγώ, βρίσκουν ταξί. Στην άλλη πλευρά της Εγνατίας μπροστά από τον Βενιζέλο. Τον θυμάμαι να φωνάζει να περάσουμε τον δρόμο κρατώντας την πόρτα του ταξί ανοιχτή και ενώ ο άλλος έκοβε βόλτες γύρω του. Προσπαθεί ο φίλος να με σηκώσει, τρώει τα βρίσιδια του στυλ καλά είμαι ρε μαλάκα παράτα με και προσπαθώ να διασχίσω τον δρόμο. Περπάτημα σε στυλ τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα και ξαφνικά ακούω τον ταρίφα να φωνάζει κλείσε την πόρτα κλείσε την πόρτα, κάτι που ο φίλος δεν έκανε και ο ταρίφας απλά την έκλεισε μόνος του και έφυγε σπινιάροντας στον ορίζοντα.
Λίγα λεπτά μετά και ενώ με κρατούσαν όρθιο, βρήκαν άλλο ταξί, με βάλαν μέσα, πίσω κάθισμα πίσω από τον οδηγό. Αυτό είναι και το τελευταίο που θυμάμαι. Με ξύπνησαν όταν φτάσαμε σπίτι μου, άνοιξα την πόρτα, κατέβηκα και χωρίς πρόβλημα ξεράθηκα στο κρεβάτι μου λίγα λεπτά αργότερα.
Ακόμα μαλώνουμε για το αν το τσίπουρο ήταν χαλασμένο ή όχι.
αρχές 90's ειμαστε με cybernaut κι αλλον εναν φιλο που δεν θυμαμαι στο Λουτρακι
μολις ειχα τελειωσει εκεινες τις ημερες καποιο βιβλιο του Καστανεντα, νομιζω το ταξιδι στο Ιξτλαν
οπου ο Καστανεντα βουταει απο το γκρεμο στο κενο για να σβησει τον εαυτο του;
να μετατοπισει το σημειο συναρμολογησης του; κατι τετοιο ψυχεδελικο
εχουμε πιει περα απο καθε φαντασια, δεν θυμαμαι τι
και ειμαστε σε ενα γεφυρακι 4-5 μετρων, απο κατω χωμα, οχι νερο
σβηνω τα παντα απο τη σκεψη μου και λεω, αφου το πετυχε ο Καρλιτο γιατι οχι κι εγω
οντως σταθηκα ορθιος πεφτοντας και δεν ενιωθα πονους λογω μεθης
την επομένη ξεκίνησε ένας μήνας πλήρους ακινησίας
και λογικα τοτε ξεκινησαν τα προβληματα στην μεση που μας θυμηθηκαν παλι στα γεραματα :?
ΠΕΘΑΙΝΩQuote:
Originally Posted by Dr.Gonzo
Quote:
Originally Posted by Khalkji
Quote:
Originally Posted by freak brother
Mixalakopoulou, nai, gyrnagame apo jasmin, gia penny den thymamai, nomizw htan kai irreligious kai cancer.Quote:
Originally Posted by Raven Lord
θυμήθηκα κ εγώ μια πρόσφατη ιστορία που είναι για κόσμο. σάββατο τελευταίο σ/κ ιουλίου, ανεβαίνουμε στο βουνό (ελάτη) καμιά 20αρα άτομα να γιορτάσουμε τον φίλο μας - και συνεργάτη μου - ηλία. υπάρχουν κάποιες πολιτισμένες φωτογραφίες στο ανάλογο τοπικ. κάτα τις 6 το απόγευμα βάζουμε φωτιές - για να ψήσουμε εννοείται - και ξεκινάμε τις μπύρες. ύστερα από 2ψήφιο αριθμό κουτιών ο καθένας, έναν δον χούλιο εγώ με ηλία (ήταν το δώρο μου), 2-3 χοσέ και στη συνέχεια οτιδήποτε υπήρχε σε αλκοόλ, βαρβαρική κρεατοφαγία, χορό και πανικό με μουσικές που κινούνταν από rammstein, ποζεριές και καφρίλιον μέχρι μπλιμπλίκι, τελείωμα με 2 ποτά και 5-6 γύρες μαύρη ζαμπούκα σε γειτονικό μπαρ, είχα τη φαεινή ιδέα να πάω στο δάσος. τελικά με ακολούθησαν ένας φίλος και μια ηρωική κοπελιά. καταλήξαμε σε γειτονικό οροπέδιο - το οποίο παρεπιπτώντος είναι το ομορφότερο μέρος στον κόσμο - να πίνουμε "μια τελευταία μπύρα για το σβήσιμο" και το ξημέρωμα μας βρήκε στο δάσος ουρλιάζοντας "say heeeeeeeeeeeeeey" και "it's hard to be a rock 'n' roller" και ακούγοντας τον αντίλαλο. γύρισα σπίτι το πρωί με ξηλωμένη τη μισή μάσκα του αυτοκινήτου και κοιμήθηκα σαν πουλάκι. δεν ξέρασα.
Ορεινα Τρίκαλα FTW!!!
μια ειλικρινια απορια...
πως γινετε να γινεστε ζαντες να μην θυμαστε πως σας λενε και τι ομαδα ειστε...αλλα να θυμαστε τι και ποσα ακριβως ηπιατε?
κλειδωστε το
συνηθιζα να ξεφτυλιζω μονιμως εναν κολλητο μου,μονιμως σουρωμενος αυτος σε κατασταση λιποθυμιας τις περισσοτερες φορες.
απο τα καλυτερα ηταν οταν τον εστελνα επι 3 βδομαδες να την πεσει στις ιδιες 2 γκομενες.
τα πεσιματα που του ελεγα επισης να κανει σε χοντρες που ηταν καθισμενες (=μουναρες) και τα πρωινα του ξυπνηματα με αρκουδες Γκριζλυ διπλα του ηταν πραγματικα ανεπαναληπτα.....
ειδα μεθυσμενος 6 το πρωι 4 γκομενες σε ενα τραπεζι να πινουν 2 μπυρες , καθομαι στο τραπεζι λεω "για σας ηρθα να σας πιω τις μπυρες¨τις παιρνω τις πινω και η εκπληξη ειναι οτι επιασε το πεσιμο.
επαιξε ΠΕΝΤΑΡΕ μετα?
ο φιλος μου εδωσε την μια , εγω φασωσα την αλλη , αλλα 2 μερες μετα , εκεινη την μερα δεν μπορουσα να κανω κατι :(
γραφει στο e.r ο κολλητος?Quote:
Originally Posted by Reject
apodosh 1.05
eukola
επίσης είναι γαμάτο να ακούς εμφανίσιμη, κυριλέ και "σοβαρή" γκόμενα να τραγουδάει με όλη της τη δύναμη "και τις μεγάλες τις βυζάρες σου, σπέρμα θα τις πλυμμηρίζω" :P
ρε τι κάνουν τα ξύδια :P
Οι χρήστες που εμπλέκονται να επικοινωνήσουν άμεσα για έγκριση δημοσιοποίησης ιστοριών από το πάρτυ του wbrb.
πρώτη φορά που βγήκα με κανσεράκια,καταλήξαμε στη Σκνίπα να πίνουμε ποτά άλλων,εγώ του μπάρμαν και να την πέφτω σε μπαζόλα που ψήνεται και κάνσερ της λέει οτι είμαι 16 χρονών και η τύπισσα τρομάζει και φεύγει.για μια στιγμή θύμωσα αλλά μετά κατάλαβα οτι με έσωσε από σφηκοφωλιά. επίσης είχε προηγηθεί λογομαχία με κλασικό μπάρμπα ταβερνοσεκιούριτυ στις στοές της αριστοτέλους,ο άλλος ετοίμαζε τις αγκωνιές του αλλά εγώ μίλησα λογικά και δεν έγινε τίποτα.
όχι τίποτα ιδιαίτερο,αλλά αξίζει το trivia με κάνσερ
Ρόμπα, ξεφτίλα κλπ όπως λέει το thread.
1 Corona, 1 Jagermeister με πάγο, 1 Absolute με λεμόνι, 3 σφινάκια που δεν ξέρω/θυμάμαι τι τους έβαλα μέσα. Και όλα αυτά συνοδεύονταν απ'την φράση -στο repeat- "Θέλω να πιω για να ξεχάσω που σου είπα πιο πριν ό,τι σ'αγαπώ. Άσε με ρε να πιω! Εγώ δεν λέω τέτοια πράγματα. Ντρέπομαι τώρα, εκτέθηκα σου λέω! Μα που πήγε το ποτήρι μου;"
:facepalm:
Πιο μετά δεν θυμάμαι τι έγινε, μάλλον με πήρε ο ύπνος και δεν ένιωθα.
Αυτά.
p.s.: Ρίχτε μούτζες να βγάλετε το άχτι σας, εγώ τό'κανα ήδη.
ΥΓ:
Μεχεχεχ κορυφαιο σκηνικό αυτό. Το καταφερες να γινεις Carlito!Quote:
Originally Posted by regularpaul
Εκει που μιλαγαμε κανονικα, κοιταζω μια στιγμη απο την αλλη μερια, γυριζω και απλα δεν εισαι εκει..
Δεν ξερω τι να σκεφτώ για μερικα δευτερολεπτα κ μετα ακουω κατι γέλια απο κάτω κ βλεπω Παυλαρα να σερνεται στα χωματα πιανονατας την μεση του..
-ΧΑΧΑ πως βρεθηκες εκει ρε μαλακα ?
-ΝΚΚΚΚΗΗΗΗΗΗΓΚΚ..
Με τον αλλο τυπο της ιστοριας γυρισαμε Αθηνα την ιδια μερα (ειχε ξημερωσει ηδη..)
Διαλογος στο αυτοκινητο με το που μπαινουμε:
Αυτος :Μαλακα μην κοιμηθεις εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας.
Εγω: Ναι ρε μην μασας, θα σου κραταω παρεα να οδηγησεις..
Γυρναω απο την αλλη κ ΑΜΕΣΩΣ (οπως εμαθα την επομενη) αρχιζω να ροχαλιζω χαχαχα.
Μαλλον γλυτωσαμε καθαρά απο τύχη.
Τα σκηνικα ειναι απειρα, τα τελευταια 4 χρονια κάθε τεταρτη έπαιζε κ απο ένα , ΛΟΛ
Πέμπτη κατά βάση, LOLZ
όντως το χρειαζόσουν... :P δε λένε τέτοια πράγματαQuote:
Originally Posted by Παρακμιακό Εργαλείο
