Εμένα μου'χουν πει ότι είναι gay.
Printable View
Εμένα μου'χουν πει ότι είναι gay.
ena poulaki h tria pou ka8ontan?
Πάρα πολύ καλό, η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική, όπως επίσης και η σκηνοθεσία, η οποία όμως όπως αναφέρθηκε είναι όντως αχρείαστα πομπώδης σε κάποια σημεία. Από 'κει και πέρα το σενάριο είναι προσεγμένο, αν και ίσως χάνει λίγο στον τρόπο που ξεκινάει η εξήγηση προς το τέλος. Τώρα για τις αλληγορίες που γράφετε, δεν νομίζω ότι είναι τόσο θέμα Scorsese όσο του σεναρίου.
parathrhse kaneis allos pws ta rouxa tou di Caprio mes sto faro, wspou vriskei ton allon sto grafeio tou, fainontai stegna, se shmeio pou trws skalwma?
σας έκανε κ εσάς λίγο "εύκολο κυνήγι θησαυρού";
τα στοιχεία τα έδινε τόσο στο πιάτο που πρέπει να είσαι ή άσχετος εντελώς ή το μόνο που βλέπεις να είναι jennifer aniston, για να μη καταλάβεις έστω από τα μισά τι συμβαίνει...
το περίμενα πιο καλό απ'αυτά που είχα ακούσει...
Ρε μούφα περιοπής ήτανε , τι λέμε τωρα....Εγώ νομίζεις δεν είχα προσδοκίες?
όταν βγήκα από τον κινηματογράφο είχα την άποψη της μούφας.
Τελικά το σκέφτηκα καλύτερα , το σενάριο υπερβολικά τετριμμένο και αδιάφορα προβλέψιμο.
όμως πιστεύω ότι ήταν το μόνο αδύνατο σημείο , η σκηνοθεσία μου άρεσε , η φωτογραφία το ίδιο, μουσική πολύ σωστά δεμένη. Το acting πολύ καλό από όλους, ο ΝτιΚάπριο για άλλη μια φορά εντός ρόλου με δυνατή ερμηνεία, αλλά και ένα τεράστιο χαρτί που ακούει στο όνομα Μπεν Κινγκσλευ :)
Ο οποίος Κινγκσλευ, οτι ρολο και να παιζει...οταν θα τον βλεπω σε ταινια , δυσκολο να μην πεταχτει καποιος και να πει :
"O ΓΚΑΝΤΙ ΡΕ ΜΛΚ, Ο ΓΚΑΝΤΙ...!!"
Ρολος ζωης,ΟΚ...Αλλα προχωραμε..
ο σέξι μπηστ καργιόληδες.
Quote:
Originally Posted by antimusic
αυτά είναι σε "καλές " περιπτώσεις , γιατί μου έχει τύχει και φάση "πω ρε μαλακά , σαν μελιτζάνα είναι η μύτη του"Quote:
Originally Posted by Kaserinos
:rofl:
Αν και ειχα καταλαβει τη μιση υποθεση απο τη μεση, δε με χαλασε καθολου, η ταινια ηταν οπως και οι περισσοτερες του Σκορσεζε, Α Ψ Ο Γ Η. Μουσικη, σκηνοθεσια, ηθοποιια ολα στο μαξιμουμ. Το σεναριο πολυ κοινο, αλλα με την αποδοση της ιστοριας στο τελος (σκηνη φλασμπακ) σου δειχνει οτι το ζουμι δεν ηταν η ανατροπη, μιας κια ολοι ειχαμε ψυλλιαστει λιγο πολυ οτι κατι παιζει με το μυαλο του (αν και πηγε να με πεισει σε καποια στιγμη οτι οντως επαιζε συνωμοσια), αλλα ολα τα υπολοιπα.
Το εχουμε αποκλεισει δηλαδη οντως να επαιζε συνωμοσια?
Αν θυμάστε, στο τέλος ο συνεργάτης του τον αποκαλεί με το κανονικό του όνομα, σε φάση "κρίμα ρε ****" (δε θυμάμαι το όνομα).
Άρα, συνωμοσία έπαιξε.
μυαλο μηδεν
Λένε γενικά πως το τέλος είναι διφορούμενο. Κι εγώ για συνομωσία κατάλαβα από την τελευταία σκηνή, αλλά πλέον δε τον κόβω κιόλας.
Καταλαβα τι λενε, αλλα:
Παρολα αυτα η ουσιαστικη ανατροπη της ταινιας ειναι οταν ο γιατρος απογοητευτεαι, οποτε τον αποκαλει boss και μετα αποκαλυπτεται οτι η θεραπεια πετυχε γιατι:Quote:
Teddy finally makes it to the lighthouse and finds Cawley waiting at the top. The doctor reveals that Teddy is actually Andrew Laeddis. He murdered his manic depressive wife after she drowned their three children, and then created a fantasy where he was a hero to cope with the pain. He invented Rachel Solando as part of his delusion. He has been under the care of Dr. Sheehan, the man he thought was Chuck, for two years. Sheehan and Cawley decided to try a roleplay experiment, allowing Andrew to live out his delusions in an attempt to bring him back to reality.
Andrew’s memory comes back and he makes peace with his past, but later, while talking to Dr. Sheehan, he once again refers to him as "Chuck", indicating that Andrew believes he is Teddy and that the experimental therapy was unsuccessful. Dr. Sheehan silently indicates to Dr. Cawley the failure of the experiment.
Δε θα πρεπε να εξηγουνται τετοια πραγματα, τα γραφει η wikipedia.Quote:
Andrew asks Dr. Sheehan if he thinks it would be worse to live as a monster or die as a good man and walks away with the orderlies to prepare for a lobotomy.
Χμμ.. το'βλεπα χωρίς υπότιτλοι και δεν έπιασα τη λέξη monster, με αποτέλεσμα να ερμηνεύσω διαφορετικά την ατάκα. Πάσο i guess.
Ti to evalane afto to malakismeno,to gamise to vivlio!!!!
Το'δα λοιπόν κι εγώ. Ε οκ, ηρεμήστε οι "απογοητευμένοι", λες και βλέπουμε πολλές τέτοιες ταινίες κάθε χρόνο. Σε καμία περίπτωση στις κορυφαίες του Scorsese βέβαια, αλλά όλα ήταν παραπάνω από αξιοπρεπή. Όσο για "τις φανφάρες και την υπερβολική μουσική και φωτισμό για δημιουργία εντυπώσεων", να ηρεμήσουμε λίγο, μιλάμε για τον Scorsese, λέτε να τα ανακάλυψε μόλις τώρα όλα αυτά και παίζει με το καινούριο του παιχνίδι; Επιτηδευμένες χιτσκοκικές και γενικότερα 50's-60's thriller αναφορές ως φόρος τιμής κανείς; Noir χαρακτήρες μήπως για τον ίδιο λόγο;
ΟΚ το σενάριο και η ανατροπή χιλιοπαιγμένα σε σημείο που σκεφτόμουν "όχι, δε μπορεί να τελειώσει έτσι, κάτι θα συμβεί στο τελευταίο λεπτό και θα έρθουν πάλι όλα τούμπα", αλλά μη μου πεις ότι όλα τα υπόλοιπα δεν είναι επιβλητικότατα. Με κερασάκια στην τούρτα τις ερμηνείες Leo και Kingsley πάντα.
Σκηνοθετικά ήταν ωραίο (εκτός από τη μουσική που με χάλασε, όπως τα είπε η Weiss, το πίεζε), και στο τέλος πέρασαν λίγα λεπτά που αμφέβαλλα για το αν είναι τρελός ή αν είναι όλα ένα καλοστημένο κόλπο. Αυτό είναι είτε συν της ταινίας είτε πλην του IQ μου, πάντως μου άρεσε. Κατά τα άλλα η χλιαρότητα.
Επιμένουμε έτσι? Γι αυτήν την παπαρίτσα..Που καθήσατε και το σκεφτήκετε παραπάνω στο νόημα, μ'αρεσει..Ναι ίσως, να'ναι κι έτσι.
Αλλα ο ΝτιΚοπρος, δεν πείθει ουτε με σουπερνοβα για την αξια του..
Η αλήθεια είναι βλέποντας το trailer την περίμενα καλύτερη (είχα βάλει όμως πολύ ψηλά τον πήχη).
Η ταινία ήταν πάνω απο καλή. Όλη η ατμοσφαιρα που δημιουργείται, με το που λαμβάνει τόπο η ιστορία (ένα απομωνομένο νησί που φιλοξενεί μόνο ένα ίδρυμα για ψυχασθενείς), η σκηνοθεσία και οι εικόνες με τα χρώματα, η μουσική αλλά και η επιλογή της εποχής, είναι μαγική καθώς συνθέτει ένα σκηνικό βγαλμένο από βιβλίο του Lovecraft.
Επίσης, μάρεσε που η ανατροπή δεν ήταν αυτοσκοπός της ταινίας, αφού πλέων έχουμε μπει όλη σε ένα τρυπάκι του στυλ " όσο πιο αναπάντεχη ανατροπή κάνει μία ταινία τόσο καλύτερη είναι" λες και μόνο αυτό καθορίζει την ποιότητα της ταινίας.
Τώρα παρότι πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έπαιξε άσχημα ο Dicaprio, ε δεν μπορώ να τον βλέπω κι έτσι χάνει λίγο η ταινία. Επίσης, θα συμφωνήσω ότι σε μερικά σημεία παραήταν τραβηγμένα(σε χρόνο) κάποια οράματα και αναμνήσεις σουρεάλ που έδειξε.
Στα συν της ταινίας:
- Η ερμηνεία του Ben Kingsley
- Η ερμηνεία του Mark Ruffalo (αυτός μάλιστα και είναι κ πραγματικά μωρό :pink:, όχι σαν τον άλλο τον αχώνευτο)
Την ταινία είχα τρέξει να τη δω λόγω του Scorsese (για τον οποίο μέχρι και τον DiCaprio αντέχω, κι ας θέλω να τον δείρω λίγο έτσι κι αλλιώς), και, ναι, γαμιστερή δουλειά έκανε, τόχει, αλλά δεν είναι κι απ' τις καλύτερες του Marty, πιστεύω. Α, και ναι, ο Kingsley παίζει πολύ καλά.
αυτός ο Μαρκ Ράφαλλο δεν είναι πάρα πολύ συμπαθητικός?
ωραία ταινία,,θαυμάσιες ερμηνείεςSpoiler
Oντως ο Ράφαλλο ειναι για τσίμπημα.Quote:
Originally Posted by nikolasfluxus
Nα φανταστεις το παλικαρι ειχε διαγνωσθει με ογκο στον εγκεφαλο και οι γιατροι δεν του δινανε και πολλους μηνες ζωη. Εκανε εγχειρηση ομως και ειναι μια χαρα γαματος , ζωη να'χει. Αυτο και το οτι μοιαζει με τον αντρα της ξαδερφης μου της Ελενης, τον Μανο, οποτε εχω ενα λογο παραπανω να μειδιω με νοημα, οταν τον βλεπω.:P
Πολυ ευγενικά το εθεσες..Quote:
Originally Posted by nikolasfluxus
Τώρα το είδα. Πολύ καλή σκηνοθεσία, φωτογραφία, ηθοποιία, μπλα, μπλα, μπλα... αλλά όταν το σενάριο είναι τόσο αδύναμο να τα χέσω όλα αυτά. Ξεκινά ως ταινία μυστηρίου και στο 40ο λεπτό ήδη, επί της ουσίας, σου δίνει ξεκάθαρα τι παίζει και ποιο θα είναι το φινάλε (και σκέφτεσαι "ωχ, όχι πάλι, αμάν πια"), και μετά καταντά εντελώς αδιάφορο και ανούσιο. Ακόμη κι αν πεις ότι, οκ, παρεξήγηση, δεν είναι "who dunn'it" ταινία αλλά κρύβει κάποιο βαθύτερο νόημα, κάποιο φιλοσοφικό ερώτημα, κάτι βρε αδερφέ... ε, αυτό δεν υπάρχει πουθενά.
Μηδέν γενικώς.
+1
ξεκινάει απίστευτα η ταινία (θρίλερ,αγωνία, μυστήριο), αλλά στη συνέχεια
Spoiler
Γάμησε και ας μην είχε τις ανατροπές και το τέλος που θέλατε μερικοί.
ΜΟΥΤΖΑΡΑ φάγανε επιλεγμένοι χρήστες/-τριες οι οποίοι επαίνεσαν Kingsley (ούτε κρύο ούτε ζέστη) και ξέχασαν Max von Sydow. Ούτε από κινηματόγραφο θα μάθετε ποτέ, μωρέ;;;
Επίσης μουτζίτσα φάγαν κι όσοι ισχυρίζονται ότι κατάλαβαν το τέλος από το έκτο προς έβδομο λεπτό... Δε μας γαμάτε, λέω 'γώ;;; Καταλάβαινες ότι κάτι έτρεχε αλλά το τέλος ήταν πράγματι αναπάντεχο.
ΩΣΤΟΣΟ νισάφι με αυτές τις ανατροπές. Μπορείτε, σκηνοθέτες, να φτιάξετε ένα κλασικό αριστούργημα χωρίς στο τέλος να περιλαμβάνει ένα δεκάλεπτο όπου θα παρουσιάζεται μια εκ νέου ανάγνωση των πεπραγμένων; Α ρε "Ασυγχώρητοι" που σας χρειάζονται.
Με μια κουβέντα: τραβηγμένο από τα μαλλιά και μοδάτο με τη χειρότερη δυνατή έννοια.
