τωρα που το ξαναβλεπω ομως, συμπεριελαβε το shaman
του αξιζει ενα :teddy:
Printable View
τωρα που το ξαναβλεπω ομως, συμπεριελαβε το shaman
του αξιζει ενα :teddy:
λολ, τώρα το είδα.
Μέχρι το #7 ισχύει η αρίθμηση πάνω κάτω αφού τα είχα έτσι στο μυαλό μου περίπου, μετά δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω και έτσι είναι λίγο random. Μείναν απ'έξω πολλά που θα μπορούσαν να πάρουν μια θέση στην δεκάδα(Metal Inquisitor, Wotan, Adramelch, 3 Inches of Blood, Axehammer, Sacred Steel κλπ κλπ) και αποκλείστηκαν για διάφορους λόγους(πχ πόση Ιταλία να χωρέσω μέσα :P) αλλά δεν πειράζει.
Κρατώντας αποκλειστικά 1 δουλειά ανά μπάντα(έβαλα και EP γιατί έτσι), έχουμε:
1. Manowar - Gods Of War (2007)
Όχι που δε θα το έβαζα. Αξιωματικά πιάνει την πρώτη θέση καθότι έχει την λέξη Manowar στο εξώφυλλό του. Αλλά όπως και να το δεις ήταν μεγάλο album. Με κομματάρες που δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τους Manowar του 83-84(βλ.λ. κορυφαία albums στην ιστορία της μουσικής), ωραία ατμόσφαιρα, ακόμα πιο ωραίο concept, ε να η απόδειξη ότι είναι οι βασιλιάδες, πώς να το κάνουμε; Κάποιοι λένε πως κουράζουν οι εισαγωγές, για μένα χρειάζονταν για να σου βγάζει το συναίσθημα ένα τέτοιο concept album.
2. Doomsword - Resound The Horn (2002)
Θα ήθελα να βάλω το πρώτο αλλά δεν μπαίνει στη δεκαετία δυστυχώς. Μόνο και μόνο γιατί όταν πρωτοάκουσα Doomsword μου έπεσε το σαγόνι. Για μένα έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην αναγέννηση του επικού ήχου αυτήν τη δεκαετία. Έτσι από τα 3 που βγάλαν μετά το 2000, βάζω το καλύτερό τους κατά τη γνώμη μου. Μόνο και μόνο το τελείωμα του Shores of Vinland ή το τελευταίο κομμάτι φτάνουν.
3. Holy Martyr - Hellenic Warrior Spirit (2008)
Ε όταν λέμε πως η Ιταλία έχει από τις καλύτερες σκηνές στην Ευρώπη το εννοούμε. Οι Holy Martyr με αυτό το album παραδίδουν μαθήματα αγνού ατσαλιού. Αυτήν την στιγμή η κορυφαία μπάντα από την κορυφαία σκηνή του είδους.
4. Ereb Altor - By Honour (2008)
Προτίμησα να βάλω αυτό από το πρώτο Nordland, γιατί πολύ απλά ο μακαρίτης θα τους βλέπει από τη Valhalla και θα χαμογελά που άφησε τέτοια κληρονομιά. Για μένα αυτό το album είναι ισάξιο με το Hammerheart. Από την αρχή ως το τέλος είναι αψεγάδιαστο, ένα ταξίδι στη χώρα των Βίκινγκ.
5. Isen Torr - Mighty and Superior (2003)
Δεν μπορούσα να το αφήσω απ'έξω, κι ας είναι και EP. Το καλύτερο EP της δεκαετίας. 2 τραγούδια όλα κι όλα που είναι η κορύφωση του επικού ήχου των 00s. Μουσικά, θεματικά αλλά το βασικότερο και στιχουργικά είναι κορυφαία δουλειά, αξίζει ένα τεράστιο μπράβο στον Walker που έβγαλε τέτοιο αριστούργημα(κατά τη γνώμη μου ανώτερο από οποιαδήποτε δουλειά των Solstice - ξέρω, δεν είναι και η πιο έγκυρη σύγκριση).
6. Atlantean Kodex - The Pnakotic Demos (2007)
Κι άλλο EP, οριακά χάνει τον τίτλο του EP της δεκαετίας από το προηγούμενο. Ε και; Σημασία έχει που βγαίνουν τέτοια πράγματα ακόμα. Ειδικά το From Shores Forsaken θυμίζει πολύ Manowar του Into Glory Ride(είναι κι ο Ross the Boss βέβαια που συμβάλλει). Αγνό επικό ατσάλι από κολλημένους για κολλημένους(και όχι μόνο).
7. Battleroar - To Death And Beyond (2008)
Από τότε που τους είδα πρώτη φορά live στους Brocas Helm πίστευα ότι θα φτάσουν ψηλά. Και φτάσαν. Πέρυσι βγάλαν έναν από τους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς, που θα ήταν ο κορυφαίος αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός των Ereb Altor και Holy Martyr. Ο δίσκος αυτός είναι σα να περιέχεις τα καλύτερα στοιχεία όλων των άλλων τους δουλειών μαζεμένα. Ειδικά κομμάτια όπως το Finis Mundi ακόμα και τώρα όποτε το ακούω μετά από τόσους μήνες ανατριχιάζω.
8. Solitude Aeturnus - Alone (2006)
Έπρεπε να βάλω κάτι και από doom πιστεύω. Ενώ θα μπορούσα να έχω διαλέξει άλλα κι άλλα(Isole πχ), το Alone ήταν album που περίμενα να βγει. Μετά από τόσα χρόνια απραξίας ήθελα να ακούσω τη νέα τους δουλειά όσο λίγα πράγματα εκείνη την εποχή. Και ο Perez με την παρέα του δεν μας άφησαν παραπονεμένους, έβγαλαν album ισάξιο της ιστορίας της μπάντας και απέδειξαν γιατί οι Solitude Aeturnus είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα του είδους(ναι, και από Candlemass).
9. Crescent Shield - The Last Of My Kind (2006)
Μιλώντας για ντεμπούτο που άφησε πολύ κόσμο μαλάκα. Πανέμορφο power metal όπως θα έπρεπε να παίζετε, με τη φωνή του Grant να το ανεβάζει κι άλλο και κομμάτια όπως το Above Mere Mortals να είναι από τα καλύτερα της δεκαετίας.
10. Cage - Hell Destroyer (2007)
Κάτι έπρεπε να βάλω από Cage κι εγώ. Οριακά καλύτερο από το Darker Than Black κατά τη γνώμη μου(για το Science of Annihilation δεν εκφέρω γνώμη, είναι πολύ νωρίς ακόμα), κοντά 80 λεπτά κολασμένων US power riffs και της απίστευτης φωνάρας του Peck να δίνει ρέστα.
Halford - Ressurection
Exodus - Tempo Of The Damned
Released Anger - Faces Of Fate
Down'n'Out - First ep
γουσταρω τετοια τοπικ :thumbsup:
απο τα 3 ειδη που σας γαμανε περισσοτερο -ΘΡΑΣ-ΧΕΒΙ-ΣΠΙΝΤ- (εκτος απο μια εξαιρεση :dfinger: )θα ειναι η δεκαδα μου και αλφαβητικα ειναι τα εξης:
(1)Fueled By Fire - Spread The Fire (2006)
http://img38.imageshack.us/img38/8153/133175.jpg
(2)
http://img177.imageshack.us/img177/6712/gamabombsp4.jpg
(3)
http://img127.imageshack.us/img127/3755/873s.jpg
(4)
http://img406.imageshack.us/img406/3...rsofthewor.jpg
(5)
http://img300.imageshack.us/img300/1...nintime001.jpg
(6)
http://img263.imageshack.us/img263/8...ehazardous.jpg
(7)
http://img405.imageshack.us/img405/4...6120080117.jpg
(8 )
http://img513.imageshack.us/img513/7...tormwarrio.jpg
(9)
http://img31.imageshack.us/img31/973...thellonear.jpg
(10)
http://img241.imageshack.us/img241/3...emicalmini.jpg
εξαιρετικό fail ε.
αλφαβητικά οι Municipal Waste μετά τους Obituary.
νταξει μπερδευτηκαμε στην φαση
χμ, παρ' ότι γενικά δεν μου αρέσουν οι λίστες έκανα μια προσπάθεια, περισσότερο για να δω και ο ίδιος που θα καταλήξω. Δω είναι οι δίσκοι που μ' αρέσουν πιο πολύ από τα '00, όχι όσοι θεωρώ σημαντικούς και επιδραστικούς και φλωριές, σημαντικοί είναι μόνο για μένα. (Δεν είναι δέκα, επέλεξα τους δίσκους που είναι τελειότητα και μεγάλη εμπειρία από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερολεπτο ε και βγήκαν λίγο παραπάνω, σιγά μη κάτσω να κόψω κάποιον. Βασικά δεκαπέντε ακόμα και θα έκλεινα με αυτή τη κατηγορία, γενικώς)
Negura Bunget - Om
Nucleus Torn - Knell
Wolves in the Throne Room - Two Hunters
Moonsorrow - Hattlevity
Primordial - Spirit the Earth Aflame
Deathspell Omega - Kenose
Drudkh - Autumn Aurora
Paysage D' Hiver - Paysage D' Hiver
Moving Mountains - Pneuma
Sufjan Stevens - Illinois
Regina Spektor - Songs
Natural Snow Buildings - The Dance of the Moon and the Sun
Efterklang - Parades
Helios - Eingya
Kammarheit - The Starwheel
γι'αυτό σ'αγαπάω :pink:
ρεηζορ ωραια λιστα ρε,γεμισε χρωμα το e.r.
ας ανοιξει καποιος και ενα τοπικ για τα 10 καλυτερα λαιβ που ειδαμε αυτην την δεκαετια.
εγω στο νο1 εννοειτε πως εχω τους εσκα-πε,μου δημιουργουν ομορφους συνειρμους....
ΧΑΧΑΧΑΧΑ!Quote:
Originally Posted by Reject
Πάντα ποιοτικός ο πάνκης η λατρεία!
μια χαρα γαμανε παντως
ουαχ ουαχ.Quote:
Originally Posted by Razor
http://www.cbarks.dk/Billede/fil1941timber.jpg
- Tool - Lateralus [2001]
http://data.pogrohm.org/up/lateralus.png
Όποιος δεν έχει αυτό το δίσκο πρώτο, απλά έχει λάθος λίστα. Ακόμα χειρότερα όποιος έχει πράγματα όπως soad/korn/deftones/λοιπές σαβούρες και δεν έχει αυτό το δίσκο απλά δεν έπρεπε να ποστάρει. Να αναλάβουν οι moderators.
- Venetian Snares - Rossz csillag alatt született [2005]
http://data.pogrohm.org/up/rossz.png
Πως ακούγεται.
Αν συνέβη κάτι που χαρακτήρισε για μένα το τι συνέβη στα 00s μουσικά ήταν το εξής: ενώθηκε η μουσική όπως την γνωρίσαμε σε ένα ενιαίο πράγμα. Όχι πάντα με καλό τρόπο, συνήθως με μια μεταμοντέρνα retro αναμάσηση του τι συνέβη στις προηγούμενες δεκαετίες. Είδαμε το neo-garage, το neo-heavymetal, τη neo-disco, το neo-neo. Tο brutal να παντρεύεται με το postrock, το hiphop να παντρεύεται με την rnb και με τα σκυλάδικα, τα μπλιμπλίκια με το rock, την pop να γίνεται ψευτοpunk, τον timberlake με μπλούζα motorhead και τον ρέμο με manson, την μαιρηλίντα σε gaylectronica. Τα πάντα όλα "παντρεύτηκαν", ρεμιξαρίστηκαν, αναπροσαρμόστηκαν, ξεθάφτηκαν για να πουληθούν ή απλά σαν πείραμα.
Πολλοί οι κλητοί και εντελώς λίγοι οι εκλεκτοί σε αυτό το σπορ. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με το μεγαλείο ενός ιδιοφυούς μουσικού που στήνει ένα ιδιοφυές αραβούργημα. Το Rossz csillag alatt született είναι για μένα ο αδιαμφισβήτητα σημαντικότερος σταθμός στην ηλεκτρονική μουσική που ακούσαμε και ως αριστούργημα συνθετικά και ηχητικά, δίσκος/σύμβολο για όσα περιέγραψα παραπάνω. Ο Aaron Funk είναι μια λινάτσα: σχιζοφρενής σα μετα-ζαππα, θρασύτατος μπάσταρδος σαν μετα-κατσαπάνκης, κύριος σα μεγάλος συνθέτης, σκληρότερος απο τους σκληρούς και μοχθηρότερος απο τους μοχθηρούς. Σε αυτό το έργο αρπάζει με θράσος Bartok, Elgar, Stravinsky και αυτήν την Billie Holiday ακόμα, τους πετάει σαν πρώτες ύλες στον τράκτορα του για να κεντήσει πάνω ένα κάρο από αλλυσοπρίονη γιγαντιαία κτηνώδη και πανέμορφη breakcore. Στο πλαίσιο ενός προσωπικού του concept, στα βιώματα του απο την πατρίδα του ουγγαρία, στο σκοτάδι και τα σκατά που έχει στο μυαλό του. Τέτοιο μουνάκι! Σαφώς σα σύλληψη δεν είναι κάτι απίθανο, σε ολόκληρη την ηλεκτρονική το mashup είναι ψωμί κι αλάτι. Ήδη ένα κάρο μέτριοι τύπου saltillo κάναν παραπλήσια πράγματα στην εύκολη εκδοχή τους. Όταν όμως γίνεται με τόση μαεστρία δεν καταλήγει απλώς στο να πούμε για τα "breaks στα avant-garde σαλόνια", ούτε απλώς για άλλο ένα ακόμη album στην ψόφια "πειραματική ηλεκτρονική". Εδώ έχουμε γνήσια πρωτοπορία, γνήσια μπροστάρικη, αβαντοδόρικη πούτσα.
- Godspeed You! Black Emperor - Yanqui U.X.O. [2002]
http://data.pogrohm.org/up/yanqui.jpg
Αν γράφαμε τοπ10 των 90s δεν θα ήταν πολύ δύσκολο, θα κότσαρα το Slow Riot For a New Zero Kanada στη δεύτερη θέση, θα έλεγα κάποια σάχλα (βλ. παραπάνω) για το Moya και θα ήμουν κύριoς. Στα 00s οι G!SYBE! όμως έβγαλαν δύο ισότιμα αριστουργήματα. Γι' αυτό θα μπει εδώ όμορφα η προσωπική μου εμπειρία και το ότι αυτός ο δίσκος είναι η πρώτη αγάπη και παντοτινή, στους gsybe και στο poustrock γενικά νομίζω. To σοκ μου στην αξεπέραστη ομορφιά του πως χτίζεται και κορυφώνει το Motherfucker = Redeemer Part 1 είναι αρκετό. Είναι λίγοι -φαντάζομαι- αυτοί που μπορούν να αμφισβητήσουν την σημασία αυτού του δίσκου ανεξάρτητα απο το αν μπήκε στις λίστες σας. Είναι δε τόσο συνεκτικό και τόσο καλοστημένο που δεν χρειάζεται να δυσκολέψω να βάλω κάτι άλλο postrock σε αυτή τη δεκάδα, είναι μουσικοί ηγέτες σχεδόν σε οτιδήποτε υπάρχει στον ήχο, μπροστά, πίσω, πάνω, κάτω, πέρα και περεταίρω. Φάτε μάτια ψάρια.
- Aphex Twin - DRUKQS [2001]
http://data.pogrohm.org/up/drukqs.jpg
Μέχρι εδώ παίζουμε default και ορθολογικά. Το DRUKQS είναι ένας απο τους σημαντικότερους δίσκους στην ηλεκτρονική μουσική γενικά, ο Richard James χωρίς αμφιβολία ο σκληρότερος, καλύτερος, ταχύτερος, δυνατότερος απο τότε που πρωτοέπιασε το ΤR-707 του μέχρι και σήμερα. Ό,τι πιο ολοκληρωμένο κατασκεύασε ποτέ αυτός ο κύριος (αν και όσο βαραίνουν τα χρόνια στις έμπειρες πλάτες μου παίζω στο i care because you do σαν μια όμορφη εποχή με πράγματα δέκα χρόνια μπροστά απο τότε που έγιναν). Σ' αυτό βέβαια γίνονται αυτά που δεν είναι απλώς μπροστά, δεν θα ξαναγίνουν. Ένα προετοιμασμένο πιάνο, δέκα χιλιάδες ώρες για ήχους που δεν υπήρξαν, μερικά σεμινάρια κβαντομηχανικής σαν έμπνευση για ρυθμούς που μόνο έτσι προκύπτουν, μερικές παλιές εικόνες απο την κορνουάλη. Αααχ, τι σου' ναι ο χρόνος!
Πώς ακούγεται.
- Isis - Panopticon [2004]
http://mindinversion.files.wordpress...08/10/isis.jpg
Θα μπορούσε να είναι το oceanic, λοιπόν όχι. Γιατί αν το oceanic είναι μουσική για βαπόρια που σε πηγαίνουν στον άλλο κόσμο αυτός ο δίσκος είναι μουσική για αεροπλάνα! Fuck your boats! Μεγαλύτερη κορύφωση στην ιστορία της rock στο 4:50 και μετά! Μεγαλύτερο κλείσιμο στην ιστορία της rock γενικά!
- Helios - Eingya [2006]
http://www.twistedsun.net/files/page...entry573_1.jpg
Πώς ακούγεται.
Kάτι τελείως αδερφίστικα είχα γράψει πιωμένος εδώ.
- Burial - Untrue [2007]
http://steinskog.files.wordpress.com...ial-untrue.jpg
Πώς ακούγεται.
Τελικά ο nothingman χάνει, δεν μπήκε πεντάδα, χοχο.
- Radiohead - Kid A [2000]
http://www.motherjones.com/files/leg...ioheadkida.JPG
Γι' αυτό το albums ζορίστηκα λίγο αν θα 'πρεπε να είναι εδώ με έναν τρόπο. Πισογυρνώντας σε μερικές πρόχειρες ακροάσεις τώρα δα σιγουρεύτηκα για τη θέση του. Έχουμε νομίζω πει όσα χρειάζονται για το τι συμβαίνει.
- Ulver - Shadows of the Sun [2007]
http://2.bp.blogspot.com/_BJs8mlnXmK...Bthe%2BSun.jpg
Οι ulver παίζουν μπάλα με Perdition, Blood Inside και αυτό. Το Perdition City είναι ένα αριστούργημα, το Blood Inside ένα αρκετά καλό albumps. To Shadows of the sun είναι εκείνος ο δίσκος των ulver που θα μπεί στη λίστα με τα αλβουμ της δεκαετίας γιατί εκφράζει, όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, τι ήταν οι ulver για την μουσική συνολικά. Στο Shadows είναι εντελώς απαλλαγμένοι -στα αυτιά μου- απο κάθε ελαφρώς ασουλούπωτη επιρροή των μουσικών πατεράδων τους coil, fsol, bach και ενός κάρου άλλων καλών ανθρώπων και παίζουν μόνοι τους, σε ένα δωμάτιο με το κεράκι τους και λοιπά γραφικά. Είναι επίσης ερωτιάρηδες και σαχλούτσικοι πράγμα που για όλους εμάς που είμαστε μικρά κοριτσάκια είναι ακαταμάχητο. Για πρώτη φορά δεν έχουν κανένα απολύτως άγχος να δείξουν ποιοί είναι και να κλείσουν τα φώτα με ένα ακόμη αριστούργημα. Έτσι κάνουν αυτό ακριβώς, αβίαστα, πονάει καθόλου; Εκεί βαθιά, σαν την μουσικούλα μας. Και μετά εδώ.
- Kangding Ray - Automne Fold [2008]
http://img81.imageshack.us/img81/6356/folderuu8nj5.jpg
Πώς ακούγεται.
Εδώ κανονικά έσκαγε κάποιος αλβανότος ή σακαμότος ή fennesz, whitman, γενικά πολύς κόσμος παρουσιάσε σπουδαία πράγματα στην πειραματική ηλεκτρονική. Ένας για μένα έκανε την πιο συνεκτική και ολοκληρωμένη δουλειά. Μάζεψε την εμπειρία των φρικωδών αντι-ανθρώπινων πειραματισμών της raster-noton και την συμπύκνωσε σε ένα εξαίρετο album που νικάει όσους αναφέρθηκαν και κατ'εμέ και τους διάφορους autechre και λοιπούς κυρίους. Το Automne Fold είναι ο δίσκος ορόσημο για το που βρισκόμαστε σε αυτόν τον ήχο. Νομίζω τελείως οφτόπικ για το φόρουμ και να γράψω μερικά πράματα για το τι συμβαίνει εδώ κλαιν. Απλά έπρεπε να μπεί εκεί στην δέκατη θέση αυτής της λίστας γιατί ο last.fm είναι αμείλικτος, ακούστηκε πάνω απο πολλά πράγματα. Δικαίως.
Disregard this, η πραγματική μου λίστα έχει αρτέμη/ευθύμη και nelly furtado μέσα.
απ' ότι κατάλαβα το τόπικ ζητάει τους "αντικειμενικά" πιο επιδραστικούς δίσκους όμως εμένα δε μαρέσουν αυτά και στη μπούτσα μου, θα ποστάρω τους αγαπημένους μου ακα αυτους που δεν έχω βαρεθεί απο τότε που τους πρωτοάκουσα. η πλειοψηφία από το πρώτο μισό της δεκαετίας (που γαμάει το δεύτερο με περισσή άνεση).
χωρίς ιδιαίτερη σειρά
Mastodon - Remission [2002]
είχα ακούσει 2-3 κομμάτια (κατεβασμένα απτο ναπστερ!) και είχα πάρει μια ιδέα περι τίνος πρόκειται, παρόλα αυτά η πρώτη ακρόαση του δίσκου ήταν σοκαριστική. ένας ντράμμερ από άλλο πλανήτη και μερικά απο τα καλύτερα ριφφς που έχουν γραφτεί στην ιστορία της μουσικής. ο τέλειος συνδυασμός της απλότητας με την τεχνική οδηγούν σε ένα μουσικό σύνολο που κανένας μέχρι τότε δεν είχε φανταστεί και ούτε πρόκειται κανείς να επαναλάβει (ούτε οι ίδιοι). Οι πιο αντικειμενικοί μπορούν να βάλουν το leviathan, εγω όχι.
Arcturus - The Sham Mirrors [2002]
το αιώνιο δίλημμα la masquerade ή sham mirror ευτυχώς εδώ δεν υπάρχει και η ζωή μας γίνεται ευκολότερη. ο ορισμός του άλμπουμ-αριστούργημα, όλες τις νότες θαρρείς πως τις έβαλε εκεί το σύμπαν για κάποιο λόγο (!!). νταξει τώρα τι να κάθομαι να λέω για σαμιρρορς αφού όλοι λίγο πολύ το έχουμε ακούσει! νεξτ
Electric wizard - Dopethrone [2000]
τούτος ο δίσκος τους καταξίωσε στις μεγαλύτερες μπάντες του doom ήχου πηγαίνοντας το Doom Metal ένα βήμα παραπέρα και ταυτόχρονα κάνοντας γνωστότερο το ιδίωμα. Μπορεί να είχαν ήδη δυο τέλειους δίσκους στα μπαγκάζια τους αλλά εδώ ο ήχος και μόνο τους ξετίναξε. Ανίερες συνθέσεις, υπερκαλτ αισθητική, ένα μεγάλο τζαμάρισμα που θα ευχόσουν να μην τελείωνε ποτέ. Βέβαια εκεί που λέγαμε δε θα φτάσουν ποτέ το dopethrone οι ew, έβγαλαν το witchcult today που το πλησίασε αρκετά και ίσως για τους λάτρεις του παραδοσιακού doom metal να το ξεπέρασε.
Isis - Oceanic [2002]
Χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, μπόλιασαν τον ήχο των neurosis με το ποστροκ παραμένοντας όμως σε αντρικά επίπεδα. δίσκος που επηρέασε μια ολόκληρη σκηνή (λέγε με νψχ) κι ας μην το παραδέχονται μερικοί από τους ίδιους, ξέρουμε ότι έτσι έγινε. κρίμα που μετά το panopticon έγιναν άλλη μια ποστροκ μπάντα αναλώνοντας στα ίδια και τα ίδια.
Cathedral - Endtyme [2001]
Αγαπημένο μου συγκρότημα και η πρώτη μου επαφή μαζί τους. Σίγουρα υπάρχει ένας συναισθηματικός δεσμός, αλλά απ' την άλλη είναι όντως εξαιρετικός δίσκος πιστεύω. αν σου αρέσει το doom metal και ειδικά οι cathedral είναι ένας δίσκος που πρέπει να έχεις ακούσει. άνετα στην πεντάδα τους!
Deadbird - The Head and The Heart [2005]
ναι σας έχω πρήξει τα αρχίδια το ξέρω. αλλά πραγματικά το αξίζει. δεν είναι άλλος ένας sludge δίσκος, είναι κάτι πολύ παραπάνω. ακόμα και όσοι γουστάρουν crust πρέπει να τσεκάρουν. σκατόψυχες μελωδίες, τεράστια ριφφς, υπερθεικά φωνητικά και η πιο τέλεια παραγωγή που έχει υπάρξει έβερ.
Spiritual Beggars - Ad Astra [2000]
Αν και το αγαπημένο μου είναι το mantra III, και το ad astra είναι ύψιστος, τουλάχιστον ισάξιος δίσκοντας. Εξυμνούμε Spice, την αλκοολική φωνή του και τους μπουκοφσκικούς του στίχους(α?!), τα μεγάλα ριφφς (βλ escape the fools κ mantra) και σόλα του μιχαλάκη και φυσικά το μέγιστο ludde που δίνει άλλο ένα ρεσιτάλ στα τύμπανα. άντε γεια στόνερ!
Virus - The Black Flux [2008]
Αν και δεν έχει χωνευτεί ακόμη, προσωπικά τον θεωρώ τουλάχιστον ισάξιο του καρχαρτ, ελπίζοντας πως ο χρόνος θα το αποδείξει. Απλά υπέροχες συνθέσεις που αποπνέουν σκότος (αέναον) θυμίζοντας μας το λόγο που αγαπήσαμε τον επτάψυχο καρλμικάζι (λέγε με ved buens ende). ε και ρυθμικό δίδυμο που σκοτώνει. αυτά.
Lamb of God - As The Palaces Burn [2003]
Οι LoG είτε το θέλετε είτε όχι έχουν επηρεάσει κόσμο και κόσμακι και συνεχίζουν να το κάνουν. βέβαια απ' όλους αυτούς ζήτημα να αξίζει το 1%, oh well. έχουν κυκλοφορήσει μόνο δισκάρες αλλά αυτός είναι ο αγαπημένος μου. αρρωστημένα ριφφς και μελωδίες, φωνητικά που τα λατρεύω (κι ας λένε οι ηαργιούζερς), ντραμς απλά ασχολίαστα. ξέρουν απο πολλή μπάλα και δικαιωματικά γεύονται τη δόξα και το χρήμα!...
Tragedy - Tragedy/Vengeance [2000/2002]
...ενώ ετούτοι αρχίδια. είναι επιλογή τους βέβαια και καλά κάνουν σαφώς. συγχωρήστε με αλλα δυσκολεύομαι να διαλέξω κάποιο εκ των δύο, εδώ με δυσκολία τα ξεχώρισα απο το Nerve Damage. Συνδυασμός μαύρων μελωδιών και ατελείωτου μίσους/ξύλου με α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-α φωνητικα κι απτους δυο. οι μπακμεταλάδες [χωρίς ροζ γραμματοσειρά!!] φίλοι μας θα γουστάρουν εννοείται. η μεγαλύτερη κραστ μπάντα κατ' εμέ (άντε γεια from ashes rise!)
Είπα να βάλω και το Lamented Souls - The Origins of Misery [2004] αλλά το θεώρησα cheatάκι αφού τα κομμάτια έχουν γραφτεί έως και 11 χρόνια πριν οπότε το άφησα στην απέξω.
επίσης στην απέξω abdullah, hsb, at the drive in, songs ohia, witchcraft, the haunted, soad, tool, thorns (απορώ που δεν το ανέφερε κανείς ακόμη) και χάσμα αφιερωμένο στον πάνκη.
είναι μόδα να μη γουστάρουμε λίστες τελευταία? άντε γράφτε όλοι.
βασικά γαμάει το τόπικ επειδή τσεκάρεις άλμπουμς που είχες ξεχάσει ή για κάποιο λόγο σου είχαν ξεφύγει.
now ξεθάβιν DoomSword - Onward Into Battle. τι κομματάρα. ο ρούθλεςς σε δυο χρόνια θα το έχει γυρίσει στο doom. εγκρίνω :thumbsup:
το αστειο με τους System Of A Clown πρεπει καποια στιγμη να σταματισει ε?
δεν ειχε ποτε πλακα και ουτε προκειτε να εχει...σοβαρευτειτε...ενηλικα παιδια ειστε
απλα παραθετω χωρις καμμια αξιολογικη σειρα
Fantomas - Suspended Animation (2005)
Με μεγαλη διαφορα η καλυτερη κυκλοφορια τους χωρις να εχει την "ευκολια" του Director's Cut και την "απλοτητα" του ομωνυμου.Και ισως η πρωτη φορα που το μυαλο του Patton καταφερε να χωρεσει σε ενα και μονο αλμπουμ.
Halo - Body Of Light (2003)
Εχοντας ηδη φτασει σε πολυ ακραια επιπεδα απο τις πρωτες κυκλοφοριες,καταφεραν με αυτον τον δισκο να κανουν ενα βημα παραπερα.Δημιουργωντας ενα εκτρωμα απο noise-sludge-drone και industrial εκαναν τους οπαδους των Godflesh να στεκονται τρομαγμενoι και ολους τους υπολοιπους να απορουν πως 2 ατομα μπορουν να δημιουργησουν κατι τετοιο,το οποιο εχει ηχογραφηθει live.
Primus - Animals Should Not Try To Act Like People (2003)
Μετα απο απουσια χρονων,και δυο μεγαλες μετριοτητες,επετρεψαν με αρχικο line up και περιεργες διαθεσεις.4 κομματια,γραμμενα σε ελαχιστο χρονο,ολα με την μορφη jam και γελωντας με οσους παιζουν prog.Και ολα αυτα απο τυπους που εχουν ως προτυπα τους Residents.
James Plotkin & Tim Wyskida - 8 Improvisations (2006)
Γνωριμοι απο παλια,2 βλαμμενοι εγκεφαλοι τζαμαρουν σε drone μονοπατια με τις απαραιτητες free jazz προσθηκες.Απο τις καλυτερες(αν οχι η καλυτερη) κυκλοφοριες του πολυ συμπαθητικου πολυτεχνιτη Plotkin.
Iron Monkey - Ruined By Idiots (2002)
Do you fancy another fat lip motherfuckers?Αυτα τα λογια που ξεστομιζει ο Jhonny αποτελουν ολο το νοημα του δισκου.Αν και περισσοτερο ειναι μορφη συλλογης-φορος τιμης,αποτελει τον απολυτο sludge δισκο.Μπορει να ακουγονται οι χορδες του snare να τριζουν,μπορει ο ιδιος ο Jhonny να κανει λαθη οπως και οι υπολοιποι,αλλα ο δισκος ειναι γεματος σκατοψυχια και οργη,σε τετοιο βαθμο που δυσκολα συναντιουνται αλλου.
Geisha - Hymns Of The Living Dead (2004)
Ισως το πιο κρυμμενο μυστικο της noise rock κοινοτητας.Τα παιδια απο το Bristol καταφεραν και ξεφυγαν απο τις διαφορες post punk καταβολες των προγενεστερων τους και επικεντρωθηκαν στο noise στοιχειο.
Bastard Noise - Throne Is Melting (2002)
Απο τα καλυτερα που εχει να επιδειξει η noise σκηνη.Συνδυασμος power electronics με απαγγελιες και γυναικεια φωνητικα.Μοναδικο αρνητικο η περιορισμενη διαρκεια.Καταρθωμα ομως απο τους τυπους που ουσιαστικα ορισαν το power violence.Συγκινησις...
Teeth Of Lions Rule The Divine - Rampton (2002)
Το πρωτοακουσα καθαρα απο περιεργεια,λογω του line up.Οταν ομως συνειδητοποιησα πως το 8λεπτο ritual drumming αποτελει μονο την εισαγωγη,κολλησα ασχημα.Ισως η μοναδικη drone(σε πολυ γενικα πλαισια) μπαντα που εχει τετοια δομη κομματιων και τετοιους στιχους.Ξεχωριστη μνεια αξιζει στην παραγωγη οπως ειχε αναφερει καπου και ο λοκι,που σιγουρα αποτελει την πιο λασπωμενη και τρυπια που μπορει να γινει.Μην ακουσω για Electric Wizard και Eyehategod,θα με πιασει νευρικο γελιο
Υoungblood Brass Band - Is That A Riot? (2006)
Με πολυ χαμηλο μεσο ορο ηλικιας αλλα και τεχνικη δεινοτητα,καταφεραν να φερουν ενα απο τα πιο underground και street ειδη jazz πιο κοντα στο ευρυ κοινο.Αστειρευτη ενεργεια και ποικιλοι τροποι παιξιματος.Ευτυχως σταθηκαμε τυχεροι και απολαυσαμε τους κολλητους τους,Soul Rebels Brass Band πριν 2 η 3 χρονια,σε ενα αντιρατσιστικο(νομιζω).
Clouddead - Clouddead (2001)
Αποκοσμοι.Αλλοκοτοι.Και αυτα παιζοντας hip hop σε πολυ γενικες γραμμες.Απιστευτη ποικιλια σε μια κυκλοφορια που ουτε οι ιδιοι καταφεραν να ξεπερασουν και μαλλον ουτε καποια αλλη μπαντα που παιζει κατι που τελειωνει σε -hop.
Bonus: Dystopia - Dystopia ( 2008 )
To κυκνειο ασμα της πιο σκεπτομενης χυμα μπαντας που εχει υπαρξει.
τι καλο πιδι ισι συQuote:
Halo - Body Of Light (2003)
Εχοντας ηδη φτασει σε πολυ ακραια επιπεδα απο τις πρωτες κυκλοφοριες,καταφεραν με αυτον τον δισκο να κανουν ενα βημα παραπερα.Δημιουργωντας ενα εκτρωμα απο noise-sludge-drone και industrial εκαναν τους οπαδους των Godflesh να στεκονται τρομαγμενoι και ολους τους υπολοιπους να απορουν πως 2 ατομα μπορουν να δημιουργησουν κατι τετοιο,το οποιο εχει ηχογραφηθει live.
εγώ παιδιά επειδή δεν έχω τη δισκοθήκη μου πρόχειρη και κάθε 5 λεπτά βρίσκω και κάτι καινούριο που βγάζει κάτι άλλο από τη λίστα και έχει γίνει μπάχαλο, θα σας πω από σεπτέμβρη. μέχρι τότε να σας μαλώσω που δεν έχετε βάλει ακόμα το a sun that never sets πουθενά.
Lol. Αρχικά για μένα το ten είναι σοβαρό όσο το ντεμπούτο. Όλες οι προσωπικές δουλειές των μελών clouddead, ειδικά του odd nosdam που είναι τόσο ambient όσο τα clouddead και των why?, dose είναι πολύ σοβαρές. Ό,τι έχει βγει απο alias, themselves, ό,τι έχει κάνει το μισό ροστερ της anticon είναι συγκρίσιμο αν όχι καλύτερο. Σε πιο δύσκολα οι antipop consortium, ο beans. Ό,τι έχουν κάνει οι dalek. Αυτά σε καθαρό abstract. Μετά αν ψάχνουμε γενικά για τον hiphop δίσκο της δεκαετίας στο ίδιο γήπεδο έχεις mf doom, madvillain, herbaliser, dabrye, prefuse73, και τελοσπάντων μια τεράστια λίστα με σοβαρότητες. Σοβαρέψου, εκτός αν το 'πες στην τύχη.Quote:
Originally Posted by EyeOfTheVoiD
Η λίστα μου νομίζω έχει τα περισότερα κοινά με του Ruthless, καλή φάση. Πάντως το Crescent Shield οριακά δε μπήκε στη δικιά μου.
Thorns... Σας ξεκωλιάζει όλα τα βρωμο-false ακούσματά σας...
Deathspell Omega-Si Monument... Το καλύτερό τους, αποκαλυπτικό... Second best το "κένωση".
Arcturus-The Sham Mirrors... :wave:
Battleroar-Το Death and Beyond... Συμφωνώ με προλαλήσαντες-φιλτάτους Ruthless και Guardian.
Lja-Til Avsky For Livet... Black metal όπως πρέπει να παίζεται (και να παίζετε).
Judas Iscariot-To Embrace the Corpses Bleeding... Άντε γεια πλαστικοί Ulver.
Weakling-Dead as Dreams... Τι να σας λέω τώρα;
Bathory-Nordland I... Τα πε ο Ruthless.
Twisted Tower Dire-The Isle of Hydra... ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ σύγχρονων Maiden.
The Lord Weird Slough Feg-Traveller... Ε, εντάξει!
ΜΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΕΙΡΑ.
παραλίγο τέσσερα κοινά albums oO
E, καλά είμαι σίγουρος ότι θα χώσεις κι εσύ Thorns! :-D
Μόνο σε μαζική αμνησία (για να μην πω τίποτα βαρύτερο) αποδίδω το ότι δεν είχε αναφερθεί ώς ώρας.
που να φτιάξει και λίστα ο καντιρου.Quote:
Originally Posted by carheart
χωρις σειρα κι εγω και αρκετα κοινα με ραπαραγια :roll:
Arcturus - The Sham Mirrors
Shora - Malval
Mare - Demo
Virus - Carheart
Negură Bunget - Om
Thorns - s/t
Deathspell Omega - Si Monumentum Requires, Circumspice
The Protomen - s/t
Neurosis - A Sun That Never Sets
Ulver - Shadows Of The Sun
Wolves in the Throne Room - Two Hunters
Funeral Mist - Salvation
δεν μπορουσα να φτιαξω μικροτερη, ηδη μειναν απεξω το Onyx των Nocternity, τo The Eye Of Every Storm, το All απο Colour Haze, το Nordland I, το Dead as Dreams απο Weakling(εντελως οριακα),τα δυο τελευταια OM, το Jane Doe απο Converge, τα Slagmaur, το Unreal απο Yob, το Snailking απο Ufomammut, Εnter απο Russian Circles, Gloria απο Disillusion, το Lateralus, Bliss Of Solitude απο Isole, το A Sceptic's Universe( :( ), Imaginary Sonicscape απο Sigh, Vilosophe και How the World Came to an End απο Manes και αρκετουτσικα αλλα. γεματη δεκαετια γενικα σε ολα τα ειδη. να εχουμε ομορφα 10s με thorns, ulvers κτλ κτλ.
Πολύ καλός ο αποπάνω!
http://www.cartoonbrew.com/wp-conten...ds/usavich.jpg
ναι αλλά αντί να βάζετε το alone μου βάζετε isole τσκ τσκ ντροπή.
δίκιο για ουφομαμουτ και colour haze (το ομωνυμο).
Εξαιρετικες λιστες φθογγου και ικονοκλαστ. Εγω ακομα δυσκολευομαι να ποσταρω. Φοβαμαι μην ξεχασω κατι σημαντικο πισω.
σιγα το alone εδω που τα λεμε =)Quote:
Originally Posted by dopefiend
λολς!
:rofl:Quote:
Originally Posted by shoraσιγα το alone εδω που τα λεμε =)Quote:
Originally Posted by dopefiend
Το ER που αγαπάμε.
:thumbsup:
ε μη γελας, δεν εχεις ακουσει καν τα 2 τελευταια isole.Quote:
Originally Posted by dopefiend
δεν μπορεις ασπουμε να συγκρινεις. και να τ' ακουσεις εδω που τα λεμε, εισαι προκατειλημμενη αλεπου και δεν προκειται ν' αναθεωρησεις.
Ωραίος ο shora.
Mare το σκεφτόμουν κι εγώ (για 20αδα).
αγαπητε ρουθ, εννοειται πως μαζι με ereb altor ειναι τα καλυτερα στη λιστα σου.
αλλα ειναι αδιανοητο να μην βλεπετε τη κοιλια που κανει το αλμπουμ στα μισα(μικρη παρακαμψη σε Sightless). ειστε σκατοφανμποηζ ε.
Οι δέκα καλύτεροι δίσκοι της δεκαετίας κατά Βικ:
Grip Inc - Incorporated (2004)
http://2.bp.blogspot.com/_ab-9wAUy1a...corporated.jpg
Ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας. Όποιος το πήρε χαμπάρι, το πήρε.
System of a Down - Toxicity (2001)
http://3.bp.blogspot.com/_UgH0UAMmQe...00/375x375.jpg
Γελοιωδώς τέλειος δίσκος. Δεν θα κάτσω καν να τον υπερασπιστώ, είναι απλώς ηλίθιο. Αυτά.
Wolf - The Black Flame (2006)
http://www.metal-rules.de/seiten/cd_tipps/Wolf%2006.jpg
Τα είπα προσφάτως και για αυτούς. Σε ένα ιδίωμα που κατακλύζεται πλέον από ανεμπνευσιά, μηδέν νεύρο, γραφικότητα του χειρίστου είδους, οι Wolf βγάζουν δισκάρες την μια μετά την άλλη. Εδώ έχουν κάνει (ως τώρα) το peak. Μέτριο κομμάτι δεν έχω βρει, αντιθέτως σφύζει εμπνεύσεως, δύναμης που πηγάζει από τα ριφ και πορωτικές ερμηνείες. Ο καλύτερος heavy metal δίσκος της δεκαετίας.
Exodus - Tempo of the Damned (2004)
http://1.bp.blogspot.com/_B6K-yQydOb...+-+front().jpg
Το comeback της δεκαετίας. Υστερεί σε κάνα δυο κομμάτια αλλά τα υπόλοιπα είναι τόσο γαμημένα καλά που στα παπάρια μας όλα. Ο Ζέτρο κάνει την ερμηνεία της ζωής του λες και το φάντασμα του Μπέιλοφ τον ωθεί και οι Holt-Hunolt γράφουν τα καλύτερα ριφφ από την εποχή τουλάχιστον του Fabulous Disaster. Δεν το περίμενα με την καμία. Hunting σπέρνει όπως πάντα, o Sneap κάνει ιδανική παραγωγή και έτσι απλά οι Exodus γράφουν τον καλύτερο θρας δίσκο της δεκαετίας.
Kreator - Violent Revolution (2001)
http://images.amazon.com/images/P/B0...1.LZZZZZZZ.jpg
"Μαλάκα, έλα τώρα. Οι Κριέτορ επιτέλους έβγαλαν τον δίσκο που έπρεπε", είπε ο καρδιακός φίλος που τους λατρέυει σαν θεούς και είχε ουλ ολίγες φορές απελπιστεί με την πάρτη τους. Και όμως δικαιώθηκε. ΔΙΣΚΑΡΑ.-
Bolt Thrower - Those Once Loyal (2005)
http://2.bp.blogspot.com/_TSxXUm0_hP...B-%2BFront.jpg
Αυτό ή το Honour, Valour, Pride; Το δεύτερο με έβγαλε σε όλη την θητεία στα τεθωρακισμένα αλλά αυτό είναι μάλλον καλύτερο και τραγουδάει και ο θεός ο Καρλ. Συγκρότημα εγγύηση και τα ψαξίματα τα αφήνουμε για τους άλλοι.
Tankard - Kings of Beer (2000)
http://1.bp.blogspot.com/_-hE-EUdmnq...beer-front.jpg
Δεν υπάρχει κακό κομμάτι. Όλα έχουν νόημα ύπαρξης, οι Τάνκαρντ παίζουν απολαυστικότατο thrash, ο νεοφερμένος τότε Andy έφερε μαζί του και ένα σάκο ριφάρες, ο Gerre είναι συγκινητικά πορωτικός και το ομότιτλο κομμάτι μπορεί να περιγραφεί μόνο ως οι Τάνκαρντ συναντάνε τους Μάνογουωρ και τις επικες χορωδίες των Μπάθορι and there was much rejoice. Ίσως ο καλύτερος Τάνκαρντ δίσκος.
Lefay - SOS (2000)
http://www.morganalefay.se/myspace-c...er_sos_300.jpg
Κέρδισε στα σημεία κάποιους δίσκους και μπήκε στην δεκάδα. Οι Lefay είναι από τις πιο αδικημένες μπάντες του πλανήτη, είναι αμαρτία που δεν ακούγονται περισσότερο από οπαδούς του ήχου, ο Τσάρλι είναι λατρεία, ο δίσκος είναι αψεγάδιαστος, αρκεί. Power, thrash, doom, απ'όλα έχει ο μπαξές, και όλα αρτιότατα παιγμένα.
Solitude Aeturnus - Alone (2006)
http://2.bp.blogspot.com/_KtbUMm5DPd...B-%2BAlone.jpg
Από τις αγαπημένες μου μπάντες, Η αγαπημένη μου φωνή, δίσκος αντάξιος του ονόματός τους, δεν θέλει καθόλου σκέψη.
Destruction - The Antichrist (2001)
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...28album%29.jpg
Θρας όλεθρος. Τελείωσε. Ούτε γενικότητες, ούτε προχειροδουλειές, φοβερή δουλειά που κοντράρει ανετότατα οποιαδήποτε από τις κλασσικές κυκλοφορίες και έχει να επιδείξει και μπόμπα ήχο.
Οι επόμενοι δέκα που τελικά δεν κατάφεραν να εκτοπίσουν τους παραπάνω αλλά είναι δισκάρες, οπότε τους βάζω και στα παπάρια μου όλα:
Tool - Lateralus (2001)
http://www.realmusicforum.com/wp-con.../lateralus.jpg
Τελικά δεν μπήκαν στην δεκάδα. Και αυτό γιατί η λίστα είναι προσωπική μου καύλα και όχι αυτά τα κουλτουρέ που οριοθετούν τον ήχο και τέτοια. Θαρρώ πως έλιωσα πιο πολύ τους δέκα πάνω, οπότε σόρι Τουλ, δισκάρα-δισκάρα, χάσιμο κλπ, αλλά... Τα'πανε κι άλλοι πιο εντυπωσιακά οπότε νταξ.
Devin Townsend - Terria (2001)
https://www.insideoutshop.de/images/1409_large.jpg
Πανέμορφος δίσκος. Δηλαδή αυτή η λέξη μου έρχεται πάντα. Πανέμορφο. Ειδικά το σερί του Earth Day με το Deep Peace δεν υπάρχει.
Entombed - Morning Star (2001)
http://www.hardkjarni.com/review/ima...orningStar.jpg
Ε, δεν υπήρχε περίπτωση να μην αναφέρω αυτή τη γκρουπάρα και αυτή τη δισκάρα. Μαζί με τα 3 πρώτα ο καλύτερος Entombed και άνετα ο καλύτερός τους της δεκαετίας.
Arch - A Twist of Fate (2003)
http://www.mikeportnoy.com/aboutmike.../disc/280f.jpg
Δεν μπήκε γιατί είναι EP και για κανέναν άλλο λόγο. Την ανατριχίλα να ακούω πάλι την φωνάρα του Arch με *αυτές* τις μελωδικές γραμμές της φωνής δεν μπορώ να την περιγράψω.
Blind Guardian - A Night at the Opera (2002)
http://images.uulyrics.com/cover/b/b...-the-opera.jpg
Είμαστε φανμπόηδες. Φοβερός δίσκος. Χάνει την δεκάδα γιατί ήταν αισθητή η πτώση της ποιότητας από το απίστευτο προηγούμενο σερί που δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις για την κορυφή και γιατί κάποια κομμάτια δεν χρειάζονταν τόσο overblown παραγωγή. Κάποια.
Halford - Resurrection (2000)
http://4.bp.blogspot.com/_DLmXBaJm2z...tion-Front.jpg
Ό,τι λέει ο τίτλος του δίσκου. Silent Screams άνετα από τα καλύτερα κομμάτια της δεκαετίας και σβήνει ότι έχουν βγάλει οι Priest μετά την αποχώρησή του και την επιστροφή του.
Death - Live in L.A (2001)
http://img158.imageshack.us/img158/4559/3259487mr3.jpg
E, είναι live, είναι ειδική περίπτωση και γι'αυτό δεν ήταν σωστό να μπει στην δεκάδα. Γιατί με τέτοια κομμάτια ήταν αδικία για τις κανονικές κυκλοφορίες.
Sodom - M-16 (2001)
http://4.bp.blogspot.com/_l5xTRBAFuK.../s320/2578.jpg
Ζορίστηκα με το συγκεκριμένο, απλά δεν χώραγε. Δισκάρα, ριφάρες, ένας εξαίρετος Sodom δίσκος για την δεκαετία.
Paradox - Collision Course (2000)
http://xpeh.harddays.net/showpic.php?id=841
Επίσης απλά δεν χώραγε αλλά είναι αμαρτία να μην αναφερθεί αυτή η δισκάρα. Ριφάρες, ρυθμ σέξιον που τσακίζει κόκκαλα και γενικά αγαπάμε Πάραντοξ ρε μουνιά κλπ.
Napalm Death - Order of the Leech (2002)
http://www.metalkingdom.net/album/img/d45/994.jpg
Αρμαγεδώνας. Τον ξεχωρίζω γιατί βρίσκω τα κομμάτια να κυμαίνονται όλα στο ίδιο επίπεδο και το ενδιαφέρον του δίσκου αμείωτο.
Hypnosia - Extreme Hatred (2000)
http://bp2.blogger.com/_NdLk-8LABSM/...0/hypnosia.jpg
Από τα worship bands αυτοί ήταν οι καλύτεροι κατ'εμέ. Μπορεί να ξεπατήκωναν (σε λίγο πιο σπιντ) τους καλούς Kreator αλλά το έκαναν πραγματικά καλά και γράφοντας κομματάρες εν αντιθέσει με άψυχες κόπιες.
Οι δίσκοι που δεν μπήκαν στην 20άδα και all they got was this lousy t-shirt:
Municipal Waste - Hazardous Mutation
SYL - Alien
Bathory - Nordland I
Ayreon - The Human Equation
Agent Steel - Order of the Illuminati
Symphony X - The Odyssey
Brainstorm - Ambiguity
Nevermore - This Godless Endeavor
Guns n' Roses - Chinese Democracy
Ένας θεός ξέρει ποια ξέχασα. Ό,τι θυμήθηκα, θυμήθηκα και αρκετά ταλαιπωρήθηκα και μόνο με αυτά...
varys ki asikotos o ford.stirizoume :pink:
Πολλά :pink: για τον Arch ε..το αγαπώ αυτό το EP
