Φαίνεται ωραίο και ατμοσφαιρικό το νέο. Συνεχίζει περίπου από εκεί που μας άφησαν στο 1965 αφήνοντας κάπως πίσω τις soul επιρροές και με το ενημερωμένο αυτί να πιάνει την ενδιάμεση καριέρα του Dulli χωρίς δυσκολία. Το πρώτο μισό του δίσκου ακούγεται πιο δυνατό για την ώρα πάντως, αλλά αυτό ενδεχομένως θα αλλάξει.