Oι ΑΜΑΝ τα πρώτα 1-2 χρόνια (και σαν Κομφούζιο φυσικά) δεν έκαναν πολιτική σάτιρα, τουλάχιστον όχι αυτό το πράμα που κάνουν τώρα.
Έκαναν σκετσάκια και αγνό χαβαλέ (βλ. Μαέβιους Παχατουρίδη κλπ) και σατίριζαν τα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας (βλ. κλειδαράς, γιαγιά με "αχ Κώστα-Κώστα" κλπ) και γενικώς γαμούσαν τόσο πολύ όσο κανένας δε γάμησε από τον καιρό του Χάρρυ Κλυν.
Για να γίνει αυτό είχαν το τρελλοκομείο τον Καλυβάτση, τον καρπαζοεισπράκτορα Εικοσιδυό, την ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΟΡΦΗ εκείνο το χοντρό με τα γυαλιά που δε θυμάται κανείς το όνομά του και το χαβαλεδοφωνακλά Σερβετά.
Ο Κανάκης ήταν μάλλον ο business-guy (=αδιάφορος) της υπόθεσης.
Όταν αποφάσισαν να το γυρίσουν σε "πολιτική σάτιρα" έχασαν πόντους από την αμεσότητα, αλλά τον πρώτο καιρό δούλεψε, γιατί παναπόλα ήταν ακόμα μια παρέα που έκανε χαβαλέ (όπως φαινόταν από τους τίτλους τέλους). Σταδιακά έγιναν καρικατούρα του εαυτού τους. Σήμερα πια, μόνο θλίψη προκαλούν.
Και ναι, η διαφήμιση της wind είναι από τα πιο εμετικά πράματα που έω δει.