Den 3erw gia to Elephant alla to prohgoumeno, White Blood Cells pou exw einai poly poly kalo. Lene pws to Elephant einai akoma kalytero, opote vgale ta symperasmata sou.
Printable View
Den 3erw gia to Elephant alla to prohgoumeno, White Blood Cells pou exw einai poly poly kalo. Lene pws to Elephant einai akoma kalytero, opote vgale ta symperasmata sou.
o,ti exw akousei einai gamato.epitelous kati eyxaristo sth rock.
(bale kai ena getting away with it)
Tous eiha dei se ena video pou epaizan ena kommati live kai de mporesa na dikeologisw auto to endiaferon pou yparhei yia autous.Ashmimos ihos klemmena riffs petamena edw kai ekei kai ena image polly dithen,ase pou de paizeis mousiki me to image
WΗΙΤΕ SΤRΙΡΕS
«Λίγο μυστήριο κάνει καλό στη μουσική!»
Eίναι ο άνθρωπος της χρονιάς φέτος στη μουσική. Aφού κανείς δεν έκανε όσα ο Tζακ Γουάιτ των White Stripes για να κλείσει την «τρύπα του όζοντος» στο ροκ
ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ
Εξώφυλλο στο «Rolling Stone», εξώφυλλο στο «Mojo», Νο 1 γκρουπ της χρονιάς. Και ο Τζακ Γουάιτ, μετά τη συνέντευξη στον Ίγκι Ποπ για το «Mojo», μία συνέντευξη - λέει - έχει ζηλέψει: «Από τον Τζόνι Κας. Αλλά είναι πολύ αργά μάλλον», λέει στα «NEA»Είναι σχετικά νωρίς, αλλά δεν πειράζει: Ο δίσκος της χρονιάς ανήκει στους White Stripes - στον Τζακ και τη Μεγκ Γουάιτ - και σε αυτό θα βρεθούμε να συμφωνούμε πολλοί κάπου εκεί μέσα στο πνεύμα των εορτών που έχει χρέος άλλωστε να μάς φέρνει πιο κοντά.
Κοντά, πάντως, δεν είναι η Αυστραλία, από όπου ο Τζακ Γουάιτ θα μας μιλήσει για τις τελευταίες περιπέτειες του πιο συζητημένου γκρουπ της εποχής. Οι White Stripes βρίσκονται εκεί για συναυλίες που θα προωθήσουν το «Elephant», το άλμπουμ που τους καθιέρωσε στη μουσική σκηνή. Αλλά και σαν μόδα, σαν το πιο καυτό κόκκινό της (α, ναι, έχουν μια εμμονή στο φλογερό κόκκινο λουκ) και σαν... στάση ζωής (και δεν είναι τραβηγμένο αυτό) που λέει πως πρέπει να γυρίσεις πίσω για να πας μπροστά. Πήγε το μυαλό σας στα μπλουζ μήπως; Καλά έκανε.
«Περίεργο πράγμα - λέει ο Τζακ Γουάιτ, αμέσως μετά τις συστάσεις. Τελευταία είχα συχνά στο μυαλό μου την Ελλάδα. Διάβαζα πολλά πράγματα για την Πάτμο, για τον Αγ. Ιωάννη και την "Αποκάλυψη". Πρέπει να είναι συγκλονιστικό μέρος. Το κοντινότερο που έχω φτάσει στην Ελλάδα είναι η Ρουμανία, με μια συναυλία που δώσαμε εκεί, αλλά ελπίζω σύντομα να τα καταφέρουμε και να βρεθούμε στην Αθήνα. Μάλιστα, ανάμεσα στα πρώτα email που παίρναμε με θετικά σχόλια για τη μουσική μας, ήταν και κάποια από την Ελλάδα».
Εκείνα τα πρώτα email λοιπόν φαίνεται πως υπήρξαν προφητικά. H αντίδραση του κόσμου στη μουσική αυτού του παράξενου ζευγαριού από το Ντιτρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών (ίσως την πιο μουσική πόλη του χάρτη) ήταν ενθουσιώδης. Έτσι δεν είναι Τζακ; «Πιο απίστευτο ήταν για μας! Να σκεφτεί κανείς πως το άλμπουμ έγινε πλατινένιο σε επτά χώρες (εν Ελλάδι έχει ξεπεράσει τις 5.000 πωλήσεις ήδη). Στην πραγματικότητα εμείς δεν κάναμε τίποτε άλλο παρά ό,τι μας άρεσε».
Ας το ψάξουμε λίγο αυτό... Τι είναι αυτό που πιστεύεις στη μουσική; (Γιατί κάτι πρέπει να πιστεύει, αλλιώς δεν θα σηκωνόταν από το σπίτι του να τρέχει σε... αρχαία στούντιο του Λονδίνου για να ηχογραφήσει έτσι όπως ηχογραφούσαν στη δεκαετία του '60). «Πιστεύω πως πρέπει να επιστρέψουμε στη μουσική που αφηγείται ιστορίες. Και αυτό είναι κάτι που λείπει όλο και πιο πολύ τελευταία, που τα τραγούδια είναι αόριστα, με κλισέ και τίποτε άλλο. Μα τα τραγούδια γράφονται για να πουν κάτι με ρυθμό. Έχουμε πολύ απομακρυνθεί από εκείνα τα μπλουζ που σε σταματούσαν ξαφνικά για να σου διηγηθούν κάτι πολύ ανθρώπινο. Τα μπλουζ είναι μια πηγή που μπορείς συνέχεια να επισκέπτεσαι και να επιστρέφεις για να πεις καινούργιες ιστορίες».
Γι' αυτό και στις συναυλίες τους οι White Stripes, ανάμεσα στα δικά τους διασκευάζουν και κάποιο απρόσμενο κομμάτι της δεκαετίας του '50 («μα, αυτά τα τραγούδια μάθαμε... πώς να μην παίξω το "Τζολίν" της Ντόλι Πάρτον;» λέει) ή ανεβάζουν στη σκηνή τη Λορέτα Λιν - μεγάλη κυρία της κάντρι μουσικής - ή μπαίνουν στο στούντιο με την κ. Λιν.
«Περιμένω με πολλή ανυπομονησία τη στιγμή που θα κυκλοφορήσει αυτό το άλμπουμ». Ο Τζακ έχει κάνει την παραγωγή στο άλμπουμ τής Λορέτα Λιν και είχε αρχίσει κι όλας να αφηγείται περιστατικά από το στούντιο. «Τι λες Τζακ, μου έλεγε, μήπως είναι λίγο τραβηγμένο αυτό; Όκεϊ, λοιπόν, ας το δοκιμάσουμε...». Βάλτε με τον νου σας, κάντρι, ροκ, μπλουζ... μυστήριο.
Οι δυο τους, ο Τζακ και η Μεγκ μοιάζουν να έχουν βγει από ταινία του Ντέιβιντ Λιντς. Ο Τζακ γελάει. Κατ' αρχάς δεν ξέρουμε αν είναι αδέλφια ή πρώην εραστές. Ο Τζακ, όταν τον ρωτάω για τη Μεγκ, μιλάει με τρυφερότητα που σπάνια άλλα αρσενικά θα επέτρεπαν στον εαυτό τους. Και μετά, είναι αυτό το τραγούδι που κλείνει το «Elephant», το θεσπέσιο «well it' s true that we love one another». Το μόνο true, είναι το μυστήριο. Ενοχλεί αυτό;
«Όχι, όχι καθόλου. Είμαι ευτυχής που υπάρχει μυστήριο. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρει ο κόσμος τα πάντα για σένα. Αυτή η τάση που έχουν να σε βάζουν στο μικροσκόπιο και να σε αναλύουν, τι προσφέρει; Κοιτάξτε όμως για παράδειγμα τους Stooges, δεν ξέραμε τι κάνουν οι Stooges στη ζωή τους και ούτε χρειάστηκε να αποκαλύψουν τίποτε περισσότερο για να εξασφαλίσουν φήμη και διάρκεια. Λίγο μυστήριο κάνει καλό στη μουσική!».
Με δύναμη από το Ντιτρόιτ. Θυμίζω στον Τζακ Γουάιτ τα πρώτα του βήματα στην ανεξάρτητη «Sympathy for the Record Industry». «Πολύ σημαντική εποχή για μας εκείνη. Εκεί πίστεψαν σε αυτό που κάναμε και για πρώτη φορά καταφέραμε με τη μουσική μας να πληρώσουμε λογαριασμούς».
Πάμε μια βόλτα λοιπόν στην πόλη - θρύλο. Πού θα πήγαινε ο Τζακ μια Ελληνίδα μουσικόφιλη στο Ντιτρόιτ; «Μια πολύ καλή ιδέα θα ήταν να πάμε στο "Magic Stick", μου λέει, να δούμε κανένα γκρουπ να παίζει. Και μετά θα πηγαίναμε και για πίτσα και μπόουλινγκ. A, ναι, σίγουρα για μπόουλινγκ».
Με μια ματιά...
Το πραγματικό όνομα του Τζακ Γουάιτ είναι Τζον ʼντονι Γκίλις
Το αγαπημένο χρώμα των White Stripes είναι το κόκκινο, γιατί εκφράζει «οργή και πάθος»
Πριν από το «Elephant» είχαν κυκλοφορήσει τα «White Blood Cells», «De stijl», «White Stripes»
Ο Τζακ και η Μεγκ είναι αδέλφια. Ή πρώην ζευγάρι.
Ο Τζακ κάνει το ντεμπούτο του στο σινεμά, στην ταινία «Cold Mountain»
Αποκαλύπτει πολλά από τον παράξενο κόσμο των White Stripes, στον 5χρονο Λούκας, στο σάιτ τους, http: //www.whitestripes.com.
ΤΑ ΝΕΑ , 30-10-2003 , Σελ.: P23
Κωδικός άρθρου: A17778P231
ID:388481
Οι White Stripes είναι μεγάλη μπάντα, άξιοι διάδοχοι και συνεχιστές του garage ήχου του Detroit και συγκροτημάτων όπως οι MC5 και Stooges (λιγότερο). Δεν θεωρώ ότι θυμίζουν Led Zeppelin, περισσότερο προς The Who μεριά γέρνουν, ενώ έχοιυν δεχτεί μεγάλες επιδράσεις από τα μαύρα blues.
Υπήρχε η φήμη ότι τα δυο αδέρφια δεν είναι απλώς αδέρφάκια, αλλά...και εραστές. Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για κύημα του hype, που δυστυχώς τους περιβάλλει εδώ και κανά δυο χρόνια.
Προτείνεται να αποκτήσετε τα albums τους σε μορφή βινυλίου, μιας και οι εταιρεία τους λέγεται Sympathy For The Vuinyl...φαντάζεσαι να τα έχεις σε CD?
Είμαι big fan και μπράβο για το thread...
Υ.Γ: Μέχρι και Black Sabbath ακούς στη μουσική τους...
k gw ton elefa exw, k einai gay enough 4 me, alla den me xalei...
gia to magazi pou doulevw akougetai mpompa :P
ok akouw to White Blood Cells. e kai gamaei. to Elephant einai akoma kalytero lete? xmm...
Quote:
Originally Posted by freak brother
To mhstyrio ths xronias.
De pan na vroun kana basista lew gw!
mpa, xlwmo.
giayto kai tha synexisoun na einai aytoi pou einai!
iii
akouw to Elephant
ypoklinomai
Yperektimimeno sxhma kata tin tapeinh mou apopsh.Osa tragoudia exw akousei apo aytous me exoun afisei pantelws asyginito.Den exoun kati kanourgio ston hxo tous kai prosopika me eknevrizei poly to image tous.anywayz..
Quote:
Originally Posted by rikimaru^
Vazw stoixhma oti den exeis akousei to elephant.
Ή απλά το άκουσε και δε του άρεσε... :wink:
