Έγκλημα και τιμωρία

Quote:

---

Originally Posted by BLiTzER

Ναι. Απλά δε μπορώ να είμαι τόσο ρομαντικός. Συμφωνώ, σαφώς, ότι για τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα δεινά του είδους μας ευθύνεται "το σύστημα", ότι υπάρχουν "άνθρωποι" που επωφελούνται από το καθεστώς, αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που δεν ανήκουμε σε αυτό, τα ίδια ακριβώς σκατά τρώμε, με τις ίδιες συνθήκες μεγαλώνουμε και - προσπαθούμε να - επιβιώνουμε. Εσύ δε σκέφτηκες να σπάσεις και να ληστέψεις τον συνάνθρωπο. Ούτε εγώ. Ούτε ο διπλανός μου.

---

Εγώ δεν σκέφτηκα να κλέψω ή να σπάσω ή ότι , αλλά μπορεί να κάνω κάτι άλλο, καλό ή κακό. Η ουσία είναι στα ερεθίσματα που έχεις από το περιβάλλον σου και την κοινωνία. Αυτή η καραμέλα που λέγεται "παιδεία" είναι κάτι που έτσι και αλλιώς κανείς δεν μπορεί να αναλύσει και την έλλειψή της την πετάμε στον αέρα και όπου σκάσει.
Και κάπου εκεί πρέπει να ψαχτούμε και να δούμε, αν αυτός με τα "κακά" ερεθίσματα κάνει πράξεις μη αποδεκτές, εγώ εσύ και ο κάθε εγώ/εσύ που έχει τα "καλά" ερεθίσματα κάνει κάτι να βοηθήσει τον άλλον? Και αν δεν κάνει μήπως μας κάνει επίσης ενόχους σε μια συνέχεια?
Καταλήγοντας να πω ή μάλλον υπενθυμίσω (γιατί το λέω συχνά) οτι οι αλλαγές στις κοινωνίες έρχονται με υπομονή και επιμονή και για να αλλάξουν οι κοινωνίες πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς που θεωρούμε ότι είμαστε καλοί :)

στη θεωρία συμφωνούμε. στην πράξη δε νομίζω ότι η κοινωνία μας έχει πια επιστροφή.
ακόμη και αν κάποιοι "καλοί" αποφασίσουν να φτιάξουν μια τέτοια κοινωνία η οποία θα αρχίσει να είναι επιτυχημένη, υπάρχουν πάντα οι "κακοί" που θα τη σαμποτάρουν για να μη δώσει το κακό παράδειγμα.
το οξύμωρο με το ζώο που λέγεται άνθρωπος, είναι ότι ενώ κατανοεί πλήρως την ανάγκη ύπαρξης κοινωνιών για την επιβίωσή του, δεν μπορεί να κατανοήσει ποια κοινωνία είναι καλύτερη για το άτομό του.

Σε ρωτώ λοιπόν (όλους δηλαδή) στα σκατά που ζούμε παραιτούμαστε και πάμε με το ρεύμα ή παλεύουμε για έναν καλύτερο αύριο μέχρι τελικής πτώσης ?
Κάποτε κάποιος είπε νέος είναι αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, και έχει το θράσος να πιστεύει ότι μπορεί. Οπότε η επιλογή είναι γερνάμε ή μένουμε νέοι ?

αντι να κανεις τον μπαμπαστρουμφ, εξηγα την διαφορα μεταξυ κακοποιου και εγκληματια για να τελειωνει το μουχαμπετι

Νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι για να καταλήξεις να ανοίγεις αυτοκίνητα συνήθως δεν έχεις περάσει μια νορμάλ ζωή αλλά όπως συμβαίνει παντού υπάρχουν τύποι που είναι απλώς μαλάκες. Δε μπορείς να συγκρίνεις τη περίπτωση του Blitzer που μπήκαν στη διαδικασία να ανοίξουν τα τσαντάκι να βγάλουν τα λεφτά και να το αφήσουν στη θέση του με το προχτεσινό που πήραν μια τσάντα χωρίς λεφτά, με όλα τα χαρτιά και ένα μπλοκ με σχέδια ενός χρόνου, κ δεν 'φρόντισαν' να την πετάξουν κάπου με σκοπό να βρεθεί. Επίσης μιλάμε για τύπους που κινούνται στα εξάρχεια και βάζουν στο μάτι κάποιον που σκάει με παπάκι κ βάζει τα πράγματα του σε ένα κουβά. Και δε μιλάω καν για το πως και αν μπορεί να διαχειριστεί ο καθένας μια κλοπή ή σε τι κατάσταση βρίσκεται όταν συμβαίνει κ πως αυτό μπορεί να τον επηρεάσει. Συμφωνώ πως τα υλικά αργά η γρήγορα τα καλύπτεις αλλά για τα ευτελούς αξίας είναι που νευριάζεις. Και μπορεί η φάπα να είναι συμβολική αλλά πραγματικά θα ήθελα να ακούσω τι έχουν αυτοί οι τύποι στο κεφάλι τους και πως δικαιολογούν την επιλογή τους.

^ Κατα πασα πιθανοτητα πρεζακια ή/και εξαθλιωμενα ατομα που ναι στο δρομο κλπ. Πως δικαιολογουν την επιλογη τους? Αυτοι ειναι οι μη-εχοντες στον ηλιο μοιρα, οποτε αν εχουν την ευκαιρια αρπαζουν οτι μπορουν απο οποιον εχει εστω κατιτις παραπανω, χωρις να χουν και πολλες ενοχες. Οι ενοχες, αν ερθουν, ερχονται πολυ αργοτερα στη ζωη (οτ)αν εχουν καπως στρωσει

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

αντι να κανεις τον μπαμπαστρουμφ, εξηγα την διαφορα μεταξυ κακοποιου και εγκληματια για να τελειωνει το μουχαμπετι

---

Παίζοντας με τις λέξεις μου λες τι είναι κακό και τι έγκλημα , και αν υπάρχει ταύτιση και σε ποια κοινωνία.
Κατά την ελληνική δικαιοσύνη ένας τοξικοεξαρτημένος είναι εγκληματίας ή κακοποιός ? Αν δεχτούμε ότι δεν είναι τίποτα από τα δύο (που θεωρώ σε αυτό τουλάχιστον το φόρουμ το 99,99% το πιστεύει) αλλά ασθενής , που και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα αλλά όχι για τώρα, και προβεί σε μια κλοπή για να εξασφαλίσει το πάθος του, είναι κακοποιός ? εγκληματίας? παραμένει ασθενής?
Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση, να σπάσει ας πούμε ένα αμάξι για να το τσουρνέψει.

Μα ακόμα και στο παράδειγμα με τον εξαρτημένο από ουσίες άνθρωπο, όταν αυτός φτάσει να γίνει κλέφτης προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση του, με τη δική σου συλλογιστική πάντα, πρέπει να ψάξεις στα αίτια που τον έσπρωξαν στη χρήση. Κι εκεί, έρχομαι να συμφωνήσω κάπως με τον Blitzer, ότι αυτές οι σκέψεις είναι λίγο ατραπός, διότι θα μας βάλουν στη διαδικασία να δικαιολογούμε τα πάντα και προφανώς αυτό δεν είναι "κακό", αλλά κατ' εμέ κακό είναι να χάνεται σε όλα το αίσθημα προσωπικής ευθύνης.

Πράξεων, αποφάσεων, επιλογών και γενικότερα η προσωπική ευθύνη που σε πρώτη ευκαιρία όλοι ξεχνάνε όταν βρουν τα δύσκολα και ξεκινούν να ψάχνουν "δικαιολογίες" για το ποιος ευθύνεται για το κατάντημά τους. Εννοώ δηλαδή, ότι κάποιες φορές, με τέτοιες σκέψεις και λειτουργίες, δίνουμε και πάλι πάτημα σε άτομα που λειτουργούν παρασιτικά μέσα στην κοινωνία.

Αυτά ας μην τα λάβει κανείς ως την άποψή μου για τους κλέφτες/εγκληματίες/κακοποιούς γενικά. Καταθέτω μερικές σκέψεις επί του παραδείγματος που έκανες, που είναι πολύ συγκεκριμένο και -δυστυχώς- αποτελεί πολλές φορές την αιτία των καταστάσεων που πυροδότησαν το συγκεκριμένο θρεντ.

Quote:

---

Originally Posted by KoiliaSamprela

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

αντι να κανεις τον μπαμπαστρουμφ, εξηγα την διαφορα μεταξυ κακοποιου και εγκληματια για να τελειωνει το μουχαμπετι

---

Παίζοντας με τις λέξεις μου λες τι είναι κακό και τι έγκλημα , και αν υπάρχει ταύτιση και σε ποια κοινωνία.
Κατά την ελληνική δικαιοσύνη ένας τοξικοεξαρτημένος είναι εγκληματίας ή κακοποιός ? Αν δεχτούμε ότι δεν είναι τίποτα από τα δύο (που θεωρώ σε αυτό τουλάχιστον το φόρουμ το 99,99% το πιστεύει) αλλά ασθενής , που και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα αλλά όχι για τώρα, και προβεί σε μια κλοπή για να εξασφαλίσει το πάθος του, είναι κακοποιός ? εγκληματίας? παραμένει ασθενής?
Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση, να σπάσει ας πούμε ένα αμάξι για να το τσουρνέψει.

---

δεν παιζω καθολου με λεξεις
αλλο ''κακοποιος'' =καποιος που γαμαει και δερνει εναντια στην οποια ηθικη οποιουδηποτε κι αλλο εγκληματιας= 3 γραμμαρια φουντα τζιζ κακα βαλτονα μεσα 8 χρονια

οσο για το ''Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση'' η απαντησις δεν χρειαζεται να εχει μεσα τοξικοεξαρτησις κλπ αλλα απλα ΑΝΕΧΕΙΑ

η τοξικοεξάρτηση ήταν ένα παράδειγμα, δεν χρειάζεται να υπάρχει όντως. Ούτε εγκληματίας είναι αυτός με τα 3 γραμμάρια φούντα , υπάρχει ορισμός για το μέγεθος της "αξιόποινης" πράξης και πότε είναι έγκλημα, εκτός αν μιλάμε για την καθομιλουμένη όπου είναι εγκληματίας ο ρομά που πυροβόλησε στον αέρα και σκοτώθηκε το παιδάκι , και παραδοσιακός ο κρητικός που το κάνει σε γάμους και σκοτώνει επίσης ξέμπαρκους.

Τώρα ο κακοποιός ρε Μάικς πάλι δεν είναι μεγάλη κουβέντα και είναι θέμα αποδοχής της κοινωνίας ?

μιλαμε για τον νομο του εκαστοτε κρατους

οπου εδω, ναι, ειναι εγκληματιας ο γυφτος (ειμαι παραδοσιακος, δεν το μπορω το Ρομά) και οχι ο βαθυς ΠΑΣΟΚος Κρητικος με το μυδραλιο
μαντεψε ποιον απο τους δυο λεω εγω κακοποιο

η παραβατικοτητα (για να το πουμε στα γηινα) ειναι συνυφασμενη με την ελληνικια κοινωνια και την τρωμε στην μαπα καθε γαμημενη μερα
το θεμα ειναι οχι αν θα κοπανισεις το τζανκι που θα σε ανοιξει την κουρσα αλλα ΓΙΑΤΙ δεν κοπανας τον εφοριακο/whatever που σε κλεβει και λες κι ευχαριστω
ο οποιος, βρε αδερφε, δεν ειναι και τοξικοεξαρτημενος (δηλαδη ειναι, απο το χρημα αλλα τεσπα)

Quote:

---

Originally Posted by KoiliaSamprela

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

αντι να κανεις τον μπαμπαστρουμφ, εξηγα την διαφορα μεταξυ κακοποιου και εγκληματια για να τελειωνει το μουχαμπετι

---

Παίζοντας με τις λέξεις μου λες τι είναι κακό και τι έγκλημα , και αν υπάρχει ταύτιση και σε ποια κοινωνία.
Κατά την ελληνική δικαιοσύνη ένας τοξικοεξαρτημένος είναι εγκληματίας ή κακοποιός ? Αν δεχτούμε ότι δεν είναι τίποτα από τα δύο (που θεωρώ σε αυτό τουλάχιστον το φόρουμ το 99,99% το πιστεύει) αλλά ασθενής , που και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα αλλά όχι για τώρα, και προβεί σε μια κλοπή για να εξασφαλίσει το πάθος του, είναι κακοποιός ? εγκληματίας? παραμένει ασθενής?
Σε αυτό που λέω από την αρχή είναι το πως μπορεί να βρεθεί κάποιος σε μια τέτοια κατάσταση, να σπάσει ας πούμε ένα αμάξι για να το τσουρνέψει.

---

Είναι γενική ερώτηση, θέλεις να σου την απαντήσουμε επειδή δεν ξέρεις ή θέλεις να σου πούμε την δική μας άποψη επι του θέματος?

Προφανώς και δεν θέλεις την πρώτη απάντηση (χοχο είμαι έξυπνος και είναι δευτέρα, μην μου δίνεις σημασία), άρα πάμε για το δεύτερο.

Για μένα είναι κάποιος που το έπαιζε γαμάτος στο σχολείο, είναι αυτός που έκανε τζίνα δίπλα στα παγκάκια στην εκκλησία γιατί δεν μπορούσε ακόμα να κάνει μπάφους ή να βρεί χάπια, ήταν ο κακός συμμαθητής στο σχολείο που δεν διάβαζε και το έπαιζε μάγκας σε αυτούς που είτε διαβάζαν, είτε δεν φορούσαν το μπουφάν με τα ραφτά απο συγκροτήματα και έβλεπε τους άλλους σαν φλώρους και τους χτυπούσε. Ήταν αυτός που επειδή ήσουν χοντρός και ήταν παρέα με δύο γκόμενες και σε έβλεπε στο δρόμο, σου φώναζε "σαμπρέλα πάμε για μπάνιο"? Και όταν του έβριζες τη μάνα, σε έσπαγε στο ξύλο για να γελάσουν τα κοριτσάκια με το πόσο γαμάτος ήταν.

Αυτός λοιπόν, δεν δίσταζε να σπάσει ένα αυτοκίνητο αργότερα ή να κλέψει ένα ξεκλείδωτο παπί για να το παίξει σκληρός στα γκομενάκια, ή στην παρέα απο την Αθήνα με την οποία άραζε (γιατί εμείς ήμασταν Πειραιά, δεν ήμασταν ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΙ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ σαν και δαύτους). Ήταν αυτός που θα έκλεβε μπύρες απο το σουπερμάρκετ ή απο το περίπτερο και δεν θα ένιωθε να μαζεύονται τα αρχίδια του μέσα στα μπούτια του απο τον τρόμο.

Σίγουρα, ήταν και αυτός που ο πατέρας του θα τον χτυπούσε, ή δεν θα ζούσε, ή θα ήταν χωρισμένοι οι γονείς του. Σίγουρα έβγαζε τον αρνητικό του χαρακτήρα με κάποιο τρόπο που εσύ δεν θα τον καταλάβαινες. Αλλά ήταν και εκείνοι των οποίων οι γονείς δεν ήταν χωρισμένοι, ο πατέρας δεν τον χτυπούσε ή δεν είχε πεθάνει, που του κάναν όλα τα χατήρια, αλλά αυτός το μόνο που έκανε ήταν να καβαλάει Καβασάκες, Γιαμάχες και να τρέχει όλη νύχτα σε ορθάδικα και να κοιμάται το πρωί, και να κλέβει τσάντες απο γριές.

περιγραφεις τον τσογλανισμο καποιου που σε εκανε μπουλινγκ για τα κιλα σου
αγαπα τα κιλα σου και ξεπερασε το
σκεψου οτι τωρα κονομας 2μισο χιλιαρικα κι αυτος βλεπει εφιαλτες με σαπουνια

Να μπει να μας πει ο Ορέστης για τον Γιάννη Αγιάννη. Επίσης.

Quote:

---

Originally Posted by 00i00

περιγραφεις τον τσογλανισμο καποιου που σε εκανε μπουλινγκ για τα κιλα σου
αγαπα τα κιλα σου και ξεπερασε το
σκεψου οτι τωρα κονομας 2μισο χιλιαρικα κι αυτος βλεπει εφιαλτες με σαπουνια

---

Σίγουρα περιγράφω κάποιον που με έκανε μπούλινγκ για τα κιλά μου, και αν δεν το είχα ξεπεράσει δεν θα το έγραφα. Αλλά δεν ήταν μπούλινγκ μόνο σε μένα, ήταν και σε άλλα παιδιά. Αλλά στην τελική, δεν είναι μόνο το μπουλινγκ. Είναι όλη η συμπεριφορά. Κι εγώ φοβόμουν, κι εγώ είχα θέματα. Δεν ήμουν δημοφιλής, δεν είχα πολλούς φίλους, έπαιζα rpg και ήμουν το γκήκ του σχολείου, αλλά δεν το γύρισα σε αυτό το τροπάριο. Και θα μπορούσα. Απλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι με ώθησε εμένα να μην το κάνω και τι ώθησε εκείνους να το κάνουν. Ή αν θέλεις αλλιώς, τι ώθησε εμένα να βρώ κάποιου είδους βοηθεία? Φίλους? Ασχολίες? Που δεν περιείχαν μπούλιινγκ ή τραμπουκισμό, ενώ εκείνοι ακολούθησαν έναν μάτσο δρόμο του κακού παιδιού. Ο φόβος μου? Η απώλεια φόβου σε εκείνους? Άγνοια κινδύνου? Τί?