το πιο υπερεκτιμημένο τραγούδι των Mastodon
Printable View
οι χιμ γαμανε
Γενικά ήτανε μια ωραία συναυλία. Κοινό καλούλι, όπως και οι Μastodon.
Αν και πέρασα καλά, ήθελα 1 πράγμα παραπάνω.
Ήχο. Όταν είχες δίκαση (ευτυχώς λίγες φορές), δεν άκουγες τίποτα άλλο, οι κιθάρες δεν ήταν καθαρές και ξύριζαν.
Δεν τίθεται θέμα χάμερ εδώ, δεν προσπαθώ να το παίξω γραφίας, απλά σε μια φάση έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται "οκ, μήπως να τελειώνουμε όμως γιατί πόνεσαν τα αυτιά μας?". Στο feast your eyes πχ πάλευα να καταλάβω φωνή.
Τεσπά, καλά ήτανε, καλά περάσαμε, μακάρι να συνεχίσουν να βγάζουν τέτοιους δίσκους.
Σου γαμάει από τον τάφο όλο σου το σόι, βλάκα.
http://www.electricrequiem.com/forum...?7157-OniBocho
Ψάξου Μιξξξερ. Ζεις σε VR με φαίνεται.
Για το τσατ ελεγα, γιδι
Άκουγα αυτές τις μέρες το μικρό διαμαντάκι Crack The Skye και κατανόησα λιγάκι κάποια παράπονα των υπολοίπων... Πράγματι, στα πιο αργά κομμάτια δεν υπήρχαν και οι καλύτερες προϋποθέσεις για να ακουστούν οι αρμονίες στα φωνητικά, τα αρπίσματα στις κιθάρες κλπ κλπ. (Αλλά εγώ θράσερ αφού, καρφί δεν μου κάηκε).
Παράλληλα, βρήκα ευχάριστο που η γενική ένταση στον χώρο ήταν αρκετά δυνατή. 'Εχω πάει σε πολλές μέταλ συναυλίες τα τελευταία χρόνια που η ένταση είναι πολύ "νορμάλ" και δεν σου επιτρέπει... να απορροφηθείς στον ήχο, να σε "πιέσουν" κάπως οι χαμηλές συχνότητες. Ξενερώνω όταν η μπάντα παίζει κολασμένα στην σκηνή αλλά λίγα μέτρα πιο πίσω, στο μπαρ μπορείς να παραγγείλεις την μαλαματίνα σου με την ένταση που μιλάς φυσιολογικά...
Αυτό που κούρασε τον animae και άλλους, η ένταση στην μπότα του Dailor, το βρήκα ως το πιο καβλωτικό σημείο του ήχου, δεν χόρταινα "γαζί"...και επιπλέον παράπονο είχα που δεν ήταν εξίσου δυνατά - /musician's thread: και λίγο πιο ψηλά κουρδισμένο! - το ταμπούρο!
Spoiler
ελα να ακουσεις το δικο μου ταμπουρο να κλαψεις