:thumbsup::thumbsup:
Printable View
:thumbsup::thumbsup:
συνειρμικά, είχα πρόσφατα μια συζήτηση για αυτό
και το έβαλα να το ακούσω χθες. Για κάποιο λόγο παίζει ασταμάτητα (πάει και σε τελειότητα σε νότες και στίχους)
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
:touched:
ξέρω γω.
μυριάδες πινκ
σκεφτόμουν ότι τρελό κόλλημα με δίσκο ολόκληρο που να κρατάει τόσα πολλά χρόνια μια φορά έχω φάει.
Δεν είναι "ο καλύτερος" δεν είναι "ο ψαγμένος" ,αλλά είναι ο δίσκος που τα έχει όλα για μένα.
Έλεγα την ιστορία στον Παύλο , κάπου στα τέλη του 1988 ακούω ένα απίθανο τραγούδι, και χρατς το γράφω στην ετοιμοπόλεμη κασέτα που ήταν πάντα στο ραδιόφωνο.
Την πάω στον κολλητό , ρε τι είναι αυτό χεχ μου λέει , κάτσε να στον γράψω όλο
Spoiler
Θυμάμαι τον αποπάνω δίσκο να τον πετυχαίνω για 2-3 χιλιάρικα στο παλιό Rock City κ όταν τελικά το αγόρασα προέκυψε τρελή δισκάρα :)
χάρη σε γνωστό blog το ξανάβαλα μετά από πολύ καιρό.
όχι κατά καιρούς... μόνιμα
όχι μόνιμα, κατά καιρούς, τους τελευταίους απάλευτους καιρούς πιο συγκεκριμένα.
lol
posw xronwn eisai re kwlopsaro?
tzentleman.
τρώω κόλλημα με όλο τον δίσκο βασικά, παίζει κάθε μέρα στο αμάξι.
με κόλλησαν :oh:
swollen αιώνια αγάπη για τον κλάτσι.
κ παιγμένο στας 45 στροφάς.
Μεγάλο κόλλημα
και συγκεκριμένα τον τελευταίο καιρό περισσότερο...
http://www.youtube.com/watch?v=_eLJnbxuEqw
Δεν ξέρω πως έχει κάτσει αλλά τις τελευταίες 2 βδομάδες μου έχει κολλήσει και ακούω αυτο:
και σχεδόν πάντα στο καπάκι το "Crow Jane" από το Murder Ballads
sto repeat
[edit]
umph...
kanei kalo na kaneis edit kai re edit posts...
words spoken...
unspoken..
rewinded.
wound.
:)
:|
ena prosfato kollhma mikro.. oi sparklehorse.
Mε εχω τρελανει με αυτο...
τα κολλήματα παραμένουν για κάποιο λόγο πολύ ιδιαίτερο μέρος μας (σε σημείο να μην έχουν και νόημα, είναι απλά όπως το τοπίο που βλέπεις απο το παράθυρο όταν ταξιδεύεις με το τρένο, που συνεχώς αλλάζει, και συγκρατάς λίγα πράγματα, μόνο την γενική ατμόσφαιρα ίσως) και ξερωγώ σε threads οπως τούτα βλέπεις την διαφορετικότητα στις φάσεις που περνάει ο καθένας.. και έχει πλάκα... γιατι...
.
azrael1>τα παλιά crematory μ'αρέσανε πιο πολύ, με αποκορύφωμα το ομόνυμο άλμπουμ του 96 (εκείνο με γερμανικούς στοίχους).. αυτό εδώ καλό αλλά μια απ'τα ίδια μου φαίνεται.....
απ δε πανξ γαμω τις βαζελινες μου μεσα.