Αν στην Αμερική η εργατική τάξη άκουγε Springsteen, στην Αγγλία άκουγε Cockney Rejects. Τι δεν καταλαβαίνεις?
A ναι,
Τον Παπακωνσταντίνου τον άκουγαν τότε οι μετέπειτα "της κλαδικής", "Σοσιαλιστές" με μούσι και χοντρά γυαλιά.
Printable View
ναι και τα αλανια στην ελλαδα του ογδοντα ακουγαν crust.....
το "σωστά" τι σημαίνει;την αλήθεια σου μπορεί να την πεις και στο ημερολόγιο σου...αυτό δεν την καθιστά αυτόματα τέχνη.το θέμα είναι να πεις την αλήθεια του κόσμου...του ανθρώπου..την αλήθεια της φτιάξης του...να του πεις αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί στον πραγματικό χρόνο που ζει...να του πεις γιατί αντιδρά έτσι και γιατί οι αντιδράσεις του έχουν τα αποτελέσματα που έχουν...
το μεγαλύτερο πρόβλημα με την αποδοχή της τέχνης είναι ότι ο κάθε ένας προσπαθεί να βρει μέσα σε ένα έργο τον εαυτό του.να δικαιώνονται τα συναισθήματα κι οι επιλογές του.να δικαιώνεται στην ουσία η ύπαρξη του.να νομιμοποιείται η ζωή του.και το έργο που τα καταφέρνει αυτά, είναι το μεγάλο έργο γι αυτόν.το πράγμα όμως δεν πάει έτσι.η τέχνη δεν υπάρχει για να δικαιώνει αντιδράσεις και συναισθήματα και λογικές.η τέχνη είναι για να δίνει νέες οπτικές όταν οι υπάρχουσες έχουν αποτύχει.ο καλλιτέχνης δεν είναι δημοσιογράφος της ζωής του κόσμου...είναι οραματιστής.κι ενώ όλοι παραδέχονται ότι η τέχνη είναι δύσκολο πράγμα στην δημιουργία της, κανείς δεν παραδέχεται ότι είναι δύσκολο πράγμα στη σύλληψή της απ' το κοινό.κι όμως, η δυσκολία είναι η ίδια.
χαμηλή τέχνη είναι αυτή που κάνει αυτό που είπα.που νομιμοποιεί ζωές και δικαιώνει αντιδράσεις και συναισθήματα...
υψηλή τέχνη είναι αυτή που ανοίγει μάτια και δρόμους...
ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ασχολείται με όποιο είδος θέλει..
Eγώ ρητορικές ερωτήσεις κάνω,ίσως κάπως ασύντακτες.Το ποιοι άκουγαν Παπακώτσο εδώ ξέρω πολύ καλά,όπως ξέρω και ποιοι τον καλούσαν ή καλούν -δεν ασχολιέμαι και πολύ με Περισσό.Ως προς την παρομοίωση για τον Σπρίγκστιν έκανα λόγο,το πολύ πολύ να έχω ακούσει 15 τραγούδια του βέβαια.
Μια χαρά κατάλαβα λοιπόν.
υ.γ. κανονικά δλδ,να ανοίξω νέο τόπικ αλλά άστο:
http://radiodadaonair.blogspot.gr/2011/10/016-three-chords-and-truth.html
haute culture λοιπόν
Spoiler
καλύτερα δεν τα έγραψα εγώ απ' αυτούς τους ανίδεους αγαπούλα;
λάντη πουλί μου το βλέπεις ελιτίστικα το θέμα όσο κι αν δε θες να το παραδεχτείς
κατ' αρχάς να πούμε ότι θέλει να περάσουν μπορεί και δεκαετίες μέχρι να ανακαλυφθεί ένα έργο και να εμπνεύσει μία σειρά καλλιτεχνών ή να εκτιμηθεί απ' τον κόσμο
πολλές φορές αυτό μπορεί να γίνει και μετά θάνατον
άρα τι έχουμε, παίρνει ξαφνικά level up το έργο κι από κει που εξέφραζε μόνο το δημιουργό του κι ήταν χαμηλή τέχνη έγινε υψηλή τέχνη ως δια μαγείας; κι αυτό χωρίς να αλλάξει τίποτα απ' τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά
κατ' εμέ τέχνη είναι η εμπνευσμένη χρήση του φυσικού κόσμου που σκοπεύει να επικοινωνήσει κάτι, συναισθήματα, ιδέες, μηνύματα κι ό,τι βάνει ο νους του ανθρώπου
η επιτυχία της κρίνεται μ' ένα σωρό διαφορετικά κριτήρια, που πολλές φορές μπορεί να λειτουργούν αντιπαραθετικά: στο πόσο ουσιαστικά αγγίζει τους γύρω, πόσο μπορεί να συμβολίζει ένα γεγονός, μία ομάδα, μία ιδέα, πόσο επιτυχημένα εκφράζει αυτό που ήθελε να επικοινωνήσει ο δημιουργός, πόσο διαχρονική αξία έχει, πόσο μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για παραπάνω δημιουργία, πόσο πρωτόφαντη μπορεί να 'ναι, πόσο ανταποκρίνεται σε κάποιο σύνολο κανόνων αισθητικής, πόσο διασκεδάζει τον κόσμο και τον κάνει να παρτάρει, πόσο μιζεριάζει τον κόσμο και τον κάνει να μελαγχολεί, πόσο απλή, πόσο περίπλοκη, και χίλια δυο άλλα που δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι πρόχειρα.
το να διαχωρίζεις την τέχνη σε υψηλή και χαμηλή είναι σα να ισχυρίζεσαι ότι υπάρχει ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό, ή έστω ένα σύνολο αυτών που άμα τα ικανοποιεί γίνεται υψηλή και άμα δεν γίενται χαμηλή
στην ουσία όμως, επειδή η τέχνη είναι πρώτα από όλα μία μορφή επικοινωνίας, κατ' εμέ η επιτυχία της έχει να κάνει με το αν αγγίζει (με οποιονδήποτε τρόπο) πολύ κόσμο για πολύ καιρό, αν το συγκεκριμένο μήνυμα μ' αυτό το συγκεκριμένο περιτύλιγμα το αναζητά συνέχεια ο κόσμος και το επαναπροσδιορίζει και το αναζητά, αν γενικά είναι ένα πετυχημένο "μιμίδιο" αν θες, ή όχι
αυτό μπορεί να το πετύχει οτιδήποτε, μέχρι και το rock around the clock
το βρίσκεις εσύ δύσκολο στην προσέγγισή του από τον κόσμο, ή ότι ανοίγει νέα κανάλια στην ανρθώπινη έκφραση και συνείδηση;
το έργο που αναγνωρίζεται μετά από χρόνια, παίρνει λέβελ απ για τον κόσμο...όχι για την αξία του και την ίδια την ύπαρξη του.ένα έργο αξίζει ή δεν αξίζει κι αυτό είναι ασύνδετο με την αποδοχή του απ' τις μάζες.ο καλλιτέχνης είναι φίλτρο μεταξύ της έμπνευσης και της τέχνης...όλοι οι άνθρωποι είναι εμπνευσμένοι...λίγοι μπορούν να μετουσιώσουν την έμπνευση σε τέχνη όμως...καλά είναι να έχεις υπομονή...γιατί κι η έμπνευση δεν είναι πάντα έμπνευση για το "ωραίο"...για την καλλιτεχνία εννοώ...η τέχνη είναι αυτό που μένει μετά από πολύ κόπο...
άλλαξε το rock around the clock την ανθρώπινη συνείδηση και δεν το πήρα χαμπάρι;εγώ ξέρω ότι κι ο πιο ανίδεος αναρωτιέται σε κάποια φάση της ζωής του..."να ζει κανείς ή να μη ζεί"...μεταφρασμένο βέβαια στα ελληνικά...παρμένο απ' τον σοφοκλή...
τέλος πάντων...δεν είναι όλα τα ψυχαγωγικά μέσα τέχνη...μακάρι να ήταν...και δεν είναι κακό που δεν είναι...άλλωστε δεν είναι ανάγκη όλα να είναι τέχνη...οπότε γιατί μας πιάνει πρεμούρα να τα βαφτίσουμε όλα τέχνη;
γιατί το να ελέγχεις τα συναισθήματα εκατομμυρίων και να τους κάνεις να χοροπηδάνε και ουρλιάζουν από χαρά είναι γαμημένη τέχνη, γι' αυτό
από χαρά για ποιο πράγμα;ίσως να μπερδεύεις την ικανότητα για οτιδήποτε με την τέχνη.
http://en.wikipedia.org/wiki/Ars_longa,_vita_brevis
εμένα γιατι με είπες αγαπούλα;
από χαρά για ό,τι έχει ο καθείς στο κεφάλι του και τον κάνει να χαίρεται
αυτό είναι και το νόημα μιας πετυχημένης ροκεντρολ χιτάρας, να σου εξωτερικεύει τη χαρά
εκτός αν πιστεύεις ότι αυτά δεν είναι τέχνη, αλλά θέλει να'χεις μάστερ οβ αρτς για να αντιληφθείς τι είναι τέχνη
είναι, και πετυχημένη σε άλλο κριτήριο, εσύ όμως ισχυρίζεσαι κάτι εντελώς διαφορετικό, ότι δεν είναι ούτε το ένα κομμάτι ούτε το άλλο
δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο.αν προξενούν μόνο συναισθήματα όμως δεν είναι τέχνη.
πρέπει με δύναμη να συλλάβει ο νούς κι έπειτα η καρδιά θερμά να αισθανθεί ότι ο νους συνέλαβε....άμα εκτιμάς τον σολωμό...
για κάτι τέτοια συναισθηματικά πέταξε ο πλάτωνας τους ποιητές απ'΄την πολιτεία του...
μεγάλη κουβέντα...δεν συμφωνούμε...
να διορθωσω λιγο τον regularpaul, το war δεν ειναι soul ασμα απ'τα 70'ς, ειναι soul ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ απ'τα 70'ς.
τωρα κατα τ' αλλα, οσον αφορα τους κ.κ. landy και rat_poison, εμενα παιδια που ειμαι υπερμαχος αφ'ενος του ελιτισμου και αφ'ετερου του δογματος "τα μεταξωτα βρακια θελουν και επιδεξιους κωλους", με στενοχωρατε. αν εχουμε φτασει η ελιτ να ειναι ο λαντυ προτεινω να λιωσουν παραυτα οι παγοι να τελειωνουμε. landy, αν ειναι να βγαζεις αποφανσεις για την φυση της τεχνης, οφειλεις αρχικα να αφησεις τις συζητησεις μεταλλαδικων καφενειων και να λαβεις υπ'οψιν σου τους υπολοιπους προβληματισμους που εχουν τεθει ιστορικα σε σχεση με το ζητημα, τουτεστιν την αισθητικη θεωρια. εννοειται πως η υποκειμενιστικη θεωρηση του μινμιν οτι γι'αυτον εχει σημασια "να πεις την αληθεια σου" στην καλλιτεχνικη διαδικασια, ακομα και χωρις καμια ιδιαιτερα βαθια τεκμηριωση στεκει εκατο φορες περισσοτερο απο τη θεωρια σου για την τεχνη ως κυνηγι ν' αποτυπωθει η "αληθεια του κοσμου" και η "φτιαξη" σου (θε μου) και την αξιολογηση του καλλιτεχνικου περιεχομενου του εκαστοτε εργου τεχνης βασει μιας ανιστορικης αντικειμενικης ιδεας της αισθητικης ποιοτητας που δεν μας εχεις πει ουτε πως οριζεται, ουτε που βρισκεται. και φυσικα ειναι αδιανοητη μια κουβεντα που παει να μιλησει για την τεχνη σε επιπεδο οντολογιας χωρις να αποσαφηνιζει την αποψη της για την μορφη και το περιεχομενο της.
με αγαπη,
η σχολη της φρανκφουρτης που σας επρηξε τ'αρχιδια :D
λάντη, το γυρίσαμε στην ζουραρική αρλούμπα και το τσιτάτο, αποχωρώ
κάλκη είσαι ασύνταχτος αγόρι μου, αν ήθελες να πεις κάτι ουσιαστικότερο του "εγώ έχω διαβάσει τι λέει η φιλοσοφία της αισθητικής για το τι είναι τέχνη" μάλλον δεν τα κατάφερες
δουλευω μπροστα στο πισι 10 ωρες, gimme a break να πουμε.
άμα αφήσεις τις μαρξιστικές μπούρδες και έρθεις σε επαφή με την τέχνη θα καταλάβεις...μέχρι τότε μπορείς να φαντάζεσαι ότι μοιράζεις και ξύλο...
χμ. οκ, δηλαδη να ξαναδιαβασω τα ποιηματα του μορισον να μιλησουμε για την ποιηση του 20ου αιωνα;;;;;;; mc escher για τη ζωγραφικη;;;;; ντυλαν για την μουσικη;;;;;;
διάβασε και λίγο έζρα πάουντ, θα βαρεθείς κι ίσως μάθεις και κάτι για το φασισμό
οχι αγορι μου, απλα αυτα τα οποια εχεις αναφερει μεχρι τωρα ως δειγματα υψους ειναι πραγματα που θεωρω οτι απευθυνονται στα αισθητικα ορια ενος 15χρονου. με ποια τεχνη με συμβουλευεις να ερθω σε επαφη;;;;;;
ποια δείγματα έχω αναφέρει ως τώρα;δεν ήξερα ότι ο σοφοκλής κι ο σαιξπηρ (εντελώς διαφορετικές σχολές τέχνης) απευθύνονται στα αισθητικά όρια ενός 15χρονου.και δεν υπαρχει μόνο η ρομαντική προσεγγιση του όρου αισθητική.οπότε μην μου αναφέρεις έναν όρο που δεν τον αντιλαμβανόμαστε το ίδιο.
έλα σε επαφή με ότι νομίζεις ότι είναι τέχνη...ο μόρρισον είναι καλός πάντως...εμένα μαρέσει...
σας αφήνω...καληνύχτα κύριοι
καληνυχτα κωσταλλα.
Bob dylan, jim morisson, springsteen και συζήτηση τι είναι τέχνη. Το ΕΡ κατελήφθη από έφηβους κνίτες.
την άλλη φορά που θα χαζολογήσουμε θα σου στείλω πιεμ να σε ρωτήσω αν επιτρέπεται
ή απο στερεοτυπους...''αυτα ακουγαν'' αρα τζιζ
προφανως εσυ στα 20(ποσα?σου) ειχες το Giant Brain (btw καλοι ειναι ακουσε τους) και απο την αποκαλυψη που εφαγες ακουγοντας Tool και Isis μπηκες κατευθειαν στα βαθεια, μεσα σε ενα εξαμηνο απο τους Amorphous Androgynous στους ΑΜΜ και μετα στον Varese
ikonoklasts οταν σνομπαρεις κατ'αυτον τον τροπο πιανεις επιπεδα Μανταμ Σουσους
αιντε συγκινησου και μην πουλας τρελα στον λαο του ΠΑΟΚ....
http://www.youtube.com/watch?v=k__LEhm2zbA
Na postarw kai egw ena antipolemiko asma
Καταρχήν καταρχάς ό,τι θέλομε σνομπάρομε αμα λάχει και γενικώς οι πολύχρονες σπουδές μου στην ποπ κουλτούρα του χαμηλομένου φρυδιού αποδεικνύουν ότι δε σνόμπισα και δε σνομπίζω άλλους κι άλλους και όλα μουσική είναι.
Αυτό που σνομπάρουμε εδώ όμως δεν είναι οι αρτίστες καθ'αυτοί αλλά η νυσταλέα κουβέντα landy-rat_poison περι τέχνης που γίνεται πράγματι με όρους γυμνασίου. Το άλλο το άχουτο λέει για «προαιώνιες αλήθειες απ' τη φτιάξη του ανθρώπου» και το πείραξε η φρανκφούρτη μωρέ μωρέ.
εντάξει, εσύ τα'χεις ληγμένα, κάθεσαι στο θρόνο σου και ασκείς την κριτική σου αφ' υψηλού
το πρόβλημά σου δεν είναι ότι σνομπάρεις αυτά που σνομπάρεις αλλά ότι σνομπάρεις τους πάντες
ναι κύριε δεν έχουμε διαβάσει την τελευταία λέξη της μόδας στην αισθητική. είμαι σίγουρος ότι ούτε εσύ, γιατί δεν έχεις προσθέσει τίποτα ουσιαστικό και πεφωτισμένο στην παιδαριώδη κουβέντα μας
αλλά εντάξει συγγνώμη που έχουμε κι άποψη, δεν ήξερα ότι εχρίσθης политрук του ΗΑΡ
και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνεις, ή σκάσε, ή κράξε και πες και κάτι μετά
το να βγαίνεις και να κράζεις ιντερνετικές καφενειοκουβέντες σε κάνει χειρότερο απ' τις ζουραρικές αρλούμπες του λάντι κι απ' τα ημι-πληροφορημένα λογύδριά μου
Βασικά δυο χαλαρά σκοπτικά σχολιάκια έκανα στην κουβέντα σας, αν δεν είχες τη ΜΥΓΑ, απλώς θα τα αγνοούσες ή θα τα έπαιρνες εξίσου χαλαρά.
αυτό ακριβώς λέω
κάθε φορά πετάγεσαι, κάνεις τα χαλαρά σκοπτικά σχολιάκια σου κι από μπαγιόκο τίποτα, γενικώς ανία βαρεμάρα με τη φάση
σκΩπτικά είναι αδέρφια
κι εσενα τι σε σκοπτει;
...
οκ, σορρυ.