Candiru περιμενουμε ανταποκριση.
Printable View
Candiru περιμενουμε ανταποκριση.
καλό , αλλά κάποιος δεν πρέπει να είναι νομικός υπεύθυνος για το μαγαζί? και κάποιος αγορανομικός ?
http://www.businessweek.com/magazine...5052527111.htm
αυτο το δωδεκασέλιδο άρθρο υπάρχει στο τελευταίο businessweek που το έχει και εξώφυλλο.
http://www.freeimagehosting.net/uploads/f636c8c341.jpg
:touched::touched::touched:
http://blackliberal.files.wordpress....l-not-pass.jpg
να πιάσουν και αυτόν τον κόσμο βρε αδερφέ ...
Πριν απ'το Γκάνταλφ το χε πει η κυρία:
http://marxistleninist.files.wordpre...pasionaria.jpg
ονλαιν η εφημεριδα της κυβερνησης, μην ανοιγουμε αλλο θρεντ
http://www.et.gr
Ενας ακροατής αναρωτιέται «για την έλλειψη κοινωνικής διάστασης στις σημερινές ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές». Ο Τσόμσκι του προτείνει μια διαφορετική ανάλυση της κατάστασης.
Quote:
- Στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική υπακούει σε ένα κοινωνικό εγχείρημα. Οπως όλα τα κοινωνικά εγχειρήματα, αυτό που προωθεί η Ευρώπη είναι σχεδιασμένο για να ευνοεί ορισμένους ανθρώπους σε βάρος των υπολοίπων. Το παρατήρησε και ο ίδιος ο Μάρτιν Γουλφ, ένας φιλελεύθερος οικονομολόγος: το πρόγραμμα αυτό ευνοεί τις τράπεζες και βλάπτει τους λαούς. Από καθαρά οικονομική σκοπιά, βέβαια, προκαλεί προβληματισμό. Ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα για την οικονομία, αλλά, τουλάχιστον, γνωρίζουμε το μάθημα του Κέινς: όταν η ζήτηση είναι αδύναμη και ο ιδιωτικός τομέας δεν επενδύει, ο μόνος τρόπος για να τονωθεί η ανάπτυξη είναι οι δημόσιες δαπάνες. Πρέπει να στηριχθεί η οικονομία, να γίνει αποδεκτή η δημιουργία ενός προσωρινού ελλείμματος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Είναι καλό για τον κόσμο, καλό για την οικονομία και, σε τελική ανάλυση, επιτρέπει και την κάλυψη του ίδιου του ελλείμματος. Προφανώς, υπάρχει ο κίνδυνος του πληθωρισμού.
Στους τραπεζίτες, όμως, δεν αρέσει ο πληθωρισμός. Θέλουν να τον κρατούν όσο γίνεται χαμηλότερα. Ακόμη και όταν είναι πολύ χαμηλός, όπως σήμερα. Ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται ότι η οικονομία θα επιβραδυνθεί και ο κόσμος θα υποφέρει. Ομως, όλα αυτά αποτελούν σαφώς ένα κοινωνικό πρόγραμμα. Για μια χώρα σαν την Ελλάδα, μια εναλλακτική λύση θα ήταν να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της. Υπάρχει, άλλωστε, η έννοια του «βρόμικου χρέους» που περιγράφει ένα χρέος που δεν έχει νομιμοποίηση, που δεν συνάφθηκε από το λαό αλλά από μια μικρή κλίκα προς όφελος των πλουσίων: αυτών που δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Λογικά, αυτοί θα έπρεπε να εξοφλήσουν το χρέος.
Κι ένα κείμενο ενός φίλου για το ευρώ:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ . ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ;
Ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του παραδέχονται ότι το ευρώ υποχωρεί όπως-όπως. Βέβαια οι ευσεβείς πιστοί του αποδίδουν το γεγονός σε επιθέσεις κερδοσκόπων, υποχθόνια Αμερικανικά σχέδια (μην ξεχνάμε και τον διαχρονικά βολικό για κάθε ρατσιστή αποδιοπομπαίο-…τους «Εβραίους») και λοιπά σπαρταριστά συνωμοσιολογικά.
Αλλά από τεχνικής και κοινωνιολογικής πλευράς, βασικά από πλευράς της ίδιας της ζωής, τα πράγματα έχουν αλλιώς : Αν ένα νόμισμα αποδειχτεί αρκετά ευαίσθητο σε διαταραχές των αγορών φταίνε οι βάσεις στις οποίες έχει φτιαχτεί. Το αρμένισμα είναι στραβό δηλαδή και όχι ο γιαλός (δηλ. οι οικονομίες)
Το ευρώ δεν δημιουργήθηκε για να εκφράσει την πραγματική οικονομία βάσει της κατά τόπον παραγωγής, των εισοδημάτων και των συναλλαγών όπως γινόταν με τα εθνικά νομίσματα. Ανάποδα, το ευρώ υπήρξε ευθύς εξαρχής μια επινόηση των τραπεζών προς διευκόλυνσή τους.
Έτσι το νόμισμα έπαψε να είναι εργαλείο της οικονομικής πολιτικής για εξυπηρέτηση της οικονομίας, αλλά ακριβώς το ανάποδο. Δεν έπρεπε το νόμισμα να προσαρμοστεί στην πραγματική οικονομία αλλά η οικονομία όφειλε ντε φάκτο να υποταχτεί στο νόμισμα.
«Η ουσία της νομισματικής ζώνης συνίσταται στην απεριόριστη πρόσβαση από όλες τις εμπορικές τράπεζες στην ρευστότητα της κεντρικής τράπεζας από την ΕΚΤ. Το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα συλλέγει τις αποταμιεύσεις από παντού στη Ζώνη του Ευρώ και τις επενδύει οπουδήποτε βρίσκει κερδοφόρες ευκαιρίες.» (Στέφαν Κολινιόν επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής του Centro Europa Ricerche, Eurointelligence, 22.04.2010)
Έτσι το χρήμα που ήταν σε κυκλοφορία, συγκεντρώθηκε στις τράπεζες πνίγοντας την πραγματική οικονομία, επιχειρήσεις και νοικοκυριά, και έδωσε μια εκπληκτική ευκαιρία στους τραπεζίτες να κερδοσκοπήσουν ασύστολα γεμίζοντας κυριολεκτικά την αγορά με δάνεια και χρέη. Οι ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας, των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών και των κρατών έγιναν τίτλοι χρέους και οι τράπεζες κερδίζαν έλκοντας κάθε κερδοσκόπο από τη διεθνή αγορά.
Επομένως, η δύναμη του ευρώ, και η συναλλαγματική τιμή του, συνδέθηκε άμεσα με τη δυνατότητά του να αποδίδει τεράστια κέρδη στα κοράκια της αγοράς, και στη δυνατότητα των τραπεζών να ρίχνουν στην αγορά νέους τίτλους, με ομόλογα και παράγωγα χρέους.
Έγινε μια θύελλα τιτλοποιήσεων πλούτου μέσα στην Ευρωζώνη, και οι ευρωπαϊκές τράπεζες απόκτησα αξιόγραφα πάνω από 30 τρισ. ευρώ το 2008, δηλαδή 3,5 φορές το ΑΕΠ ολόκληρης της Ευρωζώνης τότε.
Οι τράπεζες μεγέθυναν τόσο που θα μπορούσαν άνετα να απορροφήσουν ακόμη και τα μεγαλύτερα κράτη….
Η σταθερότητα του ευρώ σήμαινε σταθερές αποδόσεις για τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών αλλά δεν ήταν εφικτή βάσει πραγματικής οικονομίας, γιατί οι οικονομίες της ευρωζώνης ήταν άνισες μεταξύ τους, κι έτσι επιλέχθηκε η εικονική σταθερότητα με τα κριτήρια του Μάαστριχτ και αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία
Για να διατηρηθεί η εικονική σταθερότητα του ευρώ και συνεπώς οι μεγάλες αποδόσεις για τις επενδύσεις σε τίτλους του χρέους, έπρεπε όλη η εξ αρχής αστάθεια να αντιστραφεί από την υποτίμηση της πραγματικής οικονομία και των εισοδήματων των πολλών. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να υποτιμηθεί το νόμισμα, έπρεπε συνεχώς να υποτιμάται η πραγματική οικονομία και κυρίως το «εργατικό κόστος».
Έτσι τη δεκαετία του ευρώ η παραγωγική βάση της ευρωζώνης αναπτύχθηκε ελάχιστα, ενώ οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες του ευρώ έχασαν σημαντικά από το εισόδημά τους και την κοινωνική ασφάλισή τους. βρέθηκαν σε πολύ χειρότερη θέση απ’ ότι πριν. Κανένας λαός της ευρωζώνης δεν είναι ικανοποιημένος από το ευρώ σήμερα.
οι τράπεζες κέρδιζαν όλο και περισσότερα μέσα από την τιτλοποίηση των πάντων όσο το ευρώ έμενε σταθερό. Οι δε κερδοσκόποι ασχολούνταν ανενόχλητα με όλο και μεγαλύτερη παραγωγή «χαρτιών» χρεογράφων, κερδίζοντας από το χρέωμα του κοσμάκη. Η απαξίωση εργαζομένων και πραγματικής, ρεαλιστικής (και όχι εικονικής) οικονομίας δεν πείραζε τότε τους ευρωπαίους «ηγέτες».
Έλα όμως που με το ξέσπασμα της κρίσης ένας τεράστιος όγκος από χρεόγραφα απαξιώθηκαν και βάλτωσαν κυριολεκτικά στις αγορές…Κι έτσι, για να μη ζημιωθούν οι τράπεζες άρχισε η μεταφορά από το ιδιωτικό χρέος στο δημόσιο : “Κοινωνικοποιήσαμε μέρος των ιδιωτικών απωλειών με το να διασώσουμε τα πιστωτικά ιδρύματα… Όμως το αυξανόμενο δημόσιο χρέος δεν είναι ένα δωρεάν γεύμα, τελικά θα πρέπει να το πληρώσεις.” (Νουριέλ Ρουμπίνι ,The Daily Telegraph, 23/5/2010).
Aυτοί λοιπόν οι τίτλοι χρέους δεν μπορούν πλέον να προσελκύσουν επενδυτές και το ευρώ δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τράπεζες, και κατά συνέπεια ούτε την πραγματική οικονομία —αυτό το τελευταίο βέβαια γινόταν και πριν–.
Ακόμα και στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μιλούν για υπερ-μεγέθυνση του τραπεζικού τομέα στην ευρωζώνη. το 2007 οι υποχρεώσεις της Deutsche Bank αντιστοιχούσαν στο 80% του ΑΕΠ της Γερμανίας, οι υποχρεώσεις της Barclays ξεπερνούσαν το ΑΕΠ της Αγγλίας.
Ούτε καν η Γερμανία, δεν μπορεί να αναλάβει το τεράστιο κόστος διαγραφής των άχρηστων τίτλων των τραπεζών.
Έτσι ξεκίνησε μια μαζική φυγή επενδυτών από το ευρώ και ενδιαφέρον από επενδυτικά κεφάλαια που ειδικεύονται στη κερδοσκοπία με τις επισφάλειες. Άλλωστε οι κερδοσκόποι αυτού του είδους λειτουργούν σαν τα κοράκια της αγοράς.
Και το ευρώ σήμερα είναι ένας πολύ εύκολος στόχος γιατί πολύ απλά δεν μπορεί πλέον να στηριχθεί πάνω στον τεράστιο όγκο χαρτιών χρέους.
Οι αγορές πιέζουν τις κυβερνήσεις να βάλουν το χέρι στην τσέπη προκειμένου να σώσουν τις τράπεζές τους.
με την ΕΚΤ να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα από τις χώρες μέλη και με την επιβολή όλο και πιο αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων γενικεύεται στην ευρωζώνη ο «γύψος» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και έτσι επιταχύνεται η παρακμή της ευρωζώνης.
Το ευρώ αποτελεί κύριο παράγοντα αποσταθεροποίησης και ισχυρές οικονομίες όπως η γερμανική χαράσσουν εναλλακτικούς δρόμους μπρος στο σενάριο κατάρρευσής του ευρώ.
Και τί θα γίνει άμα φύγουμε από το ευρώ;
Εδώ είναι το επίμαχο θέμα, αν και έγκλημα καθοσιώσεως ακόμα και σαν σκέψη για μερικούς ευρω-φονταμενταλιστές. Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου; Θα χάσουμε τα πάντα ; Θα μας ισοπεδώσουν τα μεγαθήρια της διεθνούς αγοράς;
Από πού προκύπτει ότι με το να φύγουμε από το ευρώ και να επανέλθουμε σε εθνικό νόμισμα θα έχουμε συνεχείς υποτιμήσεις και πανύψηλο πληθωρισμό; Επειδή μας το λένε όλοι όσοι ευθύνονται σήμερα για το χρέος και την ύφεση ;
Η ίδια η κυβέρνηση κάλεσε πριν δυό μήνες Βρετανούς συμβούλους του Centre for Economics and Business Research (CEBR) για να τους συμβουλευτεί τι θα συμβεί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου (30/5), ο επικεφαλής του CEBR, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με το τι θα υποστεί το νέο νόμισμα της Ελλάδας μετά την έξοδο από το ευρώ: «Εγκαταλείποντας το ευρώ θα σήμαινε ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά 15%.»
Είναι καταστροφή μια υποτίμηση κατά 15% ;
Αν εξαιρέσει κανείς παπαγαλάκια της ΕΕ, δεν υπάρχει κανείς σοβαρός οικονομικός αναλυτής στην υφήλιο που να θεωρεί ότι θα υποστεί καταστροφή η Ελλάδα αν φύγει από το ευρώ. Αυτό που λένε είναι ότι η Ελλάδα θα περάσει μια περίοδο νομισματικής αστάθειας που άλλοι την υπολογίζουν σε λίγους μήνες και άλλοι σε δυο χρόνια το πολύ, έως ότου η συναλλαγματική αξία της νέας δραχμής θα σταθεροποιηθεί μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας της. Σ’ αυτό που συμφωνούν όλοι είναι ότι αυτός που πιθανόν να υποστεί την καταστροφή είναι το ίδιο το ευρώ, αλλά αυτό είναι τελείως άλλο θέμα και πλέον θα είναι αλλουνού πρόβλημα.
Πώς μπορεί να επιβιώσει ένα νέο εθνικό νόμισμα;
Υπάρχουν δυο τρόποι να γίνει ένα νέο νόμισμα: Ο πρώτος είναι να μπει αυτό στις αγορές, ουσιαστικά τροφή στις διαθέσεις των κερδοσκόπων και να αναμένουμε το χρόνο, τον τρόπο και το σημείο που θα σταθεροποιηθεί σαν αξία, με όλες τις θλιβερές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία. ¨Όπως δηλαδή με το ευρώ, αλλά και παλιά με τη δραχμή όταν οι κυβερνήσεις τη χρησιμοποιούσαν σα μέσο υποτίμησης των εισοδημάτων από εργασία χάρη της κερδοσκοπίας όσων εκλεκτών είχαν πρόσβαση στην πληροφορία.
Ο δεύτερος είναι να δημιουργήσεις ένα εθνικό νόμισμα που να υποστηρίζει την παραγωγική βάση αλλά και να στηρίζεται από αυτήν. Παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του κόσμου της εργασίας γίνεται μόνο έχοντας το δικό μας νόμισμα. Ολα τα συστήματα σταθερών ισοτιμιών και σταθερής νομισματικής αξίας, όπως χαρακτηριστικά του χρυσού κανόνα, απέτυχαν πομπωδώς προξενώντας οικονομικό μαρασμό ειδικά στις αδύναμες και εξαρτημένες χώρες.
Ο Αλέξανδρος Διομήδης, ιδρυτής της Τράπεζας της Ελλάδας, με αφορμή τη χρεωκοπία του 1932 τόνιζε την «ανάγκη οικονομικής αυτονομίας», σε σχέση με το σύστημα της δραχμής που συνέδεε την αξία της με τη χρυσή λίρα αγγλίας, προκειμένου η ελληνική οικονομία να είναι ανοιχτή στην παγκόσμια αγορά. Παρότι δεν υποστήριζε την αυτάρκεια, πίστευε ότι έπρεπε να σταματήσει η εξάρτηση της οικονομίας από το εξωτερικό, να στηριχθεί η ελληνική οικονομία κύρια σε ντόπιους πόρους συσσώρευσης και ανάπτυξης ώστε να μην εξαρτιέται από τις αναταράξεις της παγκόσμιας αγοράς
Πρόκειται για διαχρονική επισήμανση. Αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο αν δεν διαθέτει η οικονομία το δικό της νόμισμα.
Η σύσταση και η λειτουργία του ευρώ του αποτρέπει από το να λειτουργήσει έτσι. Η εμπειρία της δεκαετίας του ευρώ έχει δείξει σε όλους μας ότι δεν μπορεί να έχουμε ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης στην ελληνική οικονομία με το ευρώ
Πώς θα αποφεύγουμε τις συνεχείς υποτιμήσεις και να μην καλπάζει ο πληθωρισμός;
Πρώτα και κύρια με τις εσωτερικές αιτίες των υποτιμήσεων και του πληθωρισμού που σχετίζονται με τις εξαρτήσεις της οικονομίας και τα καρτέλ, που χρειάζονται χτύπημα.
Ακολουθούν
η ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και η αντιστροφή της σχέσης εταιρικών κερδών και αμοιβών
η άμεση ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων στους τομείς της παραγωγής,
η εθνικοποίηση κρίσιμων τομέων όπως ενέργεια, τηλεπικοινωνίες και τραπεζικός πυλώνας,
προγράμματα δημοσίων επενδύσεων με συνθήκες άμεσης απόσβεσης και στήριξη της εθνικής οικονομίας,
εναλλακτικές μορφές εμπορικών δικτύων σε οριζόντια βάση μεταξύ καταναλωτή και παραγωγού και με γνώμονα την απασχόληση
μια πολιτική ισότιμων διεθνών συνεργασιών μέσα από διακρατικές συμφωνίες και μάλιστα με χώρες όπου η Ελλάδα σήμερα δεν έχει ιδιαίτερες σχέσεις, μιλώντας μάλιστα και για σημαντικά αγαθά (ενέργεια κλπ)
ένα προστατευτικό πλαίσιο για τους σημαντικούς τομείς της οικονομίας μας.
Δεν πείθουν οι μεμψιμοιρίες περί «ψωροκώσταινας». Αν ρωτήσει για παράδειγμα κανείς ανθρώπους «βαπορίσιους» θα διαπιστώσουν, δυστυχώς κάποιοι με έκπληξη άγνοιας ότι μπορούν στην Ελλάδα να κατασκευαστούν εξαρτήματα όπως αυτά γνωστών ξένων κατασκευαστικών οίκων με ίδιες προδιαγραφές και συχνά καλύτερης λειτουργικότητας προκειμένου και για μηχανές που στρέφουν με 40 χιλιάδες στροφές το λεπτό. Και στο 1/8, το πολύ στο 1/3 της αξίας κτήσης από το εξωτερικό με πολύ καλούς χρόνους παράδοσης. Το μόνο που χρειάζεται είναι τεχνογνωσία, που βέβαια στην προκειμένη περίπτωση δεν την παρήχε το ελληνικό κράτος στους ανθρώπους αυτούς αλλά την κέρδισαν με μόχθο μιας ζωής, με μεροκάματα του τρόμου και με ξόδεμα της ζωής τους σε ταξίδια και ξενιτιά.
Τεχνογνωσία, όπως και εστίαση σε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, για τις ανάγκες των πολλών, και όχι σύμφωνα με τις από καιρού εις καιρό προτιμήσεις των venture capitals, των κεφαλαίων δηλαδή που ταξιδεύουν πότε σε αερομεταφορές , πότε σε χυμούς φρούτων, πότε σε ακτοπλοϊα, πότε σε ποδοσφαιρικές ομάδες, πότε σε κατασκευές, πότε σε τουρισμό και πάει λέγοντας ανάλογα με το πού οσμίζονται χρήμα, τσαλαπατώντας ανάγκες της κάθε κοινωνίας σε επαγγελματικές ειδικότητες και παραγόμενο προϊόν και υπηρεσία («σήμερα σε θέλω γκαρσόνι, αύριο καθηγητή γαλλικών και μεθαύριο να στρώνεις σεντόνια»–οι πολυπόθητες «επενδύσεις» ξένων ιδιωτών που ψάχνουν «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις).
Υπάρχουν και σχετικά πονήματα πολλών οικονομολόγων, που ήταν γνώστες, έδρασαν μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου και απεχθάνονταν τις μοιρολατρίες τύπου «ψωροκώσταινας». Και δεν ήταν καθόλου «ανατρεπτικοί» στην ιδεολογία τους (Ζολώτας κ.α.)
Όσο για τις καταθέσεις στις τράπεζες η πολιτική που ασκείται θα «στεγνώσει» την οικονομία από κάθε ρευστότητα. Είναι κάτι που συμβαίνει ήδη. Με την κάλυψη της τρόικας και της κυβέρνησης οι καταθέσεις των τραπεζών, καλύπτουν ήδη τις «μαύρες τρύπες» του ενεργητικού τους.
Αποδείχθηκαν δε τόσο «υγιείς» που δανείζονται κρατικό χρήμα προκειμένου να…κάνουν προτάσεις εξαγοράς σε τραπεζικά ιδρύματα που είναι σε δημόσιο έλεγχο !!!(πρόσφατα γεγονότα Αγροτικής κλπ.)
Και με βάση την επιδίωξη αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που επεξεργάζονται ήδη ΔΝΤ και ΕΚΤ, ήδη οι καταθέσεις αποτελούν διαθέσιμη λεία.
Έτσι κι αλλιώς στην κατά και μετά ΔΝΤ εποχή το μεγαλύτερο θέμα είναι η ανάσταση μιας οικονομίας και κοινωνίας πεθαμένης, άνευ ρευστότητας, με εισοδήματα πείνας και ψηλή ανεργία με κατεστραμμένους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες, βιοτέχνες, αγρότες. Χώρια τα δυσβάσταχτα βάρη του αναδιαρθρωμένου χρέους της και των ιδιωτικοποιημένων υποδομών, χώρια το βάρος των καρτέλ που ολοένα χτίζονται μέσα από τα «ανοίγματα επαγγελμάτων προς όφελος του ανταγωνισμού».
Το στήσιμο της οικονομίας και κοινωνίας σ’ αυτό το χάλι απαιτεί δικό μας νόμισμα, και έλεγχο σε φυσικούς πόρους και υποδομές. Και όχι όρους κατοχής που έχουμε σήμερα. Και η υιοθέτηση δικού μας νόμισματος καθώς και ο έλεγχος σε πόρους και υποδομές δεν είναι ούτε επαναστατικά ούτε σοσιαλιστικά μέτρα, αλλά είναι βαθιά δημοκρατικά και πραγματικά πατριωτικά - όχι εθνικιστικά. ούτε σωβινιστικά - αιτήματα από την πλευρά του Κόσμου της Εργασίας, ντόπιων και μεταναστών.
Στάθης Δεββές
tl;dr: τσακίδια από την ευρωζώνη
αυτο το είδαμε;
χα χα ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ
ΠΑΣΟΚ
Ξένοι πράκτορες αλωνίζουνε μόνιμα και νόμιμα
με πρόσχημα της τρομοκρατίας το πρόβλημα
Ηλεκτρονικά και ανθρώπινα μάτια
σε κοιτάζουνε καχύποπτα
αν δε δηλώνεις οπαδός του τίποτα
Τα κόμματα απλώς υπονομεύουνε την ενότητα
Ένας ελεγχόμενος τύπος
προβάλλει πρότυπα ηλίθια
Η Ελληνική ύπαιθρος πνέει τα λοίσθια
δέχεται ύπουλα χτυπήματα
όπως το σχέδιο Καποδίστριας
Απάτες σχεδιασμένες από τεχνοκράτες
Οι έξυπνες κάρτες είναι για βλάκες
Πυκνό σκοτάδι
κόσμος που αδυνατεί να καταλάβει
ελεγχόμενοι και αριθμημένοι σκλάβοι
Ψευδαισθήσεις δημοκρατίας και ελευθερίας
τετραετίες κοινοβουλευτικής δικτατορίας
δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά
είναι η επιστημονική πραγματικότητα
Είναι η επιστημονική πραγματικότητα!
Το βλέπω καθαρά είναι στα μάτια μου μπροστά!
Είναι η επιστημονική πραγματικότητα!
Λαμβάνει σάρκα και οστά, σάρκα και οστά!
Λοιπόν στη Νέα Εποχή μας περιμένει μια νέα έκπληξη:
ταύτιση του πολιτισμού με την τεχνολογική εξέλιξη.
Μονόφθαλμη η ανθρωπότητα βαδίζει στον νέο αιώνα
χτίζοντας κτήρια υβριστικά ψηλά στη νέα Βαβηλώνα
Τ'ανθρώπινο σώμα θα υποστεί εξευτελιστική τυποποίηση
Λογισμικά θα πλάθουν ανθρώπους "κατ'εικόνα και ομοίωση"
Ικανούς για επιβίωση παρά την χημική αλλοτρίωση
και μόλυνση που δεν δέχεται αποτοξίνωση
Πλήθος οι χημικές εισβολές σε ακτές και πηγές
προκαλούν οικολογικές αλλαγές
Προετοιμάζουν τον οργανισμό
για μη οργανικές μεταλλαγμένες τροφές
με γενετικές επιρροές
για φυτείες ανθρώπων που ευδοκιμούν στ'αστικά κέντρα
δίχως χώμα και δέντρα, μόνο με ηλεκτρικό ρεύμα
Σ'ένα δάσος από κεραίες
μ'αναμεταδότες στα κομβικά σημεία
συχνότητες υποκαθιστούν την ανθρώπινη επικοινωνία
Υπουργεία πολιτισμού με απολίτιστους ανθρώπους
Παιδαγωγικά Ινστιτούτα με αντιπαιδαγωγικές μεθόδους
προμελετημένα βραχυκυκλώματα στην σκέψη μας
όπως η αφαίρεση του πολυτονικού από τις λέξεις μας
έπεται η λατινοποίηση του αλφάβητου
ένα Ελληνόπουλο στο μέλλον
δεν θα θεωρεί δική του την Ελληνική γλώσσα
αλλά ενός λαού που υπήρξε πριν από χιλιάδες χρόνια
τα παγκόσμια πριόνια
πριονίζουν τους δεσμούς μας με το παρελθόν
την συνεχόμενη Ελληνική πορεία
τόσων δεκάδων χιλιάδων ετών
Άνοιξε τα μάτια σου λοιπόν!
Βγές επιτέλους από τη φάση της αφασίας
δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά
είναι η επιστημονική πραγματικότητα
"Το βραβείο «Κβαντρίγκα 2010» απονεμήθηκε το βράδυ της Κυριακής(03/10) στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου σε λαμπρή τελετή στο Μέγαρο Μουσικής στο κέντρο του Βερολίνου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την 20ή επέτειο ενοποίησης της Γερμανίας.|
"Ο κ. Παπανδρέου πήρε το βραβείο στην κατηγορία «Δύναμη για Αλήθεια» από τον διοικητή της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν."
εξαιρετικές εποχές
ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ –
ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ 2011 ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ»
« Η κυβέρνηση Παπανδρέου βουλιάζει με κάθε νέα κίνησή της την Ελλάδα στον βούρκο. Με τον προϋπολογισμό του 2011 οι Δαπάνες για Αποδοχές και Συντάξεις μειώνονται κατά -1,4% από το σημερινό απαράδεκτα χαμηλό επίπεδό τους. Οι Δαπάνες για Ασφάλιση, Περίθαλψη και Κοινωνική Προστασία μειώνονται κατά -1,7%. Οι Λειτουργικές Δαπάνες μειώνονται κατά -5,5%. Οι μόνες δαπάνες που αυξάνονται είναι για τα Εξοπλιστικά Προγράμματα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κατά 6,7%. Ντροπή. Με τις άγριες στερήσεις του ελληνικού λαού και της νεολαίας, με ξένα χρήματα, ο Γ. Παπανδρέου πληρώνει τη συναλλαγματική για τα βραβεία που παίρνει από την Μέρκελ και τον Σαρκοζί.»
Αθήνα, 4/10/2010
σόρι για την κομματοσκυλίαση αλλά πρώτον το θυμήθηκα με το αποπάνω ποστ, δεύτερον καλά τα λέει ούτως ή άλλως.
Ελπιζω να ειναι μεγαλο το βραβειο και να το βαλει ολο στον πατο του!
Αρχισε να πεφτει λαδι και στην Καθημερινη.
Παρτε σιχαμενια
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...10/2010_418251
ti sixameno leei ?
"""
. Τί σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αποφύγει τις εμπρηστικές δηλώσεις και πράξεις κατά της Ν.Δ. και να αναζητήσει κοινούς τόπους με αυτή. Πως ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να αποφύγει την πόλωση και να αντιληφθεί ότι όσες τομές γίνονται σήμερα είναι αναπόφευκτες, ασχέτως του ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Πως, τέλος, η Αριστερά να καταλάβει ότι η δημοκρατία μας βάζει όρια για το έως πού μπορεί να φτάσει η διαμαρτυρία και πού αρχίζει η αμφισβήτηση της έννομης δημοκρατικής τάξης.
"""
Συντομη κ πασιφανης μεταστροφη στο κεντρικο αρθρο. Αναλογες σιχαμενιες πεταγονται κι σε αλλα σημεια, βαριεμαι να βαζω λινκς, διαβαστε απο το site.
Αμα βαριεσαι να βαζεις links, μην ποσταρεις αρλουμπες τοτε
Ρε ζωΩ σου εβαλα το κεντρικο κ διαλεξες και το σωστο σημειο.Πηρες το στιγμα.
Tραβα στο singularity που τα σπας. Αιντε.
STFU, μαιντανε, θα πεις και για Singularity
Eγω φταιω που σε πινκαρω, συντονισου κοκορι.
Παρε και αλλη μια ομορφια να δεσει
http://www.real.gr/DefaultArthro.asp...13254&catid=11
p.s. http://les-malakies.blogspot.com/201...post_3398.html
Για να δουμε, ποσο θα φαει ο Κορκονεας και ποση φασαρια θα γινει;
"Το υπουργείο θα νομοθετήσει μετά τις εκλογές τις οριστικές αλλαγές για τις συμβάσεις εργασίας"
αφού θα τις καταργήσουν, τι κάθονται και λένε.
Επίσης
"Πάντως, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας δηλώνει υπέρ των κλαδικών συμβάσεων και της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας"
γελάω.
Και δε μου λέτε ρε παλικάρια, εμένα που κάπως κατάφεραν και μου κάνανε μια 4μηνη σύμβαση (6ωρου), παίζει να μπορέσουν να την ανανεώσουν τον Γενάρη που λήγει?
μα δε σταμάτησαν ποτέ να γίνονται συμβάσεις, απλα αυτές που έγιναν και ήταν χαμηλότερες από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (δλδ έδιναν λιγότερα λεφτά από τον κατώτατο μισθό) δεν είναι παράνομες (εικάζω ότι κάποιοι μπήκαν στον κόπο να τις καταγγείλουν) σύμφωνα με το υπουργείο. Οπότε ναι, μπορούν την ανανεώσουν, απλά το υπουργείο τους νομιμοποιεί να δίνουν λιγότερα λεφτά.
Είναι όμως υπέρ της ΕΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων, οπότε μη νιώθεις άσχημα
Τα μουνιά.
μωρέ και πες ότι πάνε, και πες ότι δικαιώνονται κιόλας. Το θέμα είναι ότι αυτή η "νομιμοποίηση" που δίνει το υπουργείο στις χαμηλότερες της ΕΣΣΕ συμβάσεις δείχνει ξεκάθαρα τον προσανατολισμό που υπάρχει, και να δικαιωθούν αυτοί οι συγκεκριμένοι, όλοι (εμείς) οι υπόλοιποι δε θα έχουμε καν ΕΣΣΕ να μας στηρίζει ώστε να έχουμε τις ελάχιστες πλάτες να φτάσουμε στον Άρειο Πάγο.