Imperial, γιατί έκανα join προτού καν πετύχω τους stormcloak :P
Printable View
Imperial, γιατί έκανα join προτού καν πετύχω τους stormcloak :P
stormcloak
Δεν είχα διαλέξει όσο είχα παίξει, αλλά είχα βρει αστείο αυτό που είπε ο Ντετζίαλ. Όλοι (νομίζω κι εδώ μέσα) πήγαιναν stormcloaks γιατί ήταν οι rebels, ενώ οι Imperials από το όνομα και μόνο σκατά στον ιμπεριαλισμό κτλ. Όμως αν μιλούσες με Stormcloaks έβλεπες πως πάνω κάτω είναι οι χρυσαυγίτες του Skyrim.
Stormcloak. Επίσης παράτησα τη Lydia εκεί ακριβώς που τη βρήκα. Προτιμώ εντελώς σόλο.
Spoiler
adiaforo quest kai prin to kanw kai meta pou to kana. ante, perimenoume kana kalo DLC kai expansion!
^ αυτό ισχύει λίγο :/
ligo, oso mia tsoura
Πωπω.
Λοιπόν, βλέποντας το κλοκ στο saved game μου, είδα ότι χτύπησα 90 ώρες και ακόμα είμαι στο diplomatic immunity του βασικού κουεστ (δλδ 3ο ή 4ο). Σκέφτηκα πως δεν θα το τελειώσω ποτέ για να κάνω επίσημο Review οπότε ας τα πω ολα μαζεμένα. Αρχικά κάποια πράγματα για τον χαρακτήρα μου :
Εχω φτάσει λβ 41 τον fighter nord μου και επειδή έγινα γκουρού σε two handed, heavy armor & block είπα να τον κανω μάγο (!) και το παιχνίδι είναι σαδιστικά δύσκολο πλέον (τα dungeons έχουν κάνει level up μαζί μου) αφού όσο και να κάνεις level up τα destruction, conjuration κτλ, αν δεν έχεις perks πάνε σχεδόν τζάμπα. Κατά κάποιο τρόπο τα Levels έχουν γίνει περιττά αφού προσφέρουν μια ψευδαίσθηση εμπειρίας πράγμα που από την μία πάει μπροστά την σειρά, απ'την άλλη σε αποτρέπει απ'το να γίνεις τέλειος στα πάντα, πράγμα εκνευριστικό. Πάντως φτιάχνω σχεδόν όλο μου τον εξοπλισμό μόνος μου πλέον, από φαγητό, όπλα, potions κτλ πράγμα που με γκαουγκανο fighter δεν θα το κατάφερνα ποτέ. Σε ότι αφορά τα fighting mechanics, είναι αισθητά καλύτερα από αυτά του Oblivion άρα απείρως καλύτερα από του Morrowind το οποίο γινόταν tedious ειδικά στα μικρότερα επίπεδα που απορούσες αν βαράς ποντίκια ή τον αέρα. Σε κάθε περίπτωση παραμένει το αδύνατο σημείο της σειράς. To dual weapon/μαγεία είναι απλώς οκ και δεν το πολυδουλευω από το lv 30 και μετά αφού θέλω να ανέβω σε συγκεκριμένα πράγματα.
Σε αντίθεση με τον phoebus βρίσω τα dungeons ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-α, χωρίς περιττό backtracking με ωραίο map design και το μόνο αρνητικό να είναι κάποιο επαναλαμβανόμενοι γρίφοι. Σε μερικά σημεία που βλέπεις εσωτερικά σπηλιών με ανοίγματα επάνω, το art design του παιχνιδιού λάμπει.
Ο κόσμος είναι ο καλύτερος που έχουμε δει σε Elder Scroll game μαζί με το Μorrowind. Η επαρχία Skyrim αποπνέει σοβαρότητα και δέος. Τα προάστια των πόλεων με τις φάρμες και τα Inns, τα παλάτια των Jarls, το απίστευτο βουνό Throat of the world (από τα πιο όμορφα transitions φθινοπωρινής παλέττας σε χειμερινή), oι Μalkarth & Windhelm (γενικά όλες οι πόλεις) συνιστούν μια εννιαία και συνεπή περιοχή σε αντίθεση με το Oblivion που θέλησαν να τα βάλουν όλα μέσα (ή το arena που τα έβαλαν). Το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος για να εκτιμήσει πλήρως την δουλειά που έχουν ρίξει στην Βethesda, είναι να πάρει το αλογάκι του και να βολτάρει συντροφιά με μπόλικα βιβλία για να μπορεί να εξηγεί τι και πως. Υπήρχαν στιγμές περιπλάνησης στα βορειοανατολικά του χάρτη (οι παγωμένες ακτογραμμές με τα νησακια) που ένιωθα μονος στην μέση του πουθενα και απλώς συνέχιζα να εξερευνώ με το Immersion να βαράει κόκκινο. Συμπερασματικά αν κάτι παίρνει 10/10 αυτό είναι ο κόσμος.
Τα κουεστς είναι οκ. Εχω βγάλει 2 guilds και τώρα ξεκίνησα να κάνω πράγματα για την Dark Brotherhood (μέχρι στιγμής φαίνεται μέτρια δυστυχώς, σε αντίθεση με αυτήν του Oblivion που ήταν μάλλον το καλύτερο faction). Προφανώς το παιχνίδι είναι packed και έχει συνέχεια πράγματα να ασχοληθείς. Καμμιά φορά αυτό καταντάει αρνητικό αφού σε αποπροσανατολίζει να πηγαίνεις για ένα πράγμα και να προκύπτουν άλλα τρία, αλλά το προσπερνάμε γιατί η ποσότητα σε κάτι που πληρώσαμε τόσα ευρώ θα έπρεπε να εκτιμάται. Συνεχίζω να επιλέγω quests απ'το γεμάτο journal μου, έχω ακόμα πολλά πράγματα να κάνω. Σε γενικές γραμμές δεν ένιωσα ποτέ την νοημοσύνη μου να πέφτει με το συνολικό γράψιμο αλλά τις περισσότερες φορές είναι απλά τα κλασικά fantasy stories που βρίσκεις και στον πιο κοινότυπο συγγραφέα φανταστικού. Με κάποια ωραία twists όμως τα οποία δεν θα κάνω spoil. Πάντως τα πάντα στα quests αποκτούν νόημα συνυφασμένα με τον κόσμο και το lore. Αν δεν διαβάσετε 100+ βιβλία και δεν δείτε πως λειτουργούν οι τοπικές κοινότητες μην προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε αυτά που βλέπετε.
Οι δράκοι έχουν γίνει κουραστικοί πλέον, τουλάχιστον βγάζεις καλό λεφτά με το λουτ, αλλά έχω βαρεθεί να μαζευω τα ίδια και τα ίδια. Α και εννοείται στήριξα Μιχαλολιάκο Ulfric ο οποίος μου έδωσε τo OK να κοπανάω όποιον Imperial έβρισκα πράγμα που έδωσε τον χαρακτήρα μου μια αντικαθεστωτική ακροδεξιά λογική που δικαιολόγησε τις ανελέητες σφαγές forsworn και falmer (οι πραγματικοί έποικοι της επαρχίας). Επίσης παντρεύτηκα άντρα.
Εφτασες το θεωρητικο λεβελ καπ, τωρα απλα θα τελειωσεις το brotherhood και το main quest και δε θα χεις τιποταλλο να κανεις. Επρεπε να βαλουν content για 40+ lvl, ενα πολυ_δυσκολο dungeon, το Emerald/Ruby WEAPON του skyrim βρε παιδι μου, κατι.
Τα dungeons ειναι οντως ωραια, αλλα ειναι συνεχεια τα ιδια 3 Dwemer/Graveyard/Cave copypasta dungeon templates, συνεχεια οι ιδιες παλεττες (Dragon Age 2 anyone?). Γραμμικη πορεια, Τα ιδια παζζλ, Νταβατζης Draugr / dragon priest , Shout/Loot και Εξοδος ακριβως διπλα.
Ο κοσμος οντως ωραιος και η ατμοσφαιρα φοβερη, πλησιαζει morrowind. Τα βιβλια σε ταξιδευουν, αξιζουν. Ολα ταλλα οπως τα πες.
εχω διαβάσει ότι φτάνει μέχρι 81 όπου και μπορείς πλέον να έχεις όλα τα περκς.
ε χανει το νοημα του, σφαζε δραθγρ μεχρι να φτασεις 100 σε ολα τα σκιλλσ. και μετα; -_-
θα βρω γκομενα
Αυτό με την έξοδο είναι τραγικά αστείο πάντως. Μπαίνεις στο dungeon, βλέπεις μία πόρτα που δεν ανοίγει και λες "α ναι, από εκεί θα βγω αφού πάρω το shout". Ρε συ Marillion, αλήθεια, που το ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ό σ'αυτό το design; Μη γίνεσαι χίπης.
πολλές φορές δεν βλέπεις καμμία πόρτα (μπαίνεις απ'την μια και βγαινεις απ'την άλλη, ή δεν είναι καν ορατή γιατί βρίσκετει σε ύψωμα. επίσης δεν υπάρχει shout σε κάθε dungeon, έχω καθαρίσει πάνω από πενήντα και έχω βρει 13 shouts). σε κάθε περίπτωση και έτσι να είναι (που δεν είναι), ποιο είναι το πρόβλημα; η προβλεψιμότητα στα της εξόδου; το μόνο ουσιαστικό μειονέκτημα που μπορώ να εντοπίσω είναι οι πανομοιότυποι γρίφοι αλλά αυτό που λες δεν μπορώ να το εκλάβω σαν αρνητικό design με τπτ.