Post Of The Day

Φέουλας για πρωθυπουργός :worship:

Από τα μεγάλα ποστ στο ερ.

Freskogrammeno kai apla yperoxo.

Quote:

---

Originally Posted by geologiko_karoto

Ήταν ξαπλωμένη νωχελικά σε μια μπαμπού πολυθρόνα παραλίας, ένα μέτρο μακριά από μένα. Εκεί την είχε φέρει η τύχη εκείνο το πρωινό. Ήταν ωραία κοπέλα, νέα και φροντισμένη. Το χρώμα του κορμιού της ήταν μπρονζέ, το πρόσωπο της όμορφο. Μέσα στον συνωστισμό της παραλίας, η ξαπλώστρα της ήταν τοποθετημένη λοξά. Μπροστά στα μάτια μου ήταν τα πόδια της.


Δεν είχα κάνει ούτε μισή πονηρή σκέψη -πιστέψτε με- μέχρι την αποφράδα στιγμή που το βλέμμα μου έπεσε πάνω στα δάκτυλα του ποδιού της. Κάτι γαλάζιο και μικροσκοπικό, τράβηξε την προσοχή μου. Ίσιωσα τα γυαλιά μου, για να καταφέρω να φέρω βόλτα πρεσβυωπία και υπερμετρωπία, επικεντρώνοντας τες σ' ένα σημείο. Ναι, πάνω στο καλοβαμμένο νύχι ήταν ζωγραφισμένο ένα γαλάζιο παιχνιδιάρικο δελφινάκι. Ίσως να ήταν και αυτοκόλλητο. Που να ξέρω πως φτιάχνουν τα νύχια τους οι κοπέλες;


Και ξαφνικά, κάτι συνέβη μέσα στο κεφάλι μου. Το δελφίνι ζωντάνεψε κι άρχισε να χοροπηδά γεμάτο χάρη, σκορπίζοντας γύρω-γύρω νερά και λευκές αφρόσκονες (του Ελύτη η λέξη). Τα αυτιά μου γέμισαν από τους ήχους που έκανε το υπέροχο δελφίνι σε κάποια άλλη βαθιά καταγάλανη θάλασσα, από τα πλατσουρίσματα και τα χαριτωμένα του στριγκλίσματα. Πέταξα το βιβλίο που κρατούσα, ψαχούλεψα στην τσάντα, έβγαλα ένα σημειωματάριο με το στυλό και μετά από προσπάθεια μιας ώρας έγραψα:


Δελφίνι σε ζωγράφισαν σ’ ενός νυχιού την άκρη
δελφίνι πέτρωσες εκεί μακριά από τους βυθούς σου
μα είναι ο βυθός της άβυσσος, πόντος, γαλάζια μάκρη
είν’ το νυχάκι της βαθύ σαν τους ωκεανούς σου.



Δελφίνι ταξιδιάρικο δελφίνι μαγεμένο
βούτα σε τούτο το κορμί που χρόνια περιμένω
να σεργιανίσω στους γιαλούς ν’ αγγίξω τ’ ακρογιάλια του
να μεταλάβω τη χαρά απ’ τα ακριβά κοράλλια του.




Μόλις το τέλειωσα, σηκώθηκα αναστενάζοντας, μάζεψα τα πράγματα μου, έσκισα τη σελίδα και αποχωρώντας έτεινα το χαρτί προς το μέρος της:

- "Συγνώμη για την ενόχληση, δεν γνωριζόμαστε, αλλά έγραψα αυτό το μικρό ποιηματάκι για σάς” της είπα με ευγένεια. “Αφού είναι δικό σας, κρατείστε το”.
- "Για μένα;” ρώτησε γεμάτη έκπληξη.
- "Μάλιστα, για σας.”


Πήρε το χαρτί, διάβασε φευγαλέα τις λίγες γραμμές, τις ξαναδιάβασε, γέλασε με χάρη και μου είπε:
- "Είναι πολύ ωραίο. Ευχαριστώ πολύ”.
- "Αλήθεια σας αρέσει;”
- "Πολύ. Να το δώσετε στον Μακρόπουλο να το βάλει σε δίσκο. Θα γίνει μεγάλο σουξέ.”
- "Στον ...Μακρόπουλο;;;”
- "Ναι. Πεθαίνω για Μακρόπουλο. Είναι και ο πρώτος. Μακράν. Εσάς δεν σας αρέσει;”


Έστρεψα το βλέμμα μου προς το νυχάκι της. Και πρώτη φορά είδα δελφίνι να πνίγεται μπροστά στα μάτια μου...

http://www.yupi.gr/cache3/420__MG_0039_medium.jpg

---

Quote:

---

Originally Posted by GG*

μεγαλο φεστιβαλ
θα καραφλιασει το συμπαν
και τα εσοδα θα πανε στη κυρια καβουρινα

---

δεν ξέρω γιατί, έχω δακρύσει από τα γέλια εδώ και 2-3 λεπτά.

μαριουλη(οχι 321) το χουμουρς σου αγιιζει επιπεδα Κουρκουμπα....

παρε την διευθηνσις μου απο τον χαρχαρτ και στειλε με πισω τα Noχturnus

Quote:

---

Originally Posted by alaiah

είμαι και καλά με την κοπελιά στο σπίτι των γονιών, η μάνα μου κάνει βεντούζες(!!) στον αδερφό μου που είναι άρρωστος, και μεις πειράζουμε τα άπειρα μπουκαλάκια με τα μπαχαρικά της διαλέγοντας ποια μας αρέσουν περισσότερο για να τα κρατήσουμε...ξαφνικά λέω πρέπει να φύγουμε! χαιρετάμε τη μάνα, βγαίνουμε από το σπίτι και αντί να φύγουμε κανονικά, λέω στην ιωάννα πάμε από δω θα κόψουμε δρόμο.

και μπαίνουμε σε ένα κακοτρόχαλο(sic) δρομάκι χωρίς άσφαλτο, με λάσπες, μικρά ρυάκια να τρέχουν ανοίγοντας μικρορωγμές στο δρόμο κλπ. η ιωαννα μου λέει φοβάμαι, και της λέω κράτα γερά το σκύλο(!!!) και μην τον αφήνεις! Μήν απομακρύνεσαι από κοντά μου!

Περπατάμε και το σκοτάδι αποπνικτικό και προκύπτει από το πουθενά ελληνίδα γιαγιά 1,50 ύψος, γλυκύτατο πρόσωπο, άσπρο μαλλί, μαύρα ρούχα, κλασσική μαύρη μαντίλα, περπατάει και βάζει ένα καλαμπόκι στην τεράστια μπροστά τσέπη της φούστας της και μου λέει με άψογη southern προφορά: Shhhiiiiiieeeeeet Boy! You ain't never gonna make it! της απαντάω με άνεση: dixie land ain't but 3 seconds away ma'aaam! γελάει χαρούμενα αλλά ελαφρά σαρκαστικά, και συνεχίζουμε τον δρόμο.

τώρα ξέρουμε ότι πηγαίνουμε προς το εργοστάσιο λαδιού(!!!!) στον δρόμο εμφανίζεται τρέχοντας ο τζεφ Μπρίτζες και μόλις τον βλέπω θυμάμαι ότι τελικά έπαιζα σε ταινία δράσης(!!!!) μας λέει με αγωνία: έχετε μόλις 12 λεπτά μέχρι να ανοίξουν οι δεξαμενές με το λάδι! και αυτός πέρνει φόρα και πηδάει από τον γκρεμό μέσα στο διπλανό ποτάμι με αφρίζοντα ανταριασμένα καφέ νερά. η κάμερα πάει στην επιφάνεια του νερού όπου δείχνει τον τζέφ μπρίτζες να πολεμάει με τα νερά, και να πετάει το κεφάλι του πάνω για να πάρει ανάσα και να τον τραβάει το νερό κάτω κλπ. (τέλεια σκηνοθεσία φυσικά).

εμείς πανικόβλητοι αρχίζουμε να τρέχουμε και περνάμε μια σήραγγα και καταλήγουμε σε μία σπηλιά, όπου συναντάμε μία high tech κοινωνία γαμάτη αλλά φοβερά εχθρική, με πράσινα φωτάκια και τέτοια. τότε χτυπάνε σειρήνες και κόκκινοι alarm φάροι στριφογυρνάνε, και τα μεγάφωνα λένε: 1 minute to tank evacuation! Πάμε να γυρίσουμε στην σήραγγα, αλλά στην έξοδο μας κλείνει το δρόμο....

...o ζαν κλώντ βαντάμ, ντυμένος με στρατιωτικό παντελόνι και κολλητό χακί κασκορσέ....Μόλις τον βλέπω θυμάμαι ότι τελικά έπαιζα σε ταινία ξύλου! πάνω στο λαδωμένο-ιδρωμένο κορμί του αντανακλούν τα κόκκινα φώτα των φάρων και τα μεγάφωνα έχουν αρχίσει το countdown: 4, 3, 2, 1....

ξυπνητήρι.....

---

Quote:

---

Originally Posted by h2he

To ξηγας αυτο λιγο περισσοτερο;

---

Quote:

---

Originally Posted by carheart

ΤΟ LIVE ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ!!!!

---

και πάτωμα .....:touched::touched::touched:

:pink:

edit: ειδα κι απο κοντα ξηγα στα χανια ροκ φεστιβαλζ

Quote:

---

Originally Posted by tamagothi

Ένας γνωστός μου που είναι μανιακός με τις γάτες μου είπε κάποτε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μη χαθεί και να συνηθίσει γρήγορα μια γάτα όταν της αλλάζουμε περιβάλλον είναι να την αλείψουμε με βούτυρο, ώστε να αναγκαστεί να πλυθεί για ώρα. Όταν πλένεται, λέει, νιώθει ότι εκεί όπου πλένεται είναι το σπίτι της.

Αμφιβάλλω για την αποτελεσματικότητα του παραπάνω (όχι, μην ψάξεις αν είναι μύθος!), αλλά, σε παρακαλώ, για χάρη της Επιστήμης, της Τέχνης και γενικότερα του Ανθρώπινου Πολιτισμού, άλειψε το γάτο με βούτυρο και βγάλε πιξ.
Επίσης, μια που θα έχεις γάτο και βούτυρο, πάρε και ψωμί και δοκίμασε το: http://en.wikipedia.org/wiki/Buttered_cat_paradox .

Είναι μια μεγάλη μέρα για όλους μας, ελπίζω να συνειδητοποιείς τη σοβαρότητα του ρόλου σου.

---

Quote:

---

Originally Posted by Leech

http://i.imgur.com/XSVIy.jpg

---

Quote:

---

Originally Posted by Mitsmann

Κατεβαινα την Παπαγου απο Ζωγραφου. Ηταν Πεμπτη βραδυ κι ενα δροσερο αγερι ανεμιζε τη χαιτη μου που λικνιζοταν ετσι κι αλλεως στους ηχους των Τζεφφερσον Ερπλεην. Στο τριτο φαναρι λιγο μετα τα Goodys ειδα δυο φιγουρες μεσα στη νυχτα να μου κανουν σημα. Σταματησα αμεσως με περισσο ενδιαφερον.

Ηταν δυο.

η πρωτη, ψηλη, μελαχροινη, με αλαβαστρινο σωμα, σαν της Αμαζονας αλλα χωρις το κομμενο βυζι, εσκυψε και με βλεμμα καπως ανησυχο με ρωτησε αν μπορουσα να τις παρω και τις 2.
Κοιταξα λιγο προβληματισμενος, ειχα ακουσει πολλες ιστοριες για την Αμαζονικη μαφια που λυμαινεται τη γειτονια. Ομως ο ανθρωπισμος κυριαρχησε μεσα μου και της εκανα κλεινοντας το ματι μου λιγο παιχνιδιαρικα, λιγο θαμπζαπικα, να μπουν μεσα.

Εκεινη εκατσε διπλα μου, και η φιλη της, ξανθια χυμωδης σα ροδακινο προς το τελος του Αυγουστη, εκατσε στον πισω καναπε.
Ξεκινησαμε με το μεθεπομενο πρασινο, προσπερνωντας ενα Astrea Prima του 92 με τρυπια εξατμιση και κουρεμα Μητρογλου ενω οι Βαδ Κομπανυ εκτοξευαν τα πυρινα ριφφς τους προς καθε κατευθυνση..

Οδηγουσα με την προσοχη που ταιριαζε σε επαγγελματια οδηγο αγωνων ενω ταυτοχρονα τραγουδουσα ανεμελα, χαιρετωντας αλλο ενα φεγγαρι που εκανε την εμφανιση του πανω απ την κουρασμενη πολη...

Λιγο πριν την Μιχαλακοπουλου μου ειπαν ευχαριστω. Αποκριθηκα οτι ειναι κατι που καθε Ανθρωπος θα εκανε στη θεση μου. Με ρωτησαν αν θα τους κοστιζε κατι, με ενα πνιχτο γελακι κι εγω ειπα πως οχι, προς Θ........

Αυτοματα η μια ηταν πανω μου ενω στριβαμε προς Χιλτον ενω ενιωθα τα κοκκινα νυχια της αλλης να κινουνται σαν φιδια πανω στο δασυτριχο στηθος μου ξεπερνωντας το φραγμα της καδενας μου. ο χαλυβδινος ανδρισμος μου τιναχτηκε σαν πυραυλος απο πυρηνικο σιλο, ενω η μια προσπαθουσε να μου αλλαξει οργανικη ταχυτητα καθως η αλλη σκυβοντας γινοταν τουνελ για το συρμο μου..

Στριψαμε προς Κηφισιας και το συμπλεγμα σαν εκθεμα στο βρεταννικο μουσειο αλλαζε μορφες και στασεις σαν ακατεργαστος πηλος στα χερια εμπειρου πηλοδομου.
Φτασαμε στην Μαβιλη τεσσερις παρα, ενω το κομπρεσερ μου διαπερνουσε το δερματινο πεζοδρομιο της μιας αγνωστης ενω η αλλη τηρουσε αμυντικη σταση σαν κεντρικο ωτοστοππερ απεναντι στις κατα κυματα επιθεσεις μου αλλα στο φαναρι της Πανεπιστημιου, σηκωσα το ταμπελακι για την αλλαγη και ετσι τωρα ο ναηλον ντυμενος κορμος μου φυτευοταν μεσα στο αλλο περιβολακι.

Κι ενω αυτο το περιεργο ταξιδι ενα κραμα ερωτικου αλτρουισμου και δουναι και λαβειν (γενικως) εφτανε στα ορια του, εκει στην Σουτσου, το κουρασμενο μου Eyjafjallajökull ξεμπουκωσε και κεινες δεχτηκαν με λαχταρα το καυτο μαγμα απ τα εγκατα του παθους. στο φαναρι της Αλεξανδρας με αφησαν με ενα φιλι στο καθε μαγουλο και γω ξαπλωσα αποκαμωμενος στην θεση του οδηγου, περιμενοντας το πρασινο.

Απ το ανοιχτο παραθυρο ακουστηκαν δυο γκρινιαρικες φωνες που περπατουσαν στο σοκακι διπλα...συγκρατησα μονο τη μια λεξη...



"Πουλα"

---

Σ'αγαπώ.

malaka stamata na stelneis pm se oti exei mouni. sthn telikh trava se kana bourdelo

Quote:

---

Originally Posted by Dr.Gonzo

Spoiler

Μια φορά στο χωριό μέθυσε ...η μάνα μου, στεκόμαστε αντικρυστά, της λέω "μάδερ εγώ πάω για καφέ, θα εισ' οκέι, έτσι;" με κοιτάζει, χαμογελάει, "καλά να περάσεις παιδί μου" μου λέει, και μου σκάει για πλάκα ένα χάστουκι με ΟΛΗ της την δύναμη - μου φύγανε μύξες.

Ευτύχως δεν την ακούει συχνά.

---

Quote:

---

Originally Posted by Khalkji

we are 138.

---

Quote:

---

Originally Posted by Amnesiac.

55 members and 83 guests.

---