Τα καλα του να εχεις μεγαλυτερο αδερφο.
Printable View
Τα καλα του να εχεις μεγαλυτερο αδερφο.
Λοιπον, μετα απο σχετικη κουβεντα με Νασουμ, αφιερωνω ενα σχετικα μακροσκελες ποστ στο:
Ποδοσφαιρο Γυμνασιου/Λυκειου
Ι. Μονο τσιμεντο στο δαπεδο, αυτοσχεδιο γηπεδο στο κομματι του προαυλιου που πλησιαζει ορθογωνιο παραλληλογραμμο περισσοτερο, αρκετα συχνα κιγκλιδωμα (τουλαχιστον) η μια πλευρα του γηπεδου.
ΙΙ. Τερματα με καθετα δοκαρια οποιοδηποτε συνδυασμο των εξης αντικειμενων: μπασκετα, καδος απορριμματων, σχολικη τσαντα με ή χωρις 2-3 μπουφαν πανω, πετρα, κολωνα (προβολεας γηπεδου μπασκετ σε εξαιρετικες περιπτωσεις). Οριζοντιο δοκαρι: Ιδεατο και μεταβλητο το υψος στο οποιο βρισκεται, αναλογα το υψος του εκαστοτε τερματοφυλακα. Απειρες διαβουλευσεις για το αν ηταν μεσα ή εξω το σουτ που πηγαινε το ματς στην ισοπαλια.
ΙΙΙ. Σχεδον παντα η μια πλευρα του γηπεδου ηταν τοιχος, προσφερομενος για 1-2. Καποιοι ειχαν εντρυφησει τοσο στις σποντες, που πολλες φορες, αν και ηταν προτιμοτερο να κανουν 1-2 με παικτη ή τριπλα, προτιμουσαν το 1-2 με τοιχο, ενω καποιοι αλλοι ειχαν μαθει πως να βαζουν και το καταλληλο φαλτσο για το τελειο 1-2.
ΙV. "Οποιος τη ριξει εξω απο το σχολειο κυνηγαει". Πολλες φορες την παταγε και την εσκαγε αμαξι :-( Ο αριθμος των φορων που κυνηγουσε κανεις ηταν δειχτης του ποσο τσαρουχια - σουτ ειχε φυσικα, με εξαιρεση οταν περνουσε κανα ωραιο γκομενακι.
V. Δυο ενδεχομενα στο πως χωριζονταν οι ομαδες:
- Παντα ιδιες (και ισαξιες σχετικα) ομαδες και διαρκης βεντετα μεταξυ των (αυτο προτιμουσα).
- Οι δυο καλυτεροι, και "αρχηγοι" διαλεγουν εναλλαξ και παντα οι αχρηστοι αποτελουν την ατιμωτικη τελευταια επιλογη (και καθονται τερμα στο 99% των περιπτωσεων). Αν ειμαστε μονος αριθμος, ενας παιρνει πουλο και παει να κανει παρεα με τα κοριτσια (που δεν ηταν καλο τοτε).
VI. Αγορα καινουριας μπαλας απο καποιον ----> ποθτανα ολα, παρτυ
Βαλτε και τα δικα σας, νομιζω υπαρχουν απειρες φασεις
:touched: αν εξαιρέσεις ότι στην επαρχία βρίσκαμε να παίζουμε σε χώμα ή χόρτο (!) σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
επίσης, έπαιζε πολύ αντιπαλότητα μεταξύ "γειτονιών" - στέκια δηλαδή που μαζεύονταν τα πιτσιρίκια. μέχρι 3η γυμνασίου, μπάλλα μέχρι τελικής πτώσης.
"Ρε, ειπαμε οχι καραβολιδες!"
"μπακοτερμα"
Σε ειχα οντως για αγοροκοριτσο εσενα :thumbsup:
καθομουν στο τερμα απο μονος μου και καλα σας γαμαμε.Quote:
Originally Posted by FIXXXER
VII. "Φυσικό εμπόδιο"Quote:
Originally Posted by FIXXXER
VIIΙ. Σουτ στη μάπα/κεφάλι τρίτων, συνήθως κοριτσιών.
μία ένσταση και μία προσθήκη
Δεν μας έννοιαζαν το γκομενάκια όσο παίζαμε μπάλα. Προσπαθούσαμε να ασχοληθούμε μαζί τους την υπόλοιπη ώρα δηλαδή περίπου 30 ώρα τη μέρα, κατα τη διάρκεια της οποίας φυσικά φασώνονταν με τον γκόμενό τους, ο οποίος ήταν φαντάρος ή ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΟΣ.Quote:
Originally Posted by FIXXXER
οι δυό καλοί στέκονταν απέναντι-απέναντι σε μια ιεροτελεστία μονομαχίας. έκαναν κολλητά βηματάκια και όποιος πάταγε πρώτος τον άλλον διάλεγε πρώτοςQuote:
Originally Posted by FIXXXER
ή με μια λέξη πατητό, απλά μπορούσες να διαλέξεις άμα θα βάλεις ολόκληρο το πόδι ή μισό!
λίγο άσχετο (ή και όχι), αλλά τη στιχομυθία
Δε την έφτασε ποτέ κανείς. :dfinger:Quote:
-Πρότεινε
-Μπει-δε-μπει από τη βολή
-Το κάνω!
:touched:
ρε, "υπευθυνος" λεγατε οταν κανατε το μπει-δε-μπει?
σε φαση το παιρνω πανω μου κ ετς
:touched: Παίζει να λέγαμε υπεύθυνος.
Σίγουρα λέγαμε:
Χ. Ατομιστάρα και ατομιστίες.
Να συμπληρώσω επίσης ότι σε πιο σκοτεινά χρόνια κυρίως δημοτικού ή σε περιπτώσεις που έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν υπήρχε πρόσβαση στο προαύλιο, το γήπεδο αντικαθιστούσε συνήθως η πιο μεγάλη αίθουσα του σχολείου ή στεγασμένο ημι-προαύλιο και την μπάλα αντικαθιστούσε το πολύ αερόμπαλα αλλά κυρίως πατημένο κουτάκι αναψυκτικό, αμιτα ή η κασετίνα του μαλάκα της τάξης. :touched:
Τι υποννοείς?
:touched:Quote:
Originally Posted by FIXXXER
