έκρηξη φιάλης υγραερίου Σαλαμίνα. tvxs.
Printable View
έκρηξη φιάλης υγραερίου Σαλαμίνα. tvxs.
Σαλαμινα. Τωρα σε λιγο θα παω να τον δω. Η αδερφη του τη γλυτωσε, την απεγκλωβισαν στο τσακ. Ο πατερας του με βοηθησε με το μπασο. Γυρισε πισω και βρηκε γυναικα νεκρη, σπιτι κατεστραμενο και το εργο ζωης του (εργαστηριο, οσα οργανα δεν ειχε πουλησει, σπανιοτατο εξοπλισμο και πρωτες υλες) σταχτες (ουσιαστικα καηκε μονο το εργαστηριο, το υπολοιπο σπιτι καταστραφηκε λογω της θερμοκρασιας αλλα απο ο,τι καταλαβα δεν καηκε ολοσχερως). Πραγματικα στεναχωριεμαι περισσοτερο για εκεινον, one way ticket για ψυχιατρειο και προφιλ τυπου που μετα απο τετοια μενει αστεγος απο επιλογη. Ο αλλος ειναι με xanax. Η μανα μου δε μπορουσε να κοιμηθει το βραδυ και τετοια, τραγικες καταστασεις.
wraia mphke to 18 :/
ρε, δηλαδή με αυτό εδώ
https://i.imgur.com/KBeIS5r.jpg
πρέπει να φοβάμαι;
κλασική σόμπα με μπουκάλα υγραερίου
είναι αναμένο συνεχώς μέσα στη μέρα
νομιζω, νομιζω οτι υπαρχουν καποιες δικληδες ασφαλειας
η περιπτωσις του Ταλιμπαν ειναι αλλη
Οχι καμια σχεση αυτος ειχε συστημα υγραεριου στο σπιτι. Σκεψου το μπαμ ακουστηκε σπιτι μου που ειναι 6-7 χιλιομετρα μακρια, σα να εγινε διπλα. Ενας γειτονας του νομιζε οτι τιναχθηκε ενα κοντινο βενζιναδικο. Ασε κακιστες καταστασεις, ο τυπος εφτασε σπιτι λιγο πριν τη πυροσβεστικη και τη βρηκε στην αυλη, διαμελισμενη. Πολυ ασχημα. Και η κηδεια σημερα αρκετα δυσκολα. Αυριο θα παμε σπιτι να δουμε αν ξεμεινε τιποτα ακαφτο.
τα ''συλληπητηρια'' και λοιπα τετοια σκατα ειναι μια κενη μπουρδα
να ζησεις να τον θυμασε με Αγαπη
Η μαλακισμενη η στιγμή, η γυναίκα με το μωρό στην αγκαλια, μωρό τραβάει κατσαρόλα με νερό που βράζει, ευτυχώς η γυναίκα γυρνάει κατευθείαν έτσι ώστε να προστατέψει την μικρή. Την μικρή την βρήκε ξωφαλτσα, έβγαλε φουσκαλα στο πόδι και μια ουλη, γυναίκα εγκαυμα σε κατά μήκος από μπουτι ως γαμπα... Ευτυχώς Παναγία μου λέω που δεν βρήκε πρόσωπο σε καμία
να βλεπεις μεσα σε μια βδομαδα το δεντρο, το κυπαρισσι να σβηνει και να σε κοιταει μεσα στα γαμημενα ματια
και να σε ρωταει ''ταισες τα γατια? τις κοτες'' σκασε ρε παπαρα, πεθανε ησυχα και μην σε νοιαζει, τα εχω φροντισει ολα
χεβι μεταλ ρε. μόνο δύναμη.
Καλή δύναμη, καλό κουράγιο
...
Υπομονή και δύναμη. Μάλλον τα ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.
Χαλάνε τα δύο ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, τα ανοιχτά του ιστορικού Πρωτέα για να τα κάνουν γήπεδο ποδοσφαίρου 5Χ5.
Τα γήπεδα 50 μέτρα από το σπίτι μου που έχω περάσει τη μισή ζωή μου και από ανατολή μέχρι δύση ηλίου τα καλοκαίρια.
Το γήπεδο που όταν κέρδιζε η ομάδα μας εμφανιζόμασταν πρώτοι αλλά όταν έχανε ήμασταν όλοι εξαφανισμένοι.
Το μέρος που δε χρειαζόταν να δώσεις ραντεβού, γιατί ΕΚΕΙ ήμασταν όλοι.
Εκεί που έκανα τις πρώτες προπονήσεις
Εκεί που το ταμπλώ μετά από τόσα χρόνια το έμαθα τόσο που δεν έχανα σουτ.
Εκεί που πρωτοακούμπησα διχτάκι, μετά ταμπλώ (βρέχαμε τα δάχτυλά μας για να δούμε πόσο ψηλά θα αφήσουμε σημάδι), μετά σιδεράκια, μετά κρέμασμα από τα σιδεράκια,με το ένα-με τα δύο χέρια, μετά στεφάνι, μετά κάρφωμα (αν δε φάω τα μούτρα μου από το γλίστρημα)
Εκεί που βαρούσαμε ντάπα ντούπα τη μπάλα μέχρι τη 01:00 και μας έκραζαν από τις οικοδομές, που μας έσβηναν τα φώτα από τη χελώνα της δεή και εμείς τα ξαναανοίγαμε.
Που στο σκεπαστό πάγκο της Γραμματείας παίζαμε και ποδόσφαιρο, αέρα ή γερμανικό.
Εκεί που πηγαίναμε εκδρομή στο δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο.
κ.α....κ.α.... κ.α.
ΨΟΦΟ!!!
Κλείνουν τα γήπεδα, κλείνουν και τον τάφο τους!
Ε τωρα θα συνοδευσουν δεκαδες παρομοιες αναμνησεις τα παιδακια που θα παιξουν 5χ5 και θα γινουν εφηβοι, αντρες κτλ.
Ειναι καιρος να δωσεις την σκυταλη, καθε ηλικια εχει αλλες χαρες και οι προσκολλησεις σε αναμνησεις σιγουρα δεν ειναι ΦΜΛ.
Ίσως να έχεις δίκιο, εμένα όμως μου κακοφαίνεται.
Επίσης, είναι το μοναδικό γήπεδο μπάσκετ στην περιοχή, αν εξαιρέσεις τις αυλές των σχολείων, οπότε επιπλέον λόγος να μη μου κάθεται καλά.
Πρωτέας Ελευθερίου-Κορδελιού.
Θεσσαλονίκη
Ναι συμφωνω σε αυτο, αλλα καλως ή κακως, σιγα σιγα θα μπει και η Ελλαδα στη νοοτροπια του καπιταλισμου οπου τιποτα δεν ειναι τζαμπα. Ειναι μαλλον αναποφευκτο δυστυχως. Αυτο ναι, ειναι ενα ΦΜΛ. Ιδανικα, τα χρηματα που θα μπορουσαν να βγαλουν τετοια γηπεδα απο τους ενηλικους που θα τα νοικιαζουν για λιγκες θα μπορουσαν να πηγαινουν σε δωρεαν προγραμματα εκμαθησης ποδοσφαιρου και αλλων αθληματων σε μικρα παιδια, αλλα νομιζω αυτο ειναι πολυ μακρια.
Ακολουθεί mini FML.
Το χειρότερο όταν αρρωσταίνεις, πέρα από το συνάχι και τον πονοκέφαλο και τον πυρετό (όταν έχεις και νιώθεις τα κομμάτια σου) είναι το "I told you so" που ακολουθεί. Χθεσινός διάλογος με τη μάνα μου, ενώ μυξορουφούσα:
- Εμ, σας τα λέω εγώ και δε μ' ακούτε. Το παίζετε παλικάρια με τα κοντομάνικα. Τα λέω στον εγγονό μου που είναι παιδί, αλλά τα λέω και στον γιο μου και στον άντρα μου! Δε θα βάλετε μυαλό ποτέ!
- Μάνα, ξέρεις τι σημαίνει αυτό που είπες;
- Τι;
- Τρεις γενιές γκρίνια ρε μάνα! <3 :pink:
Δικιο εχει η μανα σου! Περαστικα ομως! :pink:
Όχι! Οκ, σόρρυ. :p Ευχαριστώ!
Περαστικά κ αγύριστα <3 Η μάνα έχει πάντα δίκιο, ακόμα κ όταν μας σπάει τα @@ :ggrin:
Έκανα την εξαγωγή του τελευταίου μου φρονιμίτη σήμερα το πρωί. Έγκλειστος κατά βάση, οριζόντιος, και τεράστιος. Ό,τι πιο χαρκορ έχω ζήσει. Τρυπάνια, πριόνια, μόνο black & decker δε βάλανε. Δεν έβγαινε με τίποτα ο γαμημένος. Έκλαιγα με λυγμούς, έτρεμα, είχα χεστεί πάνω μου και παραλίγο να βαρέσω καμιά κρίση. 'Twas fuckin' SCARY. Kαι φυσικά πεθαίνω από τον πόνο έκτοτε :sad:
Γαμιέτε ασύστολα ο πόνος στα δόντια κ τρογύρω, υπομονή και περαστικά!
Μας ανοιξανε το αμάξι και κλεψανε ραδιόφωνο και το όχι και τόσο φθηνό ποδηλατακι της μικρής.. Στο πάτο σας να τα χωσετε
Ήρθα να κλειδώσω το θρεντ σας. Δυστυχώς..
Να πούμε καταρχάς πως η μάνα μου, αν εξαιρέσεις κάποια θεματακια υγείας και το ότι "παραξένεψε" μεγαλώνοντας, ήταν μια χαρά. Έμενε μόνη της, έκανε τα πάντα μονη της, ήταν διαυγεστατη, και τέλος πάντων την παλευε καλά για τα 73 της χρόνια.
6 Δεκεμβρίου, κι αφού δηλώνει κρυολογημενη και εξασθενημενη κάποιες μέρες, με έντονο πονοκέφαλο και υπνηλία, αρχίζουν κάτι περίεργα, τυπου δε θυμάται πως ρυθμίζεται ο αποκωδικοποιητής της τηλεόρασης (πράγμα που κάνει κάθε μέρα), μετά δε θυμάται πως να χαμηλώσει την τηλεόραση, με αποκορύφωμα, σε μια συζήτηση στο τηλέφωνο, αρχίζει και ξεχνάει λεξεις ή τις μπερδεύει και γενικά λέει ασυναρτησιες. Ξεκάθαρα κάτι δεν πάει καθόλου καλά, αυτή τον χαβά της, όχι μια χαρά είμαι, όχι δε θέλω να πάω στον γιατρό κλπ.
Παίρνω την αδερφή μου και πάμε με το αμάξι στο Δήλεσι που μένει και την παίρνουμε σηκωτη να την πάμε στο νοσοκομείο. Στη διαδρομή είναι ολοφάνερο πως η κατάσταση της χειροτερεύει με ταχύτατους ρυθμούς. Ολόκληρες προτάσεις πλέον βγαίνουν σε αλαμπουρνεζικα, ενώ δυσκολεύεται τρομερά να μείνει ξυπνια. Σκεφτόμαστε κατευθείαν εγκεφαλικό.
Μακάρι να ήταν εγκεφαλικό...
Φτάνουμε στα επείγοντα στον Ευαγγελισμό. Να μην τα πολυλογω, μετά από έναν 14ωρο Γολγοθά με τρέξιμο πέρα δώθε για εξετάσεις και συνεχές πρήξιμο από εμάς για να ασχοληθουν μαζί της γιατί ξεκάθαρα χειροτερευει με το λεπτο, γίνεται εισαγωγή με διάγνωση εγκεφαλιτιδας. Στη φάση αυτή, η μάνα μου είναι πια φυτό. Έχει ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον, και πλέον δε λέει σχεδόν καμία λέξη σωστά. Μιλάει και δεν καταλαβαίνεις απολύτως τιποτα.
Για όσους δε γνωρίζουν, η εγκεφαλιτιδα είναι μια λοίμωξη του εγκεφάλου, που μπορεί να προκληθεί από διάφορους ιούς, και να αφήσει πληθώρα εγκεφαλικών βλαβών, ή και να οδηγήσει στον θάνατο.
Στη δική μας περίπτωση την προκάλεσε ο κοινός ιός του έρπη.
Μας λένε λοιπόν θα μείνει δύο βδομάδες μέσα σίγουρα. Εμείς οι δύο δουλεύουμε, η τρίτη αδερφή μένει στο Δήλεσι, ενώ είναι πασιφανές πως η μάνα μου χρειάζεται σύνοδο 24/7. Ούτε να σταθεί στα πόδια της μπορεί, ούτε να πάει τουαλετα μόνη της. Στο μεταξύ δε συνεργαζεται καθόλου, αρνείται να φάει, ξηλώνει συνεχώς τους όρους και λούζει τα παντα με αίμα (συνολικά το έχει κάνει καμία 30αρια φορές ως τώρα), κι αυτές οι δύο βδομάδες είναι ένας συνεχής εφιάλτης όπου πρέπει κυριολεκτικά να παλεύουμε με τα χέρια μας να την κραταμε ήρεμη, ενώ μας βαράει και πετάει πάνω μας τα φαγητά που προσπαθούμε να την ταισουμε. Κάνει επίσης συνεχώς κρίσεις επιληψιας, και έχει παραισθήσεις.
Εγώ δουλειά απλά δεν πηγαίνω καν, οι άλλες πηγαινοέρχονται, και τέλος πάντων σιγά σιγά μπαίνουμε σε ένα πρόγραμμα με συγκεκριμένες βάρδιες. Ούτε λόγος για αποκλειστική, καθώς το δοκιμάσαμε ένα βράδυ, και την επόμενη βρήκαμε τη μάνα μου δεμένη στο κρεβάτι, με πρησμένα και ματωμένα τα χέρια.
Η κατάσταση δε βελτιώνεται καθόλου, οι δύο βδομάδες γίνονται τρεις. Στο μεταξύ λόγω γιορτών είναι λίγες οι μερες που υπάρχουν υπεύθυνοι γιατροί, με αποτέλεσμα να καθυστερούν πολύ οι οποιες ρυθμίσεις πρέπει να κάνουν.
Κάπου εδώ, τα Χριστούγεννα συγκεκριμενα, κι ενώ ήδη ειμαι ένα τσακ πριν σπασω, χωρίζω και με το αγορι μου. Τον άντρα της ζωής μου συγκεκριμένα, αν θυμάστε από άλλο ποστ. Οι επόμενες ημέρες είναι μια κόλαση, ενώ περνάω αρκετά βραδια στον 10ο όροφο του Ευαγγελισμου, δελεαζομενη να πηδήξω.
(στην πορεία τα ψιλο-ξαναβρισκουμε, αλλά δεν είναι πια το ίδιο)
Στις 21 μέρες ολοκληρωνεται η αγωγή για την ερπητικη εγκεφαλιτιδα. Τόσο διαρκεί γενικά, είναι κανόνας. Στο μεταξύ οι γιατροί δεν κρύβουν πια την ανησυχία τους για μόνιμες βλαβες στον κροταφικό λοβό. Βελτίωση στο μεταξύ όχι απλά δεν υπάρχει, αλλά σταδιακά παρατηρούμε και επιδείνωση. Της δίνεις φαγητό πχ και πάει να το ταισει στις παντόφλες της, για να πιει νερό βουτάει μέσα μια χαρτοπετσέτα και την πιπιλαει, στην τουαλέτα δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει κλπ. Στο μεταξύ, κάποιες μέρες νωρίτερα κοντεψαμε να την χάσουμε από ασιτία, ενώ βγάζει συνεχώς κι άλλα πρόβληματα, τύπου υγρό στον πνεύμονα κ στην καρδιά, ελλείψεις στις εξετάσεις αίματος κλπ.
Αφού λοιπόν φωνάζουμε μια βδομάδα ότι χειροτερευει η κατάσταση της και η μόνη απάντηση που έχουμε πάρει είναι πως μας ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι χειροτερευει λόγω της γενικότερης κατάστασης της υγείας της, επιστρέφει επιτέλους από διακοπές μια επιμελήτρια, και αναγνωρίζει και η ίδια την επιδείνωση. Αμέσως της ξανακάνουν όλες τις εξετάσεις κ στελνουν κάποια δείγματα και στο εξωτερικό. Οι εξετάσεις πρόκειται να κάνουν 1-2 βδομάδες να βγουν. Την πρώτη βδομάδα την έχουν χωρίς καμία αγωγη, ενώ χειροτερευει διαρκώς. Τη δεύτερη, την αναλαμβάνει πλέον ο διευθυντής της κλινικής, και παρόλο που δεν έχουν βγει τα αποτελέσματα, αρχίζει και της δίνει αγωγή για αυτοανοση πλέον εγκεφαλίτιδα. Μιλάμε για πιθανότητα 10 στο 1,000,000 η περίπτωση της. Με λίγο γκουγκλαρισμα εντωμεταξυ, μαθαίνουμε ότι η αγωγή αυτή κοστίζει κάνα χιλιάρικο τη μέρα.
5 μέρες της την χορηγούν, κατά τις οποίες υπάρχει σαφής βελτίωση. Ανακτά κάπως τις δυνάμεις τις, λέει περισσότερες λεξεις, αλλά πλέον αρνείται πεισματικά και συνειδητά να φάει και να πιει οτιδήποτε, και δε γίνεται να την ξεγελάσεις με κανέναν τρόπο, ενώ προηγουμένως κάπως τα καταφέρναμε, εστω μια φορά τη μερα. Ούτε καν τα φάρμακα της δεν παιρνει. Και μέσα στο διάστημα αυτό, παρατηρούμε ότι αλλάζει δραματικά η συμπεριφορά της. Φαντάζεται πράγματα, είναι καχύποπτη και βλέπει παντού εχθρους, έχει συγκεκριμένο λόγο που δεν τρώει, κι από αυτά που κατάλαβα, ήταν κάποιου είδους νηστεία που έπρεπε να κάνει, ώστε να ξηλώσει τους όρους το Σάββατο που μας πέρασε, και να μαζέψει να φύγει, επειδή "θα έρχονταν οι άγγελοι να την πάρουν". Και της το χάλασα εγώ το σχέδιο κι από τότε τρωω το βρίσιδι της ζωής μου.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σημερα. Ακόμα δεν έχουμε ενημέρωση από τους γιατρούς, αλλά από αυτά που διαβαζω, της προκάλεσε κυριολεκτικά ψύχωση η εγκεφαλιτιδα. Ελπίζω μόνο να το γνωρίζουν τα τζιμανια εδώ, γιατί κι αυτό είναι σπανιότατο και πρόσφατη ανακάλυψη διαγνωστικά.
Δεν έχουμε ιδέα πως και πότε θα τελειώσει όλο αυτό, ενώ για το "μετά", λύσεις δεν υπάρχουν, καθώς ούτε δίκτυο συγγενων υπάρχει, ούτε λεφτά.
Γενικά, είναι το πιο φριχτό πράγμα που έχω περάσει στη ζωή μου, και δε φαίνεται να έχει τελειωμο..
Αυτά βρε παιδιά. Καλή μας χρονιά ε!
fuck, κουράγια μόνο. δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να πει κανείς :(
Κουράγιο και μια σφιχτή αγκαλιά για δύναμη.
κούράγιο Ντραμσικ, πρέπει να σταθείς δυνατή