:rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl:
Printable View
:rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl: :rofl:
Ρε Candiru, λύσε μου μια απορία. Γιατί το προσπαθείς δηλαδή ρε μαλάκα? Δεν έχεις νιώσει ακόμα ότι το χιούμορ σου με του υπόλοιπου forum υπόκειται και αυτό σε χάσμα γενεών? Δηλαδή δεν καταλαβαίνεις ότι με αυτά που θεωρείς αστεία γελάνε μόνο ξενέρωτοι μεσήλικες σαν και την πάρτη σου? Γιατί προσπαθείς επιμελώς να γαμάς την αισθητική μας? Σου κάναμε κάτι?
Edit: Οργή
candiru mh masas... se agapame......
Κ σε μένα μ άρεσε αυτό.
candiru ise paradosi....
prepi na vgaloume mera na se giortazoume
Δεν παλευεται. Καθολου ομως. Αυτο με τα κατοσταρικα ηταν καλυτερο απο αυτα που "επελεξε" να μοιραστει μαζι μας. Φαντασου.
mhn ton apopairnete re... prospa8ei :)
Candire eimai mazi sou... kai 8a sunexisw na eimai an veltiwseis kai ta anekdota sou :P
βασικα γαμησε το ανέκδοτο κ αφηστε τις μπούρδες :D
Ο μάγος της φυλής των ινδιάνων διαβάζει τα σημάδια που του δείχνει η φύση και λέει στους συντρόφους του ότι φέτος θάχουν πολύ βαρύ χειμώνα και πρέπει να μαζέψουν πολλά ξύλα. Οι ινδάινοι στρώνονται στη δουλειά.
μετά από μια βδομάδα παρατηρεί πάλι σημάδια που του δημιουργούν αμφιβολίες για το αν η πρόγνωση του ήταν σωστή. Τι να κάνει, κατεβαίνει κρυφά στην πόλη και πάει στον μετεωρολογικο σταθμό όπου ρωτάει τους επιστήμονες τι γνώμη έχουν για τον φετίνό χειμώνα.
"Α! Θα έχουμε πολύ βαρύ χειμώνα φέτος! Δεν βλέπεις τους δικούς σου που έχουν τρελαθεί να μαζεύουν ξύλα;"
Το αστείο στο προηγούμενο post για όποιον δεν το κατάλαβε ήταν οι όροι 'ινδαίνοι' 'στρώνονται' 'φετίνό'.
:moutza: :moutza: :moutza: :moutza:Quote:
Originally Posted by H.
γιατί δοκιμασμένα ανέκδοτα με νόημα και βάθος που σκάσαν στα γέλια όσοι τα άκουσαν εδώ προκαλούν εξέγερση; :roll:
e re kadirou afou einai paradosi na sti leneQuote:
Originally Posted by Candiru
an to egrafa ego tha poronontousan
vevaia egokapou tha sfinona ekei mesa kai ti lexi xesimo...
:rofl: :rofl: :rofl: :rofl:Quote:
Originally Posted by BURNIN AMBITION
μάλλον έχει ξαναμπεί, αλλά τα σπάειQuote:
Η προσευχή του καφέ
Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.
Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.
Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.
Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου
Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.
Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ωστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.
Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
Αμήν.
