Οι λάδυκιλλερ ξανάρθε στα όνειρά μου.
Ήμουν, λέει, facebook και μου στέλνει πως έρχεται καλαμπάκα για να πάει στα μοναστήρια. Εγώ πλακώνομαι στις ετοιμασίες, ζυμώνω ψωμιά, ψήνω πίτες, σουβλίζω ζωντανά για να την υποδεχτώ. Ετοιμάζω το πιο τέλειο τραπέζι που υπάρχει, χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω, αυτή, με κοιτάει, την κοιτώ, μου κάνει "μόνο αυτά;" και φεύγει. Ξύπνησα με ένα φοβερό αίσθημα ανικανοποίησης και απογοήτευσης.