στον καναπε κοιμαται η γιαγια, που εχει ερθει να μας βοηθησει να ξεπερασουμε το πρωτο σοκ(και με τις υπολοιπες δουλειες του σπιτιου) :razz:
Printable View
στον καναπε κοιμαται η γιαγια, που εχει ερθει να μας βοηθησει να ξεπερασουμε το πρωτο σοκ(και με τις υπολοιπες δουλειες του σπιτιου) :razz:
Αφενός αυτό κι αφετέρου, προσωπικά γιατί δε θέλω να χάνω στιγμές, όσο είμαι στο σπίτι. Δηλαδή, προτιμώ εκατομμύρια φορές να ξυπνώ και να βοηθήσω σε όλα πλην του θηλασμού κι ας κουτουλάω την υπόλοιπη μέρα (αν και πρόπολη, ftw) από το σενάριο που περιγράφεις. Νταξ, καθένας με τη λόξα του, μάλλον! :)
χαζοπατέρα
Spoiler
edit: στον zoon πήγαινε.
επίσης αυτό που το φορουμ έχει νεκρωσει και τώρα με τα μωρά απαντάτε σε χρόνο dt, o tempo'a o mo'es
<3
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΗΛΑΣΜΟ. ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ...
Εχω ρωτησει φιλο μου που παραπονιοταν οτι κοιμοταν μεχρι 2 ωρες καθε μερα, και μου απαντησε τη βλακεια που ειπε κι ο Ονιμποτσο, οτι θελουν και οι δυο γονεις να ειναι εκει καθε δευτερολεπτο για να μη χασουν ουτε στιγμη. Ενταξει, δεν εχω παιδι, αλλα πραγματικα δεν θα υπηρχε ουτε μια στο εκατομμυριο να με ενοιαζε να παρακολουθω 24 ωρες την ημερα το παιδι μου ελπιζοντας οι εγκεφαλικες λειτουργιες του να γινουν με μαγικο τροπο τοσο σημαντικες ωστε να κανει κατι διαφορετικο απο το να τρωει, χεζει και να κοιμαται.
Παρομοιως, η γυναικα μπορει να ξυπναει να το ταιζει οποτε χρειαζεται αν δεν ειναι η βαρδια της, και να κοιμαται μετα ξανα. Ευτυχως γνωριζω και πολλα ζευγαρια που ΔΕΝ καθονται και οι δυο πανω απο το παιδι λες και γεννησαν τον επομενο Αηνσταην και πρεπει να καταγραψουν καθε μιλλισεκοντ της ζωης του.
/cynicrantover
H αμήχανη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι το ER είναι γεμάτο ΓΟΝΕΙΣ.
Ναι, καλά τα κυνικά λογίδρια, αλλά όταν η γυναίκα μου μου στέλνει μήνυμα το πρωί λέγοντας "δε θα την πάλευα αν δε βοηθούσες να την καθαρίσουμε και να τη ντύσουμε" με νοιάζει πολύ περισσότερο από το να παρακολουθώ το κάθε δευτερόλεπτο χαζορομαντικά. Όχι ότι δεν κάνω το δεύτερο, το παραδέχομαι, αλλά πραγματικά το να βοηθάω και να συμμετέχω στην όλη διαδικασία, μου είναι πολύ σημαντικό.
Άλεξ, καλό είναι αυτό, αλλά αφενός στο δεύτερο δε γίνεται να είμαστε και οι 4 στο κρεββάτι κι από την άλλη σε βάθος χρόνου δε συμφωνώ. Η βαφτισιμιά μου βγήκε από την κρεββατοκάμαρα των γονιών της στα 12 της (!!!!) και ο Ορφέας δυσκολεύεται να αντιληφθεί ότι η μικρή θα κοιμάται δίπλα μας στην καλαθούνα της κι ο ίδιος σε άλλο δωμάτιο, τη στιγμή που μέχρι πριν 3-4 μήνες κοιμόταν είτε ανάμεσά μας είτε με έναν απ' τους δύο.
Ικονοκλαστ, κάτι έκανες λάθος. Εδώ είναι το ellhnida-mana.com
Και τι γονείς όμως.... Γάμα τα.
Έλα ρε συ Θανάση, δεν είπαμε πως θα το τραβήξουμε έτσι σχέδιο πάνω από 1-2 χρόνια. Να πω την αλήθεια, όταν έχει πόνους από δοντάκια ή είναι άρρωστη την έχουμε στο κρεβάτι μας, γιατί κατά τα άλλα κοιμάται στο δικό της (δίπλα μας, ε στούντιο αφού).
Απλώς λέω ότι ένα παιδί που μαθαίνει να κοιμάται κάθε βράδυ με τους γονείς του, δυσκολεύεται να αποχωρηστεί αυτό το περιβάλλον, κάτι που όλοι καταλαβαίνουμε τι προβλήματα δημιουργεί και σε ποιους τομείς. Από την άλλη, σύγχρονες έρευνες από μεγάλες παιδιατρικές εταιρείες, δείχνουν ότι ένα παιδί που μένει ως και 2 χρόνια στο κρεββάτι των γονιών του, έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην εφηβεία, δε βιώνει συναισθηματική σύγχιση που να σχετίζεται με την απόρριψη από το οικογενειακό περιβάλλον και γενικότερα είναι ένας πιο ολοκληρωμένος συναισθηματικά άνθρωπος.
Επιστημονικές μελέτες κι έρευνες φυσικά, δεν αποτελούν γενικό κανόνα ή καθολική πραγματικότητα. Το μόνο κομμάτι πάντως που λειτουργεί ως αντεπιχείρημα και σίγουρα απορίπτω διά ροπάλου, είναι η ατάκα "έλα μωρέ, κι εμείς τι πάθαμε που...." (συμπλήρωσε ό,τι θέλεις σε αυτή την αναφορική πρόταση).
Ε, ναι κι ο πατέρας μου σε σταύλο γεννήθηκε από τη μαμή του χωριού και κανείς δε θυμάται την ημέρα και του δώσαν κατά λάθος το όνομα του πατέρα του και δεν έπαθε τίποτα και και και και, αλλά υπάρχει μια πανανθρώπινη επιδίωξη που κάθε νοήμων άνθρωπος θα θεωρούσε αδιαπραγμάτευτη κι αυτή είναι η πρόοδος.
Για όσους φαλλοκράτες προσπαθούνε να βρούνε δικαιολογίες περί θηλασμού, υπάρχουν και τα θήλαστρα! Κατά τ' άλλα, να σας ζήσουν, να τα χαίρεστε όλοι όσοι γίνατε γονείς κ.λπ.