Οι λεξεις που χρησιμοποιουμε εχουν καποια εννοια αλλά παίζει ρόλο και ο τρόπος που τις χρησιμοποιεί κανείς, τα συμφραζόμενα κλπ. Έτσι η λέξη πειθαρχία πχ που μπορεί επίσης να θυμίζει λίγο στρατιωτικό τρόπο σκέψης, δεν μπορεί να έχει αρνητική χροιά σε κάθε χρήση της. Πιο συγκεκριμένα στον αθλητισμό, η πειθαρχία είναι απαραίτητη στην λειτουργία μιας ομάδας. Δεν μπορεί να λειτουργήσει μια ομάδα αν ο κάθε παίκτης ξεφεύγει από το σύνολο. Το ίδιο ισχύει στον ατομικό αθλητισμό. Ο δρομέας, ο πυγμάχος, ο άλτης, ο κολυμβητής, χρειάζονται πειθαρχία στην δουλειά τους. Επίσης χρειάζονται θυσίες, διαφορετικές από αυτές που κάνουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Ένας αθλητής υψηλού επιπέδου, δεν μπορεί πχ όπως εγώ ή ο καθένας μας, να βγει και να τα σπάσει, να πιει ένα μπαφάκι, να ξενυχτήσει βλέποντας σειρές ως το πρωί ενώ έχει προπόνηση κλπ κλπ. Εχει άλλα χαρακτηριστικά λοιπόν η αθλητική ιδιότητα από τα υπόλοιπα επαγγέλματα με κυριότερο βέβαια ότι διαρκεί πολύ λιγότερο, από 18 ως τα 35 ας πούμε μέσες άκρες. Στο διαστημα αυτο οι αθλητες πρεπει να εχουν μαζεψει αρκετο κομποδεμα ή να κανουν επενδυσεις ή να βαλουν τις βασεις για αλλη ενασχοληση με τον αθλητισμο κλπ (προσφατα εβλεπα τον Γαλακτερο να σχολιάζει πώς δυσκολευεται οικονομικα αλλα εδω σηκωνει αλλη συζητηση).
Πάμε σιγά σιγά προς την υποχρέωση λοιπόν. Ας πιάσουμε ένα ακραίο σενάριο. 2-3 μέρες πριν αρχίσει το ευρομπάσκετ, αποφασίζει ο Ζήσης πχ ότι προτιμά να πάει 15 μέρες διακοπές και όχι να παίξει στο τουρνουά. Κρεμάει λοιπόν τους πάντες και καθώς δεν υπάρχει κάποιο συμβόλαιο που να τον δεσμεύει, την κάνει άνετος. Σε αυτό το απίθανο σενάριο λοιπόν, μπαίνει ή όχι η έννοια της ηθικής υποχρέωσης που εχει ο καθε παίκτης προς την ομάδα και προς τη διοργάνωση; Εδώ φθόγγον που λες ότι κακώς τιμωρήθηκε ο Μαυροκεφαλίδης, πάλι όλα καλά? Να μην τιμωρείται ο παίκτης? Αν συμφωνούμε ότι υπάρχει η υποχρέωση λοιπόν σε αυτή την περίπτωση, πάμε να το διευρύνουμε.
Ο Διαμαντίδης είναι ένας εργαζόμενος που έχει προσφέρει πολλά και έχει κερδίσει πολλά περισσότερα τόσο από τις ομάδες με τις οποίες έχει συμβόλαιο όσο και από τις εθνικές ομάδες με τις οποίες δεν έχει. Ένας από τους λόγους που ο Διαμαντίδης αμοίβεται όσο αμοίβεται είναι γιατί κάποιοι άνθρωποι τον πήραν από το χεράκι και τον πήγαν στην προπόνηση, του έδωσαν γήπεδο, εξοπλισμό, προπονητές για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, μετά άλλοι τον επέλεξαν μεταξύ εκατοντάδων παιδιών και τον πήγαν ταξίδια, του έδωσαν την ευκαιρία να συναγωνιστεί άλλους ταλαντούχους, και κάποια στιγμή κατέληξε με ΣΥΜΠΑΙΧΤΕΣ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ, ΚΟΣΜΟ που μπορεί να ταξίδεψε από μακριά να τον υποστηρίξει, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ του, να κερδίσει διακρίσεις, σπουδαίους τίτλους και φυσικά ακόμα περισσότερες υλικές απολαβές. Όλα αυτά στα αρχίδια του λοιπόν? Είναι τελείως αποκομμένα από την επαγγελματική του δραστηριότητα που είναι μόνο το συμβόλαιο με την όποια ομάδα? Ε σορρυ, εδώ ειναι η διαφωνία μας.
Και για αυτό προτείνω τον εξής (πιο διαλλακτικό) κανονισμό. Όσοι έχουν ήδη αποσυρθεί από την Εθνική καλώς. Για ένα μεταβατικό διάστημα ενός χρόνου, όσοι θέλουν να αποσυρθούν χωρίς συνέπειες, επίσης καλώς. Από τον μεθεπόμενο χρόνο όποιος παίκτης αρνείται (αδικαιολόγητα*) κλήση στην εθνική ομάδα, τιμωρείται με ένα χρόνο αποκλεισμό από τις αθλητικές δραστηριότητες. Έτσι ο Σλούκας πχ όταν φτάσει στα 31 του, θα ξέρει ότι δεν μπορεί να αποσυρθεί (μόνο από την Εθνική) κι έτσι δεν θα αισθάνεται την πίεση να κατέβει με το ζόρι.
BTW, νομιζω υπάρχει ένας κανονισμός στο ποδόσφαιρο όπου παίκτης που λόγω τραυματισμού δεν μπορεί να αγωνιστεί σε ματς της Εθνικής (μια Τετάρτη πχ) να μην μπορεί να αγωνιστεί στο αμέσως επόμενο ματς της ομάδας του ή καπως έτσι. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί ο παίκτης να θέλει να αγωνιστεί (με την Εθνική) και η ομάδα του (λόγω επικείμενου ντέρμπυ κλπ) να μην του επιτρέπει. Οπότε ο κανονισμός να τον προστατεύει.
