Εγώ και δύο κολλητοί φίλοι είμαστε στον 20ό όροφο ενός κυριλέ κτηρίου. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Γρυσπολάκης (πρώην πρύτανης πολυτεχνείου Κρήτης και κάργα μισητό πρόσωπο όπως τα έχω πει και στο death note thread άλλωστε) ο οποίος δεν έχει την ιδιότητα του πρύτανη, αλλά μία κυβερνητική θέση -δε θυμάμαι ακριβώς τι, όνειρο γαρ- πολύ πιο σημαντική. Με ένα βλέμμα εγώ και οι φίλοι μου συνεννοούμαστε, του ορμάμε, χέρι στο στόμα να μη μπορεί να φωνάξει και τα σχετικά, και τον ρίχνουμε σε έναν φωταγωγό από τον 20ό όροφο. Βλέπω ανάμεσα σε κάτι κάδους το πρώμα του μέσα στα αίματα. Στυγνή εντεταλμένη πολιτική δολοφονία δλδ.
Μετά ακούμε τους μπάτσους (swat φάση) να ανεβαίνουν τα σκαλιά και να φωνάζουν ΑΕΡΑ (!), και ως δια μαγείας να βρισκόμαστε σε ένα αμάξι με τον κολλητό μου να οδηγάει με 1000 και από πίσω τα περιπολικά σε φάση καταδίωξη. Σκύβουμε και οι σφαίρες τρυπάνε τα παρ μπριζ, φάση transporter τελείως, οδηγάμε στα στενάκια, πηδάμε γέφυρες που ανοίγουν(!) και τελικά τους ξεφεύγουμε.
Μετά, σε φάση ινκόγνιτο, κουκούλα φούτερ γυαλιά ηλίου κλπ, πάω να βρω τους γονείς μου για να τους ανακοινώσω "μάνα, πατέρα, έκανα το και το, πλέον είμαι φυγάς, αντίο, θα επιστρέψω πολλά χρόνια μετά", και ο πατέρας μου είχε γιορτή και ξενέρωσε και έβριζε σε φάση "το κωλόπαιδο φεύγει αντί να κάτσει στη γιορτή του πατέρα του να φάμε μαζί".
Αυτά. Μαρτυρίες λένε ότι ροχάλιζα κιόλας.
