http://www.classicgreekcinema.com/wp...alikari/10.jpg
Printable View
έρχεται η άλλη και μου λέει πως θέλει να τις φτιάξω κάτι καρφίτσες μπλα μπλα διάφορα σχέδια μπλα μπλα μπλα μέχρι τη δευτέρα, γιατί τρίτη θέλει να τα πάρει μαζί της.
κλασικά, κάθομαι και δεν σηκώνομαι από το γραφείο για κάμποσες μέρες, με πιέζει εν τω μεταξύ και αφήνω κάτι άλλα που έπρεπε να είναι έτοιμα νωρίτερα κ τις 3 τελευταίες δεν σηκωνόμουν σχεδόν για τίποτα.
κλασικά (επίσης), άρχισαν οι τένοντες, η πλάτη, ο σβέρκος με κερασάκι χθες να με έχει γαμήσει το στομάχι -κλασική περίπτωση άγχους
Spoiler
Να παιξεις τον αριθμο των καρφιτσων που παρηγγειλε, στη ρουλετα.
έπρεπε να ζητήσεις προκαταβολή.
Τηλέφωνο δεν άφησε το σκασμένο; Με έπιασε η καρδιά μου λίγο με το περιστατικό και την αχαριστία.
μη μουτζωνετε γιατι θα ψηφισω πασοκ.
εμφανίστηκε.
θα της τα πάω μεθαύριο. Θα κάνω διαλογισμό να είμαι ευγενική, γιατί μέσω skype συγκρατήθηκα.
kala den einai kati tragiko alla a3izei na mpei edw me tis xristopanagies pou eri3a
ftiaxnw 2 auga matia ta vazw se disko fortono psomia kai paw perixaris sto domatio mou gia na masampoukoso mprosta sto pc diavazontas mpourdes sto ER
molis mpenw mesa pianete to podi mou sth flokati kai trow savoura mazi me ton disko me apotelesma to psomi na pesei sth flokati ena augo na paei sto paploma mou kai to allo dipla sto xalaki me ta kafta ladia na stazoun pantou kai h avgoulila na aplonete sto domatio
h sinexia htan na mazepsw to avgo apo to patoma kai na to peta3w na faw to augo pou epese sto paploma giati egw kimame s'auto kai eimai ka8aroulis (kai megalos kouradas gia na 3anatiganisw auga) meta tinagma thn flokati na figoun ta trimata plisimo to xalaki se lekani kai paploma sto plintirio kai ola auta me emena na imnw ton xristouli kai thn panagitsa
κλασσικα, μου θυμισες φαση που ειμαι στην σταση του λεωφορειου και πειναω σαν πουστης και λιγουρευομαι ενα ριζοτο με λαχανικα που εχω στο ψυγειο, φτανω σπιτι παιρνω απο το ψυγειο το μεγαλο μπωλ με το ριζοτο και οντας χεσμα μου γλυστραει απο τα χερια αναποδογυριζει και πεφτει τουμπα ολο στο πατωμα.. νομος του μερφι is a bitch
μου χει τυχει να βαζω πιτσα ετοιμη... γυρναω μετα απο 20 λεπτα , ειχα αναψει ματι αντι για φουρνο.. το ξαναβαζω (μαυρος στην πεινα) την βγαζω , μου πεφτει στο πατωμα με την μερια του τυριου εννοειται , ο συγκατοικος μου με κοιταζει ολο ενταση με γουρλωμενα ματια να δει τι θα κανω , την σηκωνω και την τρωω σα να μη τρεχει τπτ .
Με τα στερεά μια χαρά είναι, είτε τα τρως είτε τα πετάς. Με τα γιουβαρλάκια που πάει παντού η σούπα (κάτω από το ψυγείο, απ'το φούρνο κλπ) είναι η φάση.
Μιας και μιλάτε για τέτοιου είδους αναποδιές, έχω να παραθέσω ουκ ολίγες από το βιογραφικό μου όταν ήμουν μεταξύ 12-15:
- Κατασκήνωση και έχει φακές. Καθόμαστε στο τραπέζι στη σειρά και όπως ο ομαδάρχης τις βγάζει από την κατσαρόλα και τις σερβίρει σε πιάτα, χέρι με χέρι πρέπει να ξεκινήσουν να μοιράζονται τα πιάτα ώστε ο τελευταίος στη σειρά να σερβιριστεί πρώτος. Όταν έφτασε σε εμένα το πιάτο, αντί να το δώσω στον διπλανό μου σαν άνθρωπος, το σήκωσα στον αέρα για να το φτάσω κατευθείαν στον τελευταίο με αποτέλεσμα να μου φύγει και να έρθει καπέλο στον διπλανό μου. Για να είμαι εντελώς ειλικρινής όμως, όταν κατάλαβα ότι θα πέσει, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είπα ότι θα γίνει που θα γίνει η μαλακία τουλάχιστον να γελάσουμε. Και του φόρεσα το πιάτο στο κεφάλι.
- Είμαι στο μπαλκόνι και ακριβώς από κάτω έχει κάδο σκουπιδιών που είναι ανοιχτός. Τρώω ένα παγωτό (κυπελλάκι) και ταυτόχρονα περιεργάζομαι τη νέα φωτογραφική μηχανή του πατέρα μου. Τελειώνοντας το παγωτό είπα να παίξω μπάσκετ και να το στείλω κατευθείαν στον κάδο από το μπαλκόνι, μόνο που αντί για το παγωτό πέταξα τη φωτογραφική μηχανή. Και αστόχησα κιόλας.
- Προσοχή αηδία:
Spoiler
Θα σας πω κι εγώ ένα από τα όχι χειρότερα, αλλά σίγουρα εντυπωσιακότερα.
Τέλη 90's έχω κομπιούτερ με 17αρα CRT οθόνη, είναι καλοκαίρι απόγευμα με τρελές ζέστες, κλασικά. Για να μην λιώσουν τα τσιμέντα από τη ζέστη οθόνης & υπολογιστή μέσα στο υπνοδωμάτιο, σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα να βάλω πάνω στην οθόνη τον μεγάλο σπασμένο ανεμιστήρα δωματίου (...) που δεν είχε πλέον στέλεχος να τον στηρίζει κάπου και ήταν απλά το κεφάλι με ένα καλώδιο.
Το κάνω λοιπόν, και αισθάνομαι μηχανικός της ΝΑΣΑ, για λίγα δευτερόλεπτα. Στην συνέχεια, ο ανεμιστήρας σε λειτουργία ...γλιστράει πάνω από την οθόνη και πάει να σκάσει κάτω με πάταγο. Όρθιος μπροστά του, προτάσσω ακαριαία τα χέρια μου να τον πιάσω.
Στο ένα μου χέρι κρατούσα ένα νεροπότηρο φρεσκοστύμμενη πορτοκαλάδα, το οποίο ποτέ δεν άφησα κάπου, αντιθέτως το έριξα όλο πάνω στον ανεμιστήρα.
Μην φανταστείτε βραχυκλώματα και τέτοια χολιγουντιανά, τίποτα δεν έπαθε ο ανεμιστήρας, μια χαρά ράντισε την πορτοκαλάδα σε όλο το δωμάτιο.
:)
Απόκριες και στην επαρχία εκείνη την εποχή έρχονταν τα δυναμιτάκια, οι στρακαστρούκες κλπ με τα οποία μαλακιζόμασταν για ένα 20ήμερο απόλυτης ευτυχίας.
Για κάποιο λόγο υπήρχε σύναξη σε ένα σπίτι (λογικά κάποια γιορτή, κάτι) και εμείς τα μικρά βγήκαμε στο μπαλκόνι για να πετάξουμε ό,τι είχαμε. Το σπίτι που είχαμε επισκεφτεί ήταν σε ένα δάσος και όπως έριξα μια μαλακία πήραν φωτιά κάτι χόρτα. Προσπαθήσαμε να διασχίσουμε το σαλόνι ήρεμοι για να μη μας γαμήσουν οι μεγάλοι και μόλις βγήκαμε, κατεβήκαμε γαμιόντας για να σβήσουμε τη φωτιά.
Το λάστιχο όμως δεν έφτανε και η φωτιά είχε αρχίσει να μεγαλώνει. Με τα πολλά άρχισαν να καίγονται και 2 δέντρα. Σε κάποια φάση έβρεξα μια γκλίτσα (κλικ οι Αθηναίοι) που βρήκα και την ακουμπούσα πάνω στη φωτιά αλλά αρχίδια, είχε γίνει χάος. Αναγκαστήκαμε να μιλήσουμε στους γονείς μας και φυσικά το ανέλαβα εγώ που είχα κάνει τη μαλακία. Ενώ αυτοί ήταν μεταξύ τυρού, αχλαδιού, μπινελικώματος στον Μητσοτάκη και διαφωνίας για το αν πρέπει να ψηφίσουμε Αντρέα ή Δαμανάκη, σκάω εγώ και ξεκινά ο εξής διάλογος:
- έχουμε ένα προβληματάκι και θέλουμε βοήθεια
- πάτε να παίξετε και μη μας ζαλίζετε με μαλακίες
- υπαρχει πρόβλημα κάποιος πρέπει να μας βοηθήσει
- χτύπησε κανείς;
- όχι αλλά...
- ε τότε σήκω φύγε
- βάλαμε φωτιά στο δάσος και δε μπορούμε να τη σβήσουμε
ΓΑΜΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΟΥ
Πρέπει να έφαγα 3 σφαλιάρες απ' τις καλές.
Τετοια μαλακια εχω κανει και γω πιτσιρικας , βαζαμε φωτια σε καδους για πλακα , και μια φορα βαλαμε κατα λαθος και σε εναν πλαστικο .. ημουν δεν ημουν 12 χρονωνε μπαχαλακιας .. επεσε ξυλο μετα , εμαθα!
Nα γίνει σπλιτ σε νέο θρεντ με τίτλο "Fuck My Life: A BLAST FROM THE PAST"
πιτσιρικάδες, πάμε με έναν φίλο να πάρουμε παγωτό από ένα καλό ζαχαροπλαστείο. Στηνε πιστροφή και ενώ έχει γεμίσει τίγκα το χωνάκι πάει να γλύψει μια και του πέφτουν και οι 3 μπάλες στην άσφαλτο. Δεν μασησε, παίρνει το χωνάκι και με λίγο σμπρώξιμο πήρε το μεγαλύτερο μέρος από αυτό που είχε πέσει αφήνοντας κάτω ότι είχε ακουμπήσει στο έδαφος.
Πιτσιρικάδες φτιάχναμε νερομπομπες από χαρτί, τις γεμίζαμε με νερό και τις πετάγαμε σε περαστικούς. Κάτι φοιτητές τις φάγανε στην μάπα όμως και ανέβηκαν σπίτι και κανανε παράπονα...και μετά τις φάγαμε και μεις..
Συνεχίζω να είμαι οφτόπικ αν πειράζει, σβήστε/διώξτε με
Εμείς είχαμε μπει σε έναν αχυρώνα και βρήκαμε μέσα σε βαρέλι ένα ποντίκι. Για κάποιο λόγο αποφασίσαμε να το κάψουμε γιατί έτσι. Ρίχνουμε λοιπόν οινόπνευμα στο βαρέλι και πετάμε ένα σπίρτο. Το ποντίκι λαμπαδιάζει και κάνοντας όπως οι μηχανές στον γύρο του θανάτου ανεβαίνει πάνω και βγαίνει από το βαρέλι. Καθώς τρέχει όμως, αφήνει πίσω του φωτιά και καίγονται τα άχυρα. Στην αρχή είχαμε μείνει μαλάκες και μέχρι να πάρουμε χαμπάρι τι και πως η φωτιά είχε πάει παντού. Αφού σφαχτήκαμε κάνα 5λεπτο για το ποιος θα πάει να φέρει νερό, μπουκάραμε σε μια αυλή και κλέψαμε κάτι τενεκέδες με φέτα που τους είχαν για γλάστρες τους οποίους γεμίσαμε νερό και σβήσαμε τον αχυρώνα. Όμως στο χωριό αυτό δεν γίνεται χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι κι έτσι για άλλη μια φορά μας γάμησαν στο ξύλο.
δεν πας να κανεις παρέα με τον κολλητό σου τον ικονοκλατς τότε να τα λέτε και παρέα;
πεθαίνω, το ποστ ατομσμάσερ με τα ... είναι σαν ανέκδοτο μετέχνιο.
Όταν ήμουν 8-9 χρονών, είχαμε κάποια θεματάκια με τις άδειες παραμονής μας οικογενειακώς, κι όποτε βλέπαμε αστυνομία, αλλάζαμε δρόμο. Κάθε Τρίτη δε, μετά το σχολείο, πήγαινα στη δουλειά της μαμάς μου με τα πόδια, και περίμενα να σχολάσει για να πάμε σπίτι μαζί κατά τη 1-2.
Μια τέτοια Τρίτη λοιπόν, πηγαίνοντας προς τα κει, πέτυχα τη φίλη μου τη Βασιλική, να μπαίνει στο αυτοκίνητο με τον μπαμπά της. Χαιρετηθήκαμε, και μου είπε πως πάνε για κάτι δουλειές, κι αν ήθελα να πάω μαζί τους για βόλτα, και πως δε θα αργούσαμε να γυρίσουμε. Ήταν κάπου 12μιση, και λεω οκ, έχω χρόνο ακόμα, τι μπορεί να πάει στραβά, right? Οπότε ψήθηκα και πήγα. Αφού περάσαμε από κάποια θεία, πήγαμε κάτι χαρτιά κάπου, για κάτι ψώνια αλλού κτλ, είχε περάσει αρκετή ώρα και είχα αρχίσει να αγχώνομαι. Είπα λοιπόν του μπαμπά της να με αφήσει καμιά 20αριά τετράγωνα μακριά, για να γυρίσω προς τα πίσω, αφού του εγγυήθηκα πως φυσικά και με αφήνει η μητέρα μου να πηγαίνω τόσο μακριά, και δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, το κάνω συνέχεια. Εννοείται πως δεν με άφηνε, αλλά υπήρχε εκεί ένα γαμάτο παιχνιδάδικο που μ'άρεσε πολύ, και ψήθηκα να μπω να χαζέψω στα γρήγορα.
Έξω από το μαγαζί, είχε απ'αυτά τα πεζοδρόμια, που είναι υπερυψωμένα μπροστά στο ένα κατάστημα, και κατεβαίνεις 6-7 σκαλάκια για το διπλανό, που είναι σε χαμηλότερο επίπεδο. Επειδή βιαζόμουν όμως, αντί να κατέβω τα σκαλάκια, πήγα να πηδήξω από το ένα επίπεδο στο άλλο, και φυσικά σκόνταψα και έσκασα με το κεφάλι στο τσιμέντο. Ψιλοέχασα τις αισθήσεις μου από την πρόσκρουση, κι όταν άνοιξα τα μάτια μου, είχε μαζευτεί γύρω μου πλήθος, μεταξύ των οποίων και 2 αστυνομικοί από το απέναντι τμήμα. Κλάμα εγώ, αίματα παντού, ζαλίζομαι κιόλας. Ευτυχώς δίπλα είχε φαρμακείο, οπότε με πήγαν μέσα και άρχισαν την περιποίηση. Έλα όμως που είχα χτυπήσει άσχημα, και η πληγή χρειαζόταν ράμματα. Πως σε λένε παιδί μου? Που μένεις? Που είναι η μαμά σου? Δεν πολυσυνεννοούμαι.. λίγο το χτύπημα, λίγο η φρίκη από το πόσο έχω μπλέξει και τι με περιμένει σπίτι... Προσφέρονται τελικά οι αστυνομικοί, και με πάνε στη Βούλα με το περιπολικό. Εγώ να έχω χεστεί πάνω μου, να φοβάμαι να αρθρώσω λέξη μην με απελάσουν, μην μπλέξω τους γονείς μου, και ταυτόχρονα να με πεθαίνει η τρύπα στο κεφάλι. Με τα πολλά, τελειώνουμε κάπως με το νοσοκομείο, και με πάνε σπίτι.
Η ώρα έχει πάει 6-7, η μάνα μου έχει φρικάρει, κανείς δεν ξέρει που βρίσκομαι. Χτυπάνε το κουδούνι, ανοίγει η μάνα μου σαστισμένη, με βλέπει συνοδεία δυο αστυνομικών, και ασπρίζει ολόκληρη. Της εξηγούν τι συνέβη, την επιπλήττουν που αφήνει το παιδί της έτσι αμολημένο, αλλά ευτυχώς τελειώνει εκεί και σηκώνονται και φεύγουν.
Το τι ξεχέσιμο έφαγα μετά, δεν περιγράφεται. Ο μόνος λόγος που γλίτωσα τη ζώνη, ήταν επειδή ήμουν χτυπημένη, κι επειδή είχαν ανησυχήσει πάρα πολύ και χάρηκαν που γύρισα ζωντανή! :grin:
Γαμώ το ΧΡΙΣΤΟ και τη ΜΠΑΝΑΓΙΑ του ΚΑΡΓΙΟΛΑ που δε μάζεψε τα σκατά του σκύλου του και με ανάγκασε να πλένω παπούτσια,τζην, μοκέτα και τα πεντάλ του αυτοκινήτου όντας φέσι στις 4 το πρωί.
ΟΥΣΤ
Ελπίζω να υποφέρει
επίσης προσπαθώ να καταλάβω γιατί το τζιν, explain.
Το τζην λερώθηκε στο μπατζάκι χαμηλά, μάλλον όπως περπάταγα ακούμπησε στο παπούτσι. Μιλάμε για ποσότητα στο παπούτσι ε, πρέπει να πάτησα σβουνιά ολόκληρη. Δεινόσαυρος ήταν αυτό που έβγαλε εκείνο το πράγμα, όχι σκύλος.
Το χειρότερο είναι πως πριν μπω σπίτι λέω τι έχει κολλήσει στο παπούτσι, χώμα; Και έτριψα λίγο τα παπούτσια στο γκαζόν να φύγει. Όταν όμως είδα το λεκέ στη μοκέτα αφού μπήκα μέσα, κατάλαβα πως χώμα δεν ήταν και άρχισα να πλένω..
όποιος νύχτα παραπατεί λάσπες και σκατά πατεί!
Προφανώς από αλητείες άλλο τίποτα, ειδικά εάν παίζει και η παράμετρος επαρχία.
Στο πνεύμα του φρηκ, θυμάμαι πιτσιρικάδες τώρα, γύρω 8-9 χρονών, να έχουμε συναναστροφές με ένα γειτονόπουλο, καμιά 6-7 χρονια μεγαλύτερος, ο οποίος και μας είχε μαζέψει τα τρία ξαδέρφια και μας έβαλε να φτιάξουμε μολώτοφ. Ή βασικά μία παραλλαγή αυτής, γιατί είχαμε χρησιμοποιήσει και πριονίδι. Για καλή μας τύχη δεν την πετάξαμε πουθενά, αλλά επειδή eparxia eisai τα νέα μαθεύτηκαν, και για καμιά βδομάδα δε βγήκαμε από το σπίτι. Μετά περάσαμε τη φάση με τα εύφλεκτα υγρά, όταν και γεμίζαμε μπουκαλάκια τσιλιλί με ό,τι θεωρούσαμε εύφλεκτο και προσπαθούσαμε να δούμε ποιο λαμπαδιάζει καλύτερα. Ευτυχώς περιοριστήκαμε μόνο σε κάτι εγκαύματα στα χέρια.
Αύριο ξεκινάω την 6μηνη θεραπεία για την ακμή.
Αυτό είναι ο ορισμός του FML, γαμώ την παναγία.
την ειχα κανει μικρος
θα το εχεις ακουσει μεχρι τωρα ειμαι σιγουρος, αλλα προσεχε γενικα με ποτα etc, τα χαπια ειναι αρκετα βαρια και μπορει να κανουν ζημια στο συκωτι
[drunk]mathe na xwnese swsta pornofunk, mathe na xwnese SWSTA[/drunk]
ξυπνάω που λέτε στις 8 και κάτι αργοπορημένη -ήθελα να εχω φύγει για το σπίτι στις 8-.
Μαζεύω τα πράγματα μου, γεμίζω τη τσάντα η οποία δεν αντέχει άλλο βάρος αλλά ούτε ογκο κ δεν κλείνει καλά μπαίνω μεσ στο αμάξι κ φεύγω.
Καθώς πάω νιώθω κάτι περίεργο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω από που προέρχεται και αναρωτιέμαι μήπως είναι η ιδέα μου λόγο της βροχής.
Τελικά ήταν το λάστιχο -τα λάστιχα τα ελέγχω πάντα πριν μπω, εκτός από αυτή τη φορά που ήταν η μόνη φορά που έπρεπε να το κάνω.
Η ώρα 9 παρά, παίρνω την οδική, μου εξηγούν κιόλας πως θα αργήσουν λίγο παραπάνω από το κανονικό λόγο του καιρού κ κάθομαι κ περιμένω.
Στο ραδιόφωνο παίζει τράγκας.
1ο τσιγάρο χωρίς καφέ, 2ο τσιγάρο -δεν παλεύεται ο τράγκας, το γυρνάω στον σκαι. Ούτε μισό τσιγάρο με τον πορτοσάλτε και αρχίζει ο βήχας. εν τω μεταξύ έχω ξεχάσει το σιρόπι για τον βήχα εκεί που είχα περάσει το βράδυ οπότε περιμένω να σταματήσει.
Περνάει η ώρα.
Κατά τις 10 παρά χτυπάει το τηλέφωνο τους εξηγώ που ακριβώς είμαι κ έρχονται.
Τον έχω στείλει και τον Πορτοσάλτε (που άσχετο αλλά στο δυσλεκτικό μυαλό μου είναι "πρωτοσάλντε") και ακούω σέντρα κ συνεχίζω να καπνίζω. Αυτό δεν ειναι πολύ σημαντικό αλλά έτσι για τη φάση, ητν ώρα που άκουγα κάτι που με ενδιέφερε τσουπ ήρθε. Τόση ώρα περίμενα, βρήκε την κατάλληλη στιγμή. Τέλος πάντων.
Εν τω μεταξύ έχω και λίγο ανοιχτά το παράθυρο για την κάπνα και βρέχομαι.
Έρχεται ο άνθρωπος, βγαίνω κ εγώ κυρία με την ομπρελάρα μου και κάθομαι πάνω από το κεφάλι του για να τον πιάνει κ εκείνον (άρα συνεχίζω να βρέχομαι σε σημεία).
Καθόμαστε εκεί κάνα μισάωρο με διάφορα προβλήματα κ να σκέφτομαι κ τον σκύλο που τελευταία φορά είχε βγει στις 19,30 τη προηγούμενη και δεν ηταν και κανείς στο σπίτι να την πάει.
Τελικά το αμάξι πρέπει να πάει σε βουλκανιζατέρ.
Ε το παρατάω εκεί που ήμασταν γιατί δεν έπαιζε να κάτσω να περιμένω κ τον γερανό κ πα να βρω ταξί.
Ενώ όση ώρα περίμενα περνούσαν διάφορα ταξί, τώρα ή τίποτα ή δεν σταματούσαν.
Για μια στιγμή νόμιζα πως γυρίσαμε πίσω στο 2005-7 τότε που δεν σταματούσαν να με πάρουν λόγο της εμφάνισης που είχα. Τέλος πάντων, έρχεται ένας μπαίνω μέσα όλα καλά.
ΌΧΙ.
Φτάνουμε σπίτι μου, βγαίνω, παει ο άλλος να με βοηθήσει με την τσάντα, του ανοίγει κ χύνονται κάτι σουτιέν κ κάλτσες που ήταν πάνω πανω σφηνωμένα.
Του χαμογελάω, μαζεύω τα σουτιέν μου και πάω σπίτι.
Αφήνω τα πράγματα, τα παπούτσια μου μες στο νερό, παίρνω την Dyke κ βγαίνουμε για τη βόλτα της.
Και εκεί που πάμε τσουπ, πάει η ομπρέλα καταστρέφεται από το πουθενά.
Προχωράμε να γυρίσουμε μεσ' στη βροχή η οποία μαλάκωσε κάπως με το που μπήκαμε στην πολυκατοικία.
Αν υποθέσουμε πως ήμουν μια βδομάδα άρρωστη και ξανανέβασα πυρετό προχθές το βράδυ, δεν νομίζω το τόσο νερό να βοηθήσει στην ανάρρωσή μου.
Να σημειώσω εδώ πως απ' όλα αυτά, αυτό που με τσάκισε περισσότερο ήτνα η ομπρέλα μου, γιατί ήταν τεράστια κ χωρούσαμε εγώ και άλλοι δύο άνθρωποι άνετα.
Νομίζω πως είναι πιθανότερο να επιδεινωθεί η κατάστασή σου λόγω του αλυσιδωτού καπνίσματος πρωί πρωί σε άδειο στομάχι, παρά λόγω βροχής.
λάστιχο δεν έπαιζε να αλλάξετε?
Είχε ενα θέμα με τα μπουλόνια που είχαν μπει στραβα.