Originally Posted by
pixies451
ειδα οτι ημουν the chosen one (φαση Χαρυ Ποττερ) και επρεπει να πολεμησω το απολυτο κακο (φαση Βολντερμορτ) που ηταν η Χ αλλα με μακρια κατσαρα μαλλια...:oh::!:
Καθομασταν λοιπον σπιτι της για τσαι κ περιμεναμε να ετοιμαστουμε για το μπατλ.
Το δικο μου ραβδι ηταν ανωτερο απο το δικο της και αυτη το ηξερε, εγω οχι αλλα την εβλεπα να καθυστερει και αποκτουσα μια αυτοπεποιθηση και ας ηξερα οτι μια απτις 2 μας επρεπε να πεθανει δε φοβομουν καθολου και τη λυπομουν που χρονοτριβουσε με συζητησεις τυπου "πως παει η δουλεια, καλα?", "να εδω μωρε ψαχνω" "α, να ερθεις εκει που ειμαι κ γω, ειναι ωραια" και σκεφτομουν οτι δεν προκειται να ζησει για να μου δωσει τις συστασεις για τη δουλεια.