απορία ειναι, οχι παρατήρηση
Printable View
γενικα τον τελευταιο χρονο ζω την απολυτη ευτυχια, οποτε επρεπε να ψαξω ΠΑΡΑ πολυ για να βρω κατι ασκημο που με συνεβει...
[IMG]http://i.imgur.com/Knj4va5.jpg[/IMG]
Δεν είναι προσωπικό αλλά και που να το βάλεις.
Έχει 9 μήνες που η δουλειά μετακόμισε σε ένα στενό δρομάκι/πεζόδρομο. Κάθε πρωί βλέπω ένα κοριτσάκι να πηγαίνει στο σχολείο και μαυρίζει η ψυχή μου αλλά και παίρνω δύναμη ταυτόχρονα. Το κοριτσάκι είναι σε ηλεκτρικό καροτσάκι με ένα πραγματάκι να στηρίζει το κεφάλι του να μη φύγει μπροστά, τεράστια γυαλιά μυωπίας και κάτι σίγουρα παίζει και με τα χέρια αφού το ένα είναι στον μοχλό για να κινεί το καροτσάκι και το άλλο κρέμεται σα νεκρό.
Σήμερα για κάποιο λόγο άργησε να πάει σχολείο, την ώρα που βρέθηκε στον πεζόδρομο ήταν η μοναδική ώρα που επιτρέπουν σε φορτηγάκια προμηθευτών να μπουν να ξεφορτώσουν. Ο λόγος που άργησε ίσως και να ήταν η μάνα της που έβλεπα πρώτη φορά και προχωρούσε λίγα βήματα μπροστά αντί να βρίσκεται από πίσω, κατά τη γνώμη μου το σωστό, να ελέγχει. Με τόσα φορτηγάκια λοιπόν παρακολουθούσα το καροτσάκι και περίμενα πότε θα κολλήσει κάτι που δεν άργησε να συμβεί αφού κάποια στιγμή μπλόκαρε και φαινόταν πως ενώ υπήρχε χώρος δύσκολα θα μπορούσε να περάσει χωρίς ελιγμούς. Η μαλακισμένη φυσικά είχε φύγει μέτρα μπροστά αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει πίσω της και ενώ η μικρή προσπαθούσε απεγνωσμένα να κάνει τον ελιγμό που θα την έβγαζε από το πρώτο εμπόδιο. Ευτυχώς η μαλακισμένη απόφασισε να κοιτάξει πίσω της και να γυρίσει να βοηθήσει αφού είχε απομακρυνθεί καμμά 50αρια μέτρα πρώτα. Αι στο κόρακα πρωινιάτικα.
οι πιθανότητες είναι να το κάνει επίτηδες για να μαθαίνει να μετακινείται μόνη της η μικρή, τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά πάντως. δε θα έκρινα τόσο εύκολα μητέρα ΑΜΕΑ.
Σίγουρα απλά μιλάμε για ένα κοριτσάκι που βλέπω κάθε μέρα, σχεδόν, εδώ και 9 μήνες. Ήταν η πρώτη φορά με τέτοιες συνθήκες και από την άλλη και επίτηδες να το έκανε μιλάμε για μια συνολική απόσταση 100-150 μέτρων, και ενώ τα φορτηγάκια υπήρχαν παντού, που δε γύρισε να κοιτάξει καθόλου. Δε ξέρω, δε μου φαίνεται σωστό.
Και πέραν αυτού που είναι πολύ σωστό, έχοντας ξαδελφούλα με κινητικό πρόβλημα, δε νομίζω ότι εύκολα μπορούμε να μπούμε στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που μεγαλώνει ένα τέτοιο παιδάκι. Είναι πραγματικό χάος η σκέψη και η ψυχή ενός τέτοιου "άτυχου" γονιού...
Σε νιώθω και σένα πάντως, που για 9 μήνες βλέπεις αυτό το πλασματάκι και σήμερα έπεσες στην περίπτωση. Είναι αρκετά εύκολο να αφορίσεις αυτό που εκλαμβάνεις ως λάθος συμπεριφορά εκείνη τη στιγμή.
:(
Λοιπον πηγαμε ενα απο τα σκυλια της οικογενειας στο δοκτορα και αυτος παρατηρησε κατι πληγες στα μπουτια του κοντα στο ορθον και λεει οτι μαλλον εχει διροφιλάρια.Μετα απο εξετασεις αιματος ,εξακριβωθηκε οτι πασχει απο αυτο το οποιο ουσιαστικα ειναι σκουληκια στην καρδια του ζωου μηκους 30 εκατοστων τα οποια μεταδιδονται απο τα κουνουπια.Το fml της υποθεσης ειναι οτι ναι μεν υπαρχει αντιβιωση η οποια ειναι χρόνια ,βαρια και ακριβη ,αλλα το σκυλι μπορει να μην την αντεξει και να πεθανει απο αυτην ,αλλα αμα δεν την παρει να πεθανει ετσι και αλλιως.Οσες ζημιες και αν εχει κανει ,οσα παπουτσια και να εχει φαει ειναι κριμα .
Spoiler
Αν αηδιαζεται μην τσεκαρατε φωτο της αρρωστιας στο γοογλε πικτιουρσ
^ Καλά κουράγια να έχετε. Έχω ακούσει μια πολύ κακή ιστορία με ένα αδέσποτο κουτάβι που το είχε και καλύτερα να μην την πω. Έκανε την αγωγή και ζει υγιές και ευτυχισμένο πάντως. :|
Η τελευταία εβδομάδα ήταν ονειρική...
Το παραμύθι ξεκινάει όταν ο father αιτείται εβδομαδιαίας αδείας από τη δουλειά, για να ξεκουραστεί. Κι όταν ο father αιτείται, δεν υπάρχουν αντιρρήσεις, όσο πούτσα κι αν είναι το πρόγραμμα χωρίς αυτόν, γιατί έχει τραβήξει μεγάλο λούκι ο άνθρωπος τόσα χρόνια. Οπότε, θα έπρεπε να ξυπνάω στις 05:00, να φεύγω από το σπίτι 05:30 το αργότερο και 05:45 να είμαι στο Ζωντανό Κουτί για να ανοίξω, θεωρητικά μέχρι τις 16:00 όπου θα έρχονταν να με αλλάξει ένα φιλαράκι που κατά τα άλλα κάνει κάποιες τετράωρες βάρδιες μέσα στη βδομάδα. Στο σπίτι, η Σοφία γριπωμένη κι έχει μόλις κολλήσει τον Ορφέα, ο οποίος δυσκολεύεται να κοιμηθεί λόγω βήχα και καταροής... :cry:
Τη Δευτέρα επέστρεψα κατά τις 19:00 στο σπίτι. Και στις 22:00 με παίρνει ο Λευτέρης να μου πει ότι μάλλον τσίμπησε πλαστό 200ευρο... (ναι, με 2 μηδενικά...) Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα από την ανησυχία. Τρίτη πρωί, ήλεγξα το χαρτονόμισμα κι όντως ήταν fake (καλή απομίμηση nonetheless). Φαρμακωμένος κι ο ίδιος, μου ζήτησε να του τα κρατάω από τα μισθά του λίγο λίγο. Επειδή κάτι τέτοιο αποκλείεται για μένα, προσπαθώ να του φτιάξω τη διάθεση και συνεχίζουμε. Περνάει και η Τρίτη με διάφορες δυσκολίες και αναποδιές (μικρές), έρχεται η Τετάρτη και ήδη είμαι με μέσο όρο ύπνου στις 4 με 5 ώρες. Αφού έχω τραβήξει μια σύγχηση το πρωί της Τετάρτης με κάτι απανωτά λάθη που έχει κάνει ένας από τους προμηθευτές, φεύγω για το σπίτι κατά τις 17:00. Στις 22:00 πάλι (γαμημένη ίδια ώρα) με παίρνει να μου πει ότι μια παραγγελία που παρέλαβε με αναψυκτικά, σοκολάτες και καραμέλες αξίας 80 ευρώ περίπου, του την έκλεψαν... Ξανά στεναχώριες, ξανά φύσημα - ξεφύσημα. Το μυαλό μου να είναι στον πατέρα που θα σκεφτεί "μια εβδομάδα έλειψα και δες τι τους έτυχε" και στον Λευτέρη που η ψυχολογία του είναι υπό το μηδέν...
Την Πέμπτη, λόγω live στο οποίο παίζουμε μαζί με τον Λευτέρη, θα με άλλαζε αυτός στις 13:00 και ένας άλλος φίλος θα έρχονταν στις 18:00 για να μείνει ως τις 23:00, ώστε να είμαστε και οι δυο ξεκούραστοι για το βράδυ. Μη φας, θα σφάξουμε γλάρο. Έφυγα καλές 17:00 και κοιμήθηκα το πολύ μια ώρα, αφόυ το soundcheck ήταν στις 20:00. Παίξαμε μπροστά σε 30 άτομα λόγω μπαοκ - μπενφίκα (έρημη όλη η πόλη) και all in all, κοιμήθηκα κατά τις 03:00 με εγερτήριο την ίδια ώρα.
Παρασκευή προς το μεσημέρι βήχας, που χθες εξελίχθηκε σε πλήρες γρίπωμα και το παλεύω με πορτοκάλια, vicks, panadol cold & flu, αντιβηχικό συρόπι φυτικό και λαπά. Σήμερα το πρωί, ξεκίνησε και μια ελαφριά καταροή. Και όλα αυτά, εν όψει live σήμερα το βράδυ.
Ε, FUCK MY LIFE UNTIL SHE BLEEDS FROM HER EARS.... :gademis:
ΥΓ. Την περασμένη βδομάδα πήγα τη μηχανή για γερό service, όπου πέρα από τα συνηθισμένα ήθελε δίσκο και τακάκια μπροστά + μερικά ακόμα περιφερειακά (κάτι λαμπίτσες στο καντράν κτλ). Εφησυχασμένος ότι το service επίκειται, δεν έχω τσεκάρει λάδια (τόσο κασμάς :moutza: ) και μία μέρα πριν την πάω στο συνεργείο ακούγεται ένα κροτάλισμα από τον κινητήρα. Τσίμπα μια επισκευή κυλίνδρου και αντικατάσταση πιστονιού στα αυτιά τώρα γελοίε. 580 ευρουλάκια όλα μαζί.
FUCK MY LIFE UNTIL SHE STOPS BREATHING... :bang::bang::bang::bang::bang::bang:
Δώσε το πλαστό 200άρι και καθάρισες με 380.
Επίσης μην είσαι από τους τύπους που πηγαίνουν για λάδια αυστηρά όποτε υποδεικνύει το εργοστάσιο, μέχρι τελευταίου χιλιομέτρου. Βοηθάει καμιά φορά.
Πέρα από την πλάκα φίλε, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ περίπτωση.
Μωρέ, δίκιο έχεις. Σε τρώει η καθημερινότητα ρε πούστη. Θέλεις να ανέβεις πάνω στο μοτόρι και να φύγεις για τις δουλειές σου, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Επειδή ήξερα ότι το service ήταν εντός ελάχιστων χιλιομέτρων, έκανα το λάθος να περιμένω και να μην τσεκάρω. Και πλήγωσα τόσο τη μηχανή, όσο και τα οικονομικά της οικογένειας... :moutza:
Οσοι μουτζωσατε το σεντονι ονιμποτσο ειστε εμπαθεις ομως ε.
Πριν μια βδομάδα με άφησε η πρώτη μου κοπέλα. Είμαι 28, μέχρι τα 24 δεν είχαν καν φιλήσει. Σε αυτά τα 4 χρόνια δεν κάναμε ούτε μια φορά sex (αυτό θέλει δικό του thread). Εδώ που είμαι δεν έχω ούτε ένα φίλο να βγω να πω τον πόνο μου και κάθομαι εδώ και μια βδομάδα μέσα και τρελαίνομαι. Βάζω καμιά ταινία και ξεχνιέμαι για λίγο. Τώρα τι κάθομαι και τα λέω σε ένα random forum? Απλώς πείτε μου όσοι τα έχετε περάσει κάνα tip & trick για να ξεπεράσω την όλη φάση γρηγορότερα. Thanks.
ε, καμιά φορά σε ένα ράντομ φόρουμ με ένα σωρό άγνωστους είναι πιο εύκολο να πεις τον νταλκά σου χωρίς να νιώθεις ότι θα εκτεθείς.
Από και πέρα, οι παλιοί λέγανε ότι ο μπορείς να ξεπεράσεις έναν έρωτα με τον επόμενο, και μένοντας μέσα δεν οδεύεις προς αυτήν την λύση.
4 χρόνια χωρίς. πες την ιστορία.
λες και ειναι ο πρωτος..
Όχι αν δεν είναι και φίλη σου.
μα αν είναι buddy είναι φίλη.
Όχι απαραίτητα, μπορεί απλά να γουστάρουν να γαμιούνται μαζί.
Ίσως η φιλία σας γαμήθηκε.
Κι αν τον άφησε επειδή δεν την γάμησε;
4 χρόνια είναι πολλά.
Το ερώτημα είναι αν μια κοπέλα σου μπορεί να είναι και fuck buddy σου ταυτόχρονα.
Μακάρι να είχαμε κάποιον που έχει περίπτερο στο forum, ώστε να μας δώσει μια απάντηση σ' αυτό.
Μακάρι indeed, ρε φίλε... :cry:
περα απο το τι ηταν και τι δεν ηταν , δες το σαν μια νεα αρχη για κατι αλλο αφου ουτως η αλλως εκ του αποτελεσματος η σχεση δεν ηταν αυτο που λεμε νορμαλ σχεση , δεν εχω κατι αλλο να πω δεν εχει νοημα να κάθεσαι και να κλαιγεσαι
Το ερώτημα είναι το εξής: ήξερε από την αρχή ότι θα υπάρξει το εμπάργκο στο σεξ, ή προέκυψε στην πορεία ως "δεν μου βγαίνει ακόμα", "δεν νιώθω έτοιμη", "δεν θέλω να σε πληγώσω αργότερα, οπότε ας περιμένουμε";
Και για να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα: αν το ήξερε και περίμενε έως ότου αυτή νιώσει έτοιμη, αυτός είναι μαλάκας; Είναι αυτό μία "θυσία" στο όνομα της πραγματικής αγάπης; [/τατιάνα]
Ωπα. μπορεί να ξενογαμαγε. μην τον λεμε μαλακα ακομα δεν ηρθε..
Οταν απαντηθούν οι ερωτήσεις θέλω να μάθω κ που ειναι αυτο το "πάνω" που μένει.
μην το λες. την κραταγε για την πρωτη νυχτα του γαμου