"Ioulietta twn pneumatwn", "Casanova", "Kai to ploio feugei", "8 1/2" , "Prova orxhstras". Twra. Trexa. Prolavaineis.Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
Printable View
"Ioulietta twn pneumatwn", "Casanova", "Kai to ploio feugei", "8 1/2" , "Prova orxhstras". Twra. Trexa. Prolavaineis.Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
:moutza:
pws to pes auto?giati den to piasa.
μωρέ και μοτορχεντ είχε, αλλα εμενα δε μ'αρεσε καθολου. μονο το 1 μ'αρεσε (1 κ 3 εχω δει). μου'ρχεται ντεζα βου τωρα, μπα και τα χω ξαναπει αυτα? :?Quote:
Originally Posted by Steel Assassin
επισης, μονο το πρωτο ειναι του Clive Barker
"Σατυρικόν".-Quote:
Originally Posted by WrittenInWaters
λοιπόν, για να δούμε.
fixxxer, καλά άσε, θα τηλεφωνηθούμε.
enitharmon, το ότι είναι ασπρόμαυρες δε μου λέει τίποτα, παραμένουν χόλυγουντ. και ακόμα και αν μου έλεγε δεν έθιξα συγκεκριμένα τις δικές σου επιλογές.
τώρα, σταματήστε να προσβάλλεστε επειδή έθεσα θέμα παιδείας λες και έβρισα ό,τι έχετε ιερό. μιλάω για τις επιρροές εκείνες που έκαναν την πλειοψηφία εδώ να γουστάρει σχεδόν αποκλειστικά αμερικανικές ταινίες. αν δεν γουστάρετε την λέξη παιδεία πείτε το έτσι.
τώρα τα βασικά, αυτο που λέτε "προσωπικό γούστο" είναι άμεσα και απόλυτα διαμορφωμένο από αυτό που λέω εγώ "παιδεία". αντίστοιχα, το "προσωπικό γούστο στις ταινίες" από την "κινηματογραφική παιδεία". αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό δε νομίζω ότι έχει νόημα να συνεχίζουμε.
ο Virus λέει, "συνεχίζεις να μη ξέρεις την "παιδεία" μου (εμένανε του Χ) για να στηρίζεις το ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το γούστο μου που αποδεικνύεται από ένα τοπ10".
ακόμα και αν δεν πίστευα ότι η παιδεία (όχι εσένα ειδικά, όλων μας) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το γούστο -που το πιστεύω όπως φάνηκε ήδη-, αν δεν λένε οι 10 αγαπημένες σου ταινίες κάτι για το γούστο σου στις ταινίες τότε ποιός λέει; επισης, ναι, λένε κάτι και για την (κινηματογραφική) παιδεία σου, ότι μεγάλωσες βλέποντας -και εξακολουθείς να βλέπεις- σχεδόν αποκλειστικά αμερικάνικες ταινίες. και δε νομίζω ότι πέφτω έξω.
γκούντσαν, εγώ πιστεύω ότι οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να κρίνει οτιδήποτε. το κατά πόσον αυτή η κριτική θα λήφθει υπόψιν είναι άλλο θέμα.
ρέιβενλορντ, όσα ανέφερες, τόπος, χρόνος κλπ, συγκαταλέγονται στο περιβάλλον το οποίο ανέφερα ως συστατικό της παιδείας κάποιου. με άλλα λόγια, επηρεάζουν άμεσα την παιδεία αυτή. και όπως ξαναείπα, την "βάλτε όποια ταινία θεωρείται κλασσική αλλά τη βαριέστε ασύστολα" ταινία την βαριέσαι ασύστολα επειδή έμαθες να την βαριέσαι ασύστολα.
επίσης, κατ' εμέ, κάθε πραγματικά καλή ταινία έχει "διαχρονικό θέμα".
Συμφωνω μαζι σου στο οτι ως προς εναν βαθμο οι γενικοτερες παραστασεις ενος ατομου, [η παιδεια του με την ευρυτερη εννοια του ορου] επηρεαζουν αν οχι διαμορφωνουν το γουστο του.
Εκεινο ομως που φαινεται να σου διαφευγει, ειναι εκ πρωτης οτι δεν μιλαμε απαραιτητα για κατι στατικο.
Οπως οι εμπειριες μας εμπλουτιζονται, οπως οι διαθεσεις δεν παραμενουν ιδιες και απαραλλακτες, ετσι και τα εκαστοτε ερεθισματα απο τις ιδιες η και αλλες ταινιες μεταβαλλονται. Κι εδω τεινω να συμφωνησω με atheist.
Προσωπικα μου αρεσει μια μεγαλη γκαμα ταινιων.
Και αναγνωριζω την γενικοτερη αξια μιας ταινιας [και κατ'επεκταση ενος οποιουδηποτε καλλιτεχνικου δημιουργηματος], ακομη και αν ενιοτε μου προκαλλει ανια/δυσφορια/ενοχληση. Εγω αντιμετωπιζω το θεμα ως τροφη για σκεψη, και προβληματισμο, ισως.
Προσωπικο παραδειγμα, το clockwork orange, το οποιο παρακολουθησα για πρωτη φορα μεσα στα πλαισια της σχολης μου, και εκανα εργασια σημειολογικη σε αρχιτεκτονικη/ρευματα/πνευμα και υφος εποχης. Και ναι μεν σε διαφορα επιπεδα η αξια του ειναι και εντωπισημη και για πολλους αναμφισβητητη, και το ιδιο ισχυει και για μενα, αλλα αποτελει ταινια που θα ξαναεβλεπα για να συζητησω με την παρεα μου η σε κυκλο με ιδιαιτερα σχετικα ενδιαφεροντα για τεχνικες/πορεια κινηματογραφου/εποχη κτλ κτλ, και οχι για την ταινια αυτη καθ'αυτη.
Λοιπον σε μενα, και σε οποιοδηποτε αλλο χρηστη που εχοντας παρακολουθησει ορισμενες εξελιξεις, και εχει επιλεξει για ποιους λογους βλεπει η δεν βλεπει στην προκειμενη καποιες ταινιες, του αρεσουν η δεν του αρεσουν ορισμενα ρευματα, δεν μπορεις να προσαψεις οτι δεν εκπαιδευτηκαμε να μας αρεσουν η δεν μαθαμε να μας αρεσουν. Για τον απλουστατο λογο, οτι δεν μπορεις να γνωριζεις απο ποιες διεργασιες εχει περασει ο καθενας μας και για ποιους λογους επιλεγει αυτο που επιλεγει. Αυτο ειναι θεμα προς αναλυση, αλλα με βαση τοπ10, ειναι παρακινδυνευμενο, αν οχι ανουσιο. Σε τελικη, θα επρεπε να σε απασχολουν τα γουστα ανθρωπων που γνωριζεις και συναναστρεφεσαι και παιζει να σε επηρεασουν, και οχι αγνωστων για τους οποιους βγαζεις ευκολα συμπερασμα μεσα απο λιστες ταινιων.
Ακομη και αν παρουσιαζει στατιστικο ενδιαφερον, για να βγαλεις συμπερασμα, θα επρεπε καποιος να ξερει, απο τι γκαμα εχει επιλεξει καποιος ο,τι επελεξε, και οχι απο τα ονοματα στη λιστα του αποκλειστικα. Και σε τελικη, καλυτερο απο μονο του δεν υπαρχει, καταλληλο αναλογως τη στιγμη, οποτε καλυτερο σε συναρτηση με το χρονο και τη διαθεση ναι.
Συνοψιζοντας λοιπον, δεν ειναι ολες οι ωρες ιδιες, ουτε και οι συνθηκες. Και αντιστοιχως και αυτο που θα επιλεξει καποιος να παρακολουθησει.
Το τοπ10, αν και καπως αφελες ως ορος, ειναι ενας απειροελαχιστα ενδεικτικος ορος για την προσωπικοτητα και την ευρυτερη παιδεια ενος ανθρωπου. Για την ακριβεια, ειναι πολυ πιο ενδεικτικο για το χαρακτηρα ενος ατομου το οτι συμπεραινει απο μια λιστα σε χαλαρο υφος, παρα η λιστα αυτη καθ'αυτη του εκαστοτε χρηστη.
American Beauty
Clockwork Orange
Fight Club
Fthinoporini Sonata
2001: A space odyssey
American History X
Silence Of The Lamps
Witness For The Prossecution
Vertigo
Dr Feelgood
είμαι κάπου στη μέση απ'όλα αυτά.
όσο αφορά αυτό που λέει ο σόλο για τη σχέση παιδείας με το γούστο, διαφωνώ στο "άρρηκτα". ο κινηματογράφος για μένα είναι σαν τη μουσική απο την άποψη του κατα πόσο μαθάινεις να εκτιμάς κάτι που είναι καλό. όπως όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνεις να παρατηρείς πράγματα σε αυτό που ακούς και να εκτιμάς ένα κομμάτι απο διαφορετικές σκοπιές, το ίδιο ιχύει και στον κινηματογράφο. για παράδειγμα, όσο βλέπεις περισσότερο αποκτάς κινηματογραφική ματιά, εκτιμάς μία ταινία και για το πως γίνεται εκτός απο το περιεχόμενό της καθαρα κλπ κλπ. στον αντίποδα, υπάρχουν άνθρωποι που η σκηνοθεσία μιας ταινίας τους αφήνει αδιάφορους, και είτε σκηνοθετεί ο κιούμπρικ, είτε ο δαλιανίδης, δεν τους κάνει καμία διαφορά, εφόσον κατα αυτούς το περιεχόμενο είναι το ίδιο. δε νομίζω οτι πολλοί άνθρωποι έχουν τη διάθεση να ψαχτούν με "πιο ποιοτικά πράγματα" επειδή "θα μάθουν να τους αρέσουν", και δε θα'πρεπε εξάλλου αν είναι έτσι, αλλα απο την άλλη αν έχεις τη διάθεση να ψάξεις νέους τρόπους έκφρασης στον κινηματογράφο, το να εκτιμάς και άλλου είδους ταινίες θα έρθει απο μόνο του στην πορεία πιθανότατα
απο την άλλη, το να συνδέεις την παιδεία με το γούστο υπερβολικά είναι σα να περιμένεις οτι κάθε άνθρωπος "που έχει την παιδεία" αναγκαστικά θα γούσταρε να βλέπει φελλινι αντί για την ταδε "μαζοποιημένη ταινία του χολυγουντ". και δε μιλάω καν για στιγμές που έχιες διαθέση για γκοντάρ και άλλες που θες να δείς μια περιπέτεια απλά, υπάροχυν άνθρωποι που ο κινηματογράφος τους ενδιαφέρει καθαρά σε ψυχαγωγικό επίπεδο, χωρίς να αποτυγχάνουν να κατανοήσουν την καλλιτεχνική αξία μιας ταινίας που δεν έχουν όρεξη να δουν
και, σολο, επίτρεψε μου να σου πω οτι ως έναν βαθμο η παρατήρηση οτι η πλειοψηφία των ταινιών που αναφέρθηκαν προέρχεται απο το χολυγουντ, δε λεει και τιποτα σε κάθε περίπτωση. το οτι ο κιούμπρικ πχ βρήκε το δρόμο του στο χόλυγουντ δε σημαίνει οτι οι δουλειές του είχαν περισσότερη σχέση με το χολυγουντ απ'ότι με τον ευρωπαικό κινηματογράφο, οπότε τον αναφέρεις σαν κλισε επιλογή μόνο και μόνο επειδή εντάσσεται στο χόλυγουντ και ίσως επειδή αν ήταν στον ανεξάρτητο κινηματογράφο, δε θα τον είχαν αναφέρει τόσοι στις λιστες τους. όχι όμως επειδή η λατρεία προς τον κιούμπρικ συνθέτει το προφίλ κάποιου που προτιμάει χολυγουντιανές ταινίες απο άλλες
και ναι, συμφωνώ οτι οι περισσότεροι δεν την έχουν ψάξει όσο θα έπρεπε με τον ανεξάρτητο/ευρωπαικό/ινδονησιακό κλπκλπ (και θα έπρεπε μόνο και μόνο επειδή κάποιοι χάνουν ταινίες που θα τους άρεσαν). αλλα δε νομίζω οτι αν όλοι μας είχαμε δει νουβέλ βαγκ, φελίνι, μπουνιουελ και άλλους, θα επηρρεαζόταν σημαντικά το αποτέλεσμα, απλούστατα γιατι συνεχίζουν να υπάρχουν πάρα πολύ καλές ταινίες και στο χόλυγουντ. όσο κι αν ξέρω οτι μπορεί να είναι η αγαπημένη ταινία ανθρώπων που τη βρισκουν και με το χχχ, θα βάλω το άνετα το φάιτ κλαμπ δίπλα στον γκοντάρ που είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης γιατί και πέρα απο ψυχαγωγικά κριτήρια (που για μένα δεν είναι αμελητέα), δεν υπολείπεται σε κινηματογραφικη αξια.
και είναι σωστό και αυτό που είπε ο ρέιβεν λορντ. ακόμα κι αν παραμένουμε στα πλαίσια του χόλυγουντ, τα γούστα του μέσου ερ χρήστη είναι πολύ μακριά απο αυτα του μέσου ανθρώπου. και αυτό έχει να κάνει και με κοινά ενδιαφέροντα (τωρα σοβαρα πού αλλου θα έβρισκες τόσους ανθρώπους να γουστάρουν το φηαρ εντ λόουθινγκ ίν λας βέγκας?) αλλα και με πιο αυστηρά ποιοτικά κριτήρια.
επίσης, είναι άλλο να μιλάς για τις καλύτερες ταινίες και άλλο για τις αγαπημένες σου. μπορεί κάποιος άνετα να δει το 8 &1/2 του φελιννι, να ξετρελλαθεί, να τη βρει τέλεια ταινία και να παραδεχτεί οτι είναι απο τις καλύτερες όλων των εποχών, αλλά είναι και πέρα για πέρα κατανοητό να μη βρεί το δρόμο της στη λίστα με τις αγαπημένες του, που θέλει να τις βλέπει ξανά και ξανά. μπορεί να θεωρήσεις επίσης το σαλό του παζολίνι αριστούργημα, αλλα αν την πεις μια απο τις αγαπημένες σου ταινίες παίζει να είσαι ανώμαλος, αφού για να τη δεις θα σου γυρίσουν τ'αντερα.
εμένα δε μου φαίνεται ούτε παρακινδυνευμένο ούτε ανούσιο. όχι, δεν μπορώ να γνωρίζω, αλλά μπορώ να κάνω την προφανέστερη εικασία την οποία ως τώρα κανείς δεν έχει διαψεύσει. επίσης, και με τους ανθρώπους εδώ "συναναστρέφομαι" και δεν βλέπω γιατι δεν θα έπρεπε να βγάζω κάποια συμπεράσματα από τις επιλογές τους, τα οποία "εύκολα" συμπεράσματα ήταν ούτως ή άλλως εμφανέστατα και κανείς δεν τα αμφισβήτησε κιόλας.Quote:
Originally Posted by HAVOC
όσο για το ότι "τοπ10 ειναι ενας απειροελαχιστα ενδεικτικος ορος για την προσωπικοτητα και την ευρυτερη παιδεια ενος ανθρωπου", για την ευρύτερη παιδεία ίσως, για την κινηματογραφική όχι.
το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου ποστ σου (περιαυτολογίες, ισχυρισμοί περι στατικότητας -ποτέ δεν είπα ότι είναι στατικό-, θεωρίες περί "ώρας και διάθεσης") είναι άσχετο με το θέμα μας.
ρε είστε οφτόπικ.
αν και δε μου αρέσουν τα τοπ τεν, ας προσπαθήσω:
1. requiem for a dream
2. trainspotting
3. american history x
4. eternal sunshine of a spotless mind
6. pulp fiction
7. fight club
8. se7en
9. one flew over the cuckoo's nest
10. clockwork orange
11. fear and loathing in las vegas
γέλασα.
μα δεν είναι θέμα κινηματογραφικής παιδείας η εποχή ή ο τόπος που γενήθηκες. π.χ. πάντα κολλάω με ταινίες της δεκαετίας του '80 ή ο "οργασμός της αγελάδας" μπορεί σε ένα νέο που μεγάλωσε στην αθήνα ή τη θεσ/νικη να φαίνεται τελείως lame και ηλίθια υπερβολικό, αλλά εγώ που μεγάλωσα κάνοντας παρέα με κοπέλες που ζούσαν σε οικογένειες με τέτοια ακριβώς νοοτροπία σε χωριά, μου φάνηκε πολύ πετυχημένη. δε μου "έμαθε" κανένας τι να μου αρέσει παρά μόνο αυτό που επηρεαζει κάθε άνθρωπο. όσο για τον, θεωρούμενο από εσένα, "ποιοτικό" κινηματογράφο, είχα πολύ περισσότερα ερεθίσματα να "μάθω" να μου αρέσει, μιας και η μητέρα μου είναι φαν του είδους και από μικρό με έτρεχε στις κινηματογραφικές λέσχες. κι όπως προανέφερα υπάρχουν πολλές ταινίες που έχουν κάτι να μου πουν από όλες τις εποχές, αλλά λογικό είναι κάποιες να τις θεωρώ παρωχημένες.Quote:
Originally Posted by Solo Carriera
2. όσο για το δεύτερο μέρος της παρατήρησής σου, με την ίδια λογική θα έπρεπε να μου αρέσουν τα σκυλάδικα και η pop και να βαριέμαι ασύστολα το rock και το metal, επειδή αυτό θα έπρεπε να μου έχει "μάθει" το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και το περιβάλλον μου. επίσης, ποιοτική μουσική θα ήταν μόνο η κλασσική και η τζαζ.
τέλος, "κλασσικές ταινίες που βαριέμαι ασύστολα" προσωπικά θεωρώ χολιγουντιανές παραγωγές με πολλά όσκαρ (με εξαιρέσεις βέβαια) και όπως επανέλαβε ο Ηeretic
που δεν παραμένουμε θα πρόσθετα εγώ, μιας και έχουν αναφερθεί και πολλές ανεξάρτητες παραγωγές.Quote:
ακόμα κι αν παραμένουμε στα πλαίσια του χόλυγουντ, τα γούστα του μέσου ερ χρήστη είναι πολύ μακριά απο αυτα του μέσου ανθρώπου. και αυτό έχει να κάνει και με κοινά ενδιαφέροντα (τωρα σοβαρα πού αλλου θα έβρισκες τόσους ανθρώπους να γουστάρουν το φηαρ εντ λόουθινγκ ίν λας βέγκας?) αλλα και με πιο αυστηρά ποιοτικά κριτήρια.
THEY GOT ME ON MILK ANDQuote:
Originally Posted by katwrimos
AL-CO-HOL!
Ρε συ Σολο, με το μπαγκραουντ που εχω και τα κουολιτιζ που με χαρακτηριζουν αποσο με ξερεις απο εδω μεσα και μια φορα που με εχεις δει για λιγο και εχουμε πει και δυο μαλακιες για τη μουσικη πες μου σε παρακαλω που να κανω αιτηση για δουλεια, γιατι παιζουν αφραγκιες, και θαθελα να ξερα κιολας για τι κοπελα να ψαξω να παντρευτω ετσι ωστε να ταιριαξουμε και να μη χωρισω στα 45 μου. Α επισης, κανε μια λιστα και με τις ταινιες που σου αρεσουν εσενα να δω κι εγω καμια, αν βεβαια υπαρχουν 10 απο αυτες!
