Αναλυτικά τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης
Αυτοί που αποφασίζουν να γίνουν διαιτητές, είναι και λίγο "βλαμμένοι", έχουν κάποια "βλάβη"; Όλοι μας μικροί ποδοσφαιριστές θέλαμε να γίνουμε, όχι διαιτητές.
"Κοιτάξτε, τη "βλάβη" την αποκτάς στην πορεία!... Όταν καταλάβεις τι είναι η διαιτησία και δεν μπορείς να φύγεις. Διότι τότε έχεις εθιστεί με το μικρόβιο της διαιτησίας…"
Εσύ πως έγινες διαιτητής;
"Έπαιζα μπάλα στα ερασιτεχνικά της Ερυθραίας, δεν ήμουν και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Ήμουν αμυντικός. Είχα τρέλα με την μπάλα. Ένας ασφαλιστής μου, τότε, ο Γιώργος Τζινιέρης, μου είπε ότι βγήκε μια αγγελία στις εφημερίδες ότι ο Σύνδεσμος Διαιτητών Αθηνών έκανε μια σχολή διαιτησίας. Δειλά-δειλά πήγα να δω, δεν φανταζόμουν τι «ένεση» θα έτρωγα, ήμουν και από τους πιο μικρούς, μόλις 18 χρονών. Πίστεψε σε εμένα ο Μανώλης Πλατόπουλος, που ήταν τότε πρόεδρος στο σύνδεσμο, και θυμάμαι ότι ενώ ακόμα δεν είχα τελείωσε τη σχολή, με όρισαν να παίξω ένα ματς εφηβικό στο γήπεδο της Πεύκης 9.30 το πρωί! Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Δεν είχα καν κάρτες, δεν είχα τελειώσει τη σχολή και δεν είχα καν σήμα στη στολή! Σηκώθηκα από τις 7.30 το πρωί να πάω να αγοράσω χαρτόνι και έφτιαξα τις κάρτες μόνος μου! Εκείνο ήταν το πρώτο μου ματς."
Στο ερασιτεχνικό έχεις φάει ξύλο;
"Τα τελευταία χρόνια όχι, υπήρξε σεβασμός. Τα πρώτα χρόνια που δεν είχα φτάσει ακόμα ψηλά, θυμάμαι κωμικοτραγικά περιστατικά. Ειδικά στη Δ’ Εθνική, σε ματς στην επαρχία. Θυμάμαι ματς στα Ψαχνά που είχαμε κλειστεί στα αποδυτήρια για μια ώρα και τρέμαμε… Ήμουν βοηθός διαιτητή τότε. Θυμάμαι ματς στον Άγιο Κωνσταντίνο το οποίο ήταν κεκλεισμένων των θυρών αλλά είχαν μπουκάρει 2.000 οπαδοί μέσα! Μιλάμε για… κεκλεισμένων των θυρών!"
Σεξ πριν από το ματς έκανες;
"Όχι, δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό. Ούτε σαν γούρι, ούτε να πω ότι απαγορεύεται. Δεν έβλεπα να μου κάνει διαφορά."
Ποιο βράδυ πριν από αγώνα δεν μπορούσες να κοιμηθείς; Πότε θυμάσαι να είχες το περισσότερο άγχος;
"Έχω παίξει πολλά ντέρμπι, έχω παίξει τους περισσότερους τελικούς. Δύο όμως είναι τα ματς που είχα το μεγαλύτερο άγχος και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήταν ένα ΠΑΟΚ-Άρης στην Τούμπα που είχα κληθεί να παίξω λίγες μέρες μετά από ένα πολυσυζητημένο ΠΑΟΚ- Ολυμπιακός…"
Εκείνο που βούταγαν συνεχώς οι παίκτες του ΠΑΟΚ να πάρουν πέναλτι;
"Ναι. Εντάξει βούταγαν όλοι τότε, στα δέκα πέναλτι… το ένα δώρο! Είχαν βουτήξει πέντε φορές, στην τηλεόραση αποδείχτηκε ότι το ένα ήταν. Εκείνο ήταν το λάθος μου, ένα μόνο πέναλτι. Ήταν πολύ βαρύ το κλίμα για εμένα στους οπαδούς του ΠΑΟΚ τότε, αλλά με έβαλαν να πάω πάλι να παίξω το ΠΑΟΚ-Άρης… Καταλαβαίνεις τι γινόταν…"
Με αφορμή εκείνο το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός που είχε καεί η Τούμπα αλλά εσύ δεν έδινες πέναλτι: Πως λειτουργεί η ψυχολογία του διαιτητή; Όταν τον βρίζουν συνεχώς, μπορεί να βγει μπούμερανγκ αυτό, να πεισμώσει και να πει «θα σας σκίσω αφού είσαι έτσι»;
"Εξαρτάται από το διαιτητή… Άλλος μπορεί να λακίσει από την πίεση και να πάρει η έδρα κάποια σφυρίγματα. Γι’ αυτό λένε ότι υπάρχουν «διαιτητές έδρας». Άλλος όμως μπορεί να στραβώσει, να του βγει πεισματικά και να παίξει κόντρα σε αυτούς που τον σκυλοβρίζουν! Εγώ έτσι ήμουν."
Τσατιζόσουν. Φαινότανε.
"Κοιτάξτε, εμένα με το καλό μπορείς να μου πάρεις τα πάντα… Είτε οπαδός είσαι, είτε παίκτης, είτε είσαι παράγοντας. Όταν όμως προσπαθείς να μου το επιβάλλεις, είμαι εκ φύσεως αρνητικός! Για το άγχος και την αϋπνία λέγαμε. Το δεύτερο ματς ήταν τώρα στον τελικό. Ήταν τρομερό το άγχος, δεν ήθελα να κάνω κάποιο λάθος και να κλείσω άσχημα την καριέρα μου."
Φοβήθηκες ποτέ για τη ζωή σου; Είχες απειλές;
"Ήταν μετά από ένα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Με εκείνο το φάουλ του Γκούμα που είχα δώσει και έβαλε ο Ριβάλντο το γκολ στο Καραϊσκάκη. Έπαιρναν τηλέφωνο κάποιοι θρασύδειλοι σπίτι και απειλούσαν την οικογένεια μου! Οι οποίοι δεν έχουν τον ανδρισμό να σε βρουν πρόσωπο με πρόσωπο και τρομοκρατούν αθώα άτομα, τη γυναίκα σου το παιδί σου…Τότε κυκλοφορούσα για λίγες μέρες μαζί με δύο ανθρώπους δικούς μου, αφήναμε το αμάξι σε άλλο μέρος, πηγαίναμε μαζί σπίτι… Βέβαια είναι χαζά αυτά τα μέτρα, διότι αν είναι κάποιος να σου κάνει κακό, θα κοιτάξει να σου το κάνει αργότερα, σε νεκρό χρονικό σημείο. Το είχα καταγγείλει στην αστυνομία. Γενικά, όμως είχα και άγνοια κινδύνου. Αυτό ήταν το μεγάλο παράπονο της γυναίκας μου."
Έχεις ματώσει ποτέ;
"Στην Τούμπα είχα φάει ένα αντικείμενο στο «δόξα πατρί» και έτρεχε αίμα."
Από τους παίκτες τρώτε μπινελίκια μέσα στο ματς, έτσι δεν είναι; Δεν τους αποβάλλεται όμως.
"Ναι, οι παίκτες βρίζουν. Πόσους να αποβάλεις όταν σου έρχονται δέκα άτομα πάνω σου; Το κακό είναι ότι εσείς οι δημοσιογράφοι είστε ασπίδες προστασίας στους ποδοσφαιριστές. Ο διαιτητής δεν έχει οπαδούς, είναι μόνος του. Οι ομάδες έχουν κόσμο. Ο Τύπος είναι μαζί τους. Θα αποβάλεις έναν ποδοσφαιριστή και θα σου γράφουν ότι ήρθες προκατειλημμένος για να αποβάλεις παίκτη τους. Το χτύπημα στον αντίπαλο φαίνεται. Η βρισιά όμως στο διαιτητή δεν φαίνεται. Εκεί είναι πιο δύσκολο να βγάλεις κόκκινη. Τα πρώτα χρόνια έβγαζα παίκτες όταν με βρίζανε, στην πορεία το σταμάτησα όμως."
Έβριζες και εσύ;
"Ναι τους έβριζα. Με έβριζαν και τους έβριζα! Ήταν η ένταση των στιγμών, κάπου το ζητούσε και ο παίκτης αυτό, το προτιμούσε από το να τον αποβάλω! Ήταν σαν «συμφωνία», με βρίζεις, σε βρίζω, κόκκινη δεν βγαίνει, συνεχίζουμε. Σταμάτησα να αποβάλω παίκτες για βρισιές μετά από ένα φιλικό ματς Ιωνικού-ΑΕΚ πριν από κάμποσα χρόνια, όταν απέβαλα τον Σαβέσφσκι και τελικά βγήκα… τρελός! Τον είχα βγάλει διότι με είχε βρίσει μέσα στο ματς μια και δύο και τρεις φορές. Τελικά βρέθηκα να δέχομαι απειλές να… χάσω το φύλλο αγώνα, να γράψω άλλα στο φύλλο αγώνα και φτάνει το οξύμωρο της ελληνικής κοινωνίας, ο Σαβέφσκι να αθωωθεί! Διότι βρέθηκε να λέει, ότι εγώ δεν είχα οριστεί σύννομα, από το πρακτικό της απόφασης έλειπε λέει μια υπογραφή από κάποιο μέλος! Έχουν συμβεί σε όλους τους διαιτητές κάποια περιστατικά που τους κάνουν στην πορεία να βάζουν λίγο νερό στο κρασί τους…"
Ποιοι παίκτες έβριζαν περισσότερο; Ο Ντέμης;
"Και ο Ντέμης Νικολαΐδης έβριζε πολύ και ο Καλιτζάκης και ο Ανατολάκης και με τον Τζόρτζεβιτς είχα στιγμές έντασης και ο Λυμπερόπουλος έβριζε. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα όμως προσωπικό με τα παιδία, ήταν οι στιγμές της έντασης."
Εσύ από παιδάκι είσαι Ολυμπιακός. Δεν είναι κακό. Όλοι έχουν μια ομάδα.
"Όλοι μια ομάδα έχουμε, δεν είναι κακό. Είμαι… Ακάδημος Αμαρουσίου τώρα."
Καλά εντάξει! Είναι γνωστό σε όλους ότι είσαι Ολυμπιακός.
"Όλος ο κόσμος μπορεί να ξέρει, όμως από τα δικά μου χείλη δεν θα ακουστεί ποτέ τίποτα."
Ποιο θεωρείς χειρότερο σου ματς; Ποια θεωρείς μεγαλύτερη σου γκάφα; Εκείνη η απίστευτη βουτιά του Αλεξανδρή στην Καβάλα;
"Ήμουν 1.000% σίγουρος τότε! Διότι ή θέση στην οποία βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή, η εικόνα που είχα, ήταν ότι είναι 1.000% πέναλτι. Και όχι μόνο, αλλά αυτό που με στενοχώρησε ακόμα πιο πολύ ήταν ότι μέσα στο ματς ρώτησα τον Αλέκο τον Αλεξανδρή «ρε συ, σε βρήκε ο Μίτεφ ή το βράδυ θα ξεφτιλιστούμε;”. «Όχι», μου λέει «με βρήκε»! Ξέρεις, μερικές φορές ψυχολογείς τον παίκτη και καταλαβαίνεις αν έχεις κάνει γκάφα…"
Όπως έγινε με το πέναλτι που είχες στον Ολυμπιακό σε ένα ματς με την ΑΕΚ στη Ριζούπολη αλλά το πήρες πίσω! Επειδή ψυχολόγησες τον Γεωργάτο. Αληθεύει;
"Τον είχα ρωτήσει και μου είπε με ένοχο ύφος «κομσί κομσά». Εκεί κατάλαβα… Έγινε θόρυβος που το πήρα πίσω, αλλά τι έπρεπε να κάνω; Να δείξω εγωισμό και να επιμείνω σε μια απόφαση που ήταν λάθος; Να τα παίξω άρχοντας του αγώνα; Τι πιο αντρίκειο από το να παραδεχτώ το λάθος μου. Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη. Όπως και οι παίκτες κάνουν λάθη. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών. Αν δεν γίνονταν λάθη, θα έληγαν 0-0 όλα τα ματς! Ήταν και αρσενική πάντως η συμπεριφορά του Γεωργάτου".
Πες μου τρεις παίκτες… παίκτες επαγγελματίες βουτηχτές.
"Και ο Βαζέχα ήταν και ο Καραγκούνης και ο Αλεξανδρής, ο Οκκάς στον Ολυμπιακό, ο Γιαννακόπουλος, ο Πάντος."
Κάποιος που δεν ήταν; Που τον τραβάγανε και δεν έπεφτε;
"Ο Λούα Λούα! Μου έχει κάνει εντύπωση."
Νομίζω, στο ξεκίνημα σου είχες καταγγείλει δωροδοκία.
"Ναι, το 1989."
Τι λεφτά σου έδιναν;
"50.000 δρχ. τότε! Με μεσάζοντα εν ενεργεία διαιτητή! Το είχα καταγγείλει στα αρμόδια όργανα, τον πιάσαμε, ήταν πυροσβέστης, πήγαμε στα δικαστήρια, καταδικαστήκανε. Πρόεδρος στην ομάδα που έγινε η δωροδοκία ήταν ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός τότε."
Ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Τον πιστεύεις όμως για καλό διαιτητή;
"Εγώ δεν ξέρω αν είναι Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι όλοι οι διαιτητές έχουν μια ομάδα! Είναι δεδομένο. Θα ήθελα αν διοικούσα, να ξέρω αν ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Διότι αν ήμουν στην ΚΕΔ, δεν θα προτιμούσα ποτέ ένα διαιτητή που θα μου έλεγε ότι είναι Κέρκυρα ή Εθνική Ελλάδας! Γιατί; Διότι αυτός ή θα είναι ΟΥΦΟ, βρήκε δηλαδή ανοιχτή την πόρτα του ποδοσφαίρου και μπήκε ή με κοροϊδεύει! Θα ήθελα διαιτητές με προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει αυτή η ειλικρίνεια να μπορεί να την αποδεχτεί και το σύστημα στο ποδόσφαιρο μας που είναι «άρρωστο»."
Αν υποστηρίζεις συναισθηματικά μια ομάδα, τη διαιτητεύεις πιο αυστηρά;
"Ναι! Γιατί δεν θες να δώσεις δικαιώματα σε αυτούς που λένε ότι είσαι οπαδός της."
Θα πεις ένα περιστατικό που είχες ζήσει από κοντά;
"Είναι ο τελικός Κυπέλλου Ολυμπιακός-ΑΕΚ στην Κρήτη. Ήμουν τέταρτος διαιτητής, σηκώνει ο Σόλιντ τον Καστίγιο για αλλαγή. Ετοιμάζομαι να τον περάσω μέσα, αλλά ξαφνικά με ειδοποιούν από τον πάγκο του Ολυμπιακού να την παγώσω την αλλαγή γιατί είχε τραυματιστεί ένας παίκτης του Ολυμπιακού και ήταν πεσμένος στο χόρτο. Ο προπονητής ήθελε να δει τι θα γίνει, μήπως αναπροσαρμόσει τα πλάνα του. Ενώ δίνει σήμα, λοιπόν ο Σόλιντ να την παγώσω την αλλαγή, με πίεζε ο Καστίγιο λέγοντας «γ … τον, γ… τον, βάλε με, βάλε με»! Με τα χίλια ζόρια τον συγκράτησα. Κοίταξε, δεν το συζητάμε, είχε αναμφισβήτητα προσόντα. Όμως ο παίκτης πρέπει να είναι κομμάτι της ορχήστρας. Ο Καστίγιο δεν ήταν παίκτης ομάδας, ήταν για τον εαυτό του. Γι’ αυτό και δεν κάνει την καριέρα που θα μπορούσε να κάνει."
