kamia apolytws sxesh me metalQuote:
Originally Posted by Enehy
Printable View
kamia apolytws sxesh me metalQuote:
Originally Posted by Enehy
yparxoune 500 bandes me to onoma jerusalem.apo ta 60's mexri kai twra
vevaia se ena pososto 99% einai xian 8ematologias
apo kala white groups 3exasa kai tous souhdous leviticus.genika h souhdia exei megalh paradosh se xian groups.arrow,narnia ktl
bloodgood shmantikh banda tou white,eidika oi prwtoi diskoi me ton dave zaffiro
whitecross einai apo ta pio preachy groups tou amerikanikou xian.se shmeia oi stixoi tous ginontai enoxlhtikoi akoma kai sta dika mou autia...
Oi Recon exoune xristianikous ixous alla den thewrountai white metal opos theorountai oi Stryper px..Entaxei opos to dei kaneis more,den einai to provlima ekei :)Quote:
Originally Posted by Enehy
dhl. gia pes............. :)Quote:
Originally Posted by WoTaN
8elw na ma8ainw apo tous palioterous kai pio empirous sto xwro tou metal.......... :D
dhladh poioi tropoi uparxoun na to dei kaneis...........
esu px pws les auto einai white kai auto den einai??
thanks
Oxi re su,den uparxei tropos na to deis.Apla einai pos exei epikratisei.
vasika exei epikrathsei h apopsh oti ta white metal groups einai afta pou exoun xian 8ematologia h pernoun kapoio xian message.den yparxei mousiko krithrio.mono stixourgiko.epishs oi recon 8ewrountai white.allwste to cd tous kykloforhse apo thn intense,mia apo tis diashmoteres white-xian etairies (vlepe sacred warrior ktl)
h pio diashmh vevaia etairia sto white htan h pure metal (saint,rosannas raiders,whitecross ktl)
Επιστροφή από τον θάνατο, δίκαιη ανάσταση. Αληθώς.
Με ρώτησε ο eleventh guardian αλλού για white metal (λόγω του custom title) και μου είπε να ποσταρω εδώ δα καμιά μπάντα και καμιά σκέψη, ορίστε και τα δυο.
Το white metal αρχικά ήταν το χριστιανικο metal ναι (νομίζω ονομαστικέ έτσι λόγω της black metal αντίθεσης, αν και μάλλον οι χριστιανικές μπάντες στο Aμερικα ήταν πρωθύστερες των venom). Τωρα πια εγω τουλάχιστον το white metal το χρησιμοποιώ ευρύτερα αφού το 'christian rock/metal' είναι αναγνωρισμένη κατηγορία η ίδια (και πρέπει να κρατιέται μια απόσταση από αυτή αν γίνεται). Το white metal όπως το βλέπω εγώ είναι όταν ανεξάρτητα από την πίστη στον χριστούλη, η μουσική αποπνέει στιχουργικά και αισθητικά ανθρωπισμό και ιδεαλισμό. Συνήθως αυτά τα αποπνέουν οι metal μπάντες που πιστεύουν στον χριστό, αλλά δεν είναι και 100% απαραίτητο. Η διαφοροποίηση είναι γενικά μεταξύ του ενταγμένου και του ανένταχτου free thinker, και εξηγώ:
Το white metal (και rock) άκμασε και ακμάζει κυρίως στην Αμερική, επειδή εκεί έχουν έντονη παράδοση στο religious preaching και την γενικότερη μεταχείριση της τέχνης σαν θρησκευτικό προπαγανδιστικό μέσο. Αξίζει να γνωρίζει ο κόσμος ότι μπάντες όπως Stryper ή Barren Cross δεν ήταν 'free agents' με αγάπη για τον κύριο μόνο, ήταν προϊόντα 'κλειστών' (μην φανταστείτε και χούντα, αλλά σκεφτείτε αμερικάνικο νότο όπου δεν έχεις δει ποτέ θάλασσα και το χωριό σου είναι ο ΚΟΣΜΟΣ σου μέχρι τα 22) κοινοτήτων όπου η χριστιανική εκκλησία (ή οποία ανάλογη συνομοταξία, μην νομίζετε ότι όλοι αυτοί είναι καθολικοί) είναι το πολιτισμικό μέσο που σχηματίζει την νεότητα. Μαθαίνεις να τραγουδάς 'Ι love jesus' όσο νωρίς μαθαίνεις να μιλάς. Τώρα αυτό κάποιους εφήβους τους πνίγει (όπως είναι απολύτως λογικό) και πάνε στο L.A. και φτιάχνουν ηδονιστικές glam μπάντες με πεντάλφες στα εξώφυλλα, άλλοι το γουστάρουν και φτιάχνουν christian metal με στάμπα αποδοχής από το local ministry τους, συχνά δε, χρηματοδοτούμενες καθαρά από αυτές. Παθολογίες μπορείτε να εντοπίσετε μόνοι σας όταν μιλάμε για heavy metal με στάμπα από ευαγγελιστή.
Αυτό το christian metal, δηλαδή σε στυλ Stryper, δεν με ενδιαφέρει και πολύ (όχι ότι το μισώ ή κάτι τέτοιο, αρκετό ξεπερνάει τις προσδοκίες μου μάλιστα) επειδή από την μια πλευρά είναι πολύ πολύ πολύ επαναλαμβανόμενο (δεν υπάρχει εμβάθυνση, είναι ξεκάθαρο ότι οι στίχοι λειτουργούν προπαγανδιστικά). Από την άλλη πολλές από αυτές τις μπάντες δυσεξήγητα δεν μπορούν να διατηρήσουν την Heavy Metal ταυτότητα τους για 3 τραγούδια στην σειρά (ίσως έχει να κάνει με το ποιος τους χρηματοδοτεί). Δηλαδή για τα 3 γαμάτα US power κομμάτια τους οι Stryper έχουν 5 βαρετές AOR μπαλάντες. Πολλούς κόσμος δε, ακούει αυτού του τύπου το χριστιανικό metal επειδή του φαίνεται αστείο ή ειρωνικό 'κοίτα ρε μαλακα στίχους! jesus is the king that makes me want to sing! lol' λέει ενώ δείχνει τα liner notes στον κολλητό του μαυρομέταλλο. Αυτα δεν τα γουστάρω, δεν απολαμβάνω το Heavy Metal ειρωνικά, προσωπικά, αλλά ο καθένας με τον τρόπο του. Το λέω απλά για να εξηγήσω ότι μπάντες cartoon christian metal δεν ακουω, όπως δεν ακουω και cartoon black metal. Είναι το ίδιο shock rock από την ανάποδη όπως ο ξεκοιλιασμένος χριστός στο booklet του Once Upon the Cross. Όπως πολύ σωστά ένας χρήστης σε αυτό το thread σημείωσε, έχει γίνει πιο επαναστατικό και ακραίο να πιστεύει μια χεβιμεταλλικη μπάντα στον χριστό πια παρά το αντίθετο, αλλά και αυτό, μόνο του, δεν λέει τίποτε. Εγώ ψάχνω ειλικρινή έκθεση των προβληματισμών του δημιουργού, όχι προ-κατ 'Ο Θεός είναι καλός' αναμασήματα. Συχνότερα από ότι όχι, αυτή η ειλικρινή διάθεση ανήκει σε μη-οργανωμένους ή και συχνά πολέμιους της εκκλησιάς που έχουν πίστη σε προσωπικούς θεούς και αλλά τέτοια λοιπά τα οποία ενώ δεν ενστερνίζομαι προσωπικά τα θεωρώ πολύ όμορφα και ταιριαστά στην μουσική τύπου Heavy Metal.
Αυτά για church ministries κυρίως ισχύουν στην Αμερική, το σημειώνω επειδή σε άλλες χώρες τα φαινόμενα 'παπαροκάδων' είναι τόσο λίγα όσο και στην Ελλάδα. Στην Αμερική είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ σκηνή το 'christian rock', σε σημείο δε που μπάντες χρησιμοποιούν χριστιανικό στίχο μόνο και μόνο για να πουλήσουν σε αυτή την μερίδα του κοινού, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδεολογικός διακαής πόθος δηλαδή. Υπάρχουν, για να καταλάβετε, δισκοι Barren Cross στο σαλόνι του ταδε άσχετου χριστιανόλαγνου στην Αμερική, μόνο και μόνο επειδή έχουν χριστιανική φήμη/είπε ο ευαγγελιστής καλό λόγο την κυριακάτικη για τα παιδιά.
Τώρα το white metal γενικά εγώ το θεωρώ μουσική όπως είπα με ήθος και ανθρωπιστική συνέπεια και να μην αναφέρεται ούτε μια φορά η λέξη χριστούλης ή θεός μέσα, ή και αν αναφέρεται, δεν γίνεται σε φάση προπαγανδιστικά-τυπικά αλλά σε πλαίσιο κάτι ουσιαστικότερου (η προσωπική σωτηρία μέσα από το να αποσκοπεί κανείς σε ηθική τελείωση κλπ). Σε αυτή την φάση μπορεί κανείς να ψάξει τα παρακάτω:
Jacob's Dream
Candlemass μεσαίας περιόδου
Tyrant (US)
Believer
Stygian Shore
Betrayal
Trouble
Saracen
Child Saint
Faith
Fifth Angel
Seventh Angel (ο πέμπτος δεν έφτανε)
Forsaken (οι Μαλτέζοι ίσως οι πιο διαβασμένοι μετά τους Saviour Machine)
Lordian Guard/Warlord προφανώς
Varvar (RUS)
Glacier
Deliverance
Messiah (ο ορισμός του 'ελάτε να τραγουδήσουμε για τον θεό όλοι μαζί γουιιιιιι!' christian metal αλλά μου αρέσουν περιέργως)
Saint Vitus
Paramecium
Place of Skulls
Bride
Saviour Machine*
Shadow Gallery (μου κάνει εντύπωση που δεν το έχει προσέξει περισσότερος κόσμος)
Tourniquet
Veni Domine
Δεν έχω γράψει περίπου 30 Queensryche τύπου US power μπάντες επειδή οι περισσότερες έχουν αναφερθεί νωρίτερα, αλλά και επειδή δεν είναι και ακριβώς η τροπή της φόρμας που μου αρέσει.
*Να σημειωθεί ότι οι Saviour Machine ενώ είναι white metal δύσκολα θα τους έλεγα christian metal επειδή απλά... σε κάποια περίεργη εσχατολογική σέχτα πρέπει να ανήκουν και τον Χριστό στο 'Jesus Christ' δεν φαίνεται να τον έχουν στην θέση που τον έχουν οι περισσότεροι χριστιανοί. Μάλιστα στην εποχή ανόδου τους τελικά η τοπική εκκλησία τους αποκήρυξε από όσο θυμάμαι. Δεν αμφιβάλλω ότι ο Eric Clayton πιστεύει στον θεό, αλλά μάλλον όχι στον θεό που πιστεύουν οι άλλοι.
Επίσης αξίζει πολύ να μελετηθεί το φαινόμενο Vengence Rising από τους σχετικούς.
:)
Χμ, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Αν δεν είναι preachy οι στίχοι δε με ενοχλούν, εξάλλου αρκετά από τα γκρουπ που αναφέρει ο Χελμ παραπάνω είναι γκρουπάρες. Ο καθένας μπορεί να τραγουδάει για ότι του καπνίσει. Προσωπικά πάντα κοιτάω την μουσική σε ένα γκρουπ, αυτή θα με τραβήξει προσ το γκρουπ κ όχι οι στίχοι.
:)
Ξαναλέω κ πάλι, εξαρτάται πόσο preachy είναι. Των Candlemass κ Trouble πχ δεν με ενοχλούν καθόλου. Ε τώρα αν ήμουν σε παλιά συναυλία Stryper που πετούσαν βίβλους στο κοινό, ναι μάλλον θα με έπιαναν τα γέλια.
για εμένα είναι in it for the πάθος. Το πάθος κάνει το HM κάτι παραπάνω από δίκαση και ριφς. Αν ο άλλος αυτό που τραγουδάει το πιστεύει και το αγαπά και ο χριστός να είναι και το ολοκαύτωμα να είναι αξίζει εξέτασης, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι. Η τέχνη δεν υπάρχει για να συμφωνείς μαζί της.Quote:
Originally Posted by hcpunksonacid
O Helm τα λέει ωραία. :)
Εμένα δεν με ενοχλούν οι preachy στίχοι, ίσα-ίσα ήμουν στην αρχή μάλιστα ήμουν κι εγώ από αυτούς που γούσταραν επειδή μου φάνηκε ασυνήθιστο έως αστείο το γεγονός (σαν αυτούς που δείχνουν το booklet στον μαυρομέταλλο φίλο τους), πέρα από το ότι η μουσική είναι πολύ κοντά σ' αυτά που γουστάρω.
Βέβαια μπάντες σαν τους Sacred Warrior, Saint, Barren Cross παίζουν όντως τετριμμένα πράγματα και αυτό το preachy στιχουργικό περιεχόμενο δεν έχει να πει τίποτα επί της ουσίας, γι' αυτό θα ήθελα να ψαχτώ λίγο παραπάνω με αυτά τα ηθικοπλαστικά μηνύματα που περνούν ορισμένα γκρουπ, πολλά εκ των οποίων αναφέρει και ο Helm.
Και οι Stygian Shore τέτοιοι είναι; Δεν το 'χα προσέξει.
και, βέβαια, ο clayton έχει γράψει στιχάρες. είναι - δεν είναι preachy. βέβαια, αν μου ζητούσε να γίνω χριστιανός, γινόμουν το επόμενο δευτερόλεπτο, οπότε μια χαρά προσηλυτίζει :!:
αυτό που μου τη σπάει εμένανε πάντως είναι η καγκουργιά των μεταλλάδων που βλέποντας "χριστιανούς" μουσικούς, τους αλλάζουν τον αδόξαστο με τα πώς και τα γιατί και αναγκάζονται οι άνθρωποι να λένε τα αυτονόητα "όχι παιδιά, ΔΕΝ παίζουμε μουσική για να μαζέψουμε κόζμο στην εκκλησία". και φαίνονται και μαλάκες μετά που προδίδουν τα ιδανικά τους στο βωμό των πωλήσεων!!@!@#
έντιτ: και, βέβαια (πάλι), είναι ηλίθιο να απορρίπτεις στίχους επειδή "αν τους μεταφράσεις στα ελληνικά θα φαίνονται γελοίοι". το 80% (<--- ακριβείς υπολογισμοί) των ροκ/μέταλ στίχων, είτε κοινωνικοί είτε θρησκευτικοί είτε... μεταφρασμένοι στα ελληνικά είναι για το μπούτσο και γελοίοι γιατί είναι γραμμένοι στα αγγλικά κι όχι στα ελληνικά. ιφ γιου νόου γουότ άη μην.
καλά οι saviour machine Γ-Α-Μ-Α-Ν-Ε. καλά για να μην λέω και μεγάλα λόγια γαμάνε κώλους τα δύο πρώτα! το δεύτερο βέβαια μου είχε κολλήσει και το άκουγα συνέχεια στις πανελλήνιες και από τότε μου θυμίζει διάβασμα :?
πάντως για τους στίχους..όταν είναι "καλογραμμένοι" και δεν είναι σε φάση ξέρω γω παπαροκάδες ακούγονται.συνήθως αυτό που κάνω είναι να τους ακούω σαν μυθολογία. για παράδειγμα αν ακούς ένα τραγούδι που έχει στίχους για την αποκάλυψη μπορείς εύκολα να ξεχάσεις το θρησκευτικό και να το σκεφτείς σαν ένα μύθο για το τέλος του κόσμου. άλλωστε όταν κάθεται ο άλλος και ακούει ιστορίες για την βαλχάλα τι κάνει;
